576 - อีกอาณาจักรหนึ่ง
1886 - อีกอาณาจักรหนึ่ง
ไม่มีทางที่เขาจะสงบสติอารมณ์ได้ เดิมทีนี่เป็นความขัดแย้งระหว่างเขาและตระกูลสายฝน แต่สุดท้ายแล้วเทพของอีกฝ่ายก็ทำร้ายสิ่งมีชีวิตในดินแดนใหญ่ เขาพยายามทำลายทั้งอาณาจักรอย่างนั้นหรือ?
หงหลง!
สวรรค์และปฐพีเกิดรอยร้าวฝนที่ตกลงมาหยุดชะงักลงทันที
หมัดของสือฮ่าวส่งพลังหยางที่ไม่มีใครเทียบได้ทำให้เมฆดำบนท้องฟ้าระเบิดและกระจายพุ่งออกไปไกลสุดสายตา
โฮ่ว!
สิงโตสีทองมาถึง ภายใต้คำสั่งของสือฮ่าวมันอ้าปากและเป่า เมฆทั้งหมดพุ่งเข้าหาทะเล
สือฮ่าวเองก็ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ มือของเขาสร้างสร้างสิ่งมีชีวิตทะเลขนาดใหญ่ในทันที
ทันใดนั้นน้ำบนโลกก็ถูกสิ่งมีชีวิตตัวนั้นพัดพาขึ้นสู่ท้องฟ้าคลื่นยักษ์และน้ำฝนทุกสิ่งทุกอย่างกระจายหายออกไปจากอาณาจักรหิน
การแสดงพลังของเขาทำให้โศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นถูกชะล้างหายไป
ทุกคนเริ่มมึนงง เสียงครวญครางแห่งความปวดร้าวหยุดลง
ทุกคนมองไปที่ท้องฟ้าเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยกมือชี้เข้าสู่ท้องฟ้า ปลายนิ้วของเขาส่องแสงส่งน้ำในปริมาณมากมายมหาศาลพุ่งออกไปนอกโลก
สือฮ่าวปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาออกมาอีกครั้งน้ำที่ยังคงเหลืออยู่บนพื้นทั้งหมดถูกซัดเข้าหาทะเลอันยิ่งใหญ่
แม่น้ำที่ไหลผ่านท้องฟ้าเคลื่อนตัวหายไปทำให้ทุกคนตกตะลึงและหวาดกลัว
โดยปกติผู้ฝึกฝนจะไม่แสดงความสามารถอันยิ่งใหญ่ต่อหน้ามนุษย์เพื่อหลีกเลี่ยงการก่อให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่
อย่างไรก็ตามในวันนี้เทพของตระกูลสายฝนได้นำความหายนะมาสู่มนุษย์โดยต้องการทำลายล้างอาณาจักรหิน มีเพียงวิธีการที่ยอดเยี่ยมเท่านั้นที่สามารถจัดการกับการโจมตีดังกล่าวได้อย่างรวดเร็ว
"ปาฏิหารณ์!" บนพื้นดินไม่รู้ว่าคนมากมายเท่าไหร่เริ่มโห่ร้องด้วยความยินดี
สือฮ่าวมาถึงในเวลาที่เหมาะสม แม้ว่าฝนจะตกท่วมแผ่นดินใหญ่ ทำให้เขาสามารถต้านทานภัยพิบัติก่อนที่มันจะลามไปถึงบริเวณที่ประชาชนอาศัยอยู่อย่างหนาแน่น
คราวนี้ผู้เสียชีวิตไม่ได้มากมายนัก
จากนั้นร่างกายของเขาก็ปล่อยแสงที่ไม่มีที่สิ้นสุด แสงเข้มข้น กลายเป็นริ้วพุ่งไปยังโลกใหญ่ปกคลุมทุกสิ่ง นี่คือพลังชีวิตอันมากมายมหาศาล
ไค!
ผู้คนที่กำลังจะตายทั้งหมดถูกแสงที่ไหลออกมาจากร่างกายของสือฮ่าวแทรกซึมเข้าไปทำให้พวกเขาฟื้นขึ้นมาทันที
สิงโตทองตกใจมากมันไม่คิดว่าสือฮ่าวจะใจกว้างขนาดนี้โดยใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ทุกคน
“ขอสรรเสริญเทพเจ้า!”
หลายคนบนพื้นก้มลงกราบ พวกเขาตัวสั่นโขกศีรษะตะโกนเสียงดัง
เป็นเพราะในช่วงเวลานั้นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่โจมตีเข้าหาพวกเขา แต่แล้วเทพองค์นั้นถึงกับสามารถทำให้ผู้ที่ตายไปแล้วฟื้นคืนชีพขึ้นมา
แน่นอนว่าราคาที่สือฮ่าวจ่ายไปนั้นไม่ได้น้อยเลย!
คชา!
ทันใดนั้นในสวรรค์เบื้องบนสายฟ้าเข้มข้นก็กลายเป็นใบมีดที่น่าสะพรึงกลัวเจาะลงไปที่สือฮ่าว
มีใครบางคนลอบลงมือโจมตีสือฮ่าวในช่วงเวลาสำคัญที่เขากำลังช่วยเหลือชีวิตของมนุษย์ธรรมดา โดยหวังจะสังหารเขาในครั้งนี้ให้ได้
“นี่เป็นเพียงลูกไม้ของเด็กอมมือเท่านั้น!”
สือฮ่าวกระแทกกำปั้นออกไปด้านนอก หมัดของเขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทุกอย่างแตกออกจากกันด้วยเสียงหงหลง
ยิ่งไปกว่านั้นเขาตามขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับจ้องไปที่ใบหน้าขนาดใหญ่นั้น
“เศษสวะของตระกูลสายฝนเจ้ายังกล้าเสนอหน้าอยู่ที่นี่อีก? ถ้าอย่างนั้นก็ชดใช้กรรมของเจ้าเถอะ!” สือฮ่าวตะโกน
เขาพุ่งพล่านด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่มีที่สิ้นสุดจิตใจของเขาปะทุขึ้นด้วยความโกรธ อีกฝ่ายไม่มีความยับยั้งชั่งใจแม้แต่น้อย
การทำลายโลกที่ไร้ขอบเขตและสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านล่างเช่นนั้นอาจกล่าวได้ว่าเป็นการกระทำที่ชั่วร้ายฝืนมติของสวรรค์ สิ่งนี้เป็นการกระทำที่เลวทรามเกินไป
“เจ้าสาระเลวน้อยตระกูลสือเจ้าโกรธแล้วจะอย่างไร? ตัวตนของข้าอยู่คนละมิติกับเจ้า เจ้าจะสามารถทำอะไรข้าได้!”
ใบหน้าที่ไม่ชัดเจนนั้นเย็นชาและไร้อารมณ์รอยยิ้มเย็นเยียบห้อยลงมาจากมุมปากของเขาอย่างไม่สะทกสะท้าน
ดวงตาของสือฮ่าวเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาต้องการทราบว่าเทพโบราณของตระกูลสายฝนอยู่ในดินแดนใดและตอนนี้เขาสามารถค้นหาผ่านบุคคลนี้ได้
“อย่าคิดว่าเจ้าจะรอดไปได้!” สือฮ่าวตะโกน
เขาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดสร้างรอยประทับอย่างต่อเนื่อง โซ่คำสั่งของเทพเจ้านับไม่ถ้วนหลุดออกไปพร้อมกับคดเคี้ยวไปมาเกี่ยวกับใบหน้าขนาดใหญ่นั้น
“สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือข้ามอาณาจักรมา เจ้าทำเช่นนี้แล้วจะทำให้จับตัวข้าได้อย่างนั้นหรือ?” เทพของตระกูลสายฝนกล่าวพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยเขาที่นั่น
สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรญาณวิเศษมากมายของเขาถูกใช้ออกอย่างต่อเนื่องทันใดนั้นฝ่ายตรงข้ามก็ตกลงมาจากท้องฟ้า
“อ๊า? เป็นไปไม่ได้!” เทพของตระกูลสายฝนกรีดร้อง ใบหน้าใหญ่โตนั้นชัดเจนและถูกดึงเข้ามาใกล้สือฮ่าว
ปา!
สือฮ่าวไม่ได้เร่งรีบที่จะลากเขาลงมา แต่ยกมือขึ้นตบหน้าเขาอย่างแรง!
เสียงตบนี้ดังและชัดเจนสั่นสะเทือนไปทั่วท้องฟ้าเหมือนเสียงฟ้าร้อง
สาเหตุหลักเป็นเพราะใบหน้านี้ใหญ่เกินไปราวกับภูเขาที่สูงตระหง่าน
ในขณะเดียวกันฝ่ามือสือฮ่าวที่ตบไปก็ขยายใหญ่ขึ้นตามธรรมชาติมันครอบคลุมสวรรค์และปฐพีซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเสียงที่น่าอัศจรรย์
เมื่อน้ำท่วมหายไปทุกคนมองไปบนท้องฟ้าและเห็นฉากนี้ ในทันใดนั้นทุกคนก็ตกตะลึง คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นมนุษย์ แต่ก็มีผู้บ่มเพาะเช่นเดียวกันทุกคนอ้าปากค้าง เทพของพวกเขาแข็งแกร่งถึงขนาดนี้?
เราต้องเข้าใจว่าตอนที่โลกเป็นสีดำสนิทมีฝนเทลงมาราวกับเป็นวันพิพากษา ทุกอย่างเป็นเพราะใบหน้าที่น่ากลัว แต่ตอนนี้เทพที่น่ากลัวคนนั้นกลับถูกคนตบหน้าอย่างรุนแรง!
“ขอสรรเสริญเทพเจ้า!”
"เทพเจ้าของพวกเรา!"
บนพื้นพลเรือนทุกคนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาจากนั้นหัวใจของพวกเขาก็สั่นสะท้านยิ่งขึ้น พวกเขาบางคนก้มลงกราบด้วยความศรัทธา
แน่นอนว่ามีบางคนที่ยังคงตกตะลึงยากที่จะพูดอะไรได้
พวกเขารู้ว่าหายนะครั้งนี้เกิดจาก 'ใบหน้า' นั้น นี่เป็นการดำรงอยู่ที่ทรงพลังอย่างไม่อาจคาดเดาได้ซึ่งปรารถนาให้เกิดความหายนะแก่พลเรือนของอาณาจักรหินเป็นการแก้แค้นจักรพรรดิของพวกเขา
ผู้คนที่ได้รับความทุกข์ทรมานบนพื้นผิวนั้นมีความไม่พอใจโดยธรรมชาติ ในท้ายที่สุดจักรพรรดิหินก็เป็นผู้ที่ช่วยเหลือพวกเขาในใจของทุกคนไม่สามารถแยกแยะดีร้ายได้ชั่วขณะ
“นั่นคือจักรพรรดิหินอย่างนั้นหรือ?” “เขาคือจักรพรรดิของมนุษย์ในอดีต!” หลังจากนั้นก็มีผู้บ่มเพาะมากมายตอบคำถามของคนเหล่านั้น
“ข้าเพิ่งรู้ว่าการที่อาณาจักรหินของเราเจริญรุ่งเรืองอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ก็เพราะมีผู้ยิ่งใหญ่อย่างนั้นดูแลเราอยู่
อาณาจักรของเราเจริญรุ่งเรืองทุกคนมีความสุขแล้วจะสร้างความโกรธแค้นให้กับสวรรค์ได้อย่างไร? ปีศาจหน้าใหญ่คนนั้นเพียงต้องการใส่ร้ายจักรพรรดิของเราเท่านั้น!”
“ข้าขอร้องให้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่โค่นปีศาจตนนี้!” ในที่สุดผู้คนบนพื้นดินก็ตะโกนออกมาโดยไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไปเพราะมีผู้ฝึกฝนปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ
แสงกระจัดกระจายปกป้องสถานที่แห่งนี้ ราชาสงคราม ราชาเผิงและผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรหินคนอื่นๆก็มาที่นี่เช่นกัน
สิงโตทองอ้าปากขนาดใหญ่ขึ้นและกัดเข้าใส่ใบหน้าขนาดใหญ่ที่อยู่บนท้องฟ้า
ในสวรรค์เบื้องบนใบหน้านั้นโกรธอย่างไม่น่าเชื่อในขณะเดียวกันก็ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย
ฝ่ามือของสือฮ่าวทุบตีจนเขามึนงงไปหมด ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่สามารถแม้แต่จะหลบหนีได้ทำให้เขาหวาดผวาเป็นอย่างยิ่ง ฝ่ายตรงข้ามถึงกับสามารถโจมตีข้ามอาณาจักรมาได้นี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ?
เขาไม่สามารถออกไปถูกขังไว้กับโซ่คำสั่งของเทพเจ้า พวกมันมีอยู่ทุกหนทุกแห่งผูกมัดเขาไว้โดยไม่สามารถดิ้นรน