ตอนที่ 15 การต่อสู้อสูรวิญญาณ

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาค่อนข้างชัดเจน

ที่สำคัญที่สุด ฐานการบ่มเพาะพลังวิญญาณของหนอนผีเสื้อเพิ่มขึ้น

ด้วยฐานบ่มเพาะพลังวิญญาณเกือบจะ 50 ปี หวังเช่อสามารถบอกได้ว่าหนอนผีเสื้อมีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก

ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดคือขนาดของมันเพิ่มขึ้นจาก 10 ซม. เป็น 60 ซม.

สำหรับการอ้างอิง ทารกมนุษย์แรกเกิดโดยทั่วไปจะมีความยาวประมาณ 50 ถึง 60 เซนติเมตร

นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์เมื่อสองสัปดาห์ก่อนตอนที่มันเพิ่งฟักออกมา ตอนนี้ผิวหนังของหนอนผีเสื้อนั้นหนาขึ้นมากและกลายเป็นสีเขียวเข้มขึ้น

ร่างกายของมันยืดหยุ่นมากขึ้นตอนนี้ และตาเนื้อสีเหลืองอ่อนที่มีรูปร่างเป็น 'V' เริ่มก่อตัวบนหัวของมัน

ดวงตาของมันก็เปล่งประกายเช่นกัน

หนอนผีเสื้อตัวเล็กๆ ที่เคยคลานอยู่ข้างหวังเช่อตอนนี้ดูเหมือนงูเขียวตัวเล็กๆ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากร่างกายของมันหนากว่างู จึงแยกแยะได้ง่าย

เช่นเดียวกับร่างกายที่กำลังเติบโตของเด็กน้อย ความแข็งแกร่งของมันตอนนี้เกินตัวมันเองเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ส่วนใหญ่ต้องขอบคุณการบ่มเพาะรายวันของทักษะอสูรขั้นพื้นฐาน

ในตอนแรกเมื่อหวังเช่อได้ฝึกฝนทักษะอสูรขั้นพื้นฐานทั้งสี่รูปแบบ หนอนผีเสื้อสามารถอยู่ได้ครั้งละหนึ่งชั่วโมงเท่านั้นก่อนที่จะต้องพักผ่อนทันทีหลังจากนั้น

จากนั้นเมื่อพลังวิญญาณของมันค่อยๆ เพิ่มขึ้น ร่างกายของหนอนผีเสื้อก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน ในที่สุดก็สามารถใช้เวลาสามชั่วโมงในการฝึกแต่ละครั้ง

มันจะฝึกตอนเช้า บ่าย และเย็น เมื่อคุ้นเคยกับการฝึกอย่างทรหดแล้ว การฝึกก็มีประสิทธิภาพมากขึ้น

เจ้าตัวเล็กเองก็ก็ค่อนข้างตั้งใจที่จะฝึกฝนอย่างหนัก โดยหลักแล้วเพราะหวังเช่อคอยเชียร์อยู่เสมอ เมื่อถึงจุดหนึ่ง เขาจะเล่าเรื่องให้หนอนผีเสื้อฟังเพื่อกระตุ้นความปรารถนาภายในของมันให้แข็งแกร่งขึ้น

มิฉะนั้นความเร็วของการบ่มเพาะพลังวิญญาณจะไม่สามารถเพิ่มขึ้นอย่างมากได้

ทุกๆ การเพิ่มฐานการบ่มเพาะพลังวิญญาณก็ต้องการพลังวิญญาณมากขึ้นเรื่อยๆ

ดังนั้นหากความเร็วของการรับพลังวิญญาณไม่เปลี่ยนแปลง การเพิ่มขึ้นของการบ่มเพาะพลังวิญญาณก็จะยิ่งช้าลงเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ตลอดทั้งสัปดาห์ การบ่มเพาะพลังวิญญาณของหนอนผีเสื้อเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในอัตราประมาณสามปีต่อวัน

มันไม่ง่ายเลยที่จะบรรลุผลสำเร็จ

“โดยปกติแล้ว หลังจากผ่านไปร้อยปี ความเร็วในการเติบโตของการบ่มเพาะจะลดลงอย่างมาก ในเวลานั้นทักษะอสูรขั้นพื้นฐานก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก”

“ท้ายที่สุด สิบปี ร้อยปี หรือพันปี ล้วนมีคอขวดให้ฟันฝ่า มันเทียบเท่ากับอาณาจักรบ่มเพาะหลักในโลกแห่งการบ่มเพาะ หลังจากผ่านแต่ละอาณาจักร การบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้นก็จะช้าลงตามธรรมชาติ...”

หวังเช่อมองออกไปนอกหน้าต่างและจ้องมองสายฝน

สถาบันกำลังจะเปิดการเรียนการสอนกลางฤดูฝน

อย่างไรก็ตาม ฝนไม่สามารถหยุดความกระตือรือร้นของนักเรียนได้

ภาคเรียนที่ 2 ของปีที่สามคือสิ่งที่นักเรียนทุกคนตั้งตารอคอยมากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 3 เอง

นับตั้งแต่เริ่มปิดเทอมฤดูหนาว นักศึกษาชั้นปีที่ 3 จำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็ตั้งตารอวันที่สถาบันจะเปิดอีกครั้ง

ตั้งแต่พวกเขาเกิด เติบโตอย่างช้าๆ และเรียนรู้เกี่ยวกับโลก เด็กจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็ใฝ่ฝันที่จะมีอสูรในดวงใจเป็นของตัวเอง

เมื่ออายุได้ 18 ปีและเข้าสู่ช่วงชีวิตนี้จึงจะได้รับอสูรวิญญาณตัวแรก

ไม่ว่ามันจะอ่อนแอ ธรรมดา หรือหายาก ชายหนุ่มและหญิงสาวทุกคนในวัยนี้ยังคงกระตือรือร้นที่จะได้รับอสูรวิญญาณของตัวเอง

ครั้งแรกที่ฟักไข่ออกมา ครั้งแรกที่มันร้อง ครั้งแรกที่มันกิน ครั้งแรกที่ใกล้ชิดกัน ครั้งแรกที่มันเริ่มฝึก ครั้งแรกที่ฐานการบ่มเพาะพลังวิญญาณของมันเพิ่มขึ้น ครั้งแรกที่มันเรียนรู้ทักษะวิญญาณ และอีกมากมาย

ทุกเหตุการณ์สำคัญทำให้พวกเขาตั้งตารอที่จะได้พบกับอสูรในดวงใจของพวกเขามากยิ่งขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาจะได้ชมการต่อสู้ที่โด่งดังที่สุดในโลกตอนเปิดเทอม การต่อสู้ที่อสูรวิญญาณจะต่อสู้กันเองจนสุดกำลัง

“การต่อสู้อสูรวิญญาณ...”

หวังเช่อเหลือบมองหนอนผีเสื้อที่กำลังกินบิสกิตอยู่ข้างๆ เขา

ราวกับว่ามันคอยมองเขาอยู่ตลอด และรู้ว่าเขากำลังมองมันอยู่ หนอนผีเสื้อก็หย่อนบิสกิตใบไม้ลงในปากโดยสัญชาตญาณแล้วลุกขึ้นยืน

แสดงท่าทางว่าพร้อมที่จะซ้อมแล้ว!

เมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ หวังเช่อไม่รู้ว่าจะตอบโต้ยังไง เขาพูดกับอสูรวิญญาณว่า “วันนี้เป็นวันหยุด ดังนั้นไม่จำเป็นต้องฝึก กินเถอะ!”

สองสัปดาห์ที่ผ่านมาของการฝึกอย่างเข้มข้นอย่างต่อเนื่องเป็นผลให้เจ้าตัวเล็กมีปฏิกิริยาเช่นนั้น

แม้ว่ามันจะยากต่อการพากเพียร แต่หนอนผีเสื้อก็พยายามอย่างเต็มที่และพยายามต่อไปหลังจากได้ยินเรื่องราวจากหวังเช่อ แถมยังมีอาหารดีๆ รออยู่อีกด้วย!

ในเรื่อง หนอนผีเสื้อได้กลายเป็นอสูรวิญญาณอายุพันปีที่น่าเกรงขาม ซึ่งสามารถเอาชนะอสูรวิญญาณได้นับไม่ถ้วน แม้แต่อสูรที่แข็งแกร่งกว่าตัวมันเอง

เมื่อจมอยู่ในจินตนาการ เจ้าตัวเล็กก็เริ่มกินบิสกิตใบไม้อย่างกระตือรือร้นมากขึ้น

มันไม่เข้าใจว่าทำไมใบไม้ถึงอร่อยได้ขนาดนี้

“ฉันสงสัยว่าแกจะเป็นอย่างไรบ้างในการต่อสู้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอสูรวิญญาณตัวอื่น...”

ในขณะที่หนอนผีเสื้อกำลังยุ่งอยู่กับการฝึก หวังเช่อก็ไม่ได้อยู่เฉย

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้ แต่เขาไม่มองว่านี่เป็นข้ออ้างที่จะทำให้การฝึกขั้นพื้นฐานของเขาช้าลง

หวังเช่อรู้สึกได้ว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสองสัปดาห์ของการที่สัญญาวิญญาณของเขากับหนอนผีเสื้อพัฒนาขึ้น

เขารู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นในทุกด้าน

แม้แต่ประสาทสัมผัสของเขา เช่น การมองเห็น การได้ยิน และกลิ่น ล้วนได้รับการพัฒนาอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกว่าพลังชีวิตของเขาแข็งแกร่งขึ้นในขณะนี้

ดูเหมือนเขาจะมีพลังเหลือเฟือ

บางครั้ง เขาก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลกๆ ลึกๆ ในจิตวิญญาณของเขา

หวังเช่อเดาว่ามันเป็นผลมาจากการที่เขาสัมผัสวิญญาณยุทธ์ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา

“แม้จะไม่ได้บ่มเพาะ สภาพร่างกายของฉันก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด”

จากประสบการณ์ของหวังเช่อ เขารู้ว่ายิ่งร่างกายแข็งแกร่งเท่าใด ความสามารถโดยกำเนิดของคนๆ หนึ่งก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น

มันเป็นความรู้สึกที่น่าทึ่งอย่างแท้จริง ราวกับว่าเส้นลมปราณของเขาถูกปลดล็อก

ในโลกแห่งการบ่มเพาะ เส้นชีพจรมีความเกี่ยวข้องมากกับรากวิญญาณ

ด้วยเส้นชีพจรที่แข็งแกร่ง เราจะสามารถบ่มเพาะได้เร็วกว่ามาก ร่างกายก็จะสามารถทนต่อพลังวิญญาณได้มากขึ้น

“สัญญาชีวิตนี่สามารถเปลี่ยนพรสวรรค์ของมนุษย์ในโลกนี้ได้จริงๆ...”

หวังเช่อถอนหายใจขณะคิดกับตัวเอง “ไม่น่าแปลกใจเลยที่มนุษย์ในโลกนี้แข็งแกร่งมาก...ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงในโลกนี้ก็น่าจะทรงพลังมากเช่นกัน”

นอกจากการเรียนรู้เกี่ยวกับร่างกายของเขาแล้ว หวังเช่อยังได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับอสูรวิญญาณในทุกๆ วัน

ท้ายที่สุด เป้าหมายหลักของเขายังคงเป็นการดูแลการฝึกของหนอนผีเสื้อ

เขาต้องเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ในอนาคตที่รอเขาอยู่

แม้ว่าอสูรวิญญาณในโลกนี้จะค่อนข้างแตกต่างไปจากสิ่งที่เขาเคยเห็นในโลกการบ่มเพาะ แต่หวังเช่อตัดสินใจที่จะขยายขอบเขตความเข้าใจของเขา เขาตั้งมั่นว่าจะได้พบกับอสูรวิญญาณมากมายในโลกนี้

ในขณะนั้น โทรศัพท์ของหวังเช่อก็สว่างขึ้น ข้อความปรากฏขึ้นในการแชทกลุ่มของแอปพลิเคชันการสื่อสาร

อาจารย์เจิ้ง “นักเรียน สถาบันจะเปิดในวันพรุ่งนี้ อสูรวิญญาณของทุกคนเป็นยังไงบ้าง? มีกี่คนที่ฝึกฝนอสูรวิญญาณแล้ว? ที่นี่มีใครบ้างที่ยกระดับการบ่มเพาะของพวกมันถึงสิบปีแล้ว?”

โดยปกติ วันหยุดฤดูหนาวจะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนเท่านั้น

ในช่วงครึ่งแรกของเดือน นักเรียนต้องเข้ารับการตรวจร่างกายก่อนจะรายงานไปยังศูนย์จัดการอสูรวิญญาณในเขตสงครามของตน

นี่เป็นการพิสูจน์ว่าร่างกายและจิตใจของพวกเขาแข็งแกร่งและสามารถทำสัญญาวิญญาณชีวิตกับอสูรวิญญาณได้

จากนั้นพวกเขาจะเลือกไข่อสูรวิญญาณฟรีจากศูนย์ หรือเตรียมพร้อมที่จะซื้อ

หลังจากผ่านไปหนึ่งหรือสองวันในการฟักตัว นักเรียนจะต้องให้ความกระจ่างและฝึกอสูรวิญญาณของพวกเขาตลอดช่วงพัก ซึ่งจะใช้เวลาประมาณสองสัปดาห์เท่านั้น

อาจารย์เจิ้งเป็นผู้ดูแลชั้นเรียนปีสามของหวังเช่อ

แม้ว่าอาจารย์ในทุกระดับการศึกษาไม่จำเป็นต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญสัญญาวิญญาณมืออาชีพ แต่พวกเขาก็ยังเป็นคนที่โดดเด่นซึ่งได้เรียนรู้เกี่ยวกับอสูรวิญญาณอย่างเป็นระบบ

“อาจารย์เจิ้งผู้นี้เป็นผู้ควบคุมวิญญาณมืออาชีพ...”

เมื่อหวังเช่อเห็นข้อความ เขาไม่ได้ตอบทันที แต่เขาพยายามจำข้อมูลเกี่ยวกับอาจารย์คนนี้ในความทรงจำของเขา

ไม่นานหลังจากนั้น นักเรียนหลายคนเริ่มส่งคำตอบ

ปู้หยาน “อาจารย์เจิ้ง! เป็นการยากที่จะให้การตรัสรู้แก่อสูรวิญญาณ หมอกฝนพร่ำของผมเกิดมามากกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว แต่ทั้งหมดที่ทำมันคือการจ้องมองอย่างว่างเปล่า...”

ทงเหลียง “คอตโตนี่ของผมสบายดีและดูน่ารักมาก ทั้งครอบครัวรักมัน แค่ว่าเกาะติดเกินไปและไม่ชอบฝึก ระดับการบ่มเพาะของมันยังไม่เพิ่มขึ้น...”

กงเล่อหยิง “การตรัสรู้นั้นยากมาก ฉันเห็นด้วย! อาจารย์เจิ้ง อสูรวิญญาณนั้นสอนยากจริงๆ มันไม่ได้โง่ แค่ไม่เชื่อฟังและไม่เต็มใจที่จะเรียนรู้ หนูเขี้ยวคมของผมสามารถเข้าใจได้ แต่มันไม่ต้องการฝึก...”

สวี่ไห่เฟิง “พวกนายทุกคนแค่ไร้ประโยชน์เองต่างหาก! อาจารย์เจิ้ง หลังจากบ่มเพาะมาแค่สิบวัน อสูรร้อยดอก

ของผมก็บรรลุการบ่มเพาะพลังวิญญาณเป็นเวลา 15 ปีแล้ว! (อีโมจิหยิ่งผยอง)”

...

คำพูดที่เย่อหยิ่งของสวี่ไห่เฟิงทำให้นักเรียนคนอื่นกระวนกระวายใจ

เกิดการโต้เถียงกันแทบจะในทันที

ในขณะเดียวกันหวังเช่อเริ่มยิ้ม

สวี่ไห่เฟิงบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อสองสามวันก่อน

ด้วยความช่วยเหลือจากศาสตราจารย์หยาน เขาได้เลือกอสูรร้อยดอกระหว่างการเยี่ยมชมฐานอสูรวิญญาณ

สวี่ไห่เฟิงเลือกอสูรวิญญาณตัวนี้เพราะเป็นรูปแบบสุดท้ายของภูตดอกไม้ซึ่งหมายความว่ามีลักษณะที่สวยงาม

นอกจากเขาแล้ว ยังมีผู้หญิงอีกสองสามคนในชั้นเรียนที่เลือกอสูรวิญญาณธรรมดาที่ดูน่าทึ่ง อย่างอสูรร้อยดอกไม้

ท้ายที่สุดแล้ว ความแข็งแกร่งและความสวยงามก็มีความสำคัญต่อผู้คนบางประเภท

“ดูจากสถานการณ์แล้ว ดูเหมือนว่าการเติบโตของอสูรวิญญาณของนักเรียนในที่นี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยราบรื่น”

หวังเช่อส่ายหัวเล็กน้อยเมื่ออ่านข้อความนี้

เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ของเขายังไม่สำเร็จในขั้นตอนแรกที่จำเป็นสำหรับการตรัสรู้ ซึ่งทำให้ยากต่อการฝึกอสูรวิญญาณของพวกเขา

แม้ว่าบางส่วนได้จะเริ่มดูดซับพลังวิญญาณเพื่อบ่มเพาะแล้ว แต่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถบ่มเพาะได้เกินสิบปี

อาจารย์เจิ้งจะตอบคำถามของพวกเขาอย่างอดทน

จากนั้นอาจารย์ก็อธิบายว่ารายละเอียดของการฝึกที่ครอบคลุมมากขึ้นจะมีให้เมื่อสถาบันเปิดแล้วเท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้ว ในภาคเรียนที่ 2 ของปีสาม นักเรียนจะมุ่งไปที่เป้าหมายหลักของพวกเขา สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการฝึกอสูรวิญญาณของพวกเขา การเตรียมพร้อมสำหรับการปลุกวิญญาณยุทธ์ และการต่อสู้ธรรมดา

“อสูรวิญญาณของพวกเขาทั้งหมดนั้นโดยทั่วไปแล้วมีฐานการบ่มเพาะต่ำกว่า 30 ปี...”

หวังเช่อจ้องที่โทรศัพท์ของเขาครู่หนึ่ง

“เทพธิดาหลินอยู่ที่ไหน? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลย?”

“อย่าถามถึงเทพธิดาหลิน หากทำเช่นนั้น เธอจะบอกนายเกี่ยวกับงูหมวกเมฆซึ่งเป็นอสูรวิญญาณหายากมาก ตราบใดที่ต้องใช้ความคิดในการดูดซับพลังวิญญาณและบ่มเพาะ อสูรวิญญาณของเธอควรจะมีฐานการบ่มเพาะอย่างน้อย 30 ปีว่าไหม?”

“เหมือนกับขอให้เธอมาตบหน้า ไม่มีใครในพวกเราบรรลุการตรัสรู้อสูรวิญญาณ”

ไม่นานข้อความก็ถูกส่งไปที่แชทกลุ่ม

หลินซี “ฉันขอโทษอาจารย์เจิ้ง ตอนนี้ฉันกำลังยุ่งอยู่กับการฝึกและพลาดข้อความของคุณ...งูหมวกเมฆของฉันฉลาดมาก อสูรวิญญาณของฉันตรัสรู้แล้วเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เนื่องจากการฝึกอย่างหนัก มันจึงได้รับการฝึกฝนจนมีฐานการบ่มเพาะ 40 ปีแล้ว”

"บัดซบ!"

“???”

“40 ปี?”

“เธออยู่ในระดับที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง...”

“นี่เป็นอสูรวิญญาณที่หายากมาก?”

“แม้แต่อสูรวิญญาณหายากก็ไม่สามารถเติบโตได้เร็วขนาดนี้ มันต้องมีการตรัสรู้ที่สมบูรณ์แบบ ตลอดจนการฝึกฝนและอาหารที่เหมาะสม”

ทั้งชั้นเรียนเกิดความโกลาหล

หวังเช่อคิดกับตัวเองว่า “ภูมิหลังครอบครัวของหลินซีนี้ค่อนข้างลึกลับ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขามีอำนาจ”

เขาถอนหายใจ อสูรวิญญาณที่มีค่าย่อมมีพลังมากกว่ามาก

เมื่อพูดถึงหนอนผีเสื้อแล้ว หวังเช่อต้องสร้างเรื่องราว ปรับเปลี่ยนเทคนิคการบ่มเพาะ ปรับแต่งอาหาร และแม้แต่ฝึกไปกับมันในทุกวัน

หลังจากการพยายามเหล่านี้ ในสองสัปดาห์มันมีฐานการบ่มเพาะเพียง 50 ปี

สำหรับงูหมวกเมฆนั้น มันได้บรรลุการตรัสรู้พลังวิญญาณเป็นเวลา 40 ปีหลังจากบ่มเพาะเพียงสัปดาห์เดียว

ศักยภาพแตกต่างกันชัดเจน

อาจารย์เจิ้ง “ฐานการบ่มเพาะ 40 ปีถือว่าไม่เลว ดูเหมือนว่าเธอจะเลี้ยงงูหมวกเมฆได้ดีมาก โอ้ใช่... หวังเช่อ แล้วเธอล่ะ? การบ่มเพาะของหนอนผีเสื้อเป็นยังไงบ้าง? มันพัฒนาเป็นผีเสื้อมรณะเขียวแล้วหรือยัง”

กลุ่มเงียบทันทีเมื่อเห็นข้อความนี้

หลังจากคิดดูแล้ว หวังเช่อตอบว่า “มันไปได้ดี แต่ไม่ได้วิวัฒนาการ”

อาจารย์เจิ้ง “(อีโมจิโกรธ)”

อาจารย์เจิ้ง “อย่าเล่นลิ้น ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะเลี้ยงหนอนผีเสื้อให้เป็นผีเสื้อมรณะเขียว เมื่อพรุ่งนี้สถาบันเปิด ให้นำอสูรวิญญาณไปด้วย ฉันจะลองดู”

อาจารย์เจิ้ง “ในภาคเรียนที่ 2 ที่จะถึงนี้ จะมีการทดสอบง่ายๆ สำหรับอสูรวิญญาณ อีกเจ็ดวันจะจัดพิธีเปิด เป็นการแข่งขันที่รู้จักกันในชื่อถ้วยตรัสรู้หากใครสนใจ ก็สามารถลงทะเบียนเพื่อเข้าร่วมได้”

“การแข่งขันจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการทดสอบ มันจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเธอที่จะได้สัมผัสกับเสน่ห์ของการต่อสู้ของอสูรวิญญาณ อย่างไรก็ตามรางวัลก็ดีมากเช่นกัน

“สิบอันดับแรกจะได้รับรางวัลมากมาย อันดับแรกจะได้รับ 100,000 ดอลลาร์ อาหารคุณภาพสูงที่สามารถเพิ่มความเร็วในการบ่มเพาะของอสูรวิญญาณ ยาที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งทางกายภาพของอสูรวิญญาณ และอุปกรณ์วิญญาณที่จะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของอสูรวิญญาณ เขาหรือเธอจะได้รับโอกาสในการบ่มเพาะและสำรวจนอกเขตสงคราม

“อย่างไรก็ตาม มีประโยชน์มากมายรอเธออยู่ หากต้องการเข้าร่วม ฉันแนะนำให้เธอเข้าร่วมสโมสรการต่อสู้เพื่อลองต่อสู้กับอสูรวิญญาณอื่นๆ หรือดูการแข่งขัน นอกเหนือจากการฝึกตามปกติในสถาบัน

“จากประสบการณ์ของฉัน ถ้าอสูรวิญญาณของเธอเรียนรู้ทักษะวิญญาณ 10 ปีก่อนการแข่งขันได้ เธอก็จะติดอันดับหนึ่งในสิบอันดับแรกได้

“หลินซี เธอมีศักยภาพมากที่สุด งูหมวกเมฆน่าจะเรียนรู้ทักษะวิญญาณหลังจากมีฐานบ่มเพาะ 60 ปี ถ้ามันฝึกฝนอย่างหนัก มันก็ควรจะสามารถใช้ทักษะวิญญาณได้แล้ว”

หลังจากที่อาจารย์เจิ้งอธิบายเสร็จแล้ว นักเรียนหลายคนก็เริ่มคร่ำครวญ

พวกเขาส่วนใหญ่ยังไม่บรรลุการตรัสรู้เลยด้วยซ้ำ อสูรวิญญาณของพวกเขาไม่มีจิตวิญญาณการต่อสู้มากนัก นับประสาอะไรกับความสามารถในการบ่มเพาะและเรียนรู้ทักษะวิญญาณ

อย่างไรก็ตาม นักเรียนคนอื่นๆ รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากกับข่าวนี้

พวกเขาเห็นถ้วยตรัสรู้เป็นโอกาสในการลงสนาม

เนื่องจากอสูรวิญญาณของพวกเขาเพิ่งฟักออกมา พลังต่อสู้ของพวกมันจึงค่อนข้างอ่อนแอ

ไม่ว่าจะเป็นอสูรวิญญาณธรรมดาหรือหายาก ความแตกต่างเรื่องความแข็งแกร่งจะไม่มากนัก

มีความหวังสำหรับผู้เข้าร่วมทุกคน

'ถ้วยตรัสรู้...รางวัลฟังดูน่าดึงดูดใจ...ถึงเวลาแล้วที่เจ้าตัวเล็กนี้จะได้รับประสบการณ์และเปล่งประกายในการต่อสู้'

หวางเช่อลูบหัวหนอนผีเสื้อ

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หวังเช่อกำลังจะปิดซอฟต์แวร์สื่อสาร จู่ๆ เขาก็ได้รับข้อความอื่น

หยวนเซียวเล่อ “พี่เช่อ พรุ่งนี้เปิดเรียน ทำไมนายไม่มาที่สโมสรของฉันวันนี้เพื่อเดินดูรอบๆก่อนล่ะ”

หวังเช่อครุ่นคิด หลังจากตัดสินใจแล้ว เขาก็ตอบว่า “ตกลง”

เขายังคงจำคำสัญญาของเขาที่จะเป็นคู่ซ้อมได้

หลังจากเห็นคำตอบของเขา หยวนเซียวเล่อก็ส่งสถานที่มาให้ทันที

จากนั้นหวังเช่อก็เก็บกระเป๋าและออกเดินทางพร้อมกับหนอนผีเสื้อ

สโมสรของหยวนเซียวเล่อนั้นไม่เล็กเลย

หวังเช่อได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

เป็นสโมสรต่อสู้ที่มีชื่อเสียงในเมืองหัวใจท้องฟ้า สโมสรต่อสู้เทียนเยวี่ย

สมาชิกของพวกเขายังมีผู้ควบคุมวิญญาณมืออาชีพหลายคน ซึ่งมักมาใช้อำนวยความสะดวกของสโมสร

อย่างไรก็ตาม พวกเขาเชี่ยวชาญเป็นพิเศษในการฝึกนักเรียนที่เพิ่งฟักไข่อสูรวิญญาณ

ในทางหนึ่งการบริการที่สโมสรนี้จัดให้มีความคล้ายคลึงกับชั้นเรียนกวดวิชานอกหลักสูตร

เมื่อหวังเช่อมาถึงสโมสร เขาก็เห็นว่าหยวนเซียวเล่อกำลังรอเขาอยู่ที่ทางเข้า

"มาซักที กำลังรออยู่เลย”

จากตอนแรกที่ขมวดคิ้วอยู่ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มทันที "นายคิดว่าไง? เราอยู่ที่นี่แล้ว นายต้องการที่จะลองต่อสู้อสูรวิญญาณก่อนไหม?

“การต่อสู้อสูรวิญญาณ?” หวังเช่อหันไปมองเขา "กับใคร?"

“ต้องกับฉันแน่นอนอยู่แล้ว!”หยวนเซียวเล่อหัวเราะและพูดต่อ “ไม่ใช่ว่าฉันต้องการให้นายเป็นคู่ซ้อมของฉัน... สมาชิกคนอื่นๆ ที่นี่แข็งแกร่งมาก พวกเขาส่วนใหญ่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ทำงานนอกเวลา แต่ก็มีผู้ควบคุมวิญญาณสองสามคน

“นายจะต่อสู้กับฉัน มาเล่นกัน อสูรคูคาของฉันมีฐานการบ่มเพาะ 27 ปี มันน่าจะจะสูงกว่าหนอนผีเสื้อของนายแค่ไม่กี่ปี”

หยวนเซียวเล่อดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นหนอนผีเสื้อคลานอยู่ด้านหลังหวังเช่อ

เขาจำได้ว่าเมื่อสิบเอ็ดวันก่อน อสูรวิญญาณของหวังเช่อได้รับการทดสอบและมีฐานการบ่มเพาะสิบปี

ในขณะนั้น หยวนเซียวเล่อรู้สึกว่าการบ่มเพาะพลังวิญญาณของหนอนผีเสื้อนั้นสูงกว่าปกติเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกสบายใจที่หวังเช่อเลือกที่จะรับอสูรวิญญาณฟรี เนื่องจากหนอนผีเสื้อจะฟักตัวก่อนอสูรวิญญาณตัวอื่นๆ สองสามวัน จึงไม่น่าแปลกใจที่มันจะไปถึงระดับการบ่มเพาะนั้น

ในขณะนั้นอสูรคูคาของเขายังมีฐานการบ่มเพาะไม่ถึงสิบปี และพวกเขาก็อยู่ที่นี่เพื่อบ่มเพาะทุกวัน

“ได้สิ” หวังเช่อตอบอย่างเป็นกันเองหลังจากเหลือบมองหยวนเซียวเล่อ

“สโมสรของฉันได้เริ่มจัดการต่อสู้อสูรวิญญาณเมื่อไม่กี่วันก่อน แน่นอน พวกเขาต้องให้ฉันชนะ”หยวนเสี่ยวเล่อโบกมือซึ่งอาจมาจากความผิดหวัง

“มันน่าเบื่อมาก ฉันต้องสู้กับคนอย่างนายที่ไม่เก่งเท่าฉัน การต่อสู้จึงไม่น่าสนใจ”

ผู้ชายคนนี้ตรงไปตรงมาจริงๆ

หวังเช่อยิ้ม

“อย่ากังวล ฉันจะไม่สู้เต็มแรง” หยวนเซียวเล่อกล่าวและแตะไหล่ของหวังเช่อ “หนอนผีเสื้อของนายควรพัฒนาเป็นผีเสื้อมรณะเขียวแล้วใช่ไหม? แม้ว่ามันจะยังอ่อนแอกว่าอสูรคูคาของฉัน แต่ก็เป็นเวลากว่าสิบวันแล้วที่ฉันเห็นมันครั้งสุดท้าย ตอนนี้ควรมีฐานการบ่มเพาะพลังวิญญาณมากกว่า 20 ปี”

“ทำไมฉันไม่เห็นมันล่ะ?”

หยวนเสี่ยวเล่อมองซ้ายขวา

“มันอยู่ข้างหลังฉัน” หวังเช่อชี้ไปที่หลังของเขา

หลังจากเหลือบไปมองหยวนเซียวเล่อก็ตกตะลึงในทันที

“เฮ้ย ทำไมมันใหญ่จังว่ะ?!”