ตอนที่ 77 ใบใหม่

คำพูดของกู่ฉางเกอยั่วยุทุกคนได้ง่ายๆ และความโกรธของทุกคนก็ทะยาน ตอนนี้พอผลลัพธ์เป็นเช่นนี้ พวกเขาจึงไม่สนใจอีกว่าการกระทำพวกเขาจะชอบธรรมหรือไม่ พวกเขาเองก็หยิ่งในฐานะอัจฉริยะของตระกูลกู่ และมันก็เพราะวพกเขาหยิ่ง พวกเขาถึงทนการยั่วยุของกู่ฉางเกอไม่ได้

ทั้งหมดลงมือพร้อมกัน และแสดงความสามารถน่ากลัวเพื่อล้อมกู่ฉางเกอ

ในมุมมองพวกเขา ทุกคนควรใช้ชีวิตอย่างเพลิดเพลินเพราะทั้งหมดมาจากตระกูลเดียวกนและโตมาเดียวกัน มันเป็นความจริงที่พวกเขาก้มหัวและไมกล้ายั่วยุกู่ฉางเกอในวันปกติ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะรังแกพวกเขาแบบนี้ได้

ไม่ใช่แค่นั้น..เขาเพิ่งซัดใครบางคนลงพื้น การกระทำของเขาแทบทำให้พ่อของคนนั้นขาดสติ

ถ้าพ่อของกู่ฉางเกอไม่ใช่ผู้นำ ลุงของเขาคงสั่งสอนบทเรียนให้เขาเข้าใจแล้วว่าอะไรคือการรังแกผู้อ่อนแอ โดยไม่สนใจบทลงโทษที่พวกเขาอาจได้รับ

[ฮึ่ม!]

ทุกคนโจมตีพร้อมกัน และความสามารถกับสมบัติทุกชนิดก็สำแดงบนยอดเขาหลัก อักขระส่องสว่าง และแสงพร่ามัวก็เจาะทะลุรอบๆ เปลี่ยนเป็นการโจมตีที่ยิ่งใหญ่ มีทั้งวิญญาณยุทธ์ที่ทรงพลัง หมัดศักดิ์สิทธิ์และกายที่ทำลายไม่ได้…

แส้ยาวตวัดใส่เขา ฝนกระบี่เทใส่ และปราณดาบก็ตวัดผ่านท้องฟ้า หมายจะผ่าเขา ถ้าทั้งหมดไม่พอ งั้นแม้กระทั่งสัตว์อสูรน่ากลัวก็ยังโผล่ออกมากระโจนใส่กู่ฉางเกอ แม้กระทั่งจักรพรรดิเซียนมากมายก็ยังหน้าเปลี่ยนสีพอเจอกับการโจมตีมากมายเช่นนี้

ในฐานะอัจฉริยะองตระกูลกู่ พวกเขาย่อมไม่ธรรมดา หลายคนเป็นอาณาจักรราชาเซียนแล้ว

ตอนนี้ที่พวกเขาโกรธและผนึกกำลังกัน พวกเขาย่อมมีพลังมากพอจะปราบกู่ฉางเกอและตบหน้าเขา นั่นคือสิ่งที่พวกเขาปรารถนาและก็เป็นสิ่งที่กู่ฉางเกอต้องการ

มิติรอบเขาสั่นสะเทือน และด้วยเสียงดัง ร่างของเขาเลือนราง ใบหน้าของกู่ฉางเกอยังแสดงความสงบ แต่ทว่าตัวเขากลับหายไปจากจุดนั้น เขาเร็วจนไม่มีอักขระใดสามารถแตะชายเสื้อเขาได้

ต้องยอมรับความจริงที่ว่าพลังมิตินั้นลึกลับมาก เว้นแต่จะมีพรสวรรค์กำเนิดทรราชที่ช่วยให้เคลื่อนที่ได้เร็ว หรือมีเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวบางอย่าง พวกเขาจะไม่มีวันจับกู่ฉางเกอได้

ทันทีที่กู่ฉางเกอหายไปจากจุดนั้น ทั้งกลุ่มอัจฉริยะก็รู้สึกว่าการโจมตีของพวกเขาล้มเหลว และปลาก็หลุดไป

กู่ฉางเกอไม่ได้โง่ เหนือสิ่งอื่นใด เขาจะไม่มีวันรับการโจมตีทั้งหมด ฐานบ่มเพาะของเขาะสกดที่อาณาจักรราชา เขาย่อมต้องเลือกทางที่เขาสบาย

ตอนนี้ ร่างของกู่ฉางเกอปรากฏด้านหลังทุกคน ในเวลาเดียวกัน มิติก็ปลดปล่อยความผันผวนน่ากลัวและแสงก็ส่องสว่างเหนือพวกเขา และฝ่ามือสีทองก็ปรากฏในท้องฟ้า ฝ่ามือขยายใหญ่เรื่อยๆและคนก็สามารถเห็นลวดลายกับฝ่ามือได้ชัด

มันปลดปล่อยความผันผวนลึกล้ำ

โดยธรรมชาติ มันคือวิชาลับของตระกูลกู่[ฝ่ามือเทพสวรรค์]

“ลงมา!”

ราวกับตอบสนองต่อคำสั่งของกู่ฉางเกอ ฝ่ามือสีทองพลันตกลงจากฟ้า นำมาซึ่งโมเมนตัมน่ากลัว มันราวกับมันสามารถทำลายดวงดาวได้

“ไม่!”

กลุ่มอัจฉริยะตอบสนองอย่างรวดเร็ว พวกเขารู้ถึงพลังของฝ่ามือและไม่เต็มใจรับการโจมตี พวกเขาจึงรีบถอย ทว่า กู่ฉางเกออ่านเจตนาพวกเขาออก ด้วยรอยยิ้มบนหน้า เขาพูด[ผนึกฟ้าดิน]

[ฮึ่ม!]

พลังน่ากลัวพวยพุ่งจากมิติ และพลังกดขี่ก็ปกคลุมทุกตารางนิ้วของอากาศด้านหน้าเขา นี่คือพลังของพรสวรรค์มิติเขา

[พุฟ!]

ฝ่ามือสีทองยักษ์ตบลงมาเสียงดังปัง และสีหน้าทุกคนก็เปลี่ยนไป บ้างแสดงความเหลือเชื่อ บ้างต่อต้านอย่างสิ้นหวัง อนิจจา พวกเขาทำได้แค่รับฝ่ามือของกู่ฉางเกอซึ่งๆหน้าและพ่นเลือด

แม้ความสามารถของกู่ฉางเกอจะไม่สามารถผนึกพวกเขาได้ตลอด มันก็พอจะรั้งพวกเขาไว้ ทั้งหมดขยับตัวไม่ได้ชั่วขณะ ใบหน้าพวกเขาซีด

ไม่มีใครสามารถสู้กับเขาได้แม้เขาจะสะกดฐานบ่มเพาะตัวเองเป็นอาณาจักรราชา

แม้พวกเขาจะรู้ว่ามีช่องว่างระหว่างพวกเขากับกู่ฉางเกอ พวกเขาก็ไม่คิดว่าจะกว้างขนาดนี้ ถึงแม้พวกเขาจะไม่เต็มใจยอมรับความเป็นจริง มันก็ยังเป็นความจริงที่พวกเขาโดนยำข้างเดียว

กู่ฉางเกอไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปแบบนี้ ร่างของเขาเลือนรางและก็เตะทั้งหมดลงพื้น

เขาส่ายหัว และพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ“พวกเจ้าน่าอับอายมาก!ข้าให้โอกาสรุมข้า และยังยอมให้โจมตีก่อน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ยังคิดว่าตัวเองสามารถแข่งขันกับข้าเพื่อตำแหน่งว่าที่ผู้นำได้อีกเหรอ?”

คำพูดของเขาทิ่มแทงใจพวกเขาเหมือนดาบแหลม และผิวก็แดงก่ำ พวกเขาไม่เต็มใจ แต่ความจริงไม่สนใจความรู้สึกพวกเขา

ถึงแม้จะรวมพลังกัน พวกเขาก็ยังสู้เขาไม่ได้!

แล้วพวกเขาจะไปทำอะไรได้?พวกเขาไม่ได้หน้าหนาเท่าเขา

ในเวลาเดียวกัน สมาชิกตระกูลที่ดูอยู่ก็อดสูดหายใจลึกไม่ได้ พวกเขาตกใจ!

ในฐานะนายน้องของตระกูลกู่ พลังของกู่ฉางเกอย่อมเหนือกว่าใครเพราะเขาคือหน้าตาของตระกูลกู่ในโลกภายนอก แต่ตอนนี้พวกเขาถึงตระหนักว่ายังประเมินเขาต่ำไป

เขาแข็งแกร่งมากถึงแม้จะสะกดฐานบ่มเพาะตัวเองไว้ แล้วเขาจะน่ากลัวแค่ไหนถ้าทุ่มสุดตัว?

มีอัจฉริยะหลายคนในอาณาจักรเบื้องบนที่ส่องแสงเหมือนดาว แต่พวกเขาไม่กังขาว่ากู่ฉางเกอต้องเป็นดาวที่สว่างสุด!

พวกเขาเงียบ!

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง!

ผู้อาวุโสทั้งหมดของตระกูลรู้สึกว่าใบหน้าพวกเขากระตุกขณะมองกู่ฉางเกอปราบอัจฉริยะได้ง่ายๆ ใบหน้าพวกเขาดำมืดเหมือนก้นหม้อ และไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป!

พวกเขาเพิ่งได้รับโอกาสได้เห็นความโหดของกู่ฉางเกอเต็มสองตา มันเป็นเรื่องหนึ่งถ้าเขาแค่ล้มหลานพวกเขา แต่ปีศาจตนนี้ไม่แสดงความเมตตาเลย แม้กระทั่งหลานสาวที่บอบบางเหมือนหยกผู้เป็นเทพธิดาในวันปกติก็ยังโดนสารเลวนี่เหยียบจนน้ำตาหล

เขาไม่สนใครหน้าไหน เขาโหดเหี้ยม ไร้ความรู้สึก

ใช่ เขามันคนขี้รังแก!

พวกเขาอดก่นด่าเขาไม่ได้!

‘พลังของกู่ฉางเกอพัฒนาขึ้นมาก’

กู่หลินเทียนไม่รู้สึกว่ากู่ฉางเกอทำอะไรผิด ตรงกันข้าม เขารู้สึกสบายใจมากที่เห็นลูกชายเขาปราบทุกคน เหนือสิ่งอื่นใด กู่ฉางเกอมักปฏิบัติต่อทุกคนแบบนี้อยู่แล้ว

สำหรับเขา ปัญหาส่วนใหญ่จะถูกแก้ตราบเท่าที่กู่ฉางเกอดำรงตำแหน่งว่าที่ผู้นำ

“ผู้อาวุโสผู้ทรงเกียรติทั้งหลาย พวกท่านมีข้อคัดค้านอีกหรือไม่?”

สีหน้าของกู่ฉางเกอยังไม่เปลี่ยนขณะมองเหล่าผู้อาวุโสและถาม

เขาไม่เชื่อว่าพวกเขาจะยังพูดอะไรอีก วันนี้ เขาล้มอัจฉริยะทุกคนจากทุกเชื้อสายต่อหน้าทุกคน ไม่มีใครในหมู่พวกเขาที่กล้าทวงถามตำแหน่งว่าที่ผู้นำต่อหน้าเขาอีก

สำหรับผู้อาวุโส?ไม่ว่าพวกเขาจะหน้าหนาแค่ไหน พวกเขาก็จะไม่สามารถยื้อเรื่องนี้ได้อีก ยิ่งพวกเขาพยายามถ่วงเขา พวกเขายิ่งต้องแบกรับความอับอาย

จากนั้น ผู้อาวุโสหลายคนที่ใกล้ชิดกับเชื้อสายของกู่ฉางเกอต่างยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม“ฉางเกอ เจ้าเก่งกาจมากแล้ว!เราไม่เคยค้านที่เจ้าจะกลายเป็นว่าที่ผู้นำ เหนือสิ่งอื่นใด เจ้าคือหน้าตาของตระกูลเราในโลก”

“ยิ่งเจ้าแข็งแกร่ง ตระกูลกู่เราก็จะยิ่งแกร่ง!ตระกูลกับเผ่าอื่นทั้งหมดของอาณาจักรเบื้องบนต่างมีผู้สืบทอดกันแล้ว แล้วนายน้อยของตระกูลกู่เราจะไม่นั่งที่ตำแหน่งว่าที่ผู้นำได้ไง?ไม่ใช่ว่าเราจะกลายเป็นตัวตลกในสายตาของโลกหรือถ้าเรื่องนี้หลุดไป?”

“ข้าคิดว่าคงไม่มีใครเหมาะสมกับตำแหน่งนี้เท่าฉางเกอแล้ว ข้าคงรู้สึกไม่ดีถ้ากูฉางเกอไม่ยอมรับตำแหน่งว่าที่ผู้นำซะมากกว่า.”

ผู้อาวุโสอีกคนพูดเสริม

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าพูดก่อนหน้า..”

เหล่าผู้อาวุโสหน้าดำ ไม่อยากเชื่อในความหน้าด้านของตาแก่ผู้นี้

แต่ทว่า ทุกคนคือจิ้งจอกเฒ่าและพวกเขาก็เข้าใจว่าไม่สามารถยื้อได้ พวกเขาถอนหายใจ และสงสัยว่าตระกูลกู่จะกลายเป็นอย่างไร้ในอนาคตหลังพวกเขาส่งบังเหียนให้กู่ฉางเกอ?

เหนือสิ่งอื่นใด ตั้งแต่อดีต เชื้อสายทั้งหมดของตระกูลกู่ต่างอยู่กันอย่างกลมกลืน แม้จะมีการแข่งขันกันบ้าง แต่ก็เป็นแค่การก่นด่ากันสักพัก ก่อนพวกเขาจะกลับเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นกว่าสิบปีก่อนนับเป็นตราบาปในใจพวกเขา มันทำลายความสามัคคีของพวกเขา แม้มันจะไม่ทำลายรากฐานของตระกูลกู่ไปมากในตอนนี้ แต่ผลกระทบต่ออนาคตก็ประเมินไม่ได้

ถ้าตระกูลอยากไปถึงระดับที่สูงขึ้น พวกเขาต้องรีบกำจัดปัญหาภายใน!

“ช่างมัน!ไม่ช้าข้าก็จะปิดด่านบ่มเพาะแล้ว สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลเราในอนาคต..เจ้าจัดการเองเถอะ.

“หลินเทียน เจ้าคือคนที่รับผิดชอบตระกูลเราตเอนนี้ และก็ยังอยู่จุดสูงสุด..ทำให้ม่นใจว่าเจ้าจะไม่ลงตำแหน่งโดยไร้เหตุผล”

ผู้อาวุโสหลายคนจากไปด้วยความผิดหวัง แทนที่จะเห็นกู่ฉางเกอรับตำแหน่งผู้นำและสั่งการทุกอย่าง พวกเขาหวังว่ากู่หลินเทียนจะดำรงตำแหน่งผู้นำต่อให้นานที่สุด

กู่ฉางเกออดส่ายหัวไม่ได้ ผู้อาวุโสเหล่านี้คิดจริงๆหรือว่าเขากำลังเล่น และตระกูลกู่จะพินาศถ้าส่งมอบตำแหน่งให้เขา?

เห้อ!ความคผิดพวกเขาไม่ผิดถ้านับต้นกำเนิดเขา เหนือสิ่งอื่นใด เหล่าผู้อาวุโสแค่หวังดีต่อตระกูล

กู่ฉางเกอไม่สามารถบอกพวกเขาได้ว่าเขาเปลี่ยนใจแล้ว ให้เลิกกังวลได้ เขาไม่ได้โง่และรู้ว่าในฐานะนายน้อย เขาต้องหาทางนำตระกูลกู่ไปสู่จุดสูงสุดใหม่ให้ได้

มีแค่พวกสมองตายถึงอยากทำลายตระกูลตัวเอง

สิ่งที่เขาทำไปวันนี้คือการนำตระกูลออกจากความคิดล้าหลัง

สมาชิกตระกูลเหล่านั้นที่มองเหตุการณ์จากด้านนอกยอดเขาหลักอดแสดงอารมณ์ไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ทำให้พวกเขาทึ่งมาก เหนือสิ่งอื่นใด พลังของกู่ฉางเกอได้ไปถึงจุดที่แม้แต่ผู้อาวุโสก็ไม่อาจทำอะไรได้

ตอนนี้เขาเป็นนายน้อยของตระกูลอย่างแท้จริงแล้ว แม้ชื่อจะไม่เปลี่ยน แต่พลังที่เขามีในมือเป็นคนละเรื่อง

จากนั้นเหล่าผู้อาวุโสที่กำลังจะไปก็หยุดเท้า พวกเขาเพิ่งได้รับข่าวผ่านคลื่นเสียง..เป็นข่าวเรื่องที่เกิดในแคว้นซือหลิง

การเคลื่อนไหวของเฒ่าหมิงไม่อาจปกปิดจากพวกเขาได้ อิทธิพลของตระกูลกู่กระจายไปทั่วอาณาจักรเบื้องบน และก็มีหูตาทั่วทุกมุมโลก

“ฉางเกอ เจ้าวางแผนจะนำเชื้อสายนั้นกลับมาหรือ?”

หนึ่งในผู้อาวุโสหยุดเดินและถามอย่างไม่อยากเชื่อ พวกเขาไม่คิดเลยว่ากู่ฉางเกอจะส่งคนไปนำเชื้อสายนั้นกลับมา!ตลอดหลายปี พวกเขามักกังวลว่ากู่ฉางเกออาจเข่นฆ่าเชื้อสายนั้น พวกเขาจึงจับตาดูทุกการเคลื่อนไว

แต่ตอนนี้ ความเป็นจริงทำให้พวกเขาตกตะลึง และรู้สึกเหมือนกำลังมองคนใหม่

“ผู้อาวุโส พวกท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกแล้ว ย้อนกลับไป ฉางเกอยังเด็กและอวดดี และทำเรื่องชั่วร้าย สำหรับความบาดหมางนี้?กู่ฉางเกอจะแก้ไขด้วยตัวเอง และจะไม่ยุ่งกับคนอื่น”

กู่ฉางเกอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

‘วันนี้ดวงอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกเหรอ?’

เหล่าผู้อาวุโสตกตะลึง

“เราเชื่อเจ้าได้ใช่ไหม ฉางเกอ?เจ้าจะไม่หลอกเราและรอทำอะไรบางอย่างลับหลังใช่ไหม?”

เหล่าผู้อาวุโสจ้องเขาด้วยสายตาคาดหวัง

กู่ฉางเกอตอบ“ฉางเกอรู้ว่าต้องทำอะไร”

“ดี ดี ดีมาก!”

“ในเมื่อเจ้าพูดเช่นนั้น เราก็จะเชื่อเจ้า ฉางเกอ”

มันหาได้ยากที่พวกเขาจะเห็นกู่ฉางเกอแสดงสีหน้าเช่นนี้ พวกเขาอดรู้สึกมีความสุขไมได้ ถ้าเด็กนี่เปลี่ยนเป็นใบไม้ใหม่แล้วจริง งั้นนั่นก็ไม่ต่างอะไรกับฟ้ามาโปรด!