บทที่ 289 ใบหน้าที่คุ้นเคย
แม้ผีปอบจะพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจากทั้งข้างหลังและด้านล่างเรา เราก็ยังจ้องมองไปที่หลุมเหวขนาดใหญ่ที่คาลอนสร้างขึ้นโดยไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงอยู่หน้าเรา “เรา—เราวิ่งเป็นวงกลมตลอดเวลาเลยหรือ?” อาดาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “เป็นไปไม่ได้!” เอซราหอบหลังจากโค่นผีปอบอีกตัวด้วยหอกของเขา “เราวิ่ง—เป็นเส้นตรง...
