581 - รังคุนเผิง

1891 - รังคุนเผิง

“ผู้อาวุโสเซี่ยท่านสบายดีหรือ!” สือฮ่าวตะโกนความคิดของเขากลับไปสู่อดีตในทันที

ศาลาเสริมฟ้ายังคงมีผู้อาวุโสอยู่บ้าง แต่จำนวนของพวกเขาลดน้อยลงเหลือเพียงไม่กี่คน สือฮ่าวแสดงความเคารพต่อพวกเขาทุกคนอย่างจริงจังเขามีความทรงจำที่ดีกับสถานที่แห่งนี้

ชิงเฟิงยิ่งฉีกยิ้มมากขึ้นและรู้สึกขมขื่นมากจนร้องไห้ออกมา

ในตอนนั้นเมื่อศาลาเสริมฟ้าถูกทำลายผู้อาวุโสจำนวนมากยอมสละชีวิตเพื่อให้แน่ใจว่าเหล่าศิษย์ของสำนักจะอยู่รอด รุ่นพี่ในสำนักมากมายที่ปกป้องรุ่นน้องจนเสียชีวิตกลางสนามรบ

“ผู้อาวุโสมู่เอี๋ยนข้ามาหาท่านแล้ว” สือฮ่าวแสดงความเคารพต่อหน้าหลุมศพดวงตาของเขาเจ็บแปลบ

นี่คือผู้อาวุโสที่เขาเคารพอย่างมาก ในตอนนั้นเขาได้สอนสือฮ่าวฝึกฝนญาณวิเศษประเภทสายฟ้าและกลายเป็นอาจารย์คนแรกของเขา

ก่อนที่จะจากกันสือฮ่าวไปดูต้นเถาวัลย์ที่อยู่ด้านหน้าของสำนัก นี่คือเมล็ดพันธุ์ที่ถูกทิ้งไว้โดยวิญญาณผู้พิทักษ์ในอดีตซึ่งต่อมามีคนค้นพบและได้ปลูกมันอีกครั้ง

ตอนนี้มันเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยความชุ่มชื้นแสงหลากสีอันศักดิ์สิทธิ์พุ่งพล่านเห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งมาก!

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็รู้สึกเศร้า เถาวัลย์นี้จำอดีตไม่ได้

แม้ว่ามันจะเกิดใหม่แต่มันก็ลืมเรื่องอื่นๆไปแล้วมันกลายเป็นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ต้นใหม่โดยสมบูรณ์

“เป็นเรื่องดีตราบใดที่ยังมีความหวัง ยอดอ่อนสีเขียวจะแข็งแกร่งขึ้นในสักวัน” สือฮ่าวจากไปแล้ว

อารมณ์ของเขาซับซ้อนการมาที่นี่เพื่อดูทุกอย่างเป็นเหมือนการอำลา เขากำลังแสดงความเคารพต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตและเวลาที่ผ่านไปเพราะเขารู้ว่าเขาอาจจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว

เมื่อเขาก้าวไปบนเส้นทางแห่งการบ่มเพาะ มันอาจจะเป็นการพรากจากกันชั่วนิรันดร์ไม่สามารถย้อนกลับมาได้ตลอดกาล!

ในครั้งนี้สือฮ่าวไม่ได้ให้ชิงเฟิงมาด้วยไม่เว้นแม้แต่สิงโตทอง เขาเดินทางไปตามลำพังเงียบๆเข้าสู่เขตแดนของทะเลเหนือ

ทะเลเป็นสีดำสนิทเหมือนยามค่ำคืน

สือฮ่าวจ้องไปข้างหน้า เขากลับมายังอาณาจักรที่ต่ำกว่าดังนั้นเขาจึงต้องมุ่งหน้าไปที่นั่น เขาต้องตรวจสอบสถานที่แห่งนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน รังคุนเผิง!

ในทะเลเหนือคลื่นซัดสาด น้ำไม่ได้เป็นสีน้ำเงินเข้มแต่เป็นสีดำเหมือนหมึก

นี่คือคุณลักษณะพิเศษของทะเลเหนือ ทะเลกว้างใหญ่และไร้ขอบเขตเป็นสีดำสนิท สือฮ่าวเดินบนเกลียวคลื่นโดยใช้เส้นทางมหาสมุทรนี้ไปใต้ทะเล

เขานึกถึงหลายสิ่งหลายอย่างก่อนหน้านี้เขาเคยออกเดินทางกับอวิ๋นซีและคนอื่นๆ จากนั้นต่อสู้กับเผ่าเทพสมุทรพบเซียนสาวที่นี่เป็นครั้งแรก

คู่ต่อสู้ในอดีตของเขาบางคนร่วงหล่นลงไปในทะเลชั่วนิรันดร์บางคนมุ่งหน้าสู่ดินแดนที่สูงกว่า ลูกหลานเทพสมุทรโม่ซางและหานเทียนก็อยู่ในกลุ่มหลัง

ทั้งสองเป็นเด็กหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าพันธุ์ก่อนหน้านี้เคยต่อสู้กับเขาอย่างเข้มข้น

“ไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเป็นอย่างไร” สือฮ่าวส่ายหน้า เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ มีคู่ต่อสู้และคนรู้จักบางคนที่ยากจะได้พบกันอีกเมื่อเวลาผ่านไป

การเข้าสู่รังของคุนเผิงไม่ใช่เรื่องง่าย ย้อนกลับไปตอนนั้นเขามาที่นี่หลังจากประสบกับอันตรายและความยากลำบากครั้งใหญ่

เป็นเพราะรังคุนเผิงไม่ปรากฏตามปกติแต่มันซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกของทะเลเหนือ เพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้นคือมันถูกซ่อนอยู่ในโลกใบเล็กที่แปลกประหลาด

ในที่แห่งนั้นระดับบ่มเพาะของทุกคนจะถูกลดระดับลงมาเหลือในขั้นเดียวกันไม่เว้นแม้แต่ผู้สูงสุด

นั่นคือเหตุผลที่เขาสามารถไปถึงสถานที่แห่งนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากท่องไปในทะเลเหนือเป็นเวลาหลายวันเขาก็ค้นพบเบาะแสบางอย่าง และสามารถบุกเข้าสู่แดนลับของเผ่าพันธุ์เทพสมุทร

โครงกระดูกและเรือโบราณลอยไปมาปรากฏตัวและหายไปเหมือนผี นี่เป็นฉากผิดปกติที่เขาเห็นระหว่างทาง มีเรือผีที่ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยโบราณ

สือฮ่าวไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งเหล่านี้ ในระดับของเขาปัจจุบันสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถสร้างผลกระทบอะไรได้

แต่น่าเสียดายที่การมาครั้งนี้เขาไม่พบเรือกระดาษโบราณนั้น

ย้อนกลับไปในตอนนั้นเรือกระดาษที่ชุ่มไปด้วยเลือดมันเฝ้าหลอกหลอนจิตใจของสือฮ่าวมาตลอดหลายปี

“ข้าเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่…”

ตัวอักษรที่งดงามเหล่านั้นเขียนขึ้นโดยลายมือของหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งแบกรับความผิดหวังและความขุ่นมัวตลอดจนความโดดเดี่ยวทำให้ผู้คนสั่นสะเทือนอารมณ์

สือฮ่าวไม่เห็นเรือกระดาษเหล่านั้นแม้แต่ลำเดียว เขาจะหยุดค้นหามันเป็นระยะๆเมื่อเขาผ่านเส้นทางเส้นนี้

เขาผ่านทะเลสีดำลึกเข้าสู่ทะเลสีทองการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้หมายความว่าเขาได้เข้าสู่โลกใบเล็กๆนั้นแล้ว

ในที่สุดสือฮ่าวก็เข้ามาใกล้รังคุนเผิง สำหรับคนอื่นมันยากมากแทบจะหาไม่เจอ แต่เขาก็พบมันได้อย่างง่ายดาย

รังคุนเผิงมันเป็นสถานที่ลึกลับคล้ายกับรังมังกร พวกมันไม่สมควรปรากฏอยู่ในโลกนี้แต่ในที่สุดเขาก็ค้นพบ

หน้าผาหินขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านกลางทะเล

บนหน้าผานั้นคือรังคุนเผิงขนาดใหญ่ที่ปลดปล่อยพลังแห่งความโกลาหลออกมาไม่หยุด นี่คือหนึ่งในเป้าหมายในการที่เขากลับมาอาณาจักรด้านล่าง

"ข้ากลับมาแล้ว." สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆ

เขากระโดดขึ้นไปที่หน้าผา นี่อาจถือได้ว่าเป็นเกาะกลางมหาสมุทร

รังคุนเผิงดูเหมือนรังนกเพียงแต่มีขนาดใหญ่กว่ามาก ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของหนึ่งในสิบอสูรผู้ยิ่งใหญ่!

แม่น้ำนั้นอยู่ที่ไหน? สือฮ่าวค้นหาไปรอบๆก่อนหน้านี้มีแม่น้ำอยู่ถัดจากรังคุนเผิง มีประตูลึกลับซึ่งมีของเหลวทางจิตวิญญาณไหลออกมาพร้อมกับเรือกระดาษที่ชุ่มเลือด

แม้ว่ามันกำลังจะเหือดแห้ง แต่นี่ก็เป็นเส้นทางลึกลับ!

สือฮ่าวรู้สึกตื่นเต้นในขณะเดียวกันจิตใจของเขาก็ตึงเครียดขึ้นเล็กน้อยเขาจะเข้าไปข้างในได้หรือไม่? ย้อนกลับไปตอนนั้นมันไม่มีประตูที่นำเข้าไปข้างใน

หลังจากค้นหาไปสักพักสือฮ่าวก็มุ่งความสนใจไปที่รังคุนเผิง

“ข้ากลับมาแล้ว…” สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆ สำหรับเขาสถานที่แห่งนี้มีความสำคัญมากเกินไป

ในอดีตเป็นเพราะเขาได้รับญาณวิเศษล้ำค่าของคุนเผิงจากสถานที่แห่งนี้ทำให้เขาสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นได้

ที่อาณาจักรด้านล่างนี้แม้ว่าพลังแก่นแท้ทางจิตวิญญาณจะยังคงเหลืออยู่แต่ใครๆก็สามารถบอกได้ว่ามันกำลังจะหมดลงไปแล้ว

การที่ญาณวิเศษของคุนเผิงปรากฏขึ้นที่นี่นับเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจอย่างยิ่ง

ในตอนนั้นพื้นที่มหาสมุทรนี้ถูกทำลายจากการสู้รบ มีสิ่งมีชีวิตทุกประเภทบางส่วนมาจากบนบกและแม้แต่สัตว์ที่อยู่ในน้ำจากทะเลก็ยังเข่นฆ่าสังหารอย่างดุเดือด

พวกมันทั้งหมดสร้างความหายนะในภูมิภาคนี้จนเกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้

“คุนเผิงถูกฝังอยู่ที่นี่”

สือฮ่าวพูดกับตัวเอง ย้อนกลับไปตอนนั้นเขาไม่เห็นศพของคุนเผิง ทุกคนบอกว่ามันตายไปแล้วแต่เป็นเป็นอย่างนั้นจริงหรือ?

จากนั้นเขาก็เห็นสระโลหิตแห้งกรังที่คุนเผิงทิ้งไว้ขนนกและเลือดที่เน่าเปื่อยปรากฏอยู่ที่นั่น นี่คือที่ที่เขาได้รับมรดก

“แม้กระทั่งตอนนี้รังยังคงสามารถยับยั้งระดับบ่มเพาะของบุคคลภายนอก ไม่ว่าใครจะเข้ามาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ได้” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

อย่างไรก็ตามระดับการฝึกฝนของสือฮ่าวนั้นยิ่งใหญ่กว่ามากไม่มีใครเทียบได้ภายใต้ระดับผู้สูงสุดดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องรู้สึกหวาดกลัวอะไร

เขาเดินตามเส้นทางของร่างกายเป็นฐานะเมล็ดพันธุ์ นอกจากนี้ยังได้รับการปลูกฝังวิชาลับที่ยอดเยี่ยมมากมายหลายประเภท

แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะระงับการบ่มเพาะของเขา แต่ความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาก็ไม่ได้ลดลง

น่าเสียดายที่บุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดคนหนึ่งในสิบอสูรผู้ยิ่งใหญ่อย่างคุนเผิงได้ร่วงหล่นลงในอาณาจักรด้านล่างนี้มีเพียงร่องรอยที่เหลือไว้

ร่างของสือฮ่าวปลดปล่อยแสงสีทองพร้อมกับเข้าสู่รังของคุนเผิง เขาเปิดทางเข้าอย่างรุนแรงและเดินเข้าไปข้างใน

โลกใบเล็กนี้กว้างใหญ่มากและมีขนาดใหญ่อย่างน่าเหลือเชื่อ มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับด้านนอก

ด้านในไม่ได้อยู่ในรูปทรงหยาบของรังนกเลย แต่กลับมีค่ายกลเซียนที่หรูหราแทน สือฮ่าวเดินหน้าต่อไปไม่หยุดตลอดทาง

เขาเห็นยาทางจิตวิญญาณและยาศักดิ์สิทธิ์จำนวนมาก จากนั้นเขาก็เข้าไปในถ้ำใต้ดินโบราณนั้น