บทที่ 169 คนไม่มีเหตุผล
บทที่ 169 คนไม่มีเหตุผล “เด็กบ้านี่ แค่พริบตาเดียวก็หนีหายไปไหนแล้วล่ะ” นางฉินบ่นๆ ด่าๆ ขณะเดินกลับบ้าน ตอนนั้นท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว คนที่ตื่นแต่เช้าก็กำลังเตรียมจะออกบ้าน และห้องครัวของแต่ละบ้านก็เริ่มมีควันคลุ้งขึ้นแล้ว ฉินเฟิ่นเดินถามหลังนางฉินด้วยความโมโห “ทำอะไรเนี่ย ยุ่งมาทั้งคืน ทำไมต้องมาท...
