บทที่ 162 นี่จะอดตายกันแล้วรึไง
บทที่ 162 นี่จะอดตายกันแล้วรึไง ฉินจิ่นกัดฟันยกถ้วยยาสีดำปี๋ขึ้นมาก่อนจะกลั้นหายใจแล้วยกซดไปอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยว!” เว่ยเหยียนถิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วก้าวขามาข้างหน้าก่อนจะคว้าถ้วยยามา “ในเมื่อลูกเป็นของเราสองคน ถ้างั้นใครจะกินก็คงไม่เป็นไร งั้นให้ข้ากินดีกว่า” เขายิ้มพลางมองไปที่ฉินจิ่นด้วยแววตาที...
