บทที่ 112 ไว้ใจกันไม่ได้
บทที่ 112 ไว้ใจกันไม่ได้ “ข้าจะทำ!” หวังไฉ่เตี๋ยตอบอย่างแน่วแน่ นางมองไปที่เซียวจ้าน นอกจากแผลเป็นที่คิ้วแล้ว เขาทั้งดูหล่อเหลา และเป็นสุภาพบุรุษ หากแต่งงานกับชายหนุ่มผู้นี้ในอนาคต นางก็ไม่ติดขัด ด้วยต้องการไปให้พ้นจากตระกูลอันขมขื่น นางเป็นทุกข์ในทุกคืนวัน แต่เพราะความหวาดกลัว ต่อความหิวโหยและอากาศ...