Chapter 4: การตื่นของสายเลือดฟีนิกซ์
Chapter 4: การตื่นของสายเลือดฟีนิกซ์
ในขณะนี้จื่อหลิงหลงหรี่ตาของเธอและขาของเธอก็ข้ามไปท่ามกลางเปลวไฟ เปลวเพลิงพลุ่งพล่านจากร่างกายของเธอ ขณะที่เงาของนกบินวนอยู่เหนือเธอ ก่อนจะพุ่งจมูกเข้าไปในร่างกายของเธอ หลังจากนั้น เปลวเพลิงที่อยู่รอบๆ เธอก็พุ่งเข้าไปในร่างกายของเธอ และเหลือเพียงเถ้าถ่านและควันเท่านั้น
เมื่อเจียงหมิงรู้สึกว่าพลังงานของเธอเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะนี้ เขาถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ท่านอาจารย์ ทำไมท่านไม่ทำอะไรเลย”
“เธอคง”ตื่น“แล้วสินะ”
ทว่าออร่าของจื่อหลิงหลงก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้นหรือท่านอาจารย์” เจียงหมิงถาม “ทำไมท่านไม่ทำอะไรเลย”
“เธอคงตื่นรู้ถึงความสามารถที่ซ่อนอยู่ ชีวิตของเธอไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายเสียหน่อย” กู้ไห่อธิบาย “แล้วก็ไม่ต้องกังวล ข้าอยู่นี่แล้ว”
เจียงหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ จากนั้นเขาก็นำบันทึกเส้นทางของมนุษย์ออกมาในใจก่อนที่จะพลิกไปที่หน้าที่แสดงข้อมูลของจื่อหลิงหลง
ชื่อ : จื่อหลิงหลง
เพศหญิง
ฐานการเพาะปลูก: ขั้นตอนที่ 5 ของขอบเขตการบ่มเพาะชี่
ความเป็นมา: ศิษย์แห่งยอดเขาฉูหยาง ของสำนักจิวหยาง
ความสัมพันธ์: 95
สถานะ: เธอแข็งแกร่งขึ้นจากการฝึกฝนทุกวัน และด้วยเหตุนี้ เธอจึงปลุกสายเลือดฟีนิกซ์จางๆ ในร่างกายของเธอ บ่มเพาะของเธอกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
'สายเลือดฟีนิกซ์งั้นหรือ?' เจียงหมิงตกใจ แม้ว่าจะเป็นเพียงร่องรอยเล็กน้อย แต่ก็ยังเป็นสายเลือดในตำนาน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่เช่นนี้
ในขณะนี้ เขาสัมผัสได้ถึงความผันผวนในฐานการบ่มเพาะของเธอ ตอนนี้เธออยู่ที่ขั้นที่ 7 ของขอบเขตการบ่มเพาะชี่ แต่ก็ยังคงเพิ่มขึ้น เขายังสามารถสัมผัสได้ถึงพลังปราณในบริเวณโดยรอบที่บรรจบกับเธอ
กู้ไห่ที่สังเกตเห็นเรื่องนี้ก็ขมวดคิ้ว เขาโยนผลึกวิญญาณจำนวนหนึ่งขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะทุบมันด้วยปราณของเขาและส่งชิ้นส่วนนั้นไปยังหลิงหลง
เจียงหมิงจ้องไปที่หน้าของจื่อหลิงหลงใน บันทึกเส้นทางของมนุษย์เขาทั้งกังวลและตกใจ
ฐานการบ่มเพาะของจื่อหลิงหลงได้เพิ่มขึ้นเป็นขั้นตอนที่ 9 ของอาณาจักรการบ่มเพาะชี่แล้ว และมันชะงักเล็กน้อยก่อนที่มันจะพุ่งสูงขึ้นและทะลุทะลวงไปสู่อาณาจักรพื้นฐานแห่งรากฐาน
ขอบเขตการบ่มเพาะชี่แบ่งออกเป็นเก้าขั้น แต่ละอาณาจักรถูกแบ่งออกเป็นขั้นต้น กลาง ปลาย และขั้นสมบูรณ์
ในท้ายที่สุด ฐานการบ่มเพาะของหลิงหลงก็หยุดอยู่ที่ขั้นสมบูรณ์ของอาณาจักรพื้นฐานแห่งรากฐาน
ริมฝีปากของเจียงหมิงกระตุกเมื่อเห็นสิ่งนี้ แม้กระทั่งกับระบบ เขาก็ไปถึงได้เพียงอาณาจักรก่อร่างแกนกลางเมื่อเขาตื่นขึ้นในวันนี้ อย่างไรก็ตาม เขาโล่งใจที่น้องสาวของเขาสบายดี
เมื่อหลิงหลงลืมตา สิ่งรอบตัวก็กลายเป็นสีแดงไปแล้ว เมื่อเธอเห็นชายสองคนในระยะไกล เธอร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ “ท่านพี่! ท่านอาจารย์!”
เธอรีบบินไปด้านข้างของพวกเขาอย่างรวดเร็วก่อนจะถามด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นกับข้า ข้ากำลังฝึกฝน..อยู่ดีๆ ก็เหมือนมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเริ่มพุ่งเข้ามาในร่าง.. และจากนั้น…”
"เดี๋ยวนะ!" กู้ไห่คว้าข้อมือของเธอและตรวจสอบเธอ จากนั้นเขาก็ดูตกใจก่อนจะปล่อยมือเธอและหัวเราะออกมาอย่างเปี่ยมด้วยความสุข “ช่างเป็นพลังสายเลือดที่น่าประทับใจจริงๆ! ในที่สุดข้าก็มีศิษย์ที่มีพรสวรรค์ ศิษย์ที่พิเศษ และไม่มีใครเทียบได้!”
หลังจากกูไห่หัวเราะเสร็จแล้ว เขาพูดอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องกังวลหลิงหลง เจ้าแค่ปลุกพลังสายเลือดของเจ้าเท่านั้น ยิ่งกว่านั้น มันคือสายเลือดฟีนิกซ์! นี่เป็นข่าวดีอย่างแน่นอน ไม่ต้องกังวลไป! ไม่มีใครเทียบความสามารถของเจ้าได้!” จากนั้น สีหน้าของเขาก็กลายเป็นเคร่งขรึมขณะที่เขาพูดต่อไปว่า “จำไว้ หลิงหลง เจ้าต้องเก็บรักษาเรื่องนี้มากๆ ตั้งแต่นี้ไป…”
“ทำไมข้าถึงต้องทำแบบนั้นในเมื่อข้ามีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ล่ะท่านอาจารย์? หลิงหลงถามอย่างไร้เดียงสา
“เพื่อให้เจ้าสามารถอยู่อย่างปลอดภัย นอกจากนี้ หากปราศจากความริษยาและความชิงชังของผู้อื่น เจ้าก็จะเติบโตได้อย่างรวดเร็ว” กู้ไห่อธิบาย
“นั่นไม่ถูกต้องท่านอาจารย์!” หลิงหลงส่ายหัว “ศิษย์พี่ที่มีความสามารถล้วนแต่โดดเด่น เฉพาะในกรณีที่ท่านแสดงออกเท่านั้นสำนักถึงให้ความสำคัญและสนับสนุน นั่นจะเป็นเส้นทางเร็วกว่าและปลอดภัยกว่าสำหรับข้าที่จะแข็งแกร่งขึ้นใช่หรือไม่”
“เอ่อ… ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ ข้าที่เป็นอาจารย์ของเจ้าย่อมรู้ดีที่สุด!” กู้ไห่กล่าวหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “เมินผู้อาวุโสคนอื่นๆด้วย ผู้อาวุโสคนอื่นอาจไม่เสนอทางที่ถูกต้องเสมอไป!”
“ผู้อาวุโสไม่ถูกต้องเสมอไปหรือ มิฉะนั้น ทำไมท่านจึงถูกรังเกียจล่ะ ท่านอาจารย์? ข้าได้ยินมาว่ามีใครบางคนเสนอให้ไล่ท่านออกจากตำแหน่ง”
“ใครบอกเจ้า!” ใบหน้าของกู้ไห่แดงก่ำ
“พอแล้วหลิงหลง เจ้าจะต้องเสียใจถ้าเจ้าทำให้ท่านอาจารย์โกรธ” เจียงหมิงรีบก้าวเข้ามาและพูดว่า “ท่านอาจารย์ หลิงหลงยังเด็กอยู่ ทำไมท่านถึงเลือกไปเถียงกับเธอล่ะ”
“ฮึ่ม! ไม่มีใครสามารถมาเถียงข้าได้ กู้ไห่พูดอย่างหงุดหงิด”ไปทำงานของเจ้าต่อเถอะหมิง! ตอนนี้ข้าต้องการ 16 จานแทนที่จะเป็น 8 จานแล้ว”
เจียงหมิงเลิกคิ้วขึ้นทและมองไปที่หลิงหลง เธอรีบปิดปากและหัวเราะคิกคัก
กู้ไห่โบกแขนเสื้อของเขา ทำให้เกิดลมกระโชกแรงเพื่อขนเศษซากและเศษหินจากเปลวเพลิงไปยังภูเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า “หมิง อย่าลืมสร้างศาลาอีกหลังสำหรับน้องสาวตัวน้อยของเจ้าเมื่อเจ้าทำอาหารแล้วเสร็จ”
เจียงหมิงรู้สึกค่อนข้างพูดไม่ออก จากนั้นเขาก็พูดว่า “ท่านเป็นอาจารย์ของเราท่านรู้หรือไม่? ท่านควรสร้างศาลาสำหรับน้องสาวของข้าไม่ใช่หรือ?”
“ศิษย์ควรรับใช้อาจารย์ของเขา” กู้ไห่กล่าวขณะที่เขาวางมือบนหลังของเขา “เจ้าเป็นพี่ชายคนโตในที่นี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่เจ้าจะต้องรับผิดชอบในการจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นที่นี่…”
หลิงหลงรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ข้าสามารถอยู่กับท่านพี่ได้!”
"ไม่!" เจียงหมิงส่ายหัวอย่างฉุนเฉียว “เจ้าจะกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวในไม่ช้า และเจ้าควรเรียนรู้ที่จะเป็นอิสระ…”
ในความเป็นจริงเจียงหมิงกังวลเกี่ยวกับความลับเล็กน้อยของเขา ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่กับคนอื่น ความลับของเขาจะถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน
หลิงหลงหน้ามุ่ยขณะที่ดวงตาของเธอแดง “ท่านพี่ ท่านไม่รักข้าแล้วหรือ”
กู้ไห่ไม่ได้รบกวนศิษย์สองคนของเขาอีกต่อไปและกลับไปที่ศาลาหลัก
“ไว้ค่อยคุยกัน” เจียงหมิงพูด “มาช่วยข้าในครัวเถอะ!”
"ฮึบ!" หลิงหลงขมวดคิ้ว อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้ารอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอกล่าวว่า “ท่านพี่ ฐานการบ่มเพาะของข้าสูงกว่าท่านในตอนนี้ ต่อไปนี้ข้าจะปกป้องท่านเองนะ”
เจียงหมิงเพียงหัวเราะแห้งๆ เพื่อตอบกลับ
…
เป็นเรื่องง่ายในการเตรียมอาหารสำหรับผู้บ่มเพาะ
เจียงหมิงใช้เวลาเพียงชั่วโมงกว่าเล็กน้อยในการปรุงอาหารประเภทเนื้อ 8 เมนู ผัก 8 ชนิด และซุป 2 ชนิด
เมื่อเจียงหมิงนั่งลง เขาได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ
[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับการเตรียมงานเลี้ยง รางวัล: ค่าฝึกฝนครึ่งเดือน]
เจียงหมิงอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
“เจ้ารู้สึกว่าประสบความสำเร็จเพียงแค่เพราะทำอาหารได้น่ะหรือ” กู้ไห่เย้ยหยัน “หากปรมาจารย์คนอื่นๆ พบว่าศิษย์คนแรกของข้าเป็นพ่อครัวไปแล้วล่ะก็ ข้าคงกลายเป็นตัวตลกไปจนสุดทางตะวันตก!”
“จะกินเลยหรือ” เจียงหมิงถามด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้ว มันจะไม่เสียความพยายามของเจ้าถ้าข้าไม่กินมัน” กู้ไห่หยิบตะเกียบของเขาขึ้นมาและหยิบชิ้นเนื้อที่วาววับ เขาวางเนื้อไว้ในปาก ปิดตา และเคี้ยวมันช้าๆ
“ไม่อร่อยหรืออย่างไร?”
"อร่อยสิ!"
“ถ้าอย่างนั้นก็กินให้หมด”
กู้ไห่กระอักคอก่อนจะพูดว่า “ถึงมันจะอร่อย แต่ความอยากอาหารดีๆ ก็สามารถสนองได้ทุกที่ในโลก เจ้าควรมุ่งเน้นไปที่การบ่มเพาะ ด้วยฐานการฝึกฝนที่ลึกซึ้ง เจ้าสามารถไปถึงดวงดาวได้! เมื่อวันนั้นมาถึง เจ้าจะสามารถจ้างเหล่าพ่อครัวมาทำอาหารให้เจ้าได้!”
“นั่นฟังดูไม่สนุกเท่าการทำอาหารเลย”
"เจ้ากำลังสิ้นหวัง! ถ้าไม่ใช่เพราะอาหารมื้อนี้ ข้าคงทุบเจ้าเป็นเนื้อบดไปแล้ว!“กู้ไห่ตะคอก เขารีบกินผักอีกชิ้นหนึ่งอย่างรวดเร็วก่อนที่จะดื่มไวน์สักสองสามอึกเพื่อดับความโกรธของเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า”โชคดีที่หลิงหลงได้เปิดสายเลือดของเธอ นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเธอมีพรสวรรค์ ในที่สุดข้าก็สามารถเงยหน้าขึ้นได้เสียที”
ในขณะนี้หลิงหลงมองไปที่ชายสองคนที่ทะเลาะกันและกลอกตา จากนั้นเธอก็พูดว่า “ท่านอาจารย์ ข้ากำลังคิดที่จะท้าทายหอคอยแห่งการทดสอบในเร็วๆ นี้”
“หอคอยแห่งการทดสอบรึ? ไม่ ไม่ได้ ไม่ได้อย่างแน่นอน!” กู้ไห่ส่ายหัว “ฐานการบ่มเพาะของเจ้าดีขึ้น แต่เจ้ายังเด็กเกินไป และเจ้าไม่มีประสบการณ์ เจ้าจะถูกกลืนกินในเวลาไม่นาน! บอกข้าหน่อยซิ หลิงหลง ทำไมเจ้าถึงต้องการท้าทายหอคอยแห่งการทดสอบ”
“มันระบุไว้ในกฎของสำนักว่ายิ่งศิษย์จัดการชั้นต่างๆ ในหอคอยได้มากเท่าไหร่ ศิษย์ก็จะยิ่งได้รับรางวัลมากขึ้นเท่านั้น” จือหลิงหลงตอบตามความจริง “ด้วยรางวัลที่มากขึ้น ข้าสามารถพัฒนาได้เร็วขึ้น”
“ข้าดีใจที่ได้ยินคำเหล่านี้ พี่ชายของเจ้าไม่ใช่อะไรนอกจากความผิดหวัง ข้าจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว ข้านจะมอบสิ่งดีๆ ทั้งหมดที่มีให้กับเจ้า” กู้ไห่กล่าวขณะที่เขาเหลือบมองเจียงหมิง เมื่อเขาเห็นว่าเจียงหมิงไม่ได้สนใจเลย เขาเกือบจะอารมณ์เสียอีกครั้ง ในท้ายที่สุด เขาพูด “หลิงหลง เจ้าควรมุ่งความสนใจไปที่การฝึกฝนของเจ้าก่อน”
“ขอบคุณท่านอาจารย์” จือหลิงหลงกล่าวอย่างอ่อนหวาน “ข้าจะปกป้องท่านพี่เองเมื่อข้าแข็งแกร่งขึ้น!”
เจียงหมิงขมวดคิ้วขณะที่มองไปที่น้องสาววัยสิบขวบของเขา วันนี้เธอดูเปลี่ยนไป แต่เขาไม่สามารถจับสิ่งที่แตกต่างออกไปได้..
