CD บทที่ 175 อุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด
“หัวหน้าหลิว พวกเราต้องการกำลังคนเพิ่มที่โกดังหนานชวน หมายเลขสอง” จางเหยาฮุ่ยรายงานสถานการณ์อย่างรวดเร็วไปยังหลิวชางฮู “โฮ่วเมิงมีแนวโน้มที่จะซ่อนตัวอยู่ที่นั่น! เราต้องรีบไปที่นั่น กรุณาส่งคนไปที่นั่นด้วยครับ…”
“พี่หยู่” หลันโบช่วยจ้าวหยู่ดูแผนที่ “โกดังหมายเลขสองไม่ได้หมายถึงโกดังแห่งเดียวแต่หมายถึงโกดังหลายหลัง จีชุนฮัวพูดเพียงว่าโฮ่วเมิงซ่อนตัวอยู่ที่นั่นได้แต่เขาไม่ได้บอกว่าอยู่จุดไหน!”
“เมื่อกี้ต้าเฟยส่งข้อความมา!” หลิวรีบพูด “พวกเขาถามจีชุนฮัวแล้วเขาบอกว่า เขาไม่รู้ว่าโฮ่วเมิงซ่อนตัวอยู่ในตัวอยู่ตรงไหน!?”
หลันโบถอนหายใจอีกครั้งและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราก็ค้นหาทีละหลังก็ได้! เรามีกันแค่หกคน เราควรกระจายออกไปทั้งหมดหรือรอให้ทีมสนับสนุนมาถึงก่อนที่เราจะลงมือดี?”
“เรารอไม่ได้แล้ว!” จ้าวหยู่กล่าวอย่างเด็ดขาด “แม้ว่าหลิวเซว่ชานกับต้าเฟยกำลังจับตาดูจีชุนฮัวอยู่แต่เราไม่สามารถรับประกันได้ว่าข้อมูลจะไม่รั่วไหล! มันจะเลวร้ายมากหากโฮ่วเมิงรู้เรื่องนี้! โกดังใหญ่มากและตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ถ้าผู้ชายคนนี้หนีไป ความพยายามทั้งหมดของเราจะต้องสูญเปล่า! มาเริ่มตามหาเขากันเถอะ พวกเรามีกันหกคน เราจะแยกออกเป็นสองกลุ่ม เราจะแอบเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์ก่อนแล้วจึงบุกเข้าไปพร้อมกันหลังจากพบเป้าหมายแล้ว!”
"เข้าใจแล้ว เอาตามนั้นเลย!" จางเหยาฮุ่ยแจกจ่ายวิทยุสื่อสาร กุญแจมือ เชือกและอื่น ๆ ให้กับทุกคนอย่างรวดเร็ว เขายังเก็บปืนของหลิวซูชานไว้ที่เอวของเขาด้วย! แม้ว่าจะเป็นปืนของหลิวซูชานแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยืมมันเนื่องจากสถานการณ์เร่งด่วน แม้ว่าหลิวซูชานจะไม่เต็มใจแต่เขาก็ต้องยอมแพ้ เนื่องจากเขาต้านทานแรงกดดันจากจ้าวหยู่และพวกไม่ไหว!
ในบรรดาเจ้าหน้าที่ มีเพียงจางเหยาฮุ่ยเท่านั้นที่มีคุณสมบัติในการถือปืนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงส่งปืนเพียงกระบอกเดียวให้เขา
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจางเหยาฮุ่ยจะมีประสบการณ์มากที่สุดแต่จ้าวหยู่ก็เป็นผู้นำของกลุ่ม หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ร้านอินเทอร์เน็ตและโรงน้ำชา ตอนนี้พวกเขาต่างชื่นชมและเคารพจ้าวหยู่มาก!
ถ้าไม่ใช่เพราะความโหดร้ายของจ้าวหยู่ พวกเขาจะไม่สามารถตามหาโฮ่วเมิงเจอ แม้ว่าพวกเขาจะมีเวลามากกว่านี้ก็ตาม!
ตอนนี้ทุกวินาทีมีค่า! รถตำรวจถูกขับด้วยความเร็วสูงสุด!
ภายใต้แสงจันทร์นวลกระจ่าง โกดังร้างดูเงียบสงบเป็นพิเศษ ตามที่ได้ตกลงก่อนหน้านี้ จ้าวหยู่เป็นคนนำไปพร้อมกับหลันโบและหลิว ในขณะที่ จางเหยาฮุ่ยไปกับเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ทั้งสองกลุ่มมุ่งหน้าไปยังโกดังต่าง ๆ
มีโกดังใหญ่อย่างน้อยสี่แห่งและจ้าวหยู่คิดว่าพวกเขาจะใช้เวลานานก่อนที่จะพบอะไร อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าโกดังแรก บางสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! หลันโบที่อยู่ตรงหน้าก็สะดุ้งเมื่อเขาเลี้ยวเข้าโกดัง!
“เอ๊ะ?” หลันโบยกแขนขึ้นและชี้ไปที่บางสิ่งในขณะที่เขาตะโกนว่า "เดี๋ยวนะ... แกคือ..." เสียงก้องกังวานมาจากทางเข้าโกดังราวกับว่ามีคนเตะอะไรบางอย่างขณะวิ่ง!
"เวรเอ๊ย!" หลันโบกระโดดขึ้นและชี้ไปข้างหน้าเขา "โฮ่ว... โฮ่วเมิง! หยุดนะ พวกเราล้อมไว้หมดแล้ว!" ด้วยเหตุนี้ หลันโบจึงวิ่งไปทางด้านหน้า จ้าวหยู่และหลิวก็ตกใจเช่นกัน ไม่มีใครคิดว่าพวกเขาจะวิ่งเข้าไปเจอโฮ่วเมิง ขณะที่พวกเขายังไม่ได้เตรียมตัว! นี่เป็นโชคแบบไหนกัน
จ้าวหยู่และหลิวตามหลันโบไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาเห็นจักรยานล้มแถวหนึ่งที่ทางเข้าโกดังและตอนนี้ก็มีเสียงกึกก้องมาจากทางนั้น
จ้าวหยู่จึงตามหลันโบไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เขากังวลว่าหลันโบอาจไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์ได้ ส่วนหลิวยังติดตามอย่างใกล้ชิด
ในท้ายที่สุด หลังจากที่ทั้งสามเข้าไปในโกดัง ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นอีก! ไฟในโกดังเปิดขึ้นอย่างกะทันหัน หลังจากที่พวกเขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจน พวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าโกดังขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเตียงสองชั้นที่ทำจากโลหะ! ในขณะนั้นมีคนมากกว่าสี่สิบคนที่ยืน นอนหรือนั่งบนเตียง! คนเหล่านี้เป็นชายหนุ่มในเสื้อกล้ามที่มีผมสีทอง บางคนก็มีลายสักถึงเอว! ทุกคนดูง่วงนอน พวกเขาคงนอนบนเตียงกันหมดแล้ว!
"เวรเอ๊ย!" จ้าวหยู่สาปแช่งในหัวของเขาในขณะที่เขาเริ่มเข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขาทนัที โกดังนี้เป็นรังของพวกนักต้มตุ๋น คนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายของจีชุนฮัว!
“ฉิบหายแล้ว!” จ้าวหยู่จำได้ว่าโฮ่วเมิงเคยช่วยจีชุนฮัวขายตรงหาลูกข่ายแบบผิดกฎหมาย ดูจากสถานการณ์ตรงหน้าตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะดำเนินธุรกิจพวกนี้อยู่!
หลังจากไฟสว่างขึ้น โฮ่วเมิงที่สะพายกระเป๋าเป้สีดำยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน เมื่อเห็นว่าจ้าวหยู่และพวกมีกันแค่สามคน โฮ่วเมิงก็ตะโกนบอกพวกต้มตุ๋นทันที
“เร็วเข้า! จับพวกมันให้ไว อย่าปล่อยให้พวกมันหนีไปได้! พวกมันทุกคนล้วนแต่เป็นคนเลว!” โฮ่วเมิงเป็นผู้นำของคนเหล่านี้ เมื่อเขาทำตามสั่ง พวกต้มตุ๋นทั้งหมดก็กระโดดลงจากเตียงและล้อมจ้าวหยู่กับพวกเอาไว้
"เฮ้!" หลันโบตะโกนลั่น "อย่ามาตลกนะ พวกเราเป็นตำรวจ!!"
“เงียบก่อน! อย่าพูดเพิ่งอะไร!” จ้าวหยู่ต้องการหยุดหลันโบแต่เขาตะโกนเร็วเกินไป ส่งผลให้โฮ่วเมิงได้ยินว่าทั้งสามคนเป็นตำรวจ เขาตัวสั่นและรีบวิ่งไปที่ปลายอีกด้านหนึ่งของโกดังพร้อมกับกระเป๋าสะพายหลังของเขา!
“เฮ้ อย่าวิ่ง!” หลิวตื่นตระหนกและรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่พวกต้มตุ๋นต่างก็วิ่งไปข้างหน้าและขวางเขาไว้
“พวกแกจะทำอะไรน่ะ!?” หลิวคำรามและผลักพวกเขา “พวกเราเป็นตำรวจ! พวกแกรู้ไหมว่าการขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่จะได้รับโทษหนักขนาดไหน?”
“เหยาฮุ่ย เหยาฮุ่ย เร็ว... มาที่นี่…” หลันโบเห็นว่าโฮ่วเมิงได้หลบหนีและส่งข้อมูลผ่านเครื่องส่งรับวิทยุอย่างรวดเร็ว เพื่อให้จางเหยาฮุ่ยและกลุ่มของเขาสามารถข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งและสกัดกั้นโฮ่วเมิงเอาไว้!
อย่างไรก็ตาม หลันโบก็ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มนักต้มตุ๋นก่อนที่เขาจะได้พูดจบ เครื่องส่งรับวิทยุตกลงบนพื้นท่ามกลางแรงผลัก ในเวลาเดียวกัน จ้าวหยู่ก็ถูกล้อมรอบและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย!
"เวรเอ๊ย!" จ้าวหยู่ตะโกนไปที่หลันโบและหลิว “พวกนายเดี๋ยวฉันจะจัดการพวกนี้เอง พวกนายสองคนต้องรีบออกไปจับไอ้เวรนั่นซะ!”
ขณะที่จ้าวหยู่พูดจบ นักต้มตุ๋นสี่หรือห้าคนก็เดินมาข้างหน้า จ้าวหยู่ใช้โอกาสนี้และคว้าผมของหนึ่งในนั้นแล้วโยนเขาไปที่ฝูงชน หลังจากนั้น จ้าวหยู่ก็ใช้หมัดทั้งสองของเขาและเอาชนะนักต้มตุ๋นหลายคน!
ในขณะเดียวกัน หลิวกับหลันโบก็ออกจากฝูงชนได้ในที่สุด อย่างไรก็ตาม ขณะที่ทั้งสองพร้อมที่จะวิ่งออกจากทางเข้าหลัก พวกเขาเห็นว่ามันถูกปิดกั้นโดยพวกต้มตุ๋นแล้ว!
“บัดซบ! ฉันจะบ้าตาย!” หลันโบตะโกนด้วยความโมโหแล้วพุ่งเข้าหาพวกต้มตุ๋น หลิวยังตะโกนลั่นขณะที่เขาโจมตีและโกดังทั้งหมดก็เต็มไปด้วยความโกลาหล!
ในขณะนั้น จ้าวหยู่โกรธจัด ตาของเขาแดงก่ำ เขาแสดงทุกสิ่งที่เขามีในฐานะนักสู้ชั้นยอด! อย่างแรก เขาพุ่งเข้าหาฝูงชนราวกับวัวคลั่งเพื่อทำให้ฝ่ายตรงข้ามแตกฮือ จากนั้นเขาก็พุ่งไปที่ใจกลางโกดังด้วยสุดกำลัง!
"ย๊าก!" จ้าวหยู่คำรามและขว้างนักต้มตุ๋นใส่ฝูงชน! อย่างไรก็ตาม จ้าวหยู่ยังได้รับการต่อยหลายครั้งในเวลาเดียวกัน แม้ว่านักต้มตุ๋นเหล่านี้จะต่อสู้ได้ไม่ดีแต่ก็มีจำนวนมากกว่าเขา! หลายคนพุ่งเข้ามาที่จ้าวหยู่และกดเขาลง จ้าวหยู่ผลักและกระแทกฝูงชน เขาทั้งตีและเตะใครก็ตามที่เขาเห็น!
ทักษะเฉพาะของจ้าวหยู่คือการโจมตีที่โหดเหี้ยม! เขามุ่งเป้าไปที่ดวงตา สันจมูกและพื้นที่สำคัญอื่น ๆ ของฝ่ายตรงข้าม! หลังจากการโจมตีรอบหนึ่ง นักต้มตุ๋นบางคนสูญเสียการป้องกันไปแล้วและร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
ขณะที่จ้าวหยู่ยืนขึ้น นักต้มตุ๋นก็คว้าตัวเขาจากด้านหลัง จ้าวหยู่รีบถอยและกระแทกชายคนนั้นลงบนเตียงเหล็ก!
*ปัง…*
เตียงเหล็กตกลงบนพื้นและชายคนนั้นถึงกับอาเจียนเป็นเลือด!
แม้พวกตัวเองจะล้มลงแต่พวกต้มตุ๋นก็เขามาไม่หยุด ทำให้จ้าวหยู่เริ่มเดินโซเซ และทันใดนั้น หนึ่งในนั้นถือไม้และกระแทกหน้าผากของจ้าวหยู่อย่างแรง!
*ตูม!*
ไม้หนาแตกออกเป็นสองส่วน
อาจเป็นเพราะขอบที่เหลี่ยมของไม้ จึงทำให้เกิดรอยบากยาวปรากฏขึ้นบนหน้าผากของจ้าวหยู่และเลือดก็ไหลออกมาในทันใด! ในท้ายที่สุด ชายที่ถือไม้ก็ต้องตกใจหลังจากที่เห็นจ้าวหยู่เลือดออก!
จ้าวหยู่รีบวิ่งไปข้างหน้าและคว้าไม้ออกจากมือของเขา! หลังจากนี้ ภายใต้การจ้องมองที่ตกใจของทุกคน จ้าวหยู่ก็แทงไม้ที่หักไปที่ไหล่ของชายคนนั้น!
"อ๊าก!!!!" จู่ ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังลั่นโกดังไปทั้งโกดัง
