บทที่ 313 เวลาชั่วครู่แห่งค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิมีค่าล้ำเท่า พันตำลึงทอง
บทที่ 313 เวลาชั่วครู่แห่งค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิมีค่าล้ำเท่า พันตำลึงทอง หลินซีเหยียนนั้นไม่ค่อยพอใจกับสีหน้าที่น่าสงสารนี้ของเขานัก นางจึงได้จับไปที่ใบหน้าของเขาทำให้เขาหันมามองที่นาง แล้วจากนั้นก็กล่าว “นี่ไม่ใช่ความฝัน ข้าคือหลินซีเหยียนตัวจริง” “เสี่ยวเหยียนเอ๋อ” เพราะผลจากพิษวิปลาส ทำให้ตาของเจียงหว...
