574 - เทพสวรรค์ของตระกูลสายฝน

1884 - เทพสวรรค์ของตระกูลสายฝน

เมื่อรวมกับฟันสีขาวราวกับหิมะของสิงโตที่ยังคงมีเลือดติดอยู่มันดูเลวร้ายจริงๆ เทพองค์นั้นตกใจจนร่างกายสั่นหนังศีรษะถึงกับชาด้าน

นี่มันเทพ! ในอาณาจักรที่ต่ำกว่าอาจกล่าวได้ว่าเป็นการดำรงอยู่ระดับสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร อย่างไรก็ตามในสถานที่แห่งนี้มันกลับถูกเรียกว่ากุ้งนี่เป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสูเกินไป!

เทพตนนี้กล้ารู้สึกโกรธ แต่ไม่กล้าพูดออกมาสถานการณ์ตอนนี้มันไม่สามารถพูดอะไรได้ หากมีคำพูดใดของมันที่ทำให้ระคายหูของสิงโตทองมันเชื่อว่าฝ่ายตรงข้ามจะกลืนกินมันลงไปในคำเดียว

“ใช่แล้วเจ้ามาจากไหน”

สิงโตทองยื่นกรงเล็บขนาดใหญ่แคะฟันเพื่อกำจัดเศษเลือดเนื้อซึ่งเป็นฉากที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

ลืมเกี่ยวกับเจ้าของร่างที่ถูกกินไปเลย แม้กระทั่งผู้ฝึกฝนที่อยู่รอบๆก็ยังตัวสั่นสะท้านหนาวสั่นไปทั้งร่าง นี่เป็นอสูรร้ายจากนรกอย่างแน่นอน

สิงโตทองในปัจจุบันเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้มีการประนีประนอมมากขึ้น

ก่อนหน้านี้มันพยายามทำตัวชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา เป็นเพราะว่ามันไม่ยอมรับในตัวของสือฮ่าว

แต่ตอนนี้เมื่อมันอยู่กับสือฮ่าวนานเข้ามันก็หลอมกลืนไปกับเขาและเคารพเขาด้วยความจริงใจ

“ข้า…มาจากทะเล” เทพผู้นี้กล่าว.

มันกลัวจริงๆไม่กล้าแสดงท่าทีคึกคะนองอีกแล้ว ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะถามอะไรออกมามันก็รีบตอบทันทีเพราะมันรู้ว่าไม่สามารถทนรับการสอบสวนของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าได้

ในตอนนั้นแม้ว่าทั้งแปดดินแดนจะวุ่นวาย แต่ผู้เชี่ยวชาญมากมายก็ไม่ได้รับความเดือดร้อนอะไร

มีบางคนที่ซ่อนตัวอยู่ในดินแดนลับเพื่อหลีกหนีความหายนะ

สัตว์ทะเลตัวนี้เป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิต ในเวลานั้นมันอยู่อย่างสันโดษภายในซากโบราณบางแห่งในทะเล

เมื่อมันปรากฏตัวในภายหลังมันก็รู้สึกมีความสุขอย่างหาที่เปรียบมิได้ หลังจากทั้งแปดดินแดนประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มันก็กลายเป็นเทพที่หลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ทำให้อาณาจักรอันกว้างใหญ่ทั้งหมดตกอยู่ในการปกครองของมัน

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรเพียงปล่อยให้สิงห์โตทองจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

“เจ้ามาจากทะเลเป็นอีกเรื่องหนึ่งการที่เจ้ามาที่นี่หมายความว่าอย่างไร?” ชิงเฟิงถาม

โดยปกติแม้แต่จักรพรรดิของอาณาจักรก็จะกลัวเมื่อเผชิญหน้ากับเทพแต่วันนี้มันแตกต่างออกไป เมื่อจักรพรรดิคนเดิมกลับมาแม้แต่สัตว์ขี่ของเขายังทรงพลังถึงขนาดนี้เทพผู้นี้จะกล้าต่อต้านได้อย่างไร?

“มีคนเชิญข้ามาที่นี่” เทพตนนี้ก้มศีรษะลงและให้ความร่วมมืออย่างมาก

เมื่อคำพูดเหล่านี้ดังขึ้นใบหน้าของผู้คนระดับสูงของอาณาจักรหินบางคนก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรง

นอกเหนือจากสองตระกูลซึ่งราชาของพวกเขาถูกทำลายการบ่มเพาะไปแล้ว ตอนนี้ยังมีผู้คนอีกเป็นจำนวนมากก้าวออกมาข้างหน้าและคุกเขายอมรับผิด

“พวกเขาสามารถเชิญคนอย่างเจ้าได้ด้วยหรือ?” ในที่สุดสือฮ่าวก็พูดขึ้น เขาไม่เชื่อว่าคนปกติจะเชิญเทพออกมาได้

ในการสอบสวนของเขาเขารู้ว่าเทพคนนี้ถูกเชิญมาโดยตระกูลสายฝน

ในตอนนั้นตระกูลสายฝนถูกสือฮ่าวจัดการอย่างรุนแรง คนพวกนี้ต้องการจัดการเขาแต่กลับถูกตอบโต้จนแทบจะพังพินาศทั้งตระกูล

ในท้ายที่สุดก็มีใครบางคนที่มุ่งหน้าไปทะเลเพื่อติดต่อเทพโบราณให้มาจัดการกับเขา จากนั้นพวกเขาก็ได้รู้จักเทพคนนี้ด้วยความบังเอิญ

เมื่อการติดต่อสำเร็จลุล่วงตระกูลสายฝนก็เคลื่อนไหวอย่างรุนแรง พวกเขาติดต่อกับบางตระกูลของอาณาจักรหินโดยต้องการที่จะทำลายรากฐานของสือฮ่าว

แน่นอนว่าทายาทโดยตรงของจักรพรรดิหินคนเก่าในอดีตก็มีความทะเยอทะยานเช่นกัน เมื่อได้รับการติดต่อจากคนของอาณาจักรสายฝนความต้องการที่จะชิงบัลลังก์ของชิงเฟิงก็คอยหลอกหลอนเขาอยู่ตลอดเวลา

ความหวาดกลัวเดียวของพวกเขามาจากจูเหยียนเพราะพวกเขาได้ยินมาว่ามันกลายเป็นเทพเช่นกัน

อย่างไรก็ตามเมื่อเทพแห่งทะเลคนนี้สามารถค้นพบของวิเศษของเทพโบราณภายในทะเลมันก็ทำให้ความมั่นใจของพวกเขากลับมาอีกครั้ง

“น่าสนใจจริงๆเจ้าเป็นเพียงแค่สิ่งมีชีวิตในอาณาจักรเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ แต่หลังจากได้ของเล่นชิ้นนี้เจ้าก็กลายเป็นเทพที่แท้จริง” สิงโตทองกล่าว

สิงโตทองหยิบปิ่นปักผมที่เสียบอยู่บนศีรษะของเทพคนนั้นมาปักที่แผงคอของตัวเองอย่างสนุกสนานแต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะของสิ่งนี้เป็นเพียงสิ่งประดิษฐ์ระดับต่ำ

สือฮ่าวรับปิ่นปักผมนั้นมาดู ของชิ้นนี้เป็นเพียงสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ระดับต่ำไม่สามารถเทียบได้กับชุดเกราะของราชันย์สวรรค์น้อยได้เลย

“ข้าจะให้โอกาสเจ้า กวาดล้างสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของตระกูลสายฝนรวมทั้งยึดทุกสิ่งทุกอย่างของพวกมันมา” สือฮ่าวกล่าว

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ปล่อยเทพคนนั้นไปอย่างง่ายๆด้วยการโบกมือเบาๆเทพคนนั้นก็กระอักเลือดออกมาสามครั้งก่อนจะก้มกราบเขาด้วยความเคารพและถอยหลังออกไป

“อย่าได้คิดล้อเล่นกับข้าแม้ว่าเจ้าจะตายไปแล้วแต่วิญญาณดั้งเดิมของเจ้าก็จะถูกขังอยู่ในร่างกายที่เน่าเปื่อยตลอดกาล” สือฮ่าวเตือนฝ่ายตรงข้ามให้ทำงานให้เสร็จโดยเร็ว

เทพคนนั้นพยักหน้ามันรีบหอบร่างกายที่บาดเจ็บสาหัสทะยานออกไปอย่างไม่รอช้า

มันหวาดกลัวจริงๆคนผู้นี้แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ มันรู้สึกได้ว่าต่อให้เทพสวรรค์ปรากฏตัวก็จะถูกคนผู้นี้สังหารอย่างง่ายดาย!

ในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรหินทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน พวกเขาทั้งหมดมีการแสดงออกที่ซับซ้อน

สำหรับตระกูลที่คุกเข่าอยู่บนพื้นพวกเขาเริ่มสั่นเทาด้วยความกลัวแม้แต่การร้องขอชีวิตพวกเขาก็ลืมไปแล้ว

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยกมือขึ้นและโบกเบาๆ ริ้วแสงสีทองบินออกมาทีละเส้นเข้าสู่ร่างกายของผู้คนเหล่านั้น

ปู!

การบ่มเพาะของทุกคนถูกทำลายไม่สามารถฟื้นคืนมาได้นับแต่นี้พวกเขาจะกลายเป็นคนพิการ เดิมทีพวกเขาเป็นเสาหลักของอาณาจักรหิน แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไปพวกเขาจะเป็นเพียงแค่เศษสวะกองหนึ่ง

“เมื่อทำผิดก็ต้องชดใช้ นับจากนี้ลูกหลานของพวกเจ้าจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกตลอดกาล” หลังจากพูดจบเขาก็สั่งให้ราชาสงครามออกไปกวาดล้างคนที่เหลือซึ่งไม่ได้เข้ามารับผิดในวันนี้

ก่อนหน้านี้หลายคนคิดว่าอาณาจักรหินจะต้องล่มสลาย แม้แต่สายเลือดตระกูลสือทั้งหมดก็อาจจะถูกกวาดล้างไปด้วย

เป็นเพราะพวกเขารู้ว่าพลังของเทพที่แท้จริงนั้นแข็งแกร่งเกินไปในโลกแห่งนี้ไม่มีผู้ใดสามารถต่อต้านได้

แต่ทุกอย่างกลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อศิลาน้อยกลับมา

เขาทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อสามารถจัดการเทพที่แท้จริงได้อย่างง่ายดาย ปัญหาที่สะสมมาหลายปีของอาณาจักรหินถูกเขาคลี่คลายเพียงแค่สะบัดมือ!

“ชิงเฟิงบางคนนั้นเกิดมาชั่วร้ายโดยกำเนิด เจ้าไม่ควรใจอ่อนเมื่อลงมือ” สือฮ่าวกล่าว

ตอนนี้เขารู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เมื่อตอนที่เขาจากไปเขาได้มอบผลประโยชน์มากมายให้กับคนเหล่านี้ แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขากลับกลายเป็นกบฏ ทรยศต่อน้ำใจของเขา

ภัยพิบัติครั้งใหญ่ของอาณาจักรหินถูกจัดการอย่างง่ายดายเมื่อศิลาน้อยกลับมา ความสับสนวุ่นวายนับสิบปีเป็นเหมือนกับการล้อเล่นของเด็กๆเท่านั้นในสายตาเขา

เมื่อข่าวเรื่องนี้กระจายออกไปก็ทำให้ทุกคนต่างหวั่นไหว!

กองทัพของอาณาจักรต่างๆที่จ่อประชิดชายแดนของอาณาจักรหินต่างก้มศีรษะลง และกล่าวคำสาบานว่าจะติดตามรับใช้จักรพรรดิสือฮ่าว

เมื่อเทพคนนั้นกลับไปศีรษะมากมายของผู้คนจากตระกูลสายฝนก็ร่วงหล่นลงจากร่าง

แต่หลังจากการลงมือกวาดล้างของเขาดำเนินไปชั่วครู่เขาก็รีบกลับมาหาสือฮ่าวพร้อมกับแจ้งข่าวว่าเทพโบราณของตระกูลสายฝนได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาแล้ว

"นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรถ้ามันกล้าออกมาจริงๆเจ้าก็มาบอกข้าก็แล้วกัน” สือฮ่าวกล่าวอย่างไม่แยแส

หลังจากเหตุการณ์นี้ เมืองหลวงของอาณาจักรหินก็คึกคักไปด้วยกิจกรรม หลังจากตรวจสอบอย่างแน่ชัดแล้วว่าศิลาน้อยได้กลับมาจริงๆก็ทำให้มหาอำนาจมากมายของแปดดินแดนด้านล่างสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว

“รายงาน! องค์หญิงเฉียนเฉียนขอเข้าพบ!”

วันนั้นมีคนเข้ามาทำรายงานอย่างต่อเนื่อง คนทั้งหมดที่มาล้วนแล้วแต่เป็นสหายเก่าของเขา เมื่อทุกคนทราบว่าเขากลับสู่อาณาจักรด้านล่างทุกคนก็รีบมาทันที

วันเดียวกันนั้นเองก็มีข่าวร้ายเกิดขึ้น ที่ภาคตะวันออกของอาณาจักรหินเกิดฝนตกหนักทำให้เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่คร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย

“ตระกูลสายฝน? หรือว่าเทพสวรรค์ของพวกมันจะปรากฏตัวออกมาแล้ว?”สือฮ่าวมองไปทางทิศตะวันออกรอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เขาอยากจะเห็นว่าสิ่งมีชีวิตที่สามารถฉายภาพธรรมจากสมัยโบราณคนนั้นแข็งแกร่งมากแค่ไหน เขาตั้งใจจะสั่งหารเข้าไปในดินแดนของพวกมันและขุดค้นความลับออกมาให้หมด