อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 25 แบ่งเงินและตั้งกฎ

ตอนที่ 25 แบ่งเงินและตั้งกฎ

215,860 ดอลลาร์

หลังจากที่นับเงินเสร็จ เฮนรี่ แมททิวและคนอื่นๆ ก็กระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

ต้องรู้ก่อนว่า

ในอเมริกาตอนนี้ ราคาของปัจจุบันนั้นถูกมาก เบียร์ขวดหนึ่งมีราคาเพียง 10 เซ็นต์เท่านั้น คุณสามารถซื้อรถฟอร์ดได้มากกว่าหนึ่งพันคัน และบ้านธรรมดาในตัวเมืองลอสแองเจลิสมีราคาแค่เจ็ดหรือแปดพันดอลลาร์เท่านั้นซึ่งมันถูกมาก

คฤหาสน์หรูในเบเวอร์ลีฮิลส์ มีราคาเพียงแค่ 50,000 หรือ 60,000 ดอลลาร์เท่านั้น

เงิน 210,000 มันเป็นจำนวนที่มากอย่างแน่นอน

ฮาร์ดี้นับเงินและเอามากองรวมกัน กับแยกเงิน 5,860 ดอลลาร์ออกไปไว้ข้างๆ “เงินพวกนี้แยกไว้ก่อน เรามาแบ่งเงิน 210,000 กันเถอะ”

หลังจากบิลได้รับบาดเจ็บจากคุกเรื่องเงินห้าพันดอลลาร์ จากเหตุผลนั้นฮาร์ดี้เลยไปฆ่าคุก แต่ตอนนี้หลังจากเกิดเรื่องเงินห้าพันดอลลาร์ สถานะการได้เปลี่ยนไปแล้ว

“ตามกฏของแก๊ง ทุกธุรกิจที่ทำเงินได้จะต้องแบ่งให้แก๊งสามต่อเจ็ด ถ้า 30% เป็นของแก๊งก็แบ่งออก 63,000 ดอลลาร์ ฌอนหยิบเงินก้อนนี้ออกไป”

ฌอนรีบนับเงินจำนวน 63,000 ออกไปวางด้านข้างเขา

“ตอนนี้เหลืออยู่ 147,000 ดอลลาร์ พวกนายคิดว่าเราจะแบ่งเงินกันยังไงดี” หลังจากฮาร์ดี้พูดจบเขาก็มองไปที่ทุกคน

ตอนนี้ทุกคนมีแต่ความตื่นเต้นบนหน้า

ทั้งหมด มี 9 คน และแต่ละคนอาจจะได้รับเงินถึง 10,000 ดอลลาร์ ซึ่งมันเท่ากับเงินเดือนของพนักงานเงินเดือนห้าหรือหกปี

“บอส คุณสามารถแบ่งตามที่คุณต้องการได้เลย” เฮนรี่พูดขึ้นมา

“ใช่แล้ว พวกเราฟังคุณอยู่”

“พวกเราไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

ทุกคนแสดงความคิดเห็นเพื่อให้ฮาร์ดี้ตัดสินใจ

ฮาร์ดี้ยิ้ม “งั้นแบ่งเท่าๆ กันทุกคนคิดว่าไง?”

แมททิวถูมืออย่างตื่นเต้น เคอรี่ถึงกลับกลืนน้ำลาย และคนอื่นก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน

ทันใดนั้น ฌอนที่นั่งข้างๆ ก็พูดขึ้นมา

“ผมคิดว่ามันไม่ถูกต้อง”

ฌอนพูดเสียงไม่ดังมาก แต่ทุกคนก็ได้ยินมัน

มีคนขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะสงสัยว่ามันไม่เหมาะสมหรือที่จะแบ่งเท่าๆ กัน

“ทำไม? อยากได้มากกว่านี้หรือ” แมททิวพูดด้วยน้ำเสียงคุกคาม

ฌอนเหลือบมองทุกคนและพูดว่า “ผมไม่ได้อยากได้เงินเพิ่ม แต่วิธีการแบ่งนี้ไม่สอดคล้องกับกฏของแก๊ง”

“กฏอะไรนะ?” ลีโอถาม

ฌอนมองไปที่ฮาร์ดี้ และพูดกับทุกคนว่า “ทุกกลุ่มล้วนมีผู้นำแก๊ง และผู้นำแก๊งกลุ่มของเราคือคุณฮาร์ดี้ใช่ไหม?”

“แน่นอน”

“ฮาร์ดี้ต้องเป็นหัวหน้าของพวกเราอยู่แล้ว นายต้องการจะพูดอะไรฌอน?” มีคนถาม

“บอสเป็นคนวางแผนทั้งหมดนี้ และเขาก็เป็นคนเริ่มลงมือ ต่อมาถ้ามีปัญหาบอสก็จะเป็นคนแก้ใช่ไหม? พวกเราแค่ทำตามคำสั่งของบอส พวกนายคิดว่ามันสมเหตุสมผลไหมที่จะเราได้ส่วนแบ่งเท่าหัวหน้า” ฌอนกล่าว

คำพูดของฌอนทำให้ทุกคนตกตะลึง

พวกเขาคิดเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง

มันเป็นเรื่องจริง

แม้แต่ในกองทัพ

ทหารราบที่เข้าจู่โจมในสนามรบ หลังจากกลับมา พวกเขาแค่ได้บุหรี่สองซองก็ไม่เลวมากแล้ว ส่วนทหารที่ยศสูงกว่าก็สมควรได้รับของที่เยอะกว่า

ฌอนพูดอีกครั้ง

“ตามกฏของแก๊ง บอสคนอื่นๆ มีสิทธิ์ที่ได้อย่างน้อง 50% หรืออาจจะถึง 70% และ 80% เป็นเรื่องปกติ แล้วส่วนที่เหลือจะให้ลูกน้องแบ่งกันเอง”

ทุกคนเข้าใจในทันที

ถ้าคิดตามที่ฌอนพูด มันเป็นเรื่องจริง

มันง่ายเกินไปที่จะได้รับส่วนแบ่งมหาศาลหลังจากการปล้นครั้งเดียว

ริชาร์ดที่ยืนอยู่ตรงมุนและกำลังสูบบหรี่อยู่ หลังจากเขาได้ยินฌอนพูดจบ เขาก็หยิบบุหรี่ออกจากปากแล้วพูดว่า “ฉันเห็นด้วยกับความคิดของฌอน ฮาร์ดี้ควรได้ส่วนแบ่งมากที่สุดจริงๆ”

ทุกคนพยักหน้าหลังจากได้ยินริชาร์ดพูด

“ฉันเห็นด้วยบอสควรได้ส่วนแบ่งมากที่สุด”

“ฉันไม่มีปัญหา”

“ฉันสนับสนุนบอส 100%”

ทุกๆ คนในกลุ่มสนับสนุนฮาร์ดี้ให้เป็นหัวหน้าและปฏิบัติตามกฏของแก๊ง ที่หัวหน้าจะได้ส่วนแบ่งมากที่สุด ยกเว้นฌอนและไรเดอร์ ทุกๆ คนที่เป็นเพื่อนเก่าของฮาณ์ดี้ พวกเขาทั้งหมดได้รับการคัดเลือกจากเขาเอง

ทุกคนมองไปที่ฮาร์ดี้

ฮาร์ดี้เงียบไปครู่หนึ่ง มีความคิดมากมายเข้ามาในหัวของเขา

ฮาร์ดี้ไม่ได้คิดแค่เรื่องส่วนแบ่งของเงินในมือ แต่เขาคิดเรื่องความสัมพันธ์ในและผลประโยชน์อนาคตด้วย

ถ้าจะให้พูดง่ายๆ คือตั้งกฏขึ้นมา

ถ้ามันเป็นเรื่องเงิน ฮาร์ดี้สามารถแบ่งให้เท่าๆ กันได้หมด แต่ว่ามันจะส่งผลกับสิ่งที่เขาจะทำในอนาคต

และเขามีแผนในอนาคตไว้ในใจอยู่แล้ว และมีหลายอย่างที่ต้องใช้เงิน เขาจำเป็นต้องสะสมเงินไว้บ้าง

“เนื่องจากเป็นกฏของแก๊ง พวกเราจะแบ่งเป็น 50-50 แล้วในอนาคตถ้าเรามีการปล้นอีกเราจะแบ่งกันตามนี้” ฮาร์ดี้กล่าว

ทุกอย่างถูกตัดสินใจแล้ว เพื่อสิ่งที่ดีในอนาคต

50-50

147,000 ดอลลาร์

ฮาร์ดี้จะได้ไปครึ่งหนึ่งคือ 73,500 ดอลลาร์

ถูกแบ่งออกมามากกว่าคนในแก๊ง

ฌอน เฮนรี่และคนอื่นๆ แบ่งเงิน 73,500 ดอลลาร์อย่างเท่าๆ กัน แต่ละคนจะได้รับเงิน 9,187 ดอลลาร์

เงิน 9,187 ดอลลาร์ ยังคงเป็นเงินก้อนโตในยุคนี้อยู่ดี

เงินถูกแบ่งกันอย่างดี ทุกคนต่างถือเงินคนละกองในมือพร้อมกับรอยยิ้มของพวกเขา

ฮาร์ดี้บอกเรื่องบางอย่างกับพวกเขา

“ฉันไม่ได้กังวลเรื่องนีล เงินของนายจะถูกนำไปรักษาภรรยาของนาย ฉันไม่กังวลเรื่องริชาร์ด เฮนรี่และแมททิว นายสองคน หลังจากได้รับเงินก้อนนี้ พวกนายคงจะเอาเงินไปใช้อย่างฟุ่มเฟือย มันไม่ดีแน่ๆ สิ่งนี้อาจจะดึงดูดผู้คนได้ง่ายๆ”

แมททิว เฮนรี่พวกเขาไอออกมาเล็กน้อย ทั้งสองคนวางแผนจะจัดปาตี้อยู่แล้ว

ฮาร์ดี้ก้มหน้าลงและพูดอย่างเคร่งขรึม “ช่วงนี้อย่าพึ่งใช้เงินมากนัก ฉันเองก็จะทำแบบนั้นเหมือนกันเข้าใจไหม?”

“พวกเราเข้าใจ” ทุกคนตอบพร้อมกัน

ใบหน้าฮาร์ดี้สงบลงหลักจากพูดจบ เขายิ้มและพูดต่อ “แต่แน่นอน ถ้าพวกนายจะไปหาผู้หญิงเพื่อปลดปล่อย ฉันก็จะไม่ห้าม”

“ฮ่าๆๆๆ”

ทุกคนหัวเราะ

ฮาร์ดี้รวบรวมเงิน 73,500 ดอลลาร์เอาไว้ในกล่องแล้วเก็บในที่ปลอดภัย และเงินของแก๊ง 63,000 ดอลลาร์ แยกลงไว้อีกกล่อง

.......

แดนี่หัวหน้าแก๊งชาวสเปนได้รับข่าว

คลับเฮาส์โดนปล้น

เขารีบนำลูกน้องไปที่คลับเฮาส์

เห็นศพเกลื่อนพื้นเต็มไปหมด ประตูห้องคาสิโนกระจายเต็มพื้น เงินถูกเอาไป และแดนี่ก็เต็มไปด้วยความโกรธ

“ไอ้คนที่มาปล้นคาสิโนของฉัน! ฉันจะจับตัวมันและระเบิดมันทิ้งซะ!”

แดนี่กัดฟันและตะโกนอย่างโกรธจัด

ลูกน้องของเขาหลายคนเสียชีวิต รวมทั้งผู้ดูแลคาสิโนด้วย

แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น

สิ่งทำให้เขาทุกข์คือเงินในคาสิโนทั้งหมดทุกปล้น

สำหรับเกมเมื่อเวลาสามทุ่ม เขาตั้งใจที่จะทำกำไรให้ได้ถึง 100,000 ดอลลาร์

เพียงครึ่งชั่วโมงก่อนที่คาสิโนจะถูกปล้น เขาได้รับโทรศัพท์จากผู้ดูแลคาสิโนบอกเขาว่าเงินตอนนี้ทำได้ถึง 200,000 ดอลลาร์แล้ว

200,000 ดอลลาร์

แดนี่เจ็บปวดใจราวกับมีมีดมากรีดในเวลานี้ มีรถตำรวจหลายคันจอดอยู่นอกคลับเฮาส์ ครึ่งชั่วโมงหลังจากได้รับสายการปล้น ตำรวจถึงได้รีบนำคนมาที่คลับเฮาส์ ช่างมาได้รวดเร็วเสียจริง!

ตำรวจเข้ามาอย่างระมัดระวังพร้อมกับปืนในมือ

เมื่อตำรวจมาที่คาสิโนใต้ดินและเห็นแดนี่พร้อมกับกลุ่มของเขา ตำรวจยกปืนขึ้นทันทีพร้อมกับบอกให้กลุ่มของแดนี่หมอบลง แดนี่โกรธทันที

“ฉันชื่อแดนี่ คาสิโนที่นี่คือของฉัน ฉันต่างหากที่ถูกปล้น มองไม่เห็นกันหรือวะ” แดนี่พูดอย่างโกรธเคืองกับพวกตำรวจ

วันต่อมา

ฮาร์ดี้ติดต่อไปหาเฟร็ด หัวหน้าของแก๊งชาวยิวหลังจากที่อีกฝ่ายรับสาย เฟร็ดก็กล่าวว่า “ฮาร์ดี้ ฉันกำลังจะติดต่อนายอยู่พอดี ฉันว่าจะถามอะไรนายสักหน่อย”

“ครับหัวหน้า?” ฮาร์ดี้ถาม

“คืนที่แล้ว ที่คาสิโนของแก๊งชาวสเปนถูกปล้นและฆ่าชาวสเปนเป็นสิบคนและขโมยเงินจำนวนมากออกไป ฉันสอบถามพวกคนในแก๊ง แต่พวกเขาบอกว่าไม่รู้เรื่อง นายมีข้อมูลอะไรในเรื่องนี้บ้างไหม?”

ฮาร์ดี้หยุดคิดเล็กน้อย

ไม่คิดว่าเฟร็ดจะถาม มันคงเป็นเรื่องบังเอิญ

“หัวหน้า ผมมีอะไรจะบอกคุณอยู่พอดี”

“โอ้ คุณรู้อะไรงั้นหรือ?” เฟร็ดถาม　　

“ผมเป็นคนทำเอง” ฮาร์ดี้กล่าว

เฟร็ดรู้สึกตกใจ

“พวกนายเป็นคนทำ?”

“ใช่ ฉันโทรหาหัวหน้าเพื่อบอกคุณกับเรื่องนี้ และแบ่งเงินออกมาสำหรับแก๊งแล้ว” ฮาร์ดี้กล่าว

“เท่าไร?”

“ทั้งหมด 63,000 ดอลลาร์” ฮาร์ดี้กล่าว

เฟร็ดรู้ในทันที ว่าฮาร์ดี้และคนอื่นๆ ในแก๊ง ที่ไปปล้นได้เงินมากถึง 200,000 ดอลลาร์ ซึ่งมันไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อย

“ตกลง ฉันจะรอคุณที่บ้าน” เฟร็ดวางสาย

...