ตอนที่ 801+802 เขาสมควรได้รับมัน

ตอนที่ 801 เขาสมควรได้รับมัน

“เฉินเฟยถัง เธอยังมีมโนธรรมอยู่ไหม บอกฉันที เธอยังมีสติคิดได้อยู่บ้างไหม เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่า เฉินเฟยไป่สมควรได้รับเรื่องแบบนี้ การกระทำของเธอทำร้ายเขาถึงขนาดนี้ แต่เขาต้องมารับผิดแทนเธอที่เป็นต้นเหตุหลัก เฉินเฟยถัง เธอยังมีหน้ามาพูดคำรุนแรงเช่นนี้กับเฟยไป่ได้อย่างไร” แม่ของเฉินเฟยไป่ต่อว่าหญิงสาวด้วยความโกรธ

“ก็จริงนี่คะ เขาสมควรได้รับมันแล้ว” เฉินเฟยถังปิดหน้าของเธอขณะที่น้ำตาไหล “เขาต้องการกำจัดฉันก่อน เขาสมควรได้รับมันแล้ว”

“พอแล้ว” เฉินฉานเหอต่อว่าอย่างโกรธจัด “ออกไป ออกไป”

“ไม่ว่ายังไง จะมาตีลูกฉันอย่างนี้ไม่ได้” แม่ของเฉินเฟยถังกอดลูกสาวของเธอ หัวใจของเธอเจ็บปวด

“พอแล้ว” เฉินฉานจินดึงภรรยาและลูกสาวของเขาให้ถอยหลัง

“ตอนนี้เด็กสองคนนี้อารมณ์ไม่ดีด้วยกันทั้งคู่ มันไม่ใช่เวลาที่ดีที่พวกเขาจะเจอกัน รอให้เฟยไป่รักษาตัวให้ดีขึ้นก่อน แล้วค่อยมาเจอกันอีกครั้งเถอะ”

“พี่ใหญ่” เฉินฉานเหอเรียกทั้งสามคน “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเรียกคุณว่าพี่ใหญ่ ฉันไม่สามารถยกโทษให้เฟยถังสำหรับเรื่องอันตรายที่เธอทำกับเฟยไป่ เพราะเป็นการตัดสินใจของพ่อ ฉันเลยปฏิเสธไม่ได้ และในฐานะพ่อ ฉันต้องปล่อยให้ลูกต้องทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ เพราะอย่างนั้น สายสัมพันธ์ฉันพี่น้องของเรา ก็ให้มันจบลงที่นี่วันนี้เถอะ”

“ฉานเหอ...” ฝีเท้าของเฉินฉานจินสั่นเทา “มาถึงขึ้นนี้แล้ว นายจะทำอย่างนี้จริง ๆ เหรอ”

“ฉันจะปล่อยให้ลูกชายฉันเกลียดฉันไม่ได้หรอก” หลังจากเฉินฉานเหอกล่าว เขาก็ปิดหน้าและระงับเสียงร้องอันเจ็บปวดที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากของเขา

“อย่าเพิ่งไป ฉันยังพูดไม่จบ เธอจะไปไหน ต้องการให้ฉันโทรหาปู่ เรียกเธอมาที่นี่อีกอย่างนั้นเหรอ” เมื่อเฉินเฟยไป่ตระหนักว่าเฉินเฟยถังกำลังจะจากไป เขาก็ตะโกนอีกครั้ง “ใช่แล้ว เฉินเฟยถัง ฉันซ่อนตัวอยู่ใกล้เธอเพื่อหาโอกาสกำจัดเธอ เพราะเธอมันไม่มีคุณสมบัติเป็นทหาร เธอไม่คู่ควรกับชุดทหารที่เธอสวมใส่”

เฉินเฟยถังพยายามจดจำ แต่แสงสะท้อนที่เย็นเฉียบของเจียงเหยายับยั้งเขาไว้ เขาหัวเราะ เขาไม่รู้ว่านี่มันมีไว้สำหรับเจียงเหยาหรือว่าเฉินเฟยถัง หรือตัวเขาเอง แต่เขาไม่สามารถขยับนิ้วได้

“เฉินเฟยถัง ตอนที่เธออยู่ในเมืองรง เธอปล่อยข่าวเกี่ยวกับภรรยาของผู้บัญชาการลู่ ถ้าเป็นคนอื่น คงถูกไล่ออกจากกองทัพไปแล้ว แต่เธอได้รับโทษเพียงเล็กน้อย ไม่เจ็บไม่คันเสียด้วยซ้ำ และเธอยังสามารถเข้าร่วมการประเมินกองกำลังพิเศษต่อไปได้อีก”

“เฉินเฟยถัง เธอมันไม่คู่ควรที่จะเป็นทหาร เธอเองก็รู้ว่าผู้บัญชาการลู่เขาแต่งงานแล้ว แต่ยังทำทีเป็นมาเยี่ยมฉัน เพื่อหาข้ออ้างในการเข้าเมืองจิน เพื่อมารบกวนเขา เธอมันไร้ยางอาย”

“เจียงเหยาคือคนที่ช่วยชีวิตฉัน ฉันเลยต้องช่วยเธอเฝ้าสามีของเธอแทนเธอไง ฉันทำอะไรผิด ไม่เห็นจะผิดสักนิดที่กำจัดคนที่คิดจะแย่งสามีของคนอื่น”

หลังจากเฉินเฟยไป่เข้าสู่รอบที่สอง เขาได้ติดตามเฉินเฟยถัง เพื่อที่เขาจะได้กำจัดเธอ นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาต้องทำในรอบที่สอง

“เฉินเฟยถัง ในฐานะทหารและอยู่ในกองทัพมาหลายปี เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรตัดสินใจอย่างไรในสภาพแวดล้อมรอบตัวของเธอ คิดจะย่างกระต่ายให้อิ่มท้องรึ โง่สิ้นดี บอกฉันที การมีคนโง่อย่างเธอในกองทัพจะมีประโยชน์อะไร เธอเป็นคนเดียวที่ทำผิดพลาดเหล่านั้น แล้วยังคิดว่าเป็นความผิดฉันอีก เฉินเฟยถังเธอมันไม่มีมโนธรรม ไม่มีศีลธรรม เรียนมาก็เสียเปล่า คงลืมบทเรียนอุดมการณ์และการเมืองที่วิทยาลัยได้สอนจนหมดแล้วอย่างนั้นสินะ”

“คำขอโทษเหรอ คำขอโทษปลอม ๆ คืออะไรกัน ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด ก็ไปบอกทุกคนสิว่าเธอเป็นคนจุดไฟและไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ไปสิ ถ้ามีความกล้าหาญมากพอ ก็ไปชี้แจงความจริงกับทุกคนสิ”

__

ตอนที่ 802 มีด้านไหนที่เปรียบเทียบกันได้บ้าง

คำพูดของเฉินเฟยไป่ทำให้ทุกคนเงียบ

ผู้ได้รับบาดเจ็บเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี เป็นเพราะเขาเจ็บปวดมากจนยืนกรานให้เฉินเฟยถังมาพบเขา เขาต้องการระบายความโกรธของตนเอง หากเขายังเก็บกดเอาไว้ภายในใจ เขาจะต้องเป็นบ้าอย่างแน่นอน

"เฉินเฟยไป่ เธอน่ะโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาวของตระกูลเฉิน ทุกคนต่างมองว่าเธอเป็นลูกสาวผู้สูงส่ง แต่เธอเองนั่นแหละที่ทำให้เสียชื่อเสียง เธอคงจะดูถูกเจียงเหยาว่าเป็นลูกสาวจากครอบครัวที่ยากจนสินะ และคิดว่าอีกฝ่ายไม่สามารถเทียบเธอได้ทุกด้าน"

เมื่อเฉินเฟยไป่กล่าวเช่นนั้น ในที่สุดสายตาของเขาก็เปลี่ยนจากเฉินเฟยถังไปที่เจียงเหยาซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขา จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า "อันที่จริงเป็นตัวเธอเองนั่นแหละที่ไม่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้ในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาเจียงเหยาก็สวยกว่าเธอ ในด้านนิสัย ก็เป็นที่ชื่นชอบของคนอื่นมากกว่าเธอ ในแง่ของการศึกษา เธอคิดว่านักศึกษาชั้นนำจากมหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียงด้อยกว่าเธอไหมล่ะ ที่สำคัญ เธอมันไม่มีหัวใจ แต่เจียงเหยามีหัวใจ เธอมีความกล้าหาญ"

"ในช่วงน้ำท่วม เจียงเหยากล้าที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยฉัน ฉันพนันได้เลยว่าหากคนนั้นที่มาเจอฉันเป็นเธอ เฉินเฟยถัง เธอคงสนใจกับความปลอดภัยของตัวเองและเลือกที่จะเพิกเฉยฉัน เหมือนกับวันนั้นที่อยู่ในกองไฟ เธอไม่มีความกล้าแม้แต่จะวิ่งเข้ามาดึงฉันออกไป เธอเพียงเฝ้าดูขณะที่ไฟไหม้ท่วมตัวฉัน"

เฉินเฟยไป่เยาะเย้ย "เฉินเฟยถัง นอกจากเกิดในตระกูลเฉินแล้ว เธอไม่มีอะไรเลย ระหว่างเธอกับเจียงเหยา จะมีใครบ้างที่เลือกรักเธอ"

เฉินเฟยไป่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หลับตาราวกับว่าเขากำลังจะหลับอีกครั้ง

ทว่าเขาไม่ได้หลับ ทันใดนั้น เขาพูดขึ้นอีก "เฉินเฟยถัง จำเรื่องนี้ไว้ ชีวิตนี้เธอไม่มีวันชดเชยให้ฉันได้หรอก"

ภายในห้องพักเงียบสนิท

เมื่อลู่ชิงสีได้ยินเฉินเฟยไป่ยกย่องเจียงเหยา เขาทั้งพอใจและไม่มีความสุขในเวลาเดียวกัน

เขารู้ว่าภรรยาของเขาดีแค่ไหน ไม่จำเป็นต้องให้เฉินเฟยไป่พูดถึงเธอต่อหน้าตระกูลเฉิน

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเฟยถังระงับเสียงสะอื้นและถามว่า "เฟยไป่ ตระกูลเฉินมีลูกหลานเพียงสองคน ทำไมนายไม่ปฏิบัติกับฉันเหมือนพี่น้องล่ะ"

หากเขาไม่ได้ติดตามเธอไปด้วยความตั้งใจที่จะกำจัดเธอ เขาก็จะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างน่ากลัวเหมือนเช่นตอนนี้

"พี่น้องเหรอ พวกเราเป็นพี่น้องกันประเภทไหน" เสียงของเฉินเฟยไป่เย็นชา

"เฉินเฟยถัง เธออาจจำไม่ได้ว่าคนอื่นเขาปฏิบัติต่อเธอดีแค่ไหน เธอลืมไปแล้วเหรอ ฉันเคยเดินตามเธอและเรียกเธอว่าพี่สาว ครึ่งหนึ่งปู่โยนเธอไปที่ลานบ้านในวันที่อากาศหนาวเย็นและบอกให้เธอยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อเป็นการลงโทษ ฉันเป็นคนตะคอกใส่ปู่ แล้วดึงให้เธอลุกจากลานในวันที่หิมะตก แล้วเธอล่ะ"

"เธอจำได้ไหมว่าเธอปฏิบัติต่อฉันยังไง เธอบอกว่าเธอไม่มีน้องชาย เธอเป็นลูกคนเดียว เธอยังบอกฉันว่าไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นใจดี แล้วก็ผลักฉัน ผลักฉันเข้าไปในกองหิมะ และเดินจากไปโดยไม่หันมามอง"

เพราะแบบนี้ทำให้เฉินเฟยไป่รู้สึกว่าคำถามของเฉินเฟยถังนั้นไร้สาระเกินไป

"ตอนที่คนอื่นดีด้วย ไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถโยนมันทิ้งเพราะไม่ต้องการ แต่กลับคาดหวังให้คนอื่นดีกับเธอแบบนั้นเสมอหรือไง"

นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่เฉินเฟยไป่ทิ้งไว้ให้กับเฉินเฟยถัง