Chapter 276 (อ่านฟรีทุกตอนที่ลงท้ายด้วย 5-6)
(จากผู้แปล:ตอนนี้หวังว่าจะไม่งงเรื่องเจ้าๆข้าๆนะครับ เพราะถ้าบรรยายตามมุมมองของธอร์หรือเทพคนอื่นๆผมจะใช้เจ้าๆข้าๆนี่แหละ)
ภายในยานอวกาศ ชาวร่างผอมบางยืนนิ่งอยู่บนสะพาน โดยมีอุปกรณ์บางอย่างที่เชื่อมต่อสักแห่งสวมอยู่ที่หัว.
อุปกรณ์ที่ใส่อยู่บนหัวเปิดออกและเผยให้เห็ยใบหน้าที่ซอดขาวราวกับไม่มีเลือดฝาด มีหูแหลมและมีดวงตาสีฟ้า รูปร่างคล้ายมนุษย์แต่ก็ไม่เหมือนมนุษย์เสียทีเดียว.
ดาร์กเอลฟ์! เผ่าพันธุ์ชั่วร้ายที่ใช้เรียลลิตี้สโตนที่กำลังพยายามเติมเต็มความมืดไปทั่วจักรวาล นี่คือมาเลคิน ผู้นำของเผ่าดาร์กเอลฟ์และรอดชีวิตมาได้หลายพันปี.
มาเลคินดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่างและตื่นขึ้นจากอุปกรณ์จำคีลของยานอวกาศ เขายืนอยู่หน้าหอสังเกตการณ์ในห้องบัญชาการด้วยหน้าที่ว่างเปล่า มองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่กว้างใหญ่ด้านนอก สัมผัสลมหายใจที่ปลุกเขาอย่างระมัดระวังและตกอยู่ในความปิติอย่างไร้ขอบเขต!
ดาร์กเอลฟ์ออกจากอุปกรณ์จำศีลทีละคน รวมตัวเรียงแถวพร้อมกับชุดเกราะสีดำสนิท ท่าทางองอาจ เกราะสีดำที่สมส่วนและมีบรรยากาศสง่างาม!
"ความมืดปกคลุมเรา..."
"ราชาศักดิ์สิทธิ์....ในที่สุดท่านก็ตื่น!"
"อีเทอร์ได้พบกับเจ้าของคนใหม่แล้ว และเราจะไปรวมตัวกันที่ต้นไม้โลกอีกครั้ง."
"ความมืดจะปกคลุมโลกนี้อีกครั้ง ไม่มีใครหยุดการเปลี่ยนแปลงของเวลาได้ ข้าจะทำให้จักรวาลทั้งหมดถูกความมืดปกคลุมอีกครั้ง!"
ตามมาด้วยเสียงตะโกนก้อง.
กองทัพดาร์กเอลฟ์ที่หลับใหลมานานได้ถูกปลุกให้ตื่นมาทั้งหมดเมื่อได้สัมผัสกับเรียลลิตี้สโตน.
ยานอวกาศเตรียมพร้อมและมาเลคินรับรู้ถึงความผันผวนของพลังงานที่เป็นเอกลักษ์ของเรียลลิตี้สโตนและเคลื่อนที่ไปยังดาวเคราะห์ที่เรียกว่า โลก อย่างรวดเร็ว!
...
ในเวลาเดียวกัน ที่แอสการ์ด ธอร์เทพสายฟ้า ได้นำเหล่านักรบจากวังเทพปราบกฏบเก้าอาณาจักร และเหล่านักรบก็ได้กลับคืนสู่วาฮาล่า.
แอสการ์ดได้ปกป้องเก้าอาณาจักรมาเป็นเวลานาน และน่าจะทำอย่างนี้ต่อไปได้อีกในอนาคต.
ในงานเลี้ยงฉลองที่แอสการ์ด ธอร์ไม่มีความอยากอาหารด้วยเหตุผลบางอย่างและไม่กินไวน์ที่เป็นของโปรดของเขาอีกด้วย.
เหตุผลก็ง่ายๆ การที่เขามีความต้องการที่จะระงับสงคราม เพียงเพราะเขาคิดถึงหญิงสาวนางหนึ่งที่อยู่บนโลก.
แน่นอนว่าเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เจน ฟร์อสเตอร์.
หลังจากที่การต่อสู่จบลงและเก้าอาณาจักรหวนคืนสู่ความสงบ สิ่งที่ธอร์อยากทำมากที่สุดในตอนนี้ก็คือการกลับไปยังมิดการ์ด(โลก)และพบกับแฟนสาวของเขา.
และเหนือสิ่งอื่นใดนอกเหนือจากนี้เขาค่อยคิด.
ตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่สะพานสายรุ้งถูกธอร์ทำลาย แอสการ์ดก็ไม่อาจเชื่อมต่อกับโลกทั้งแปดได้อีกครั้งทำให้กองกำลังอื่นมองดูโลกทั้งแปด.
ก่อนหน้านี้ แอสการ์ดโด่งดังมาก แต่ตอนนี้มันไม่ทำงานแล้ว.
เพราะมีสะพานสายรุ้ง แอสการ์ดจึงไม่คิดที่จะทำอย่างอื่นเพื่อออกนอกอวกาศ ทำให้พวกเขาไม่อาจเคลื่อนไหวได้หากว่าไม่มีสะพานสายรุ้ง
หลังจากศึกนิวยอร์ก ธอร์ไม่ได้เอาคอสมิกคิวบ์มาด้วยทำให้สะพานสายรุ้งไม่อาจซ่อมแซมได้ ดังนั้นโอดินจุงต้องใช้พลังของตัวเองเพื่อส่งธอร์และนักรบแห่งทวยเทพไปยังเก้าโลกเพื่อปรากบฏ ซึ่งทำให้ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้คือการรอความตาย.
"ฮัมดาลล์."
ธอร์เดินเข้ามาหาผู้เฝ้าประตู.
"จะไปหาเธอ?"
ฮัมดาลล์ถามราวกับว่าเขารู้ทุกอย่าง.
ธอร์พูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย.
"ฮัมดาลล์ นางเป็นไงบ้าง?"
อย่างไรก็ตาม ฮัมดาลล์ควรจะตอบด้วยรอยยิ้ม แต่จู่ๆเขาก็แปลกใจเพราะเขามองไม่เห็นเจน.
รู้ไหมว่าดวงตาของฮัมดาลล์สามารถมองเห็นได้ทุกสิ่ง แต่ตอนนี้ความมืดได้ปกคลุมเจนอย่างลึกล้ำ.
แน่นอน ถ้าฮัมดาลล์รู้ว่าตอนนี้เจนอยู่ที่ไหนและอนุภาคอีเทอร์ซึ่งเคยเอนเอียงไปทางความมืด ถูกรวมเข้ากับร่างของเจน ภายใต้อิทธิพลของเจ้าของคนก่อน ก็ไม่น่าแปลกใจเลย.
ไม่ว่าฮัมดาลล์จะมองหาเจนอย่างไง.
"ข้าหานางไม่พบ"ฮัมดาลล์พูดอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของธอร์เปลี่ยนไป เขาเลยไปอ้อนวอนเพื่อให้บิดาของเขาส่งตัวเองไป.
เพราะเจนอาจตกอยู่ในอันตราย เขาไม่อาจรอได้อีกต่อไป.
แม้ว่าโอดินจะไม่พอใจ ไม่ว่าจะทำให้เขาผิดหวังมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังบอกธอร์เกี่ยวกับเส้นทางลับที่ตรงจากแอสการ์ดไปยังมิดการ์ด ท้ายที่สุดร่างกายของเขาก็ไม่อาจใช้พลังเทพได้มากกว่านี้อีกแล้ว.
ดังนั้นธอร์จึงรู้สึกกังวลมากกว่าที่เคย จนกระทั่งเขาผ่านเส้นทางลับที่เต็มไปด้วยอันตรายกลับไปยังโลก.
จากนั้นเขาก็ได้พบกับเจน เจนอยู่ในอาการโคม่า.
สิ่งนี้ทำให้ธอร์กอดนางอย่างตื่นเต้นและการกอดนี้ก็ปลุกเจน.
"ธอร์?" เจนไม่อยากเชื่อสายตา(ว่าภาพตรงหน้า สิเป็นความจริง 555).
ทันใดนั้น ใบหน้าของเจนก็เปลี่ยนไป เจนตบธอร์!
การตบนี้รุนแรง!
ธอร์ก็เอ๋อไปดิ เพราะเขายังไม่เข้าใจว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?
เจนทำหน้าเสียใจ.
"ขอโทษ ฉันแค่อยากรู้ว่าเป็นคุณจริงๆ."
"เอ่อ เจน...." ธอร์เงิบ.
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดให้จบ เจนก็ตบหน้าของเขาอีกครั้ง.
"คุณไปอยู่ไหนมาก! รู้ไหมว่าฉันตามหาคุณ คุณสัญญาว่าจะกลับมาหาฉัน แต่..."
หลังจากที่เจนพูดเสร็จ ดวงตาของเธอก็หรี่ลง.
แต่เดิมธอร์อารมณ์เสียมาก ท้ายที่สุดเขาก็มาหาแฟนของเขาได้แต่เขากลับถูกตบ.
อย่างไรก็ตาม การตบครั้งที่สองทำให้เขาได้เข้าใจและธอร์ก็สะเทือนใจกับคำพูดของนาง.
หลังจากที่แยกกันมานาน ความพยายามของธอร์ก็ไม่ได้สูญเปล่าเช่นกัน.
ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อดาร์ซี่และผู้ช่วยของเธอมารวมกัน บรรพยากาศที่อึดอัดก็พังทลายลงในที่สุด.
ดาร์ซี่กับเจนกอดกันและกัน และธอร์ก็โล่งใจ.
ท้ายที่สุดหลังจากที่คู่รักปรับความเข้าใจกัน เจนก็เขินหน้าแดง.
เจนเสียใจเล็กน้อย และธอร์ก็รู้สึกว่าตัวเองทำเรื่องน่าละอายลงไปในฐานะผู้ชาย เขาอายจริงๆ.
ธอร์ใช้เวลาอยู่นานอธิบายให้เจนฟัง.
"สะพานสายรุ้งถูกทำลายและเกิดสงครามขึ้นในเก้าอาณาจักร ข้าต้องหยุดสงคราม."
เจนรู้ดีว่าธอร์ แฟนของเธอได้ช่วยโลกและท้ายที่สุดก็เลือกที่จะอภัยให้เขา.
เธอพูดอย่างสงบ.
"เหตุผลก็เข้าที แต่ฉันเห็นคุณในนิวยอร์กผ่านTV และคุณก็ไม่มาหาฉันแม้ว่าคุณจะกลับมาที่โลก."
"อ่า มีเหตุผลสำหรับเรื่องวันนั้น"ธอร์พูดอย่างอายๆ.
"ยังไงก็เถอะตอนนั้นข้าต้องการที่จะส่งโลกิกลับไปให้เร็วที่สุด..."
"แต่อย่างไรก็ตาม ฮัมดาลล์มองไม่เห็นเจ้า เกิดอะไรขึ้น?"
ธอร์ถามอย่างจริงจัง ขณะที่อีกคนดูเหมือนจะเปลี่ยนเรื่องขณะที่คุยกับเจน.
ขณะที่เจนกำลังพูด ก็ได้ยินเสียงไซเรนอยู่ไม่ไหล ปรากฏว่ากลุ่มตำรวจได้มาถึงลอนดอนแล้ว.
ความจริง อาจเพราะการหายตัวไปของเจน ดาร์ซี่และคนอื่นๆจึงเลือกที่จะโทรหาตำรวจ.
แน่นอน เจนออกมาจากมิตินั้นและได้มาเจอกับธอร์ในที่สุด จากนั้นดาร์ซี่และคนอื่นๆก็พบกับเจนซึ่งเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง.
