ตอนที่ 65 หัวใจอันชอบธรรม

หน้าต่างสถานะแบบใหม่ทำให้กู่ฉางเกอพอใจมาก กระเทียมหอมที่เขาปลูกมานานนั้นโตตามใจเขาปรารถนา

ตอนนี้เขามีค่าโชคชะตาเกือบหมื่น และค่าโชคลาภเกือบสองพันแต้ม

ตอนนี้เขาสามารถทำได้มากขึ้น และก็ทำให้เขามีแผนการมากมายให้ลงมือ แน่นอน สิ่งสำคัญสุดตอนนี้คือทำตามจุดประสงค์ที่เขาลงมาอาณาจักรเบื้องล่างให้สำเร็จ

เย่เฉินได้กวาดเส้นทางไว้ให้เขาแล้ว และง้าวมารแปดทิศก็รอให้เขาเอาไป!

สำหรับมรดกของอาณาจักรลับ?มันไม่สำคัญต่อกู่ฉางเกอ มีแค่คนอย่างเย่เฉินที่สนใจมรดกของกึ่งเทพสูงสุด สำหรับนายน้อยจากตระกูลโบราณในอาณาจักรเบื้องบน เขาไม่ขาดมรดก! แถมเขายังมีระบบคอยโอ๋

‘ตามคำอธิบายของรางวัลสวรรค์ แก่นแท้มิติควรเกี่ยวกับเย่เฉิน เย่เฉินมีกายาบางอย่างหรือพรสวรรค์อื่น?’

‘ดี มันไม่สำคัญ!’

[หีบรางวัลสวรรค์จะสุ่มของที่เกี่ยวกับบุตรฟ้าประทานที่โดนกู่ฉางเกอฆ่า]

กู่ฉางเกอคิดและจากนั้นก็ไล่เรื่องนี้ออกหัว หลังจากนั้น เขาก็รู้สึกว่าความสามารถใหม่นี้จะช่วยให้เขาสู้กับคนอื่นได้ง่ายขึ้น แถมยังช่วยให้เขาหลบหนีและซ่อนตัวได้ด้วย

เหนือสิ่งอื่นใด พลังควบคุมมิติคือพลังควบคุมความว่างเปล่า มีไม่มากที่จะศึกษามันแม้แต่ในอาณาจักรเบื้องบน ความสามารถลี้ลับทั้งหมดที่เกี่ยวกับความว่างเปล่าถือว่าลี้ลับและทรงพลังมาก

กู่ฉางเกอสามารถใช้ความสามารถนี้เป็นหนึ่งในไพ่ตายได้

‘ข้าควรเก็บชิ้นส่วนเมล็ดพันธ์โลกไว้ก่อน และรวมพวกมันตอนมีเวลา ข้าควรมีวิธีทำให้หลอมรวมสำเร็จและหล่อเลี้ยงโลกภายในตัว..’

กู่ฉางเกอตัดสินใจ และจากนั้นก็กวาดมองโถงของวัง ความพึงพอใจปรากฏในดวงตาเขาขณะที่สายตาหยุดที่ง้าวมารแปดทิศ มันคือเหตุผลเบื้องหลังที่เขาลงมาอาณาจักรเบื้องล่าง

ไอมารดุร้ายที่ออกจากง้าวได้กระตุ้นใจมารเขา เขารู้สึกถึงการเชื่อมต่อระหว่างเขากับง้าว กู่ฉางเกอไม่สามารถระงับความปรารถนาที่จะครอบครองมันได้

เมื่อเขาได้รับอาวุธ เขาจะมีไพ่ตายอีกใบไว้ตอนกลับอาณาจักรเบื้องบน

‘กู่ฉางเกอ เจ้าทำอะไรกับข้า?”

เสียงคำรามของเย่หลิวลี่ดังจากด้านข้าง และขัดความคิดของกู่ฉางเกอ นางมีใบหน้าซับซ้อน สับสน โกรธและเย็นชา แต่ถ้าขาดสิ่งหนึ่งไป มันคงเป็นเกลียดชัง

นางรู้ว่านางควรเกลียดเขา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ไม่ว่านางจะคิดเรื่องการเกลียดกู่ฉางเกออย่างไร ความกลัวก็จะกุมหัวใจนาง!

ความรู้สึกนี้ทำให้นางเจ็บปวดอย่างมาก

นี่ต้องเป็นเพราะมนตร์ของกู่ฉางเกอ!นางเสียใจกับการกระทำนางและสงสัยว่าทำไมนางถึงโง่พอจะคิดว่านางสามารถหลอกกู่ฉางเกอได้?สุดท้าย กู่ฉางเกอกลับเล่นนางกลับและนางก็กำลังเต้นในฝ่ามือเขา

“เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?”

กู่ฉางเกอยิ้มเยาะ

พูดตามตรง เขาไม่ได้สนใจในตัวเย่หลิวลี่เลย เหตุผลเดียวที่เขายุ่งกับนางก็เพราะตัวตนนาง ในฐานะเจ้าหญิงน้อยตระกูลเซียนเย่ และคนที่ผู้นำตระกูลรักสุด ตราบเท่าที่เขาใช้งานนางให้ดี เขาจะได้รับผลประโยชน์มากมายจากตระกูลเย่

ไม่งั้นทำไมเขาถึงยังเก็บเย่หลิวลี่ไว้ละ?

หัวของเย่หลิวลี่อื้ออึงอีกครั้งกับคำพูดไม่แยแสของกู่ฉางเกอ ความมึนงงก่อนหน้าครอบงำนางอีก และนางก็รู้สึกเหมือนนางกำลังยืนต่อหน้าเทพโบราณ

วิญญาณของนางสั่นสะท้านและอดยอมจำนนต่อเขาไม่ได้

“นายท่าน..”

เย่หลิวลี่รู้สึกอัปยศอย่างมาก และน้ำตาก็เอ่อล้น เขาคือศัตรูที่ฆ่าพี่ชายเฉินของนาง แต่นางกลับเรียกเขาว่า’นายท่าน’

นางไม่สามารถทนความอับอายนี้ได้ แต่นางไม่มีทางหยุดตัวเองได้

เย่หลิวลี่อยากระเบิดตัวตาย แต่ก็ทำได้แค่ทน!ตั้งแต่นางเจอกับกู่ฉางเกอ นางเจอแต่เรื่องแย่ๆ

‘ความคิดของคุณชายเหนือกว่าเย่เฉินมาก เย่เฉินต้องไม่มีทางได้กลับมา หรือล้างแค้นต่อคุณชายกู่อีกในชีวิตนี้!’

หยานจีอดคิดในใจไม่ได้หลังมองทุกอย่าง จากนั้น ร่างของนางก็เปลี่ยนเป็นแสงและกลับเข้าไปในหยก

หยกหล่อเลี้ยงวิญญาณนี้มีประโยชน์อย่างมากต่อนางหากเทียบกับแหวนธรรมดา ไม่เพียงมันจะช่วยให้วิญญาณนางอบอุ่น แต่มันยังหล่อเลี้ยงและเสริมวิญญาณนาง แม้กระทั่งราชาเทพ มันก็ยังเป็นสมบัติ

มันแค่ว่ากู่ฉางเกอใส่พันธนาการกับข้อจำกัดไว้หลายชั้นในหยก หยานจีจึงไม่อาจสอดส่องโลกภายนอกได้ผ่านหยก เว้นแต่เขาจะอนุญาต

เหนือสิ่งอื่นใด เขาเกลียดความจริงที่ว่าพวก’คนแก่’เหล่านี้มีความสามารถดูทุกอย่างในโลกภายนอก พวกเขาคอยจับตาดูพวกพระเอกตลอดเวลา และพวกพระเอกก็จะไม่มีความเป็นส่วนตัวหรือความลับเลย

กู่ฉางเกอทำให้มั่นใจว่าข้อจำกัดนี้จะได้ผลและพิจารณาทุกแง่มุม หยานจีรู้เรื่องนี้ แต่นางไม่ว่าอะไร เหนือสิ่งอื่นใด นางก็ไม่ใช่พวกที่ชอบสอดส่องความลับของคนอื่น

แถม คนอย่างกู่ฉางเกอต้องมีความลับมากมายแน่ มันสมเหตุสมผลที่กู่ฉางเกอจะทำแบบนี้ และนางเองก็ไม่อยากให้กู่ฉางเกอเกิดสงสัยนาง

ยิ่งไปกว่านั้น หยกนี้ไม่ใช่คุก ตราบเท่าที่นางหมายมั่น นางสามารถออกไปได้ตลอดเวลา

สิ่งนี้ยิ่งทำให้นางรู้สึกว่ากู่ฉางเกอคิดเยอะและใส่ใจความสะดวกสบายของนางมาก นี่คือการปฏิบัติที่นางไม่เคยได้ยินจากเย่เฉิน!

นางพลันนั่งลงในหยกและเริ่มเสริมวิญญาณนาง

ในแหวน นางทำได้แค่ลอยเฉยๆ ไม่มีอะไรให้ทำ แต่ตอนนี้ นางสามารถใช้พลังของหยกมาหล่อเลี้ยงและเสริมฐานบ่มเพาะของวิญญาณได้ นี่มันต่างราวกับฟ้ากับเหว

‘การที่จะสามารถเจาะร่างกายของกึ่งเทพสูงสุดได้ง่ายๆ และนำความโกลาหลมาสู่ทุกอาณาจักร [ง้าวมาร’นี้ต้องเป็นสมบัติระดับเทพสูงสุด หรือเหนือกว่านั้น..’

‘มันดูเหมือนข้าจะต้องใช้วิธีการบางอย่างเพื่อให้ได้มัน..’

‘ข้าสงสัยว่าข้าจะได้มันโดยการใช้ค่าโชคชะตาไหม..เหนือสิ่งอื่นใด ค่าโชคชะตาสามารถเพิ่มฐานบ่มเพาะและความเข้าใจได้ นี่ควรเป็นไปได้...’

กู่ฉางเกอคิดถึงแผนพิชิตง้าวตอนเดินลึกเข้าวัง

[บูม!]

แรงกดดันน่ากลัวที่สามารถสั่นคลอนวิญญาณได้กดทับเขา ทำให้เขารู้สึกว่ามีเทพโบราณกำลังก้มมองเขา แต่กู่ฉางเกอก็เมินมัน

วิหารจิตเทพบรรพกาลในทะเลจิตสำนึกของเขาสั่นสู้ และสายตาของเงาภายในมันก็ตัดผ่านมิติ จ้องอะไรก็ตามที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา!

[ฮึ่ม!]

แรงกดดันที่น่ากลัวกว่าเดิมกดทับเขา และกู่ฉางเกอก็สงสัยว่ามันคือกลิ่นอายที่ทิ้งไว้โดยผู้สร้างอาณาจักรลับก่อนตายหรือเปล่า หรืออาจเป็นพลังของว้าวมาร?ไม่ว่ายังไง เขาก็รู้สึกว่ากลิ่นอายนั้นสามารถกำจัดสวรรค์ได้!

ใจมารของกู่ฉางเกอตื่นขึ้น และเงามารสีดำสนิทก็ปรากฏด้านหลังเขา

เหล่าภูตผีทั่วทุกมุมโลกต่างคุกเข่าและส่งเสียงร้อง ราวกับมารร้ายจากทุกหนทุกแห่งกำลังยินดีกับการมาของนายพวกมัน!ต้นกำเนิดของกลิ่นอายเขาสะท้อนกับพลังมารโดยรอบ และแรงกดดันของง้าวมารที่กดทับเขาไว้ก็หายไป

นี่ทำให้กู่ฉางเกอผ่อนคลาย และเขาก็เดินไปใจกลางวัง

[ฮึ่ม!]

ตอนนี้เอง การเปลี่ยนแปลงบังเกิดขึ้น ร่างที่ถูกง้าวมารแทงทะลุ และตรึงไว้กับบัลลังก์ของวังสั่นสะท้าน และปลดปล่อยความผันผวนน่ากลัว

รังสีแสงสว่างส่องรอบตัว และร่างนั้นก็ยกตัวขึ้น ราวกับศพกำลังจะคืนชีพ

“กลายเป็นว่ามรดกที่ทิ้งไว้ก็คือมัน มันดีที่ข้าฆ่าเย่เฉินไปก่อน ไม่งั้นคงลำบาก”

กู่ฉางเกอขมวดคิ้วและหยุด

ใครก็สามารถบอกได้ว่าสถานที่นี้ผิดปกติ โดยปกติ จะมีสองความเป็นไปได้ที่ศพจะคืนชีพ’หนึ่งคือศพไม่ใช่ศพ หรือมีวิญญาณทิ้งไว้เบื้องหลังเพื่อส่งต่อมรดก’

ไม่ว่าจะเป็นกรณีไหน มันก็ยังอันตรายสำหรับกู่ฉางเกอ

เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อรับมรดก เขากลับมาที่นี่เพื่อเอาง้าวมารไป กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขามาที่นี่เพื่อทำลายผนึกที่เจ้าของอาณาจักรตั้งไว้

ในเมื่อเจ้าของอาณาจักรยังมีวิญญาณหลงเหลือ อีกฝ่ายจะยอมให้เขาทำตามใจชอบได้ไง?

มันใช้เวลาไม่นานที่กู่ฉางเกอจะคิดออก

ตามการดำเนินเรื่องปกติ บุตรฟ้าประทานจะมาถึงจุดนี้ง่ายๆ และได้รับการยอมรับของเจ้าของอาณาจักร จากนั้นเขาจะได้รับมรดก กลายเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม และทำให้ผนึกของง้าวมารแน่นหนาขึ้น

แต่ตอนนี้ ไม่เพียงเขาจะเด็ดผลความพยายามของบุตรฟ้าประทาน แต่เขายังฆ่าบุตรฟ้าประทานไปด้วย

กู่ฉางเกอไม่สนใจโชคลาภที่บุตรฟ้าประทานทิ้งไว้ โดยเฉพาะตอนมีอันตรายมาเกี่ยว

“มาและเรียนรู้เต๋าของข้า..’

จากนั้น เงาร่างที่ลอยเหนือศพก็เปลี่ยนเป็นจริง ตามด้วยแรงกดดันยิ่งใหญ่ เขาสวมชุดคลุมสีทองและมงกุฏสีทองม่วง ทำให้ดูเหมือนจักรพรรดิโบราณ

สายตาของเขาก้มมองกู่ฉางเกอและสั่ง

ในฐานะกึ่งเทพสูงสุด เขาย่อมควบคุมได้ทุกอย่างในอาณาจักรลับ ความคิดทุกประเภทแวบผ่านหัวของกู่ฉางเกอขณะมองวิญญาณตรงหน้า

ถ้ามันอันตราย เขายังหลบหนีออกจากอาณาจักรลับได้ แต่จากนั้นเขาจะเสียง้าวมารไป

‘มันไม่สำคัญในเมื่อข้ามีเครื่องรางทำลายเขตแดน ถ้าเรื่องราวแย่ ข้าจะใช้มันออกไป’

สีหน้ากู่ฉางเกอเปลี่ยนเป็นสงบ และเขาก็รีบคิดหาทางออกในใจ ในเวลาเดียวกัน พลังของใจมารก็หายไป

“ขอรับผู้อาวุโส!”

ด้วยสีหน้าสงบ เขาเดินไปทางศพ เจ้าของอาณาจักรลับควรเป็นผู้ชายตรงไปตรงมาตอนมีชีวิต กู่ฉางเกอไม่กังวลว่าอีกฝ่ายจะหลอกหรือโจมตีเขา

“เจ้ามีหัวใจของปีศาจร้ายและธรรมชาติของมาร...”

“ข้าจะส่งต่อเต๋าแห่งแสงของข้าให้เจ้าได้อย่างไร?”

ตอนกู่ฉางเกอยืนนิ่ง แสงก็ส่องผ่านตาของวิญญาณ และเขาก็จ้องกู่ฉางเกออย่างพินิจ หลังจากนั้น เสียงน่าเกรงขามของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ และเลือดลมของกู่ฉางเกอก็พลุ่งพล่าน

โชคดี เขาเตรียมตัวมาและปกป้องเส้นเลือดเขาไว้ ไม่งั้นแรงสั่นสะเทือนคงทำให้เขาตัวระเบิดได้ เหนือสิ่งอื่นใด เสี้ยววิญญาณนี่เป็นของกึ่งเทพสูงสุด มันไม่ธรรมดา

ในเวลาเดียวกัน นี่ก็ยืนยันการคาดเดาของกู่ฉางเกอ

เสี้ยววิญญาณนี้มีจิตสำนึกของมันและไม่ใช่แค่วิญญาณที่ถูกทิ้งไว้ โชคดี เขาได้ผนึกใจมารไว้แล้ว ไม่งัน้วิญญาณนี่อาจโจมตีเขาไปแล้ว ไม่มาคุยแบบนี้

ตอนนั้นเอง มันคงพยายามตบเขาให้ตาย เหนือสิ่งอื่นใด เจ้าของง้าวมารแปดทิศคือสิ่งที่ฆ่ากึ่งเทพสูงสุดผู้นี้ และมันก็เกี่ยวข้องกับเขา

‘หัวใจของไอสารเลวเย่เฉินนั่นก็ไม่ได้ใสสะอาดเช่นกัน  ไม่เพียงเขาจะหมายปองอาจารย์ตัวเอง แต่ยังขี้อิจฉาด้วย เขายังกลัวตายจนถึงจุดที่แกล้งทำเป็นวีรบุรุษ’

‘เขาคู่ควรแค่เพราะเขาคือบุตรฟ้าประทาน?เกินไปไหม?’

กู่ฉางเกอพูดไม่ออก และรู้สึกไม่พอใจต่อการตัดสินของอีกฝ่าย

แต่เขาก็ต้องอดทนไว้ อนิจจา!เขาคือวายร้ายและการดำรงอยู่ของเขาก็มากพอจะยั่วยุคนเหล่านี้

“ผู้อาวุโส แม้ผู้น้อยจะมีธรรมชาติของมารร้าย แต่หัวใจของข้าบริสุทธิ์ เต็มไปด้วยความยุติธรรม ข้าตั้งใจช่วยเหลือคนธรรมดา และนำแสงสว่างมาสู่ชีวิตที่ตกลงสู่ความมืด..”

“ถ้ามรดกของผู้อาวุโสถูกมอบให้ผู้น้อย งั้นผู้น้อยก็จะให้คำสัตย์ว่าข้าจะลงโทษความชั่วร้าย ส่งเสริมความยุติธรรม และไม่มีทางเดินออกจากเส้นทางที่ถูกต้อง!’

แต่เนื่องจากมันคือวิญญาณ มันก็ควรจัดการได้ไม่ยาก หลังเขาจัดการกับวิญญาณนี้ เขาก็จะสามารถพิชิตง้าวได้

ใบหน้าของกู่ฉางเกอเผยถึงความชอบธรรม และก็พูดแต่สิ่งน่าฟังออกมา