ตอนที่ 823+824 ไม่ต้องสอบแล้ว

ตอนที่ 823 ไม่ต้องสอบแล้ว

แม้ว่าเธอจะได้สนทนากับศาสตราจารย์โอวหยางแล้ว เจียงเหยายังเป็นนักเรียนที่แปลกประหลาด เธอไม่มีเพื่อนคนอื่นนอกจากเหวินเสวี่ยฮุ่ย เธอไม่มีวันลืมความห่วงใยที่ศาสตราจารย์แสดงให้เธอเห็นในห้องทำงานของเขาในวันนั้น

ในชีวิตใหม่ของเธอ ดูเหมือนว่าเธอและศาสตราจารย์โอวหยางจะสนิทกันมากขึ้นโดยไม่คาดคิด เธอสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าศาสตราจารย์โอวหยางชื่นชอบเธอมาก

ในชีวิตก่อนหน้าของเธอ หลังจากเรียนจบ ศาสตราจารย์โอวหยางเคยถามเธอว่าต้องการเรียนต่อระดับปริญญาโทหรือเปล่า ทว่าตอนนั้นเธอไม่มีเงิน และเธอรู้สึกว่าศาสตราจารย์โอวหยางเห็นใจเธอ เขาอาจจะไม่ได้ชอบนักศึกษานอกรีตอย่างเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่เรียนต่อในระดับปริญญาโท เธอเลือกที่จะทำงานแทน

ดูเหมือนว่าศาสตราจารย์โอวหยางไม่เพียงแต่เห็นอกเห็นใจและรู้สึกเสียใจกับเธอเท่านั้น เขายังชื่นชอบเธอในฐานะนักศึกษาอย่างแท้จริง

“แต่คุณยังไม่ได้ยืนยันว่าคุณจะทำงานที่ไหน ฉันเลยไม่สามารถตอบได้ในทันที” เจียงเหยาบอกว่าลู่ชิงสีเกี่ยวกับความคิดของเธออย่างจริงจัง “ถ้าคุณย้ายไปกองทัพทางใต้หลังปีใหม่ ฉันจะสอบ เพราะถ้าคุณย้ายไป จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามปี คุณถึงจะสามารถย้ายกลับไปที่จินโดได้ใช่ไหมล่ะคะ ตอนนั้นฉันอาจจะเรียนจบแล้วก็ได้”

“แล้วถ้าผมถูกย้ายไปทางเหนือล่ะ” ลู่ชิงสีถาม

“ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันจะไม่สอบ” เจียงเหยาตอบโดยไม่ลังเล “มีหลายสิ่งที่สำคัญสำหรับฉันมาก แต่ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลู่ชิงสีของฉัน” ประโยคเดียว ประโยคง่าย ๆ แต่ทำให้หัวใจของลู่ชิงสีสั่นไหว

เธอบอกว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้สำคัญไปกว่าลู่ชิงสี

คำพูดของเธอเพียงพอแล้ว แม้ว่าเธอจะต้องอยู่ที่ภาคใต้อีกสักสองสามปี ถ้ามันทำให้เธอมีความสุข เขาก็คงจะรอเธอ

เขาเป็นคนที่ค่อย ๆ โลภและไม่รู้จักพอ เขาขอให้เธออยู่เคียงข้างเขานานขึ้นและนานขึ้นเรื่อย ๆ

“ภรรยาโง่” ลู่ชิงสีก้มศีรษะและจูบหน้าผากของเธอ ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องจากไป แต่เขาทนไม่ได้ที่จะแยกจากเธอ เพียงเพราะคำพูดนั้นของเธอ

เขารู้สึกว่าตัวเองตกหลุมรักคนทั้งเมืองเพราะเธอ เพราะเธออยู่ที่นี่

เจียงเหยาเม้มริมฝีปากและถูศีรษะของเธอกับคางของลู่ชิงสี “ฉันไม่ได้โง่เสียหน่อย ภรรยาของคุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดออกขนาดนี้”

“ใช่ ภรรยาของผมเก่ง” เสียงหัวเราะของลู่ชิงสีต่ำ หากภรรยาของเขาไม่ฉลาด เธอคงทำให้เขามีความสุขไม่ได้ด้วยคำพูดง่าย ๆ เพียงไม่กี่คำ

บทสนทนาของพวกเขาฟังดูเด็กมาก พวกเขาทั้งสองได้แลกเปลี่ยนพูดคุยความเพลิดเพลินกันมากขึ้น

หลังจากอยู่ในรถเป็นเวลานาน เจียงเหยามองดูเวลา ในที่สุดเธอก็ปล่อยให้ลู่ชิงสีจากไป เธอรู้ว่าเขามีอย่างอื่นที่ต้องทำก่อนที่เขาจะออกจากเมืองหนานเจียง เธอกลัวว่าหากเขาอยู่กับเธออีกสักพัก เขาจะตกเครื่องในช่วงบ่ายอีกครั้ง

ลู่ชิงสีมองดูเวลา ถึงเวลาแล้วที่เขาต้องไป เขาสั่งเจียงเหยาให้ทานอาหารกลางวันให้ตรงเวลา หลังจากเจียงเหยาขึ้นไปบนหอพักแล้ว เขายังไม่ไป และยังคงรอให้เธอปรากฏตัวบนระเบียงเพื่อโบกมืออำลากันและกัน จากนั้นเขาจึงขับรถออกจากหอพัก

ลู่ชิงสีมีอย่างอื่นที่ต้องทำ หลังจากที่เขาออกจากมหาวิทยาลัย ลู่ชิงสีและผู้จัดการซุนพากันไปที่ร้านจำหน่ายรถยนต์ พวกเขาสั่งซื้อรถสองคันในนามของฉางกังกรุ๊ปและทำการปรับเปลี่ยนบางอย่าง จากนั้นพวกเขาก็พากันไปที่ทำงานของผู้กำกับเยว่

__

ตอนที่ 824 หมดความอดทน

บังเอิญที่กู้ฮ่าวอวี้ก็อยู่ที่นั่นด้วย

กู้ฮ่าวอวี้กำลังเพลิดเพลินกับชาในห้องทำงานของผู้กำกับเยว่ โดยมีผู้กำกับเยว่เป็นผู้ชงชา ไม่ใช่กู้ฮ่าวอวี้ผู้ที่สามารถชงชาแดงได้ออกมาเหมือนกับชาเก๊กฮวย

ทั้งสองคนโต้ตอบกันได้ดี เมื่อลู่ชิงสีมาถึง ผู้กำกับเยว่ที่กำลังคุยกับกู้ฮ่าวอวี้เกี่ยวกับลูกสาวของเขาซึ่งอยู่ต่างประเทศ และชายหนุ่มก็ฟังเขาอย่างตั้งใจ

“ไม่ใช่ว่านายบินไปตั้งแต่เช้าแล้วหรอกหรือ ทำไมยังอยู่ที่นี่ล่ะ” กู้ฮ่าวอวี้คลิกลิ้นของเขาด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นลู่ชิงสีเดินเข้ามาในห้อง “คงนอนอุ่นในห้องนอนดอกบัวสินะ พระราชาถึงไม่ยอมไปท้องพระโรง”

ลู่ชิงสีเพิกเฉยต่อการหลอกล้อของกู้ฮ่าวอวี้และนั่งลงข้างชายคนนั้น ขณะที่เขาระบุจุดประสงค์ของการมาเยือนของเขา “ฉันมีรถดัดแปลงพิเศษสองคันในบริษัทของภรรยาฉัน ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาขอใบอนุญาตจากหน่วยงาน ซึ่งเป็นป้ายทะเบียนพิเศษ ฉันหวังว่าผู้กำกับเยว่จะสามารถช่วยฉันได้”

“ได้สิครับ เรื่องเล็กน้อยเอง” พื้นที่แห่งนี้ไม่มีกฎระเบียบที่เข้มงวด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับผู้กำกับเยว่จริง ๆ

“ขอบคุณครับ” ลู่ชิงสีชอบคนที่ตรงไปตรงมาอย่างผู้กำกับเยว่ ดังนั้น ถ้าผู้กำกับเยว่มีอะไรจะถามเขา เขาจะทำทุกอย่างเพื่อเขาเช่นกัน

“นายจะออกจากหนานเจียงเมื่อไหร่” กู้ฮ่าวอวี้ถาม

“บ่ายสอง” ลู่ชิงสีตอบเขา

กู้ฮ่าวอวี้ยิ้ม “ดีเลย ฉันจะกลับไปเอาของที่โรงแรม นายเอามันกลับไปให้เหลาหรุนที เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันซื้อของขวัญให้เธอ ครั้งก่อนเธอบอกว่าเธออยากมาเที่ยวหนานเจียง แต่ก็ได้ยินว่าเธอยุ่งกับงานที่บริษัท เลยไม่มีเวลาออกมาข้างนอก”

ขณะที่พวกเขาคุยกัน กู้ฮ่าวอวี้และลู่ชิงสีก็ลุกขึ้นและกล่าวคำอำลากับผู้กำกับเยว่ บังเอิญเมื่อพวกเขามาถึงห้องโถงของสถานีตำรวจ พวกเขาเห็นรถจอดอยู่ที่ทางเข้า จากนั้นจูฉีซานและจูเฉียนเหลียงก็ลงมาจากรถ

จูฉีซานไม่เคยเจอลู่ชิงสีและกู้ฮ่าวอวี้ แต่เขาเคยพบผู้กำกับเยว่ เมื่อเขาเห็นผู้กำกับพาชายสองคนออกมาส่งเป็นการส่วนตัว เขาก็เหลือบมองพวกเขา แม้ว่าจูเฉียนเหลียงจะไม่รู้จักกู้ฮ่าวอวี้ แต่เขารู้จักลู่ชิงสี

“คุณชายลู่” จูเฉียนเหลียงรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นสามีของเจียงเหยาอยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงหันไปมองและเรียกชื่อลู่ชิงสีออกมาทันที

เมื่อจูฉีซานได้ยิน ร่องรอยของความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขาไม่คาดหวังว่าสามีที่คาดเดาไม่ได้ของเจียงเหยาจะเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลา

“มาที่นี่เพราะจูเฉียนหลานหรือ” ลู่ชิงสียัดมือของเขาเข้าไปในกระเป๋า เขาดูสบาย ๆ แต่สงบจนทำให้คนที่เจอตัวสั่นด้วยความกลัว

มันเป็นความจริง คำถามของเขาทำให้หัวใจของจูฉีซานและจูเฉียนเหลียงจมลงทีละนิด

“ตระกูลจูยืดเยื้อกับเรื่องของจูเฉียนหลานมาเป็นเวลานาน จนฉันหมดความอดทนแล้ว” การแสดงออกของลู่ชิงสีไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย “ฉันกำลังจะเพิ่งการเรียกร้องอีกหนึ่งอย่าง บริษัทเครื่องประดับของตระกูลจูต้องถอนตัวจากเมืองหนานเจียง คุณมีเวลาเพียงสองวันในการพิจารณา ฉันไม่ได้หมายถึงคุณสองคนหรอกนะ แต่เป็นตระกูลจู มีเวลาเพียงสองวันในการคิด หลังจากสองวันจูเฉียนหลานจะถูกคุมขังในคุกของเมืองหนานเจียง ส่วนปัญหาที่ประเทศ YN นั้น ตระกูลจูก็อาจจะต้องเตรียมจัดงานศพไว้ได้เลย ฉันได้ยินมาว่าราชามรกตมีวิธีจัดการที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวพอตัวแล้วนี่”

จากนั้นลู่ชิงสีและกู้ฮ่าวอวี้ก็เดินผ่านคู่สองพ่อลูก ขณะที่พวกเขาเดินออกจากสถานีตำรวจ

ผู้กำกับเยว่ยืนอยู่ที่นั่น ขณะที่เขามองไปที่จูฉีซานและจูเฉียนเหลียง ซึ่งมีใบหน้าซีดเผือด เขาไม่แปลกใจเลย เขามีประสบการณ์ความอดทนของคุณชายลู่มานานแล้ว ความอดทนของเขา ไม่ต่างจากความไม่อดทนเลย