Ep.62 - ต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด

3/3

Ep.62 - ต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด

ฮังอวี่ไม่ใจดีปล่อยอีกฝ่าย

เขาดีดนิ้วอีกครั้ง ยิงก้อนกรวดออกไป กระแทกเต็มข้อเท้า

อันธพาลคนสุดท้ายทรุดลงกับพื้น กลิ้งหลายตลบ ร้องคร่ำครวญน่าอนาถ

ด้วยพลังรบในเลเวล 3 ต่อให้ใช้แค่กรวดก้อนเล็ก แต่อานุภาพของมัน รุนแรงเท่ากระสุนปืนพก

ทว่าหากอาศัยแค่พลังรบในเลเวล 3 แล้วทำได้ถึงขนาดนี้ เกรงว่ามันคงเวอร์ไป

แท้จริงแล้วที่ทำได้ เพราะส่วนใหญ่ฮังอวี่อาศัยพลังของสกิลขว้างอาวุธจากโลกวิญญาณ

ข้อได้เปรียบของสกิลนี้คือระยะเวลาคูลดาวน์ที่สั้น กินเวลาเพียง 1 วินาทีเท่านั้น

ยังไงก็ตาม แม้กินระยะเวลาคูลดาวน์สั้น แต่มันก็ยังมีช่วงเว้นว่างอยู่ แต่พวกอันธพาลก็ไม่อาจคว้าโอกาสนั้นวิ่งเข้ามาถึงตัวเขาได้

แน่นอน ด้วยพลังรบเลเวล 1 ของพวกมัน เกรงว่าต่อให้เข้าประชิดตัวฮังอวี่ได้ ก็ยังแตะตัวเขาไม่ได้อยู่ดี

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นและจบลงในเวลาอันรวดเร็ว นับแต่ฮังอวี่ลงมือจนจบการต่อสู้ ทุกอย่างรวมแล้วไม่ถึง 10 วินาทีด้วยซ้ำ!

เขาเพียงขว้างกรวดก้อนเล็กออกไป อันธพาลทั้งสี่ถูกเก็บเรียบทันที

พี่ใหญ่สร้อยทองรวมไปถึงอันธพาลคนอื่นไม่อยากเชื่อสายตา แต่มันคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง!

เจ้าหมอนี่ยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม? ทำไมเขาถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้?

นี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ อ๊าาา!

“แก ... แกเป็นใคร?”

แต่หลังจากพี่ใหญ่สร้อยทองเอ่ยคำถามนี้ออกไป ดวงตาของเขาก็ต้องเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความแตกตื่นสยดสยอง บังเกิดความหวาดกลัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ชายหนุ่มในสายตาเขาหายตัวไป และเมื่อปรากฏขึ้นอีกที ก็มาอยู่เบื้องหน้าแล้ว อีกฝ่ายบดบังแสงแดด ยืนหยัดในตำแหน่งสูง ก้มลงมองตน

ในสายตาของพี่ใหญ่สร้อยทอง แม้ชายหนุ่มคนนี้จะดูตัวไม่สูงมาก แต่กลับให้ความรู้สึกกกดดันเหมือนขุนเขา

ฮังอวี่เอื้อมมือข้างหนึ่งออกไปคว้าคอเสื้อเขา “แกไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร”

ฮังอวี่ที่ดูร่างกายผอมแห้ง เวลานี้กลับเหมือนแชมป์ยกน้ำหนัก เขายกพี่ใหญ่สร้อยทองที่มีน้ำหนักกว่า 160 ปอนด์จนตัวลอยด้วยมือเพียงข้างเดียว

พี่ใหญ่สร้อยทองลอยค้างอยู่กลางอากาศ สองตาจับจ้องคนตรงหน้าด้วยความแตกตื่นตกใจ

ฮังอวี่เอ่ยย้ำทีละคำ “อย่า ให้ ฉัน ได้ เจอ แก อีก เข้าใจไหม?”

“เข้าใจแล้ว เข้าใจ!”

“พวกเราจะไสหัวไปทันที!”

พี่ใหญ่สร้อยทองสัมผัสได้ว่ามีเหงื่อเย็นผุดออกมาจากทุกรูขุมขนทั่วตัว

เจ้าหมอนี่แข็งแกร่งของแท้! เป็นสัตว์ประหลาดในคราบมนุษย์!

ทำไมในสถานที่อย่างตรอกมังกรฟ้าถึงมียอดฝีมือที่ร้ายกาจเช่นนี้ได้?

เมื่อเทียบกับเขาแล้ว พวกยอดฝีมือในเน็ตของเจียงเฉิงไม่ต่างอะไรจากตัวผายลม!

พวกลูกน้องอันธพาลรีบช่วยพยุงพี่ใหญ่สร้อยทองขึ้นจากพื้น พวกเขาไม่กล้ารั้งอยู่แม้ครึ่งวินาที เดินกะโผลกกะเผลกจากไปในสภาพน่าอนาถ

ฮังอวี่ไม่สนใจตาม เดินเข้ามาแล้วเอ่ยว่า “ท่านย่า น้องสาวตัวน้อย ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

หญิงชราดูยังตกใจมาก แต่ก็ยังตอบเขา “ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ”

ตอนนี้เธออยู่ในสภาวะช็อก รีบวิ่งไปดูหลานสาว

ก่อนหน้านี้สาวน้อยล้มลง แล้วบังเอิญหัวฟาด มีเลือดไหลเยอะมาก แต่นั่นเป็นแค่อาการบาดเจ็บทางผิวหนัง

“น้องสาวตัวน้อยอย่าร้องไปเลย พวกคนเลวถูกพี่ทุบตีหนีไปหมดแล้ว” ฮังอวี่หยิบผลเบอร์รี่สีแดงออกมา  แล้ววางมันลงบนมือเธอ

“เอ้านี่ พี่ให้ผลไม้ กินแล้วจะได้หายเจ็บ”

สุดท้ายแล้วเด็กก็ยังเป็นเด็ก สาวน้อยหยิบผลเบอร์รรี่สีแดงของก็อบลินอย่างว่าง่าย

เห็นผลไม้สีแดงสดเบื้องหน้า มันทำให้เธอตื่นเต้นขึ้นมาทันที เห็นได้ชัดว่าสาวน้อยไม่เคยเจอผลไม้น่ารักๆแบบนี้มาก่อน อีกทั้งกลิ่นหอมของมันเป็นอะไรที่พิเศษมาก

เมื่อเธอกัดลง รสชาติหวานกลมกล่อมของผลไม้ทะลักออกมา แผลเล็กๆบนหัวหายเป็นปลิดทิ้ง ไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว

ฮังอวี่เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “เป็นไง อร่อยไหม?”

“อร่อยมาก!” เด็กสาวแกว่งผลไม้ในมือที่พึ่งกัดไปได้แค่สองคำ “มันเหมือนสตอเบอร์รี่ลูกใหญ่เลย!”

อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังรบอันแข็งแกร่งของฮังอวี่ ทำให้ใครที่พบเห็นรู้สึกตื่นกลัว

และมนุษย์มักหวาดกลัวในสิ่งที่ทรงพลังโดยสัญชาตญาณ เห็นได้ชัดว่าหญิงชราเกิดความกังวลเล็กน้อย เธอรีบพูดกับหลานสาวว่า “เหมิงเหมิงอย่าหยาบคาย รีบขอบคุณพี่ชายเร็ว”

โลลิตัวน้อยพอได้ยินคำเตือนของย่า เธอรีบก้มหัวทันที “ขอบคุณพี่ชาย”

เด็กสาวเงยหน้าขึ้นแล้วพูดต่อว่า “พี่ชายเก่งจริงๆ โค่นพวกคนเลวได้ในพริบตาเดียว เก่งกว่าลุงหัวล้านของฉันซะอีก”

เด็กยังไงก็คือเด็ก เธอไม่ได้อ่อนไหวหรือระแวงมากอะไรขนาดนั้น  เวลานี้เธอรู้สึกเลื่อมใสในตัวฮังอวี่มาก

“ฉันพึ่งย้ายมาที่นี่” ฮังอวี่ยิ้มอย่างเป็นกันเอง “บ้านอยู่ถัดออกไปไม่ไกล พวกเราถือเป็นเพื่อนบ้านกัน ไม่จำเป็นต้องมากมารยาท”

“อา! พี่ชายอาศัยอยู่ข้างๆนี้เองหรอ?” ดวงตากลมโตของโลลิน้อยเป็นประกาย “งั้นต่อไปถ้ามีคนร้ายบุกเข้ามาอีก พี่ชายจะช่วยพวกเราจัดการพวกคนเลวอีกได้ไหม”

ฮังอวี่รู้สึกขบขันกับความน่ารักของโลลิน้อย เขาบีบแก้มเธออย่างอ่อนโยน “แน่นอน! พี่ชายเก่งจะตาย ต่อให้พวกมันยกโขยงมาเป็นสิบคน ฉันก็ไม่กลัว”

“นั่นเยี่ยมไปเลย”

หญิงชราพอได้ฟังก็ใจชื้นขึ้น

ปัจจุบันใจของผู้คนเริ่มออกห่างจากกฏระเบียบ ความไม่สงบเกิดขึ้นทุกหนแห่ง กฏหมายที่ช่วยปกป้องนานวันยิ่งตกต่ำ

การที่มีชายหนุ่มทรงพลังและรักความยุติธรรมแบบนี้มาอยู่ใกล้บ้าน จึงทำให้รู้สึกปลอดภัยมากขึ้น

และในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังเข้ามา ชายหัวล้านตัวใหญ่พุ่งเข้ามาในบ้าน

เมื่อเห็นสภาพเละเทะ และเลือดบนพื้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“แม่! แม่เป็นอะไรรึเปล่า? บาดเจ็บตรงไหนไหม ได้ยินว่าไอ้พวกเสือดาวมันมาที่บ้านเรา ...”

แต่เอ่ยไปได้แค่ครึ่งคำ ชายหัวล้านถึงกับชะงัก เพราะเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ตรงลานบ้านเขา

ฮังอวี่เองพอเห็นโล้นซ่า เขาก็แสดงท่าทีประหลาดใจออกมา

ไม่มีทาง จะบังเอิญเกินไปไหม? นี่เป็นบ้านของเจ้าโล้นซ่างั้นหรอ?

“แกยังหน้าด้านกล้ากลับมาอีกหรือ!” หญิงชราตวาด หยิบไม้แถวๆนั้นขึ้นมา แล้วตีหัวโล้นซ่า “ดูสิ! เป็นเพราะแกบ้านถึงเป็นแบบนี้ ไสหัวไปซะ! ออกไปเดี๋ยวนี้!”

“แม่! หยุดก่อนฉันอธิบายได้” โล้นซ่าเป็นชายร่างใหญ่สูงกว่า 1.85 เมตร แต่ขณะนี้กลับถูกหญิงชราร่างผอมบางทุบตีจนโงหัวไม่ขึ้น

หญิงชราไม่ฟังคำแก้ตัวของเขา “ไอ้ลูกนอกคอก ออกไปจากบ้านฉันซะ!”

“เจ็บ เจ็บ เจ็บนะแม่ หยุดตีฉันซักที ฟังฉันก่อน!”

“ตอนนี้ฉันกำลังทำงานให้พี่ใหญ่”

“ครั้งนี้จริงจัง!”

หญิงชราพอได้ฟังคำพวกนี้ ก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่“พี่ใหญ่อะไร? คงเป็นพวกนักเลงหัวไม้อีกสิท่า แกมัวแต่ไปวุ่นอยู่กับพวกขยะทั้งวัน ไอ้ลูกนอกคอก วันนี้ฉันจะตีแกให้ตาย!”

ให้ตายเหอะ ทำไมฉันถึงโดนด่าไปด้วยได้ล่ะเนี่ย?

ฮังอวี่เดิมกำลังยืนชมละครอย่างสนุกสนาน แต่จู่ๆก็กลายเป็นขยะ นักเลงหัวไม้ไปซะได้

นี่มันไม่ยุติธรรมจริงๆ

โลลิน้อยรีบห้ามเหตุชุลมุน “คุณย่า อย่าทะเลาะกัน ตอนนี้คุณลุงไม่เหมือนเดิมแล้ว”

“แม่ หยุดพูดจาเหลวไหลซักที!” โล้นซ่าเอาจริงๆกลัวแม่มาก แต่เวลานี้ถ้าปล่อยให้ถูกตีต่อไปคงไม่เหมาะ ใช้มือข้างเดียวคว้าไม้เอาไว้ ก่อนหันมาทางฮังอวี่พร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพ “คนๆนี้คือพี่ใหญ่ของฉัน ตอนนี้เขาเป็นผู้ชักนำให้พวกเราเริ่มต้นธุรกิจ ทุกอย่างเป็นงานสุจริต!”

หญิงชราอึ้งไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเธอคาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มทรงพลังและน่าสะพรึงผู้นี้จะเป็นพี่ใหญ่ที่ลูกชายพูดถึง

โล้นว่ารีบพูดกับ ฮังอวี่ว่า “แม่ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่ใหญ่ขุ่นเคือง ได้โปรดอย่าถือสา”

“ท่านย่าอย่าคิดมากเลย” ฮังอวี่กระแอมเบาๆ เอ่ยอย่างเชื่องช้า “หยางว่านเฉียงเคยเดินทางผิดมาก่อนก็จริง แต่เขาได้รับบทเรียนจากผมแล้ว ไม่คิดทำเรื่องร้ายๆอีก ได้โปรดให้โอกาสเขาสักครั้ง”

“อา ลุงหัวล้าน นี่เรื่องจริงหรอ?” โลลิน้อยร้องไชโยอย่างมีความสุข “ลุงทำงานให้พี่ใหญ่ที่ช่วยเอาชนะพวกคนเลวจริงๆหรอ?”

“ใช่ และพวกเราทำธุรกิจอย่างถูกต้องตามกฏหมย” ฮังอวี่พูด มองไปทางโล้นซ่าอีกครั้ง “แต่ว่าก็ว่าเถอะ ทำไมถึงมีคนบุกเข้ามาสร้างปัญหาที่บ้านนาย? ไปทะเลาะอะไรกับคนนอก?”

“พี่ใหญ่อย่าเข้าใจผิด!”

“ฉันทำตามที่พี่ใหญ่บอกทุกประการ!”

โล้นซ่าเริ่มอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น

หลังจากฮังอวี่มอบหมายคำสั่งแก่เขา เขาก็รับสมัครพี่น้องที่ไว้ใจได้หลายคน ตั้งทีมที่ชื่อว่าหน่วยค้นหามังกรฟ้า และเริ่มออกค้นหาสมบัติสวรรค์ที่ถูกส่งมาจากโลกวิญญาณ

ซึ่งพื้นที่ค้นหาหลักๆก็คือชุมชมตรอกมังกรฟ้าและบริเวณใกล้เคียง

แม้ยังไม่มีเกณฑ์ในการค้นหาสมบัติจากโลกวิญญาณที่แน่ชัด แต่ชุมชนตรอกมังกรฟ้าเป็นอาณาเขตวิญญาณคุณภาพสูง มีโอกาสเกิดพืชวิญญาณมากกว่าที่อื่น

และทีมของโล้นซ่าโชคดีมาก พวกเขาค้นพบสมบัติหลายต้นในคราเดียว

แต่ไม่ช้า เรื่องพวกนี้ก็เข้าถึงหูอันธพาลที่อยู่ใกล้เคียง

หลังจากที่พวกมันรู้ว่าพืชวิญญาณมีค่ามาก และยังรู้มาว่าพืชวิญญาณในถิ่นตนถูกโล้นซ่าขโมยไปทั้งหมดในคราเดียว พี่ใหญ่สร้อยทองที่เป็นหัวหน้าแก๊งฉายาเสือดาวเลยไม่ยอม

และนั่นคือต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น