“สมาคมนี้ขึ้นชื่อเรื่องการเก็บรวบรวมชิ้นส่วนของสัตว์อสูร และรับซื้อทุกอย่างอีกทั้งยังไม่สนว่าของชิ้นนั้นจะได้มายังไง แต่พวกเขาจะให้ราคาที่ต่ำกว่าที่นี่”

“ถ้าอยากขายของให้พวกเขาละก็ เพียงแค่บอกสถานที่ และเวลารับของเท่านั้น สมาคมจะส่งคนไปรับของเองถึงที่”

คนประเมินราคาหยิบนามบัตรใบหนึ่งแล้วยื่นให้ซู่เสี่ยวไป่

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกถามแบบนี้

และเขายินดีเป็นคนกลางให้

“ไม่ถามที่มาของของ และยังมารับของถึงที…”

“บริการดีแบบนี้ถูกใจผมอย่างแรง”

ซู่เสี่ยวไป่ยิ้มร่าออกมาทันที

ก่อนที่จะกล่าวขอบคุณกับคนประเมินราคาหลายครั้ง แล้วรีบกลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อมาถึงบ้านซู่เสี่ยวไป่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์ตามนามบัตร

“มีของที่ต้องการจะขายให้สมาคมสมบัติอสูรงั้นหรอ?”

เสียงจากปลายสายพูดขึ้น

“ใช่”

ซู่เสี่ยวไป่ตอบ

“แล้วต่อเดือนมีของให้เราได้มากขนาดไหน”

ปลายสายถามอย่างไม่ค่อยแยแสเท่าไร

“ไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าผมมีของให้คุณจำนวนมาก”

ซู่เสี่ยวไป่ตอบอย่างใจเย็น

“แล้วระดับของของละ”

“ระดับ D”

“งั้นฟังนะ สมาคมสมบัติอสูร ไม่สนใจว่าของพวกนั้นจะได้มายังไง หรือมาจากไหน พวกเราจะรับไว้ทั้งหมด แต่จะให้ราคาแค่ 70% จากราคารับซื้อในท้องตลาด หากตกลง บอกสถานที่และเวลาที่ต้องไปรับของได้เลย”

“ตกลงไม่มีปัญหา”

70% ก็ 70% เถอะ

ตราบใดที่ มันไม่ไปสร้างจุดสนใจให้เขาได้ก็พอ เรื่องราคาก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย เพราะยังไงเขาก็ไม่ต้องออกไปหาของพวกนี้เองอยู่แล้ว

ซู่เสี่ยวไป่รีบบอกสถานที่และเวลาเพื่อขนของ

“ว่าไงนะ ให้เข้ามารับของอาทิตย์ละครั้ง?”

ปลายสายหัวเราะ

“กลุ่มของคุณขยันกันดีจริง ได้! ตกลง ทางเราจดบันทึกทุกอย่างไว้เแล้ว พรุ่งนี้เราจะส่งคนเข้าไปรับของ”

…

รุ่งเช้ามีคนมาที่หน้าประตูบ้านของซู่เสี่ยวไป่

พร้อมกับรถบรรทุขนาดใหญ่จอดอยู่หน้าบ้าน มีชายสองคนใส่หมวกแก็ปและใส่เครื่องแบบสีน้ำเงินยืนรอซู่เสี่ยวไป่อยู่นอกบ้าน พร้อมกับคนอีกกลุ่มที่ยืนรออยู่ด้านหลัง

“สมาคมสมบัติอสูร?”

จางเหิงเต่อที่เฝ้าดูอยู่ไม่ไกลเห็นเข้า ก็ถึงกับเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที

นี้มันสมาคมที่รับซื้อชิ้นส่วนสัตว์อสูรแบบผิดกฏหมายไม่ใช่หรอ

เขานั้นย่อมรู้จักสมาคมต่างๆ ดีเนื่องจากเป็นผู้อาวุโสของตระกูลจาง

“เจ้าหนูนี้ไม่เคยออกมานอกพื้นที่อยู่อาศัยเลย อยู่ๆ ไปเกี่ยวข้องกับสมาคมสมบัติอสูรได้อย่างไง”

ตอนนี้จางเหิงเต่องวยงงไปหมด

“เชิญๆ ทางนี้”

แล้วเขาก็เห็นซู่เสี่ยวไป่เปิดประตูให้คนของสมาคมเข้าไปในบ้าน

“ทุกคนอยู่ในเขตแดนกึ่งผู้ฝึกยุทธ…”

ซู่เสี่ยวไป่สัมผัสได้ถึงกระแสพลังงานที่อยู่ในร่างพวกเขาทันที

ก่อนที่จะพาทุกคนไปยังห้องเก็บของใต้ดิน และชี้ไปยังกองชิ้นส่วนสัตว์อสูรที่กองอยู่มากมาย

“ผมขายทั้งหมดนี้”

หลังจากที่ระบบออกล่ามาทั้งวัน ร่างเงาทั้งสองก็ได้เก็บชิ้นส่วนของสัตว์อสูรมากมาย ทั้งหมดกองเป็นจำนวนมหาศาล

หากนำของทั้งหมดไปขายให้กับที่หอฝึกยุทธ คงได้เต็มทางเดินของหอฝึกยุทธแน่ และจะตกเป็นเป้าสายตาทันที แต่ต่อหน้าคนเหล่านี้ กลับไม่ตกใจอะไรเลย เพราะพวกเขาเคยเห็นกองชิ้นส่วนสัตว์อสูรสูงกว่า 20 เมตรมาแล้ว

ไม่เรียกว่ามืออาชีพแล้วจะให้เรียกว่าอะไรได้อีก

พวกเขานำที่เก็บของแบบพิเศษออกมาจากกระเป๋า เมื่อใส่ของเข้าไป มันจะบอกทั้งขนาดและปริมาณ ระดับและประเมินราคาทันที แล้วจะมีคนประเมินราคาคอยคิดเงินอีกที

“อะไรนั้น? พวกนั้นกำลังขนอะไรออกไป? …..ทำไมมันมากมายขนาดนั้น ของที่อยู่ในนั้นคงไม่ใช่ชิ้นส่วนสัตว์อสูรใช่ไหม?”

“ต้องมีอะไรไม่ถูกต้อง เจ้าหนูนี้ไม่เคยออกไปภายนอกเลย แล้วจะไปเอาชิ้นส่วนสัตว์อสูรมาจากไหน…แถมมากมายขนาดนั้นอีก?”

ตอนนี้ในหัวของจางเหิงเต่อเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด

หลังจากขนของหมดแล้ว

“ทั้งหมด 214,362 เหรียญจิต”

“ตรวจสอบรายการทั้งหมดก่อนได้ หากมีปัญหาอะไรก็บอกมา แต่หากไม่ติดอะไรแล้วรบกวนเซ็นชื่อแล้วรอรับเงินได้เลย”

เงินจำนวนนี้เป็นไปตามที่ซู่เสี่ยวไป่คาดการณ์เอาไว้ เขาไม่ติดใจอะไร และเซ็นชื่อรับเงินทันที

“อะไรมันจะดีกว่าการนอนเฉยๆ แล้วได้เงินอีก!!”

เงินที่ได้มาซู่เสี่ยวไป่นั้นก็เอาไปดูแลซู่หลิงเกอ

ทั้งซื้อเครื่องเรือนหรูหราแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน กินอาหารชั้นเลิศแบบที่พวกเขาไม่เคยกล้าแม้แต่จะเข้าไปกิน เข้าร้านแบรนด์เนมซื้อของแบบไม่สนใจราคาทั้งนั้น ซู่เสี่ยวไป่นั้นดูเหมือนกับเศรษฐีหน้าใหม่

แต่ซู่หลิงเกอนั้นไม่รู้ว่าซู่เสี่ยวไป่ไปหาเงินมาจากไหน ทำให้เธอนั้นไม่ค่อยอยากจะรับของจากเขา แต่ด้วยนิสัยที่เอาแต่ใจของซู่เสี่ยวไป่ และประโยคที่เขาพูดว่า

“พี่จะซื้อของถูกๆ ให้ภรรยาของพี่ใช้ได้ไง”

ทำให้ซู่หลิงเกอนั้นรู้สึกเขินอายและยอมทุกครั้ง

“ฮะๆ ไปไหนแล้ว พ่ออัจฉริยะของเรา…”

“พอมีตังเข้าหน่อยก็เป็นเหมือนๆ กันหมด”

จางเหิงเต่อที่ค่อยจับตาดูก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย พร้อมกับฮัมเพลงอย่างเพลิดเพลิน

และทุกอย่างก็เป็นเช่นนี้จนผ่านไป 3 วัน

เปรี้ยง!!

ซู่เสี่ยวไป่ที่กำลังสนุกสนานกับการอาบน้ำ(?) แล้วในเวลานั้นเองมีเสียงระเบิดออกจากภายในจิตวิญญาณของเขา กระแสพลังที่เอ่อล้นออกมานั้นไม่เหมือนกับที่เขาเคยรู้สึก

“เอาแล้ว!!”

ซู่เสี่ยวไป่รู้สึกถึงกระแสพลังที่ไหลออกมาจากร่าง ก่อนที่จะมีแสงฉายออกมาจากตา!!

วินาทีนั้นซู่เสี่ยวไป่ ได้ทะลวงเขตแดนสู่ผู้ฝึกยุทธขั้นแรก

สัมผัสทุกอย่างของเขาเปลี่ยนไป กระแสพลังที่กำลังไหลเวียนอยู่ในร่างตอนนี้มีมากกว่าแต่ก่อน

มวลกล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

กำลังวังชาของเขามีมากขึ้นและร่างกายที่ดูแข็งแกร่งขึ้น แม้ว่าเขายังไม่ได้ใช้กายาเพชร แต่ซู่เสี่ยวไป่ก็รู้สึกได้เลยว่าเวลานี้ต่อให้ถูกยิงหรือถูกฟัน ร่างกายนี้ก็คงไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

ถึงกล้ามเนื้อจะดูแข็งแต่ก็ยังคงมีความยืดหยุ่นอยู่

แล้วยิ่งประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขานั้นถูกขัดเกลาให้คมขึ้น และที่เห็นความเปลี่ยนแปลงที่สุดคือสายตา เวลานี้เหมือนกลับเวลาที่เปลี่ยนความละเอียดภาพจาก 480P ไปเป็น 720P สามารถเห็นและรับรู้สิ่งเล็กน้อยได้ชัดเจนมากขึ้น (สำหรับคนที่ไม่เข้าใจ คือเหมือนเปลี่ยนความชัดของภาพจากภาพเบลอๆ กลายเป็นภาพคมชัดขึ้นและเห็นรายละเอียดต่างๆได้ดีขึ้น)

“นี่สินะ…ผู้ฝึกยุทธ”

ซู่เสี่ยวไป่ลองกำมือ เพื่อทดสอบกำลังของเขา และรู้ได้ทันที่ว่ามันมากกว่าก่อนหน้านี้

ทำให้เขารีบตรวบสอบสถานะของตัวเขาทันที

มนุษย์ : ซู่เสี่ยวไป่

เขตแดน : ผู้ฝึกยุทธขั้นแรก

ระดับพละกำลัง: ผู้ฝึกยุทธขั้นกลาง

ระดับความคงทน: ผู้ฝึกยุทธขั้นกลาง

ระดับความว่องไว: ผู้ฝึกยุทธขั้นกลาง

พรสวรรค์บ่มเพาะ: ขั้นต่ำ

วิชา: กายาเพชร(ฝึกหัด) เหยี่ยมย่ำข้ามนภา (ฝึกหัด) หัตถ์อัคนีเที่ยงแท้ (ฝึกหัด)

ความสามารถของระบบที่เปิดใช้งาน: พื้นที่ฝึกฝนในคลิกเดียว[ระดับ 3] พื้นที่ฝึกวิชาในคลิกเดียว[ระดับ 3] ออกล่าสัตว์อสูรในคลิกเดียว[ระดับ 2]

“ทั้งกำลัง ความคงทน ความว่องไว ข้ามไปอยู่อีกขั้น”

เวลานี้ซู่เสี่ยวไป่แทบจะโห่ร้องด้วยความดีใจสุดขีด

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด