ตอนที่ 62 ไม่มีศิษย์และอาจารย์อีก
หัวของเย่เฉินขาวโพลนพอเห็นสายตาของกู่ฉางเกอที่ดูถูกเขาเหมือนกำลังมองมด
คำพูดของกู่ฉางเกอทำให้สติของเขาขาดผึง และก็อดกระอักเลือดไม่ได้ แม้เขาจะสงสัยอาจารย์เขาและคิดว่านางมีแรงจูงใจซ่อนเร้นที่อยู”กับเขา แต่เขาก็ยังมีความหวังเลือนรางในใจ
แต่ตอนนี้ ความหวังนั้นโดนกู่ฉางเกอดับไป!
นี่ทำให้เย่เฉินโกรธจนขว้างแหวน
ทำไมกู่ฉางเกอถึงใช้น้ำเสียงเป็นมิตรเช่นนั้นตอนคุยกับอาจารย์ถ้าอาจารย์ไม่ได้สวมหมวกเขียวใส่เขา?
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาขี้เกียจเล่นกันแล้วและไม่อยากปิดบังอะไรจากเขาอีก เหนือสิ่งอื่นใด มันจะหาคำอธิบายไหนที่ว่ากู่ฉางเกอรู้ตำแหน่งเขา?
ความโกรธของเย่เฉินทะยาน และเขาก็ถามหยานจี
“เจ้าหยุดพูดเพราะความรู้สึกผิดหรือไง?ข้ามองเจ้าเป็นอาจารย์ แต่เจ้ากลับสมคบคิดกับศัตรูของข้าลับหลังข้าและวางแผนทำร้ายข้า?”
เขากัดฟันและคำราม
กู่ฉางเกออดชื่นชมความฉลาดของเขาไม่ได้ แค่คำพูดไม่กี่คำจากเขาก็มากพอจะทำให้เย่เฉินระเบิดความโกรธ
การมีสมองนั้นดี แต่น่าเสียดาย เย่เฉินไม่มีสมอง..โดยเฉพาะตอนดวงตาของเขาแผดเผาด้วยไฟแห่งความเกลียดชังและริษยา
หยานจี ผู้เตรียมจะไม่เลือกข้างใดหลังเห็นกู่ฉางเกอตกตะลึงกับคำพูดเขา เย่เฉินหมายความว่าไง?
แม้นางจะรู้ว่าเย่เฉินเริ่มสงสัยนาง นางก็ไม่คิดว่าเขาจะคิดไปไกลขนาดนี้!นางไม่เคยออกแหวน แล้วนางจะไปแจ้งที่อยู่ของเขาให้กู่ฉางเกอรู้ได้ไง?
แทนที่จะสะท้อนการกระทำตัวเอง และดูว่าตัวเองผิด เขากลับผลักความสงสัยทั้งหมดใส่นาง!
พอกันที!
บุคลิกเย็นชาของหยานจีไม่ได้หมายความว่านางขาดอารมณ์อื่น หรือโกรธไม่เป็น ตอนนี้ นางโกรธจริงๆ
มิติสั่นสะเทือนไปชั่วขณะและนางก็ออกจากแหวน ชุดแดงยิ่งขับเน้นความงามของนาง ทำให้นางดูสง่างามมาก เหมือนเทพธิดาแห่งไฟ แต่กลิ่นอายที่นางแผ่ออกมากลับหนาวเย็นอย่างมาก
“เจ้าทำให้ข้าผิดหวัง!ข้าไม่คิดเลยว่าจิตใจเจ้าจะคับแคบแบบนี้ จากวันนี้ไป ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับข้าไม่มีอีก!’
หยานจีจ้องเย่เฉินด้วยดวงตาสีแดงเลือดที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง
นางรู้สึกว่าความใจดีตลอดหลายปีของนางสูญเปล่า
แม้กระทั่งสัตว์ก็ยังภักดีต่อเจ้าของถ้าเลี้ยงมานาน บางครั้ง คนก็แย่ยิ่งกว่าสัตว์จริงๆ!
ความโกรธในใจเย่เฉินลุกเป็นไฟหลังได้ยินหยานจีพูดและก็จ้องนางเขม็ง
“ความสัมพันธ์ระหว่างเราจบไปแล้วตั้งแต่วันที่เจ้าร่วมมือกับกู่ฉางเกอ!เจ้าคิดว่าข้าบอกธาตุแท้ของเจ้าไม่ออกหรือไง?”
แม้เขาจะพูดอย่างนั้น แต่ในใจเย่เฉินเหมือนโดนมีดกรีด
ทำไม?ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?
ซูชิงเกอทรยศเขา และตอนนี้ แม้แต่อาจารย์ก็ยังทรยศเขา!หรือเย่หลิวลี่ก็จะทำแบบเดียวกันกับเขา?
อาจารย์กับศิษย์ที่อยู่ด้วยกันมาหลายปีสุดท้ายก็ถึงจุดที่รอยร้าวขยายจนประติดประต่อไม่ได้
“ผู้อาวุโสหยานจี ท่านยังงดงามเหมือนเดิม และหน้าตาก็ยังดูดีขึ้นด้วย”
กู่ฉางเกอชมด้วยรอยยิ้ม เขาดูเหมือนจะไม่รู้ว่าศิษย์อาจารย์ตรงหน้ากำลังแตกหักกัน
เขาจงใจฉีกรอยร้าวระหว่างทั้งสอง แม้วิธีการของเขาจะไม่ได้ฉลาดเฉลียวมาก แต่ก็ทำให้ทั้งสองแตกหักในตอนนั้น เย่เฉินกลัวตาย ส่วนหยานจีก็อยู่ในสภาพวิญญาณไม่สู้ดี
แน่นอน วิธีของกู่ฉางเกอจะได้ผลดีกับพวกขี้อิจฉา และขี้สังสัยแบบเย่เฉิน
กู่ฉางเกอเป็นคนเจ้าแผนการมาก แค่บุตรฟ้าประทานทั่วไปจะมาหยุดเขาได้ไงถ้าเขาอยากได้บางอย่าง?
[ติ้ง!เย่เฉินกับอาจารย์ถึงจุดสิ้นสุดของความสัมพันธ์ และค่าโชคของเขาก็ลดต่ำกว่าเพดาน! เย่เฉินเสียค่าโชคสองร้อยแต้ม ท่านได้รับค่าโชคชะตาพันแต้ม!]
จากนั้น เสียงแจ้งเตือนระบบก็ดังในหัวกู่ฉางเกอ แต่เขาไม่สนใจมัน เหนือสิ่งอื่นใด ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขา
เนื่องจากเขาบอกในตอนนั้ว่าอยากได้ตัวอาจารย์ของเย่เฉิน งั้นเขาก็จะทำตามนั้นต่อให้ต้องเล่นสกปรก
หยานจีหันไปหากู่ฉางเกอ“คุณชายกู่ ท่านก็ชมข้าเกินไป!มันต้องขอบคุณเม็ดยาที่ท่านให้ข้า ไม่งั้นข้าก็ไม่รู้ว่าข้าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะฟื้นคืนสภาพนี้ มีโอกาสที่วิญญาณของข้าจะสลายไปก่อนข้าจะได้สร้างร่างกายใหม่ด้วยซ้ำ”
แม้คำพูดของกู่ฉางเกอจะเป็นการยั่วยุ นั่นก็ไม่ได้ทำให้นางขยะแขยง
ธาตุแท้ของเย่เฉินเปิดเผยต่อหน้านางหมดแล้ว ไม่ว่ากู่ฉางเกอจะพูดอะไร คำพูดของเขาก็น่าฟังกว่า
ใบหน้าของเย่เฉินยิ่งซีดพอได้ยินคำพูดของหยานจี และก็หน้าเขียวด้วยความโกรธ เขากัดฟันเสียงดังและแทบระเบิด
หยานจียังไม่แยแส และไม่คิดชายตาแลมองเย่เฉินอีก ศิษย์คนนี้ทำให้นางใจสลาย
ในเมื่อเย่เฉินไม่เคารพหรือไว้ใจนางอีก และความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์ก็จบลงแล้ว นางก็ไม่คิดสนใจเขาอีก
แม้คำพูดของเย่เฉินจะพูดในสภาพที่อารมณ์รุนแรง มันก็ยังสะท้อนความคิดในใจเขา
“ดูเหมือนเย่เฉินจะเข้าใจท่านผิดไปนะ”
กู่ฉางเกอแสดงสีหน้าประหลาดใจ ไม่มีทางที่เขาจะพลาดโอกาสถูเกลือบนแผล
หยานจีมองเขาและพูดพลางส่ายหัว“ไม่ใช่ความเข้าใจผิด...แต่ มันก็ไม่สำคัญแล้ว”
ใบหน้าของกู่ฉาเงกอแสดงความเสียใจและโทษตัวเองพอได้ยินคำพูดนาง”ดูเหมือนคำพูดของข้าจะทำให้เย่เฉินคิดว่าท่านคือคนที่ปล่อยข้อมูลให้ข้าสินะ?’
ในเมื่อเขาต้องแสร้งเป็นสุภาพบุรุษ งั้นเขาก็ต้องทำ แถมเขายังแสดงได้เนียนมากด้วย
ไม่มีทางที่กู่ฉางเกอจะปล่อยให้ใครมาพบความจริงเอาตอนนี้ ไม่งั้นความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า เหนือ สิ่งอื่นใด เขายังอยากทำให้เย่เฉินเห็นอาจารย์ยอมจำนนเขาต่อหน้าต่อตา
คำพูดของกู่ฉางเกอทำให้หยานจีตกตะลึงและสีขาวในดวงตานางก็เริ่มแดง เทียบกับความไร้ความสามารถของเย่เฉินในการทำความเข้าใจความจริง คำระบุของกู่ฉงเกอได้ยิ่งเพิ่มความเศร้าในใจนาง
“กู่ฉางเกอ เจ้าสารเลว!อย่ามาเสแสร้งไปหน่อยเลย!เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้ากับอาจารย์ของข้าวางแผนเล่นงานข้าตั้งแต่ต้นหรือไง?ไม่ใช่ว่าเจ้าเพิ่งเผยธาตุแท้เอาตอนนี้เพราะเจ้ารอให้ข้าเปิดประตูวังหรือไง?”
ความเกลียดของเย่เฉินพุ่งทะลุสวรรค์ ใบหน้าของเขาเย็นชาอย่างมากและจิตสังหารก็ปะทุ
ในเวลาเดียวกัน เขาผลักเข็มทิศพังในมือไปข้างหน้า ในฐานะกุญแจของวัง มันมีความสามารถจะควบคุมค่ายกลและกับดักในอาณาจักรลับ
ด้วยค่ายกลกับพลังเขา การจัดการกับกู่ฉางเกอที่สะกดพลังลงมาเป็นแค่เซียนจะไม่ใช่ปัญหา!
‘โอ้!เขาก็ไม่ได้โง่ซะทีเดียว’
กู่ฉางเกอจ้องเย่เฉิน
ด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยน เขาพึมพำด้วยน้ำเสียงสมเพช“เจ้ามีอาจารย์ที่งดงามเช่นนี้ แต่เจ้ากลับทำนางใจสลายไม่หยุดแทนที่จะเอาใจใส่นาง!”
“ย้อนกลับไป ตอนข้าพยายามพิชิตใจนาง นางปฏิเสธจะเข้าร่วมกับข้าเพราะเจ้า!มันหายากยิ่งที่จะเจอผู้หญิงที่วิเศษเช่นนาง”
“นางไม่ยอมแพ้ในตัวเจ้าตอนเจ้าอยู่จุดต่ำสุดในชีวิต แล้วนางจะมาวางแผนเล่นงานเจ้าได้ไง?”
“ตอนนี้ที่เจ้าพบมรดก และตระหนักว่านางไม่มีประโยชน์ต่อเจ้าแล้ว เจ้าเลยคิดจะเขี่ยนางทิ้ง?”
“สำหรับที่อยู่ของเจ้า?ทำไมเจ้าไม่ใช้สมองเล็กน้อยของเจ้าคิดให้ลึกกว่านี้ละ?เจ้าคิดว่าทำไมข้าถึงปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่นานขนาดนี้?”
“เย่เฉิน โธ่ เย่เฉิน!บอกข้าสิ เจ้าไม่สมควรตายหรือไง?”
กู่ฉางเกอแสยะยิ้ม
การตบเย่เฉินให้ตายทีเดียวไม่น่าสนใจเท่ากับการค่อยๆเล่น การทำลายหัวใจก่อนฆ่านั้นน่าสนุกกว่าตั้งเอะ
เขาพูดจริงบ้างโกหกบ้างจนเยเฉินไม่มีทางบอกได้ว่าส่วนไหนจริง
“คุณชายกู่ โปรดอย่าพูดอีกเลย..”
ดวงตาของหยานจียิ่งแดง นางไม่คิดเลยว่ากู่ฉางเกอจะเข้าใจนางดีขนาดนี้ คำพูดของเขาสลายความเศร้าในใจนาง
ถ้านางติดตามคุณชายกู่ในตอนที่เขาขอนาง นางคงไม่ต้องทนทุกข์แบบวันนี้ใช่ไหม?
บางที มันคงยังไม่สายเกินไป?ถ้าคุณชายกู่ไม่ว่าอะไร นางจะติดตามเขา..ตอนนี้ได้ไหม?
“กู่ฉางเกอ หุบปากระยำของเจ้าซะ!ข้าไม่เคยมีเจตนาแบบนั้น เจ้ามันพูดเรื่องไร้สาระ!”
ใบหน้าของเย่เฉินขาวซีดและอดคำรามเพื่อปกปิดอารมณ์ไม่ได้ คำพูดของกู่ฉางเกอนั้นเรียบง่าย แต่ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธได้ มันเหมือนมีดกรีดใจเขา!
โดยเฉพาะ ประโยคสุดท้ายเกี่ยวกับเขาที่ว่าได้มรดกแล้วและไม่ต้องการอาจารย์เขาอีก
หัวของเย่เฉินอื้ออึงไปหมด!
ประโยคนั้นดูเหมือนจะฉีกหน้ากากจอมปลอมที่ปกปิดหัวใจเขา ไม่ใช่ว่าเขาอยากเก็บอาจารย์ไว้ข้างตัวเพราะปรารถนาจะครอบครองนาง?
“คุณชายกู่ ถ้าท่านไม่ว่าอะไร งั้นหยานจีอยากติดตามท่าน...”
จากนั้น หยานจีก็เปิดปากอีกครั้ง และคำพูดที่ออกจากปากนางก็ทำให้หัวของเย่เฉินแทบระเบิด
“นางแพศ....”
เย่เฉินเกือบหลุดคำด่า
[ปัง!]
กู่ฉางเกอตบเย่เฉินก่อนเขาจะได้พูดจบ อักขระสว่างควบแน่นและเปลี่ยนเป็นกงจักรสีทองที่ทำให้เย่เฉินกระอักเลือด
มันยังเหมือนเดิม เขาไม่สามารถสู้กู่ฉางเกอได้!
“เจ้าพูดมากเกินไป”
กู่ฉางเกอเหลือบมองเขา ราวกับกำลังก้มมองมดจากที่สูง
“ผู้แซ่กู่ย่อมต้อนรับท่านถ้าท่านเต็มใจติดตามข้า ผู้อาวุโสหยานจี!”
กู่ฉางเกอหันหน้าไปทางหยานจีและพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ในเวลาเดียวกัน การแจ้งเตือนระบบก็ดังขึ้นในใจเขา
[ติ้ง!หยานจีได้เปลี่ยนมาอยู่ข้างท่าน!ท่านได้รับค่าโชคลาภ 400 แต้มและค่าโชคชะตา 2 พันแต้ม!]
เขาได้รับ 400!นี่ไม่น้อยเลย
กู่ฉางเกออดอุทานในใจไม่ได้ เขารู้สึกทึ่งมาก
ถ้าคนโง่อย่างเย่เฉินไม่มีอยู่ เขาคงต้องใช้เวลากับความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้คนอย่างหยานจีมาข้างตัว แต่ตอนนี้ ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือเติมเชื้อไฟเท่านั้นเอง
“ถ้าคุณชายกู่ไม่ว่าอะไร งั้นก็โปรดเรียกข้าว่าหยานจี ผู้อาวุโสหรืออะไรก็ตามแต่ฟังดูไม่เหมาะสมเลย”
หัวใจของหยานจีสั่นไหวพอกู่ฉางเกอยอมรับนาง นางกังลว่ากู่ฉางเกอจะไม่ยอมรับนางในตอนนี้
พอิจารณาว่าคนของเผ่านางมีอายุขัยมากกว่ามนุษย์มาก นางจจึงไม่ถือว่าแก่กว่าเขาเลยถ้าแปลงอายุนางเป็นอายุมนุษย์
“ได้ งั้นจากนี้ไปข้าจะเรียกเจ้าว่าหยานจี เจ้าพูดเองนะ”
กู่ฉางเกอยิ้มและตอบตกลงนาง ในเวลาเดียวกัน เขาก็นำของที่ใสเหมือนผลึกออกมา มันคือหยกเปล่งแสงที่เตรียมไว้นานแล้ว
ถ้าเขาคิดจะทำอะไร เขาก็จะทำให้สุด
“หยกบำรุงวิญญาณระดับเซียน?”
หยานจีระบุหยกในมือเขาได้ทันที และอุทานด้วยความตกใจ“คุณชายกู่ช่างใจกว้างยิ่งนัก!”
“ข้าจะปล่อยให้เจ้าอยู่ในแหวนเก่าๆได้ไง?”
กู่ฉางเกอพูดด้วยรอยยิ้ม เนื่องจากเขาหล่อ รวย และเป็นนายน้อยจากอาณาจักรเบื้องบน งั้นเขาย่อมต้องทำตัวให้สมศักดิ์ศรี!
คุณค่าของหยกสามารถเห็นได้จากชื่อมัน สำหรับมูลค่ามัน?มันสามารถแลกสมบัติระดับสวรรค์ได้หลายชิ้น
“ขอบคุณ คุณชาย!’
ร่างของหยานจีเปลี่ยนเป็นเงาขณะออกแหวนและควันแดงก็เข้าหยกไป
ใบหน้าของนางอดเปลี่ยนเป็นสีแดงไม่ได้พอเข้าไป นางไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้จากเย่เฉิน
เย่เฉินที่นอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขรู้สึกโกรธมาก เขาแทบเป็นบ้าพอได้ยินการพูดคุยระหว่างทั้งสองที่ทำเหมือนเขาเป็นอากาศ
“กู่ฉางเกอ...”
ดวงตาของเย่เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ไม่ว่ายังไง เขาก็จะใช้กุญแจของอาณาจักรลับและสู้กับกู่ฉางเกอจนตาย!
