ตอนที่ 793+794 บุคคลที่ซ่อนความสามารถของเขา

ตอนที่ 793 บุคคลที่ซ่อนความสามารถของเขา

“ฉันไม่ได้ไร้ความสามารถถึงขนาดต้องสร้างปัญหาให้กับผู้อาวุโสในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้” ลู่ชิงสีคิดว่าข้อเสนอเกี่ยวกับจูเฉียนหลานเล็กน้อย ถ้าเขาต้องสร้างปัญหาให้กับผู้อาวุโสตระกูลกู้ในเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ คงจะไม่เหมาะเสียเท่าไหร่

“ถ้าผู้กำกับเยว่โทรมาอีกครั้ง พี่บอกเขาอย่างตรงไปตรงมาเถอะ ฉันต้องการให้ครอบครัวจู ปฏิเสธจูเฉียนหลานและฉันไม่ต้องการให้เธอมาเหยียบที่ประเทศ z อีกตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ ฉันจะรอให้พวกเขาเลือก แต่ฉันไม่ใจหรอกว่าสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาจะรอได้นานขนาดนั้นหรือเปล่า ถามคุณจูคนที่ห้าดี ว่าระหว่างลูกชายกับหลานสาว เขาจะเลือกเก็บใครไว้”

หลังจากที่ลู่ชิงสีพูดออกไปอย่างนั้น เขาสังเกตเห็นว่าเจียงเหยาและกู้ฮ่าวอวี้กำลังจ้องมองมาที่เขา พวกเขาต้องการรอคำอธิบายของเขา ดังนั้นลู่ชิงสีจึงพูดต่อว่า “เหมืองทางฝั่ง YN บริหารโดยลูกชายคนที่สองของหัวหน้าตระกูลจู ร่วมกับลูกชายคนโตของคุณจูที่ห้า ทั้งคู่มีหน้าที่รับผิดชอบสิ่งต่าง ๆ ปัญหาของราฮายังไม่ได้รับการแก้ไข และฉันขอให้คารุและหร่วนหยงจุนตรวจสอบเรื่องนี้ โดยไม่คิดว่า จะบังเอิญได้รู้ว่าลูกชายคนโตของคุณจูที่ห้ากล้าหาญชาญชัยถึงขั้นหยิบเอาหินหยาบจำนวนหนึ่งของราชามรกตที่ห้าไปเป็นของตัวเอง แม้ว่าจะผ่านไปหนึ่งปีแล้ว ราชามรกตยังหาของพวกนั้นไม่เจอ ฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ปล่อยคนที่ทำผิดไปแน่ ถ้าเขารู้ว่าใครเป็นคนทำ”

ลู่ชิงสีกล่าวว่า “ราฮามีความลับสกปรกที่น่าละอายมากมาย หร่วนหยงจุนและคารุพยายามค้นหาทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขา หากราฮาเข้าไป พวกเขาจะไม่ปล่อยให้เขาได้ออกมาแน่”

“เพื่อนของนาย...” กู้ฮ่าวอวี้คิดอยู่ครู่หนึ่งกระทั่งเขาหาคำพูดที่เหมาะสมมาอธิบายพวกเขาว่า “ไม่เลวเลย”

เพื่อนของลู่ชิงสีพบบางอย่าง ที่แม้แต่ราชามรกตยังไม่รู้ เห็นได้ชัดว่าเพื่อนของเขามีทักษะที่ซ่อนอยู่เช่นกัน

“แน่นอน เพื่อนของฉันมีพรสวรรค์อยู่แล้ว” หร่วนหยงจุนไม่ได้เป็นเพียงเจ้าบ้านเท่านั้น เขาไม่เพียงแต่ทำเงินได้โดยการปล่อยห้องไม่กี่ห้องเท่านั้น หร่วนหยงจุนและคารุมีสายสัมพันธ์ที่ทรงพลังมากกว่าคนในพื้นที่จะคาดคิด

นั่นคือเหตุผลที่คนจากรัฐบาล YN ไปหาหร่วนหยงจุนเพื่อค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับลู่ชิงสีและเจียงเหยา แต่กลับไม่พบข้อมูลอะไรเลย ทุกคนยืนกรานว่าเจียงเหยาอยู่คนเดียวและไม่มีสามีมาด้วย และนี่คือเหตุผลที่ลู่ชิงสีกล้าที่จะออกไปหาหร่วนหยงจุน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับราฮาเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ดังนั้นไม่มีใครมีเวลาเพียงพอในการเตรียมตัวรับมือใด ๆ YN ได้ถามเจียงเหยาไปหนึ่งครั้งแล้ว หลังจากนั้นลู่ชิงสีก็โทรหา หร่วนหยงจุน เขาบอกหร่วนหยงจุนกับคารุว่าเขาต้องการเอาชีวิตของราฮา

“ด้วยอาวุธนี้ เขาสามารถแสดงมันได้ตั้งนาน แต่ก็ยังเก็บซ่อนไว้จนถึงตอนนี้” รอยยิ้มบนริมฝีปากของกู้ฮ่าวอวี้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น “ได้ เราจะทำตามที่นายต้องการ”

เพราะเห็นว่าเขาสามารถควบคุมเรื่องนี้ได้ กู้ฮ่าวอวี้จะทำทุกอย่างที่ลู่ชิงสีได้วางแผนไว้แทนเขา ที่ต้องกลับเมืองจินในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงสามารถออกจากเมืองหนานเจียงหลังจากที่เขาได้จัดการกับปัญหานั้นแล้ว

“ไม่ใช่ว่าฉันปิดบังอะไร ฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้ระหว่างทางที่มาหนานเจียงเช่นกัน” ลู่ชิงสีอธิบาย จากนั้นเขาก็มองลงไปที่นาฬิกาและเริ่มส่งสัญญาณไล่แขกให้กลับออกไป

ลู่อี้ชิงและกู้ฮ่าวอวี้ คนหนึ่งเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา และอีกคนเป็นพี่ชายของเขา พวกเขารู้จักนิสัยของลู่ชิงสีเป็นอย่างดี เมื่อเห็นชายหนุ่มก้มลงมองดูนาฬิกาแล้ว ทั้งสองคนก็จากไปอย่างมีมารยาท พวกเขาไม่ได้ให้โอกาสอีกฝ่ายต้องเอ่ยปากไล่เสียด้วยซ้ำ

__

ตอนที่ 794 หน้าแดง

เจียงเหยาเดินไปส่งทั้งสองคนที่ประตูก่อนที่เธอจะกลับเข้าไปในห้อง เมื่อเธอกลับมาลู่ชิงสีก็เข้าห้องน้ำไปแล้ว ได้ยินเสียงน้ำ ดูเหมือนว่าเขากำลังอาบน้ำอยู่

“เป็นโรครักความสะอาดตั้งแต่เมื่อไหร่” เจียงเหยาเคาะประตูห้องน้ำ

“ดูแผลที่แขนด้วยนะคะ อย่าให้โดนน้ำ เดี๋ยวจะติดเชื้อแล้วอักเสบเอา”

ในห้องน้ำลู่ชิงสีพึมพำตอบสนองเพียงคำพูด ทว่าเขาไม่ได้สนใจบาดแผลที่แขนของเขาเลย

เขาไม่ได้เป็นกังวลอะไรกับแผล สองสามวันที่ผ่านมา เขาใช้ชีวิตเหมือนคนป่าเถื่อนในภูเขา เขากลัวว่า หากเจียงเหยารู้ว่าเขาไม่ได้อาบน้ำอย่างถูกต้อง เธอจะรังเกียจเขา ท้ายที่สุดภรรยาของเขาก็เป็นคนขี้กลัวและรักความสะอาดมาก

เจียงเหยาไม่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ภายในใจของลู่ชิงสีคืออะไร เธอเห็นเขาวางกระเป๋าใบเล็ก ๆ ไว้ที่มุมห้อง เธอมองดูมันอย่างสงสัยและนึกถึงปฏิกิริยาโกรธของเขาที่มีต่อลู่อี้ชิง เมื่อเธอบอกว่ามีบางอย่างอยู่ในกระเป๋าของเขา ซึ่งเขาไม่ยอมให้เธอเห็น เจียงเหยาอยากจะรู้มาก ว่าสิ่งที่อยู่กระเป๋าคืออะไร ทำไมเขาถึงไม่อยากให้เธอเห็น

เจียงเหยารู้สึกหงุดหงิดทันที เธอยืนอยู่ตรงนั้นสองสามนาที เธอสงสัยว่าควรแอบดูดีหรือไม่ ในท้ายที่สุด เธอตัดสินใจที่จะดู ในขณะที่ลู่ชิงสียังอยู่ในห้องน้ำ

เธอรู้สึกแย่มากเมื่อเธอทำอย่างนั้น เธอพยายามเดินด้วยปลายเท้า มาจนถึงที่จุดวางกระเป๋า เธอก้มลงและคลายซิปอย่างระมัดระวัง เธอเห็นถุงกระดาษสีชมพูในพริบตา มันดูไม่เหมือนสิ่งที่ผู้ชายอย่างลู่ชิงสีจะมี ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้เธอเห็นว่ามีอะไรในถุงกระดาษนั้นสินะ

เธอมองไปที่ห้องน้ำขณะที่เธอเอื้อมมือไปดึงถุงกระดาษ และจะหยิบสิ่งของในนั้น เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลงกะทันหัน เจียงเหยาตกใจ เธอรีบวางถุงกระดาษลงและรูดซิปกระเป๋า จากนั้นเธอก็กระโดดขึ้นไปบนเตียงอย่างรวดเร็วจนแทบจะบินได้

ขณะที่ก้นของเธอล้มลงบนเตียง ลู่ชิงสีก็เปิดประตูและเดินออกมาจากห้องน้ำ เจียงเหยารู้สึกเหนื่อยมากจนไม่มีคำพูดใดที่จะแสดงความรู้สึกของเธอในขณะนี้

“ทำไมถึงได้หน้าแดงล่ะ” ลู่ชิงสีสวมเสื้อคลุมอาบน้ำและรองเท้าแตะ ขณะที่เขาเป่าผมให้แห้ง เขาเอียงศีรษะและมองไปที่เจียงเหยาที่นอนอยู่ริมเตียง “แอร์ร้อนไปหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้นลดอุณหภูมิลงอีกหน่อยก็ได้นี่”

“ไม่ล่ะ” เจียงเหยาหัวเราะและส่ายหน้า

นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เจียงเหยาได้ทำเรื่องลับ ๆ ล่อ ๆ เธอตกใจเล็กน้อยและเกือบถูกจับได้

“ถ้าวันนี้คุณไม่มีอะไรทำ ก็ไม่ต้องออกไปไหน แต่ก็ต้องอาบน้ำด้วย” ลู่ชิงสีเดินไปหาเธอก่อนที่เขาจะผลักเจียงเหยาไปในห้องน้ำ

เจียงเหยาจะไม่รู้ได้ยังไงว่ามีอะไรอยู่ในใจของเขา

“เพิ่งจะกี่โมงเอง ทำไมต้องรีบให้อาบน้ำตอนนี้ด้วย” เจียงเหยาตบมือของลู่ชิงสี แล้วดึงเขาไปที่เก้าอี้เพื่อให้เขาได้นั่งลง เธอดึงเสื้อคลุมอาบน้ำออกจากไหล่ข้างหนึ่งของเขาและเห็นว่าบาดแผลของเขายังเต็มไปด้วยหยดน้ำ เธอจ้องมองไปที่ผู้ชายคนนั้น “อ้อ นี่รับปากฉันแค่คำพูดสินะ”

“แผลนิดเดียวเอง เมื่อคืนก็ทายาแล้วด้วย ยาดีมากเลยล่ะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวเสียหน่อย” ลู่ชิงสีไม่ค่อยมีความสุขนัก เมื่อเห็นเจียงเหยานำผ้าพันแผลและยามาที่เขา