บทที่ 294 ความหวังที่เลือนลางที่สุด
ไม่นะ ฉันคิดในใจ หัวใจฉันเต้นรัว มันเป็นไปไม่ได้ แรงระเบิดทำให้ม้านั่งที่อยู่ใกล้ที่สุดหักและแรงพอที่จะทำให้อาดาถูกคลายจากการมัดของเธอ และเธอก็ดึงเชือกให้หลุดอย่างรวดเร็ว จุดสนใจของฉันถูกดึงกลับไปที่ลูกเต๋าสิบสองหน้า เมื่อชิ้นสุดท้ายถูกวางลงไป มันเป็นเหมือนก่อนหน้า มันส่องแสงระยิบระยับ ชิ้นส่วนแต่ล...