ตอนที่ 761+762 คุณพูดอะไรกับเขา

ตอนที่ 761 คุณพูดอะไรกับเขา

แม่ของเฉินเฟยไป่กลับมาได้สติอีกครั้ง และกล่าวขอบคุณสองสามประโยค

เจียงเหยาส่ายหน้าของเธอ "ฉันช่วยเขาเพราะเขาเป็นวีรบุรุษที่เข้าไปช่วยน้ำท่วม ไม่ใช่เพราะเขาคือเฉินเฟยไป่หรอกค่ะ"

"ไม่ว่ายังไง คุณก็ได้ช่วยเขาไว้" หรงหยิงสะอึกสะอื้น "เมื่อกี้เขาไม่สนใจที่จะคุยกับใคร แต่เมื่อคุณเปิดปากพูด เขาก็ตอบคุณทันที คุณแตกต่างจากเราในหัวใจของเขา ฉันเห็นว่าเขาไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เจียงเหยา คุณช่วยฉันเกลี้ยกล่อมเขาสักหน่อยได้ไหม"

"ครอบครัวเฉินของเรา รวมถึงเราในฐานะพ่อแม่ ทำให้เขาผิดหวังนัก เรารู้ว่าเขาไม่ได้เกลียดคุณ แต่เขาเกลียดเรา เขาเกลียดทั้งตระกูลเฉิน"

ในฐานะแม่ เธอจะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าเฉินเฟยไป่ไม่ได้เกลียดเจียงเหยา? เห็นได้ชัดว่าคนที่เขาเกลียดคือสมาชิกในครอบครัวที่เขาใกล้ชิดที่สุด

ในฐานะแม่ เธอได้ต่อสู้และโกรธเคือง แต่สิ่งนั้นไม่เกิดประโยชน์เลย ผู้อาวุโสเฉินเป็นคนดูแลตระกูลเฉินมาโดยตลอด

ผู้อาวุโสใช้ข้ออ้างแบบเดียวกันนี้เพื่อโน้มน้าวให้เฉินเฟยไป่ไม่ต้องพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น?

เจียงเหยาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอลังเล เธอมองไปที่พ่อแม่ของเฉินเฟยไป่ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดออกมา

มีประโยคหนึ่งที่แม่ของเฉินเฟยไป่กล่าวผิดไป เฉินเฟยไป่กล่าวว่าเขาเกลียดเธอ เจียงเหยารู้ว่าเขาเกลียดเธอจริง ๆ อารมณ์แบบนี้ไม่สมเหตุสมผลจริง ๆ แต่เจียงเหยาเข้าใจมันเป็นอย่างดี

หากเขาไม่ได้เกลียดเธอ หากเขาไม่ได้เกลียดเธอที่ช่วยเขา เฉินเฟยไป่คนปัจจุบันคงไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับชีวิตของเขาได้บ้าง

เจียงเหยาคิดว่าลู่ชิงสีจะใช้เวลาในพูดคุยกันภายในห้อง เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะออกมาภายในเวลาไม่ถึงสองนาที

เฉินเฟยไป่ถือว่าลู่ชิงสีเป็นคู่ต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดของเขาอยู่เสมอ เป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่เขาต้องการจะเอาชนะ ดังนั้น เมื่อลู่ชิงสีบอกว่าเขาต้องการเข้าไปและชักจูงเฉินเฟยไป่ เฉินฉานเหอและภรรยาของเขารู้สึกว่ามันน่าจะไร้ประโยชน์มากที่สุด ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าอีกฝ่ายจะทะเลาะกัน และบางทีที่ลู่ชิงสีเข้าไปอาจจะกระตุ้นพลังชีวิตของเฉินเฟยไป่ ดังนั้น ทั้งคนจึงเปิดทางให้เขา

เมื่อลู่ชิงสีออกมาและบอกกับทุกคนว่า เฉินเฟยไป่หลับไปแล้ว พ่อแม่ของเฉินเฟยไป่และเจียงเหยาก็ตกตะลึง

"ผู้บังคับบัญชาลู่ ขอบคุณค่ะ" แม่ของเฉินเฟยไป่กล่าวขอบคุณเขาด้วยเสียงสะอื้น

ลู่ชิงสีไม่ค่อยจะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ เขามองไปที่เจียงเหยาอย่างอ่อนแอและเห็นได้ชัดว่ากำลังขอความช่วยเหลือ

ถ้าเขาไปเจอคนอื่น คงจะดี ถ้าเขาไม่ตอบ แต่คนเหล่านี้คือพ่อแม่ของเฉินเฟยไป่ หากเขาไม่ตอบ เขาจะดูไม่มีเหตุผล แม้ว่าเขาจะไม่มีความเป็นมนุษย์มากนักก็ตาม

"คุณป้าคะ เกรงใจกันเกินไปแล้วค่ะ ตอนนี้เฉินเฟยไป่กำลังพักผ่อน คุณป้าวางใจได้แล้วล่ะค่ะ ชิงสียังคงต้องรีบกลับ ฉันจะไปส่งเขาก่อน แล้วจะรีบกลับมานะคะ" เสียงของเจียงเหยาอ่อนโยนมากพร้อมกับคำปลอบโยน เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนสงบลงแล้ว เธอจับมือลู่ชิงสีและส่งเขาออกไป

เมื่อพวกเขาเดินลงบันได เจียงเหยาอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

"คุณพูดอะไรกับเฉินเฟยไป่ เพียงแค่สองนาที?"

"ผมจะพูดอะไรได้อีก?"

"ผมบอกเขาว่า ถ้าเขาหมดแรงจนตาย เฉินเฟยถังจะมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น เพราะถ้าเขาตาย เฉินเฟยถังจะสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้สะดวกยิ่งขึ้น ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะพลิกคดี ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ผมจะช่วยเขาจัดการกับเฉินเฟยถัง ตราบใดที่เขาร่วมมือกับการรักษา ฉันจะช่วยเขากำจัดเฉินเฟยถังให้ออกจากกองกำลังพิเศษ"

ลู่ชิงสีหยุดถอนหายใจยาว "เฉินเฟยไป่ที่เกลียดเฉินเฟยถังที่สุด เขาคงจะอยากเห็นเฉินเฟยถังหมดโอกาสที่จะก้าวเข้าสู่กองกำลังพิเศษ และอยากเห็นเธอถูกกำจัด"

__

ตอนที่ 762 กำจัดเธอ

"ถ้าคุณทำแบบนั้น ผู้อาวุโสเฉินจะไม่มีความสุขหรอกหรือคะ?" เจียงเหยากังวลเล็กน้อย "อีกอย่าง จะทำยังไงคะ?"

"ผมไม่สนหรอกว่าผู้อาวุโสเฉินจะมีความสุขหรือเปล่า เฉินเฟยไป่เป็นลูกน้องของผม ไม่เห็นแปลกที่ผมจะปกป้องเขา อีกอย่าง ถ้าเฉินเฟยถังไม่มีความสามารถในการก้าวไปข้างหน้า และถูกคัดออก เธอจะโทษใครได้?"

ลู่ชิงสีเยาะเย้ย "เนื้อหาของการทดสอบครั้งล่าสุดได้รับการเปิดเผยแล้ว"

"อะไรนะ?"

"สามคนแรกที่ไม่ได้เข้าร่วมในรอบที่สองคือกุญแจสู่การทดสอบ บรรดาผู้ที่กำจัดคนอื่นในสามคนนั้นได้ภายในครั้งเดียว จะถือผ่านการทดสอบโดยตรง สำหรับเราสามคน เราแต่ละคนมีโอกาสห้าครั้งในการแก้ตัว ส่วนพวกที่กำจัดใครไม่ได้เลย จะผ่านการทดสอบด้วยจำนวนเหรียญตรามากที่สุด" ลู่ชิงสียักไหล่

"ผมบอกจินหมิงตงว่าเขาต้องแย่งตราของเฉินเฟยถัง แล้วผมจะไม่ต่อต้านและปล่อยให้เขากำจัดผม เพียงครั้งเดียว เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะผ่าน จินหมิงตงก็รับปากแล้วด้วย"

"ลืมอีกสี่ห้าคนที่เหลือไปหรือเปล่า แล้วถ้าเขาทำได้ล่ะคะ" ลู่ชิงสีตอบอย่างภูมิใจ "ก็ลองดูว่าพวกเขาจะหาผมเจอได้ก่อนหรือเปล่า?"

เขาเก่งในเรื่องการซ่อนร่องรอยของเขา และเขาก็เก่งในการลอบโจมตีด้วย

ลู่ชิงสีมั่นใจว่าถ้าเขาต้องการซ่อนรอยเท้าของเขา มันจะเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนเหล่านี้จะพบเขาในป่าขนาดใหญ่เช่นนั้น ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะตั้งทีมก็ไม่สามารถทำอะไรได้?

เจียงเหยาเคยเห็นความสามารถของลู่ชิงสีมากก่อน การวิเคราะห์พฤติกรรมและจิตวิทยาคนอื่นนั้นแม่นยำมากจนทำให้ผู้คนกลัว ดังนั้น เขาจึงมีความมั่นใจว่าเขาสามารถหัวเราะได้จนจบการทดสอบ

"อันที่จริง ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสมเลยที่คนในกองทัพจะเรียกคุณว่ายมทูตลู่ คุณเป็นคนเย็นชาก็จริง แต่ก็อบอุ่น จริง ๆ แล้วคุณปกป้องผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณมากเลยนะคะ"

เจียงเหยาเอนศีรษะของเธอเบา ๆ กับแขนของเขา "คุณเป็นเจ้าหน้าที่ที่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมจริง ๆ"

"พวกเขาก็แค่เด็กเหลือขอกลุ่มหนึ่งที่ยังไม่หย่านม และทำให้คนอื่นเป็นกังวล" เห็นได้ชัดว่าลู่ชิงสีไม่ได้มีอารมณ์ที่จะได้รับคำชมจากภรรยาของเขา เขากลับมีใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม "หลังจากเข้าร่วมกองกำลังพิเศษ ในที่สุดผมก็สามารถกำจัดงานพี่เลี้ยงได้เสียที"

เจียงเหยาเหลือบมองไปที่ชายที่มีริมฝีปากโค้งงอเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งตารอที่จะเข้าร่วมกองกำลังพิเศษจริง ๆ

เมื่อพวกเขามาถึงชั้นล่าง ทั้งสองก็รู้ว่าฝนเริ่มตกแล้ว

ลู่ชิงสีมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและขมวดคิ้ว "คุณส่งแค่นี้ก็พอแล้ว ข้างนอกฝนตก"

จากนั้นเขาก็มองย้อนกลับไปที่เสื้อผ้าที่เจียงเหยาสวมอยู่ เขาเอื้อมมือไปแตะฝ่ามือของเธอและสัมผัสใบหน้า "คุณหนาวไหม? ถ้าหนาว ผมจะซื้อเสื้อโค้ตหนา ๆ ให้คุณเสียก่อน"

"ไม่ ไม่" เจียงเหยาส่ายหน้า เธอกลัวว่าลู่ชิงสีจะเอาผ้าพันคอ หมวกและถุงมือมาด้วย ในสภาพอากาศที่ภาคใต้ตอนนี้ เธอไม่ต้องการมันเลย

"การประเมินรอบสุดท้ายจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ เวลาประเมินคือสามวัน คุณอยู่ที่โรงแรมรอผมสามวันนะ หลังจากเสร็จการประเมิน ผมจะส่งคุณกลับหนานเจียง จากนั้นผมจะกลับไปที่กองทัพเมืองจิน" ลู่ชิงสีกล่าว มือของเขายังอยู่ที่เดิม บนศีรษะของเธอและเลื่อนลงมาที่ติ่งหู จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ เขาก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างรวดเร็ว

"ถ้าผมว่างในครั้งต่อไป ผมจะหาต่างหูให้คุณ" ลู่ชิงสีไม่ค่อยเห็นเจียงเหยาใส่เครื่องประดับ เว้นแต่เธอจะไปงานเลี้ยงกับเขา ติ่งหูของเธอมักจะว่างเปล่าอยู่เสมอ