White Online : ตอนที่11 Winterland

ตอนที่11 Winterland

ดินแดนแห่ง Winterland นั้นเป็นสถานที่อันยิ่งใหญ่

มันเป็นดินแดนที่สวยงามและมีหิมะปกคลุมหนาตลอดเวลา มีหิมะตกตลอดทั้งปี! ฤดูร้อน ฤดูฝน ไม่เคยเกิดขึ้นที่นี่!

มีหลายประเทศอยู่ในดินแดนแห่งนี้

ไอแซคอาศัยอยู่ในเมือง Snowstar ซึ่งตั้งอยู่ในประเทศ Starshow

อย่างไรก็ตาม Snowstar ก็เป็นเพียงเมืองเล็กๆที่อยู่ในดินแดนของ Winterland

ห่างออกไปหลายกิโลเมตรเป็นประเทศ Iceshow หลายคนถือว่านี่เป็นเมืองหลวงเพราะความสำคัญของมัน

เมืองอันแสนสวยมากมายตั้งอยู่ในประเทศแห่งนี้ เช่นเมือง White Paradise

White Paradise สมควรจะได้รับชื่อเมืองอันแสนสวย นั่นเป็นเพราะมันมีทะเลสาบน้ำแข็งอยู่ตรงใจกลาง

รอบนอกทะเลสาบถูกปกคลุมไปด้วยป่าสีขาว ภูเขาขนาดใหญ่แผ่ขยายออกเป็นวงกว้างราวกับทุกที่เป็นภูเขาฟูจิ ทำให้ทิวทัศน์ที่นี่สวยมาก

อาคารเหล่านี้สร้างจากหินอ่อนสีน้ำเงินและขาวที่เข้ากับสีของภูเขาทำให้มันสวยงามและชวนหลงใหลยิ่งขึ้น

หนึ่งในอาคารที่สวยเหล่านี้คือสำนักงานใหญ่ของบริษัท Legacy ผู้สร้างเกม White Online!

สำนักงานใหญ่แห่งนี้สูงที่สุดใน White Paradise มันสูงกว่า 500เมตร และมีจำนวนชั้นกว่า 100 ชั้น

ที่ชั้นบนสุดของสำนักงานใหญ่ มีแสงสว่างไสวจากจอภาพนับพันเต็มห้องไปหมด

เสียงคีย์บอร์ดหลายตัวดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

ชายวัยกลางคนที่มีผมสั้นสีดำยืนอยู่ตรงกลางห้อง คอยเฝ้ามองชีวิตความเป็นอยู่ผ่านหน้าจอเหล่านั้น ถุงใต้ตาของเขาบ่งบอกว่าเขาทำงานหนักมาก

เสื้อผ้าของเขาค่อนข้างยับ ใบหน้าก็ดูโทรม เห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้ไม่ได้อาบน้ำมาสักระยะแล้ว

ชายคนนี้เป็นประธานของบริษัท Legacy และเป็นผู้สร้างเกม White Online ที่มีชื่อว่า Arthur Welhenheim (อาเธอร์)

ชายคนนี้เหมือนได้รับพรจากพระเจ้า เขามี IQ สูงถึง 230 และยังมีความมุ่งมั่นจดจ่อมากกว่าคนอื่นถึง 10เท่า ขณะที่เขายืนดูจอภาพเหล่านี้อยู่ ก็มีใครบางคนกำลังสแกนหน้าเพื่อเข้ามาภายในห้องนี้

ประตูห้องค่อยๆเลื่อนเปิดออก หญิงวัยกลางคนก้าวเข้ามาพร้อมกับอีกหลายสิบคนที่สวมชุดดูดีมีระดับ

“อาเธอร์” ผู้หญิงคนดังกล่าวส่งยิ้มให้อาเธอร์อย่างงดงาม ผู้ชายคนอื่นในห้องที่เฝ้าดูอยู่ก็รู้สึกหัวใจเต้นแรงเช่นกัน

ขณะที่เธอเดินเข้ามา ผมยาวสีบลอนด์ของเธอปลิวไสวไปมา ดวงตาสีฟ้าอันงดงาม ทำให้ชายทุกคนต้องหลงจนไม่เป็นอันทำงาน

เธอสวมกระโปรงยาวทรงแคบยาวรัดรูป ซึ่งแทบมองไม่เห็นต้นขาเลย และยังสวมเสื้อเชิ้ตสีม่วงที่กระดุมของมันนั้นช่างแออัดเหมือนโดนลูกแตงโมสองลูกเบียดกัน

ผู้หญิงคนนี้คือ Emilia (เอมิเลีย) เป็นเลขาของอาเธอร์

“มีอะไรงั้นหรอ?” อาเธอร์ตะคอกอย่างหงุดหงิดที่เลขาเอมิเลียเข้ามารบกวนการทำงานของเขา

เอมิเลียยิ้มแหยๆ “บอร์ดบริหารมาพบท่านค่ะ”

อาเธอร์ชำเลืองมองชายเหล่านั้นที่เดินตามเธอมา แล้วตอบกลับไปว่า “กลับไป!”

“คุณกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับพวกเรา?” หนึ่งในบอร์ดบริหารก้าวออกมาข้างหน้าและเสียงดังกลับทันที

“ผมไม่ได้นอนมาสามวันติด และวันนี้เป็นวันเปิดเกม White Online ดังนั้นผมต้องดูแลมันให้ดี!” อาเธอร์ตอบโต้

แล้วอาเธอร์ยังพูดต่ออีกว่า “ผมไม่มีเวลามาเอาใจหรือดูแลพวกคุณหรอกนะ ผมต้องเตรียมตัวให้พร้อมถ้าหากมันมีอะไรผิดพลาด ดังนั้นขอโทษด้วยถ้าผมพูดอะไรไม่เข้าหูพวกคุณ แล้วก็กรุณากลับไปด้วย”

อาเธอร์พูดเน้นย้ำไปที่คำว่า ‘กรุณา’ หลังจากนั้นเขาก็หันหน้ากลับไปมองจอภาพ

เอมิเลียเอามือลูบหน้าผากตัวเองและหันไปมองกลุ่มบอร์ดผู้บริหารด้วยรอยยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกขอโทษ “ขออภัยทุกท่านด้วยนะคะ ช่วงนี้เจ้านายฉันค่อนข้างจะเครียดมาก ฉันคิดว่าน่าจะดีกว่าถ้าหากเราเลื่อนการประชุมไปเป็นสัปดาห์หน้าหลังจากที่ตัวเกม White Online เสถียรแล้วหน่ะค่ะ”

หลังจากเอมิเลียพูดจบประโยค เธอก็เดินไปเปิดประตู

พวกบอร์ดบริหารหงุดหงิดกันอย่างมาก บางคนก็กัดฟันแน่น บางคนก็กำหมัด แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้สถานการณ์เลวร้าย ทุกคนเดินออกจากประตูไป

เอมิเลียปิดประตูทันทีหลังจากแขกออกไปหมดแล้ว และเธอก็เดินตรงดิ่งมาหาอาเธอร์ “คุณช่วยพูดให้มันน่าฟังกว่านี้จะได้ไหม?”

อาเธอร์ยักไหล่แต่ไม่ได้มีท่าทีสำนึกแต่อย่างใด “ผมขอโทษไปแล้วหนิ ไม่ใช่งั้นหรอ?”

เอมิเลียถอนหายใจ “แล้วตัวเกมตอนนี้ทุกอย่างราบรื่นดีไหม?”

อาเธอร์พยักหน้า พร้อมกับทำหน้าตาประหลาดใจ “มันก็ราบรื่นนะ แต่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนมีผู้เล่นคนหนึ่งปฎิเสธภารกิจที่จะได้รับ Legacy ไปด้วยหน่ะ”

เอมิเลียแสดงอาการตกใจ “มันมีคนที่งี่เง่าแบบนั้นด้วยหรอ?”

อาเธอร์หัวเราะเบาๆ “ไม่รู้หรอกนะว่าเขางี่เง่าไหม.... Legacy นั่นมันเป็นของ Vaulon หน่ะ”

“นักดาบที่ไม่น่าไว้วางใจ?” เอเมเลียถาม “งั้นก็เข้าใจแล้วหล่ะ...”

“มันเป็นแค่ระดับธรรมดา .... แล้วเป็นหนึ่งในคนที่อ่อนแอที่สุด” อาเธอร์พูดลอยๆ

เอมิเลียมองที่หน้าจอด้วยความสงสัย “มีอะไรอื่นที่คุณสนใจอีกไหม?”

“อืม... ก็ The 10 King และ Queen ทำได้ตามที่ผมคิดเอาไว้” อาเธอร์พูดหลังจากครุ่นคิดอยู่พักนึงก็พูดต่อ “พวกเขาออกจากหมู่บ้านมือใหม่แล้วมุ่งหน้าไปยังเมืองเริ่มต้นแล้ว”

“แล้วมีใครได้รับ Legacy หรือยัง?”

อาเธอร์พยักหน้า “ก็ไม่เชิงหรอก พวกเขากำลังทำภารกิจกันอยู่หน่ะ แต่ดูท่าแล้วน่าจะนานหน่อยเพราะค่าสถานะของพวกเขายังต่ำอยู่มาก”

“แล้วพวก Gods.... หล่ะ?” เอเมเลียพูดอย่างลังเล “พวกเขาทำยังไงกันบ้าง?”

อาเธอร์ยักไหล่ “ส่วนใหญ่ก็ดูตื่นเต้นดีนะ ยกเว้นแต่ Khione.. เธอนั้นดูจะโกรธจัดตลอดช่วงบ่ายเลย”

เอมิเลียตกใจเล็กน้อย “ใครทำให้เธอโกรธงั้นหรอ?”

“ไม่รู้สิ” อาเธอร์ยักไหล่ “เหล่า Gods นั้นไม่ยอมให้เราดูการประชุมของพวกเขาขณะเจอกับผู้เล่นในลิขิตของพวกเขาหน่ะ”

“แล้วมีผู้เล่นกี่คนที่ได้รับเลือกให้เป็นผู้เล่นที่มีศักยภาพในการครอบครอง Legacy ระดับเทพหรอ?” เอมิเลียถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“125”

เอมิเลียยิ้ม “เกิดคาดแหะ”

“นั่นแหล่ะเป็นสาเหตุให้ทวยเทพตื่นเต้น” อาเธอร์พยักหน้า

เอมิเลียเหลือบมองดวงตาของอาเธอร์ เธอรับรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังถ่างตาตัวเองอยู่

“อาเธอร์... คุณไม่ไปพักผ่อนสักหน่อยหรอ?”

อาเธอร์ส่ายหัว “วันนี้เป็นวันแรก ผมจะอยู่ดูมันให้รอดตลอดทั้งวัน”

เอมิเลียถอนหายใจพร้อมกับยกมือไปตบบ่าของอาเธอร์เบาๆก่อนที่เธอจะเดินจากไปเธอพูดว่า “งั้นหลังจากสบายใจแล้วก็พักผ่อนให้เต็มอิ่มหล่ะ”

อาเธอร์หันหลังกลับไปมองเอมิเลียเดินออกไป แล้วเขาก็หันกลับมาสนใจจอภาพต่อ

ตาของเขาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มนึกถึงคำพูดของเอมิเลียที่พึ่งจะเดินจากไป แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจนทำให้เขาตาแข็งอีกครั้ง

“ท่านประธาน!”

“ว่ายังไง? พบสิ่งผิดปกติงั้นหรอ?” อาเธอร์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

เสียงพูดนั้นเป็นเสียงของพนักงานคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้าคีย์บอร์ด

“Khione อยากคุยกับท่านครับ!” ชายคนนั้นตะโกนเสียงดังออกมา

อาเธอร์ถอนหายใจ “ฉายขึ้นจอเลย”

หน้าจอขนาดเล็กหลายพันจอค่อยๆมืดลงและเหมือนภาพของทุกจอจะเชื่อมต่อกันกลายเป็นหน้าจอขนาดใหญ่ที่แสดงใบหน้าของเทพธิดา Khione

“อาเธอร์!!” Khione ตะโกนลั่นด้วยความหงุดหงิดโมโหในใจ

อาเธอร์และพนักงานทุกคนโค้งคำนับอย่างสุภาพ

“เทพธิดา Khione มีอะไรให้ผมรับใช้งั้นหรอครับ?” อาเธอร์ถามทันที

“นายส่งอะไรมาให้ฉันกันเนี่ย!!?” Khione กัดฟันพูด “ฉันต้องการชื่อของมัน!!”

ความโมโหของ Khione ทำให้อาเธอร์ถึงกับเหงื่อไหลพราก “ผมขออภัยด้วยครับ แต่ตามคำขอของเหล่า Gods (ทวยเทพ) ระบุเอาไว้ว่าผมไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงการประชุมใดๆได้”

Khione กอดอก “นายกำลังบอกฉันว่า... ฉันไม่สามารถแก้แค้นได้เพราะนายไม่สามารถทำเรื่องง่ายๆอย่างการหาชื่อผู้เล่นงั้นหรอ?”

“คนผู้นี้ไปทำอะไรให้เทพธิดาอย่างท่าน Khione ไม่พอใจงั้นหรอ?” อาเธอร์รีบปาดเหงื่อและสอบถาม

“มันปั่นหัวฉัน!!” Khione ตะโกนลั่น

อาเธอร์ตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูก แต่เขายังโชคดีที่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาและช่วยชีวิตเขาเอาไว้

“Khione! กลับมานี่!!” เสียงดังขึ้นที่ไหนสักแห่งจากภายในจอภาพ

สีหน้าของ Khione ดูเจื่อนทันที “แต่...พ่อ!!”

“ไม่มีแต่!” Boreas ปรากฏตัวขึ้นในหน้าจอชั่วขณะแล้วก็ลาก Khione ออกไป

แล้วเขาก็ปรากฏมาในหน้าจออีกครั้ง “ผมขอโทษด้วยสำหรับเรื่องยุ่งยากนี้ นายทำงานต่อเถอะอาเธอร์”

หลังจากนั้นหน้าจอก็ว่างเปล่า

อาเธอร์ขมวดคิ้ว “ใครกันมันโง่ขนาดที่ทำให้เทพธิดาแห่งหิมะต้องโกรธแบบนี้?”

เขาถอนหายใจอีกครั้งและสั่งลูกน้องกลับไปทำงานต่อ