Ep.63 - เรือผีบุกเจียงเฉิง

1/2

Ep.63 - เรือผีบุกเจียงเฉิง

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้”

“ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้น”

“อืม ไม่ต้องกังวล นายไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ทรัพยากรอย่างแร่ หรือพืชวิญญาณ มันจะปรากฏในโลกจริงแบบสุ่ม ตราบใดที่นายไม่รุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของคนอื่น ก็สามารถอาศัยโชคแล้วไขว่คว้าพวกมันมาได้ ใครเจอก่อน คนนั้นเป็นเจ้าของ”

“ไม่ต้องเป็นห่วง” ฮังอวี่ตบไหล่โล้นซ่าอย่างแรงแล้วกล่าวว่า “ไอ้พวกแก๊งอันธพาลนั่น ฉันมอบบทเรียนให้แล้ว ตราบใดที่มีสมอง พวกมันไม่กล้าเข้ามาสร้างความวุ่นวายที่นี่อีก”

โลลิน้อยพอได้ยินก็ร้องว่า “ลุงหัวล้าน พี่ใหญ่เก่งจริงๆนะ เขาใช้แค่ก้อนกรวดเป็นอาวุธ ก็สามารถทุบตีพวกคนเลวจนคุกเข่าอ้อนวอนขอความเมตตาได้!”

ไม่ต้องบอกก็รู้น่า! ลุงเธอเคยประสบด้วยตัวเองมาแล้ว! เขาจะไม่เก่งได้ยังไง

อย่างไรก็ตาม พูดก็พูดเถอะ พลังรบของเสือดาวใช่ว่าจะอ่อนแอ เขามีสกิลโจมตีที่แข็งแกร่งมาก คนแถวนี้ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน

แต่ไม่นึกเลย ว่าเสือดาวที่ทรงพลังคนนั้น จะพ่ายแพ้ให้แก่พี่ใหญ่ด้วยกรวดเล็กๆแค่ไม่กี่ก้อน

ลูกพี่ของฉันแข็งแกร่งจริงๆ!

หากมียอดฝีมือเช่นนี้คุ้มกะลาหัว นับจากนี้หน่วยค้นหามังกรฟ้าของเขาคงสามารถทำงานได้อย่างราบรื่น

ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่สามารถแข่งขันแย่งชิงกับงูเจ้าถิ่นที่โผล่ขึ้นมาทุกหนแห่งได้

“จริงสิ ฉันเอาของบางอย่างติดมือมาด้วย” โล้นซ่าเปิดมือถือ นำไอเท็มออกจากพื้นที่เก็บของ “นี่คือพืชวิญญาณที่พวกเราพบ พี่ใหญ่เชิญตรวจสอบ”

โล้นซ่ารวบรวมพืชวิญญาณมาได้ทั้งหมด 6 ต้น มี 4 ต้นเป็นสมุนไพรวิญญาณระดับต่ำ แต่สองต้นสุดท้ายสามารถกระตุ้นความสนใจของฮังอวี่

หนึ่งคือโสมสีม่วงทองขนาดเล็ก อีกหนึ่งคือพืชสีเขียวที่มีผลไม้สีขาวเล็กๆห้อยอยู่

ฮังอวี่สามารถรับรู้ได้ถึงพลังงานทางวิญญาณอันแข็งแกร่งได้โดยที่เขายังไม่ทันได้ตรวจสอบคุณสมบัติของมัน

และเมื่อเขาตรวจสอบคุณสมบัติของมันผ่านผู้ช่วยโลกวิญญาณ ข้อมูลที่เกี่ยวข้องก็ปรากฏขึ้นบนมือถือทันที

[ผลไม้ปราณวิญญาณขาว] วัตถุดิบเกรด 2 นี่คือผลไม้ที่อัดแน่นไปด้วยปราณวิญญาณ สามารถนำไปกลั่นเป็นโพชั่นชนิดพิเศษ หรือรับประทานโดยตรงเพื่อเพิ่มแต้มวิญญาณก็ได้เช่นกัน

[โสมวิญญาณสิบปี] วัตถุดิบเกรด 1 นี่คือโสมวิญญาณที่มีแก่นแท้อันทรงพลัง เป็นวัตถุดิบล้ำค่าสำหรับกลั่นยาและปรุงอาหาร หากรับประทาน จะช่วยฟื้นฟูค่าพลังชีวิต 15 หน่วยภายใน 1 ชั่วโมง

“หืม ... สองอย่างนี้เป็นของดีนี่นา” ฮังอวี่เซอร์ไพรส์เล็กน้อย “หน่วยของนายพึ่งก่อตั้งแท้ๆ แต่กลับเก็บเกี่ยวของแบบนี้ได้ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี”

ผลไม้ปราณวิญญาณก็ตามชื่อ มันช่วยเพิ่มแต้มวิญญาณ และการเพิ่มนี้ไม่ซ้อนทับกับการย่อยอาหารวิญญาณ ทั้งสองสามารถรับประทานพร้อมกันได้

ตามความทรงจำของฮังอวี่ หากว่ากันในเชิงเทคนิคแล้ว ผลไม้ปราณวิญญาณไม่ได้หมายถึงผลไม้วิญญาณทั่วๆไป แต่มันคือผลไม้ที่เกิดจากการรวมตัวกันของแต้มวิญญาณโดยตรง ดังนั้นจึงสามารถงอกเงยขึ้นบนพืชชนิดใดก็ได้

ฉะนั้น หากพบเจอมันออกผลบนหญ้าหางสุนัขก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลย

และเนื่องจากข้างในมีปราณวิญญาณอยู่ ปัจจุบันจึงเป็นทรัพยากรที่หายากมาก

แน่นอน สำหรับฮังอวี่แล้ว เอฟเฟกต์ของผลไม้ปราณวิญญาณไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่

ตัดสินจากกลิ่นอายสีขาวที่แผ่ออกมา ปราณวิญญาณที่อยู่ข้างในน่าจะมีปริมาณราวๆมอนสเตอร์ชั้นยอด

แต่มอนสเตอร์ชั้นยอดตายลงกี่ตัวแล้วภายใต้เงื้อมมือของฮังอวี่?

ในทางกลับกัน โสมวิญญาณนี้มีประโยชน์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันไม่มีปราณวิญญาณอัดแน่นอยู่ แต่อย่างน้อยก็ยังสามารถนำไปทำเป็นยาได้

โสมวิญญาณที่โล้นซ่านำมามีสภาพสมบูรณ์มาก สมควรย้ายมันไปปลูกในสวนพืชวิญญาณต่อ

“ผลไม้นี่นายเก็บไว้กินเองเลย ฉันกะด้วยสายตาคิดว่ามันน่าจะให้แต้มวิญญาณซัก 20 แต้ม”

“ถ้านายกินมัน น่าจะพอขึ้นเป็นเลเวล 2 ได้ ถึงเวลานั้นพวกอันธพาลจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนายอีกต่อไป”

โล้นซ่าส่ายหัวอย่างแรง “ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก นี่มันของดี แน่นอนว่าต้องเก็บไว้ให้พี่ใหญ่!”

“ไม่จำเป็น นายต้องการมันมากกว่าฉัน”

โล้นซ่าในฐานะหัวหน้าหน่วย หากปราศจากความแข็งแกร่ง ก็ยากที่จะโน้มน้าวใจลูกน้อง แล้วอีกอย่างงานของเขาก็เสี่ยงไม่น้อย ต้องมีพลังรบมากขึ้น จะได้ช่วยเหลือตัวเองได้

“สำหรับโสมวิญญาณฉันขอรับไว้เอง นายจะได้รางวัลตามความเหมาะสม” ฮังอวี่เก็บโสมวิญญาณ “ส่วนพืชวิญญาณต้นอื่นไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเรา นายส่งคนไปตั้งแผงขายตรงถนนมังกรฟ้า เงินที่ขายได้ไม่ต้องโอนให้หวังเอ๋อ นำไปแจกจ่ายเป็นโบนัสให้พี่น้องในหน่วยได้เลย”

“รับทราบ! ขอบคุณพี่ใหญ่!”

หญิงชราเวลานี้เข้าใจแล้วว่าโล้นซ่าทำอะไรอยู่

แม้งานของเขาจะยังดูไม่ค่อยเป็นทางการ แต่ก็สุจริต ไม่ใช่อะไรอย่างการขโมยไก่หรือสุนัขที่มันผิดกฏหมาย

เธอรู้สึกใจชื้น แต่ขณะเดียวกันก็เกิดความกังวลเล็กน้อย

เพราะงานมันค่อนข้างยุ่ง โล้นซ่าต้องออกไปวิ่งวุ่นข้างนอกทั้งวัน แบบนั้นจะไม่อันตรายหรือ?

สุดท้ายแม้จะดุด่า แต่แม่ก็ยังเป็นห่วงลูกอยู่ดี

อย่างไรก็ตาม โล้นซ่านับว่าเป็นคนใจสู้คนหนึ่ง แม้ต้องผ่านช่วงเวลาอันยากลำบาก แต่เขาก็ยังตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง ตัดสินใจเอื้อมคว้าโอกาส ไม่ใช่เฝ้ารอมันอยู่เฉยๆ

แม้จะมีความเสี่ยง แต่ผลกำไรก็สูงมากเช่นกัน

ปัจจุบันในเจียงเฉิงยังไม่ค่อยมีหน่วยค้นหาแบบเขามากนัก

...

ภายใต้คำเชื้อเชิญอย่างจริงใจของโล้นซ่า ฮังอวี่ยอมรับประทานอาหารที่นี่

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่อาหารวิญญาณแต่อย่างใด เป็นแค่มื้ออาหารเล็กๆในครอบครัวเท่านั้น

ระหว่างมื้ออาหาร ฮังอวี่ได้รู้ว่าหญิงชราผู้เป็นแม่ของโล้นซ่ามีชื่อว่า หวางซูเฟิน

ส่วนโลลิน้อยมีชื่อว่า หยางเหมิงเหมิง เป็นลูกสาวของพี่ชายโล้นซ่า

คุณย่าหวางมีลูกสาวสามคนและลูกชายสองคน ลูกสาวทุกคนแต่งงานไปอยู่ต่างประเทศกันหมดแล้ว แต่ลูกชายคนโตโชคไม่ดีเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับเมื่อ 4 ปีก่อน

ลูกสะใภ้คนโตออกจากครอบครัวนี้ไปได้ไม่นานก็แต่งงานใหม่ ทิ้งเหมิงเหมิงไว้ให้เธอเลี้ยงดู ปล่อยให้อยู่กับโล้นซ่าที่ไม่เอาการเอางาน

ครอบครัวนี้ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก

ย่าหวางกับเหมิงเหมิง ทางหนึ่งเป็นหญิงชราอายุถึง 70 ปี อีกทางหนึ่งเป็นเด็กน้อยอายุ 6-7 ขวบ

อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่ได้เข้าสู่โลกวิญญาณเหมือนคนอื่นๆเช่นกัน ร่างกายจึงได้รับการเสริมความแข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ทั้งคู่ไม่ได้มีสกิลโจมตีอันทรงพลัง

สกิลของย่าหวางชื่อว่า ‘ปรมาจารย์รีไซเคิล’

สกิลของเหมิงเหมิงน้อยชื่อว่า ‘ผู้เชี่ยวชาญด้านการซ่อมแซม’

ทั้งสองล้วนเป็นสกิลสายผลิต

สกิลสายผลิตมีมากมายหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็นสกิลรวบรวมวัตถุดิบ , กลั่นยา , หลอมอาวุธ , เล่นแร่แปรธาตุ , ทำฟาร์ม , ทำอาหาร , ย่อยสลาย , ซ่อมแซม , ตีบวก ฯลฯ

สกิลของย่าหวางคือประเภทย่อยสลาย สามารถถอดแยกชิ้นส่วนอุปกรณ์หรือไอเท็มได้ ช่วยรีไซเคิลวัสดุบางส่วนรวมไปถึงหินคริตตัล

แต่ตอนนี้ไอเท็มจากโลกวิญญาณเป็นอะไรที่หายากมาก ขาดแคลนในตลาด แล้วจะมีใครทำใจย่อยสลายมันลง?

สกิลของเหมิงเหมิงน้อยคือสายซ่อมแซม

เมื่อค่าความทนทานของอุปกรณ์ในโลกวิญญาณต่ำลง คุณสมบัติเสริมของอุปกรณ์จะลดตาม

และเมื่อค่าความทนทานเป็น 0 อุปกรณ์ทั้งชิ้นจะถูกทำลาย

สกิลซ่อมแซมมีประโยชน์อย่างไม่ต้องสงสัย และยังมีประโยชน์มากซะด้วยในอนาคต

อย่างไรก็ตาม การซ่อมแซมจำเป็นต้องใช้วัสดุหรือหินคริสตัล

ตอนนี้หินคริสตัลจากโลกวิญญาณมีราคาแพงเกินไป แม้เหมิงเหมิงจะมีความสามารถทางกายภาพอยู่ในเลเวล 1 แต่เด็กก็ยังเป็นเด็ก มันยากที่จะให้ออกไปสู้เพื่อรวบรวมหินคริสตัล ยิ่งตอนนี้หินคริสตัลที่ได้รับจากโลกวิญญาณยังไม่สามารถนำออกมาไปโลกจริงได้ยิ่งแล้วใหญ่

ดังนั้นสถานการณ์ของย่าหลานจึงอยู่ในสภาพน่าอนาถมาก

ยังไงก็ตาม ฮังอวี่ไม่คิดอย่างนั้น

ย่าหวางกับเหมิงเหมิงสามารถร่วมมือกันได้

โดยย่าหวางรับหน้าที่หาเสบียงวัสดุจากการย่อยสลายไอเท็มและอุปกรณ์ และมอบวัสดุเหล่านั้นให้กับเหมิงเหมิง แล้วสร้างรายได้จากการช่วยคนซ่อมแซมอาวุธ วนไปเรื่อยๆเป็นวัฏจักรอันไม่รู้จบ

และในอนาคต ฮังอวี่เองก็อาจต้องการความช่วยเหลือจากทั้งสองเช่นกัน

ขณะเดียวกัน นี่ยังช่วยรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโล้นซ่าได้อีกด้วย

ฮังอวี่ไม่รั้งอยู่ในบ้านของโล้นซ่านาน กินข้าวเสร็จเขารีบกลับคฤหาสน์ทันที เริ่มกลั่นยาอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาตลอดทั้งคืน วัตถุดิบชุดแรกก็หมดลง

ฮังอวี่มองโพชั่นฟื้นพลังจิตที่มากกว่า 400 ขวด , โพชั่นฟื้นพลังชีวิตอีกกว่า 200 ขวด และโพชั่นแก้ปวดโนมอีกกว่า 50 ขวด

โพชั่นฟื้นพลังจิต 100 ขวดเขาตั้งใจเก็บไว้ให้อ้วนต้าไห่ อีกครึ่งเก็บไว้ใช้เอง ส่วนที่เหลือปล่อยขายทั้งหมด

โพชั่นสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงิน เงินสามารถแลกเปลี่ยนเป็นทรัพยากร และทรัพยากรสามารถนำไปต่อยอดสร้างรายได้

ทำแบบนี้วนซ้ำๆไปเรื่อยๆ มันไม่สุดยอดไปเลยหรือ?

“ฮ่ง!ฮ่ง! ฮ่ง!”

เสียงเห่าของสุนัขดังขึ้นสามครั้ง หวังเอ๋อวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีตื่นตระหนก “เจ้านาย! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! พวกเพื่อนๆรีโพสต์ส่งต่อไอ้นี่มาให้!”

หวังเอ๋อพูดตะกุกตะกัก ยื่นมือถือส่งข้อความบนเวยป๋อให้เขาดู หัวข้อใจความว่า

《ช็อค! เรือผีลึกลับในแม่น้ำแยงซีบุกเมืองเจียงเฉิง พลเมืองทุกคนตกอยู่ในอันตราย!》