บทที่ 27 ผู้นำตระกูลอู่

บทที่ 27 ผู้นำตระกูลอู่

การฝึกฝนของค่ายโลหิตเยือกเย็นนั้นสิ้นสุดก่อนกำหนด เหตุผลก็คือมีคนพบร่างของเย่เฟยหยูที่บ้าคลั่งภายในหุบเขาหยินเฟิง เนื่องนี้สร้างความตกตะลึงให้กับตระเย่เป็นอย่างมาก!

เนื่องจากเย่สวี่บีบบังคับให้เย่เฟยหยูเสียสติและเขาได้ฆ่าผู้ติดตามของเย่เฟยหยูจากค่ายโลหิตเยือกเย็น นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะดึงดูดความสนใจของผู้คนตระกูลเย่

ทุกคนรู้ว่าเย่สวี่เป็นขยะในตระกูลเย่ และเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องไปที่ค่ายโลหิตเยือกเย็นเพราะเขาถูกผู้อาวุโสสามบีบคั้น ทุก ๆ คนต่างรอคอยที่จะเห็นเย่สวี่ล้มเหลว แต่ทว่าผลลัพธ์นั้นเกินความคาดหมาย

ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งและมุมมองของพวกเขาที่มีต่อเย่สวี่นั้นเปลี่ยนไป ภายในห้องของเย่สวี่ เย่สวี่มองไปที่เย่ไห่ที่โกรธจัดและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า "บิดา...ข้ากลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว"

เย่ไห่ยังคงโกรธมากและพูดว่า “ผู้อาวุโสสามและคนอื่นๆ วางแผนที่จะรับตำแหน่งของผู้นำตระกูลแล้ว ข้าจะมอบตำแหน่งให้พวกเขา!” หลังจากพูดอย่างนั้น เย่ไห่ก็หันกลับไปและกำลังจะออกไปประชุม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของเย่สวี่สั่นเล็กน้อย เพื่อปกป้องเขา บิดาจึงต้องสละตำแหน่งผู้นำลงไป เย่สวี่รีบดึงเย่ไห่กลับมาอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "บิดา... ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน แม้ว่าท่านจะสละตำแหน่ง แต่พวกเขาก็จะไม่ปล่อยพวกเราไป"

จิตใจของเย่ไห่เปลี่ยนไปทันที และเขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขามองไปที่เย่สวี่อย่างเต็มตา และขบคิดในใจว่า เย่สวี่โตขึ้นมากจริงๆ ไม่เพียงแต่เขาแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้ใหญ่และสงบนิ่งมากขึ้นด้วย

เย่ไห่ไม่มีความมั่นใจที่จะเอาชนะผู้อาวุโสสาม เนื่องจากผู้อาวุโสสามนั้นทรงพลังมาก

นอกจากนี้ เย่เฟยเผิง บุตรชายคนโตของผู้อาวุโสสาม ยังมีพรสวรรค์พิเศษอีกด้วย เขาได้รับการฝึกฝนในตระกูลมาเป็นเวลานาน เขาจะต้องแข็งแกร่งมากขึ้น

เย่ไห่ต้องปกป้องตำแหน่งผู้นำเอาไว้ เพื่อที่เขาจะสามารถปกป้องเย่สวี่ได้อย่างวางใจ ภายในลานบ้านของผู้อาวุโสสาม ดวงตาของผู้อาวุโสสามมืดมนและเต็มไปด้วยความโกรธ ราวกับสัตว์ป่าดุร้าย

บุตรชายรองของเขา เย่เฟยหยูนั้นฉลาดเป็นกรดมาตั้งแต่เด็กและเป็นที่รักของเขาอย่างสุดซึ้ง แต่ตอนนี้ เย่เฟยหยูถูกทรมานโดยเย่สวี่ จนกระทั่งเสียสติ! ผู้อาวุโสสามนั้นรู้สึกอึดอัดมาก

เย่เฟยเหวิน บุตรชายคนสุดท้องของเขาถูกทำให้พิการโดยเย่สวี่ เย่เฟยหยูกลายเป็นคนเสียสติ  และเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ในอนาคต

ผู้อาวุโสสามนั้นไม่สามารถยอมรับข้อเท็จจริงเหล่านี้ได้

“ข้าต้องฆ่าเย่สวี่!” ผู้อาวุโสสามกล่าวอย่างเย็นชาขณะเปล่งออร่าเยียบเย็น นับตั้งแต่ผู้อาวุโสใหญ่ได้รับบาดเจ็บจากเย่ไห่ เขาแทบจะไม่ได้ออกไปไหน ในตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ ราวกับชายชราในยามพลบค่ำ

บางครั้งดวงตาของเขาฉายแสงเป็นประกาย ราวกับงูพิษที่ขดตัวซ่อนพลางหาโอกาส

“เราต้องฆ่า เย่สวี่และบังคับให้ เย่ไห่สละตำแหน่ง” ผู้อาวุโสใหญ่พูดอย่างช้าๆ ว่า "ข้าไม่ได้คาดหวังว่า เย่สวี่จะแข็งแกร่งในเวลาเพียงไม่กี่เดือน"

เขาจิบชาและดวงตาของเขาก็เย็นชามาก “หนึ่งเดือนต่อมา จะมีการแข่งขันในตระกูล ถึงเวลาแล้วที่เจ้าต้องเรียกเย่เฉียงและ เย่เฟยเฝิงกลับมา” ผู้อาวุโสสามตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเขาก็มีความสุข

ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นแสงสว่าง จากนั้นเขาหัวเราะเสียงดัง “หากเป็นกรณีนี้ เราสามารถฆ่าเย่สวี่ได้อย่างแน่นอน!” ทางด้านเย่สวี่นั้นไม่รู้ว่าผู้อาวุโสใหญ่นั้นกำลังวางแผนอะไรอยู่

ในตอนนี้เย่สวี่กำลังเดินอยู่ในตลาด กำลังเตรียมหาเตาหลอมโอสถที่เหมาะมือ ท้ายที่สุดเขายังคงต้องการที่จะกลั่นยาด้วยความพิถีพิถัน และมีคุณภาพสูง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหาเตาหลอมโอสถที่เหมาะสมได้เลย เย่สวี่คิดอยู่ครู่หนึ่งและเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมชุดดำ เขาตัดสินใจไปเดินทางไปตลาดมืด และจากนั้น เย่สวี่เดินเตร่ ๆ และมาถึงสนามประลองโดยไม่รู้ตัว

เขานึกย้อนไปถึงตอนที่เขาเข้าไปในสนามประลอง เพื่อรับแกนวิญญาณสัตว์อสูรเถื่อนระดับหนึ่ง เมื่อเย่สวี่เห็นผู้อาวุโสฉู่ คนที่คุ้นเคยกับเขาในการต่อสู้ครั้งก่อน เขาก็รีบตรงขึ้นไปทักทายเขา

ผู้เฒ่าฉู่ยังคงจดจำเย่สวี่ได้ แต่การแสดงออกของเขาแปลกประหลาด เขาเดินไปหาเย่สวี่อย่างรวดเร็วและพูดอย่างเร่งรีบว่า “ออกไปเร็ว ๆ เข้า”

“ในเมื่อเข้ามาแล้ว ก็อย่าพึ่งออกไป!” เย่สวี่รู้สึกงงงวยกับคำพูดของผู้เฒ่าฉู่มาก จากนั้นมีเสียงเย็น ๆ ดังขึ้นมาใกล้ ๆ เขา มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยท่าทางโกรธจัด

"เจ้าคือใคร?" เย่สวี่เงยหน้าขึ้นและพบว่าเขาไม่รู้จักชายคนนี้ เขาจึงร้องถามขึ้น ชายคนนั้นเพิกเฉยต่อเย่สวี่และมองดูชายในชุดเขียวที่อยู่ข้างๆเขาอย่างเย็นชา

“ถูกต้อง... เขานี่แหละ!” ชายชุดเขียวพยักหน้าและกล่าวยืนยัน เย่สวี่รู้สึกว่าชายในชุดเขียวค่อนข้างคุ้นเคย นี่คือผู้ตัดสินที่เยาะเย้ยเขาเมื่อเขาต่อสู้กับอู่เสี่ยวเทียน เมื่อเดือนที่แล้ว!

เขาคาดเดาได้ชัดเจนเกี่ยวกับตัวตนของบุคคลจากตระกูลอู่ที่อยู่ข้างหน้าเขา

ผู้เฒ่าฉู่ ถอนหายใจและกล่าวว่า อู่เสี่ยวเทียนเป็นบุตรชายของอู่คัง เขามาที่นี่เพื่อล้างแค้นแทนบุตรชายของเขา อู่คังรออยู่ในสนามประลองเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว วันนี้ในที่สุดเขาก็ได้พบกับ เย่สวี่

“เจ้าฆ่าอู๋เสี่ยวเทียน วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า!” อู่คังปลดปล่อยเจตนาสังหารของเขาออกมาและทำให้อากาศกลายเป็นน้ำแข็ง บรรดาผู้สัญจรไปมาหยุดนิ่ง

“นี่คือผู้นำตระกูลอู่ อู่คัง นักรบขั้นกลั่นพลังปราณระดับที่ 7”

“ข้าได้ยินมาว่าเด็กคนนั้นฆ่าบุตรชายของเขา เขามาที่นี่เพื่อแก้แค้นโดยเฉพาะ”

“ข้าจดจำชายหนุ่มคนนั้นได้ เมื่อเดือนที่แล้วเขาอยู่ในขั้นกลั่นพลังปราณระดับสอง ตอนนี้ข้าประเมินว่าเขาอยู่ที่ขั้นกลั่นปราณระดับ 4 เป็นอย่างน้อย” คนเหล่านั้นแสดงท่าทีเยาะเย้ยต่อเย่สวี่

จากนั้นเย่สวี่เข้าใจทันทีว่า อู่คังมาที่นี่เพื่อแก้แค้น เขาอมยิ้มไม่ถือสา “มีคนจำนวนมากที่ต้องการจะฆ่าข้า... แต่เจ้ายังไม่มีความสามารถพอ” เมื่อคนรอบข้างได้ยินเขาพูดเช่นนี้ พวกเขาก็ยิ่งดูแคลนเย่สวี่มากขึ้นไปอีก

เย่สวี่ยังเด็กมาก และหยิ่งยโส เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฉู่ตกใจมาก เย่สวี่กล้าพูดกับอู่คังแบบนี้ได้อย่างไร ผู้เฒ่าฉู่กังวลใจมาก

ท้ายที่สุด เย่สวี่ยังเด็กเกินไป ไม่มีทางที่เขาจะหลบหนีพ้น ใบหน้าของอู่คังเย็นชาลงและมีแววตาของความกระหายเลือดส่องประกายในดวงตา และมีความลับที่ซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา

อันที่จริงอู่เสี่ยวเทียนไม่ใช่บุตรชายของเขา แต่เป็นบุตรนอกสมรสของผู้อาวุโสคนที่ห้าของตระกูลอู่ ผู้อาวุโสคนที่ห้านั้นหวาดกลัวภรรยามาก ดังนั้นเขาจึงมอบบุตรชายของเขาให้อู่คังเลี้ยงดู

แต่อู่เสี่ยวเทียนไม่รู้เรื่องนี้ เมื่ออู่คังพบว่าอู่เสี่ยวเทียนถูกฆ่าตายบนสนามประลอง ร่างกายของเขาก็สั่นเทา อู่คังรู้ว่าผู้อาวุโสห้า ให้ความสำคัญกับบุตรชายคนเดียวของเขาอย่างมาก

ดังนั้นเขาจึงโกหกและบอกผู้อาวุโสห้าว่า อู่เสี่ยวเทียนออกไปฝึกฝน และตัวเขาออกมาตามหาคนที่ฆ่าอู่เสี่ยวเทียน ตราบใดที่ อู่คังฆ่าเย่สวี่ เขาก็ยังพอมีโอกาสรอด

เมื่ออู่คังได้ยินคำพูดของเย่สวี่ เขาก็โกรธมากขึ้นไปอีก หากไม่ใช่เพราะเย่สวี่ฆ่าอู่เสี่ยวเทียน เขาคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้

"ไปตายซะ!"อู่คังกำหมัดของเขา จากนั้นราวกับว่าอากาศถูกฉีกขาดด้วยกำปั้นที่เหวี่ยงออกมา เจตนาสังหารของเขาเปรียบเสมือนเข็มที่แหลมคมมากมาย ทิ่มแทงคนจนเจ็บปวด

“หมัดทรราช!” หลังจากสิ้นเสียงคำรามของอู่คัง ลมจากหมัดของเขาเป็นราวกับกระสุนปืนใหญ่ พุ่งเข้าใส่เย่สวี่อย่างดุเดือด เย่สวี่ยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงจุดนั้น

เมื่อผู้ที่สัญจรไปมาเห็นเช่นนี้ ก็อดหัวเราะในใจไม่ได้  เมื่อเย่สวี่เผชิญกับหมัดอันทรงพลังของอู่คัง เขากลับลืมแม้แต่วิธีที่จะป้องกันตัวเอง แม้แต่ผู้อาวุโสฉู่ก็ส่ายหัว