ตอนที่ 58 ถึงเวลาเก็บเกี่ยว

เย่เฉินไม่รู้ความคิดปัจจุบันของหยานจี

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฐานบ่มเพาะของเขาก้าวกระโดด และทำให้เขามั่นใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมา

กู่ฉางเกอได้มอบเมล็ดพันธ์ุให้เขา และความเสียหายนั่นก็จู่โจมหัวใจเต๋าของเขา ทำให้เขาสงสัยทุกอย่างในชีวิต

ตอนนี้ เขากำลังเดินทางไปส่วนลึกของภูเขาหลังฟังข่าวคนเมืองและผู้บ่มเพาะรอบๆ ด้วยแผนที่ในมือ เขาไม่กังวลว่าจะไม่ได้ของดี

แน่นอน เขารู้ดีว่ามีรอยร้าวระหว่างเขากับหยานจีตลอดหลายวันที่ผ่านมา เขารู้สึกได้ว่านางปฏิบัติต่อเขาแตกต่างไป

หลังคิดถึงเหตุการณ์ เขาก็ตระหนักว่าเขาพูดกับอาจารย์แรงไป ถึงแม้อาจารย์เขาจะบอกว่านางไม่สนใจอดีต เขาก็ยังขอโทษนางเรื่อยๆ

ทว่า รอยร้าวระหว่างพวกเขาก็ไม่อาจอุดได้

เย่เฉินเข้าใจว่าเขาไม่สามารถฉุดรั้งความไว้วางใจในตัวทุกคนมาที่เขาได้ โดยเฉพาะหลังประสบกับการทรยศของซูชิงเกอ แม้อาจารย์จะดูแลเขาดี นางก็ยังเป็นผู้หญิง ใครจะรับประกันได้ว่านางจะไม่โดนผู้ชายอย่างกู่ฉางเกอล่อลวง?

มันเป็นไปได้ที่อาจารย์เขาจะไม่อยากบอกความจริงกับเขาและอยู่กับเขาเพราะสงสาร

ความขุ่นมัวเติมเต็มดวงตาของเย่เฉินพอคิดแบบน้้นและเขาก็กำหมัด อาจารย์เป็นของเขา เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น เขาจะไม่มีวันปล่อยให้กู่ฉางเกอได้ตัวนางไป

“อาจารย์ ท่านคิดว่าทำไมกู่ฉางเกอนั่นถึงลงมาอาณาจักรเบื้องล่าง?ในเมื่อเขาลงมากับทาสที่สามารถทำลายขุมอำนาจอย่างแดนเจียโหลวได้ ข้าคิดว่าเขาคงลงมาเพราะอาณาจักรลับสวรรค์โบราณเช่นกัน!”

เย่เฉินถามหยานจีด้วยรอยยิ้มประหลาดบนหน้า เขาอยากดูปฏิกิริยาของหยานจี

พอได้ยินคำพูดเขา หยานจีก็ตกตะลึง แต่จากนั้นก็พยักหน้า“ข้าคิดว่าการคาดเดาของเจ้าไม่ไกลเกินจริง ยกเว้นอาณาจักรลับสวรรค์โบราณ ไม่มีอะไรคู่ควรให้เขาสนใจในอาณาจักรเบื้องล่างนี้”

หยานจีตอบเขาโดยไม่คิดอะไรมาก นางทำเหมือนว่ามันเป็นแค่คำถามทั่วไปจากเย่เฉิน เพราะเย่เฉินมีนิสัยชอบถามนางไปทุกเรื่อง

“ถูกต้อง!กู่ฉางเกอต้องอยากได้บางอย่างในอาณาจักรลับ ตอนเขาได้รับข่าวเกี่ยวกับอาณาจักรลับ เขาจะต้องมาเองแน่ น่าเสียดาย มีแค่ข้าคนเดียวถึงมีแผนที่ของอาณาจักรลับสวรรค์โบราณนี่ และใครก็ตามที่เข้าไปจะเจอกับอันตรายมากมาย ยังมีโอกาสที่พวกมันจะเสียชีวิต..”

“พิจารณาจากข้อจำกัดของอาณาจักรลับ ไม่มีทางที่ทาสชราของเขาจะเข้าไปได้ นี่หมายความว่ากู่ฉางเกอจะต้องเข้าอาณาจักรลับเอง โดยปราศจากคนคุ้มครอง…ข้าจะเร่งมุ่งหน้าไปใจกลางอาณาจักรลับก่อนเขา และตอนเขามาถึง ข้าจะใช้กุญแจของอาณาจักรลับเพื่อควบคุมค่ายกลในนั้น..”

“อาจารย์ ท่านคิดว่าข้าจะสามารถแก้แค้นได้ไหมด้วยทางนี้?”

เย่เฉินเล่าแผนการเป็นฉากๆและถาม

ทั้งหมดสมเหตุสมผล

โดยธรรมชาติ เขาพูดออกมาก็เพื่อดูปฏิกิริยาของนาง เหนือสิ่งอื่นใด แผนของเขาฟังดูไร้ที่ติ และเขาควรจะฆ่ากู่ฉางเกอและฝังเขาไว้ในอาณาจักรลับได้

“แผนของเจ้าเข้าท่า แต่อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่ากู่ฉางเกอจะไร้แผนที่หรือวิธีการบางอย่างเพื่อเดินทางในอาณาจักรลับ?”

หยานจีไม่รู้เจตนาจริงของเย่เฉิน หลังได้ยินแผนเขา นางก็คิดอยู่นาน และรู้สึกว่ามันไม่ได้สวยหรูแบบนั้น

เหนือสิ่งอื่นใด กู่ฉางเกอคือคนจากอาณาจักรเบื้องบน ไม่มีทางที่เขาจะลงมาโดยไม่เตรียมตัว เขาจะไม่เข้าใจอันตรายของอาณาจักรลับได้ไง?

และจากที่นางเข้าใจความคิดของกู่ฉางเกอ เขาไม่ใช่คนประมาทเลย

“งั้นเหรอ?อาจารย์ คำพูดของท่านสมเหตุสมผลจริงๆ…”

แม้จะพูดงั้น ดวงตาของเขาก็ขุ่นมัวแปลกๆ

กู่ฉางเกอจะไปมีวิธีการอื่นอะไร?อาจารย์ของเขาหมายความว่าไง?ทำไมอาจารย์ถึงมั่นใจในตัวกู่ฉางเกอนัก และรู้สึกว่าแผนการของเขาไม่พอ?

หรือมีบางอย่างที่นางไม่อยากให้เขารู้?

เขาไม่พูดอีก

หยานจีไม่คิดมากและพูดต่ออีกเรื่อง“เสี่ยวเฉิน มีอีกเรื่องที่เจ้าต้องสนใจ’ขุมอำนาจเบื้องหลังลูกพี่ลูกน้องเจ้าน่ากลัวมาก ข้าเสนอว่าเจ้าต้องไม่ไปพบนางก่อนพลังเจ้าจะถึงอาณาจักรเทพเสมือน!”

โดยธรรมชาติ หยานจีพูดก็เพื่อตัวเย่เฉินเอง ตลอดหลายวันที่ผ่านมา นางได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเย่หลิวลี่ เด็กสาวในชุดม่วงที่น่าจะมาจากตระกูลเซียนโบราณ

สิ่งเดียวที่หยานจีไม่สงสัยคือ’สำหรับตระกูลแบบนั้น ภูมิหลังปัจจุบัน พรสวรรค์และฐานบ่มเพาะของเย่เฉินยังไม่คู่ควร สำหรับพวกเขา สายเลือดสำคัญกว่า’

‘เมื่อพบว่าเย่เฉินใกล้ชิดกับเย่หลิวลี่ พวกเขาน่าจะส่งคนมาฆ่าเย่เฉิน’

“อาจารย์ ข้าเข้าใจท่าน แต่ท่านไม่ต้องมากังวลเรื่องของข้ากับเย่หลิวลี่หรอก”

เย่เฉินส่ายหัวและตอบด้วยเสียงเย็นหลังได้ยินคำพูดนาง เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็ได้รับข่าวจากเมืองท้าจันทร์ และนั่นทำให้เขาแปลกใจแบบยินดี สำหรับเขา ข่าวนี้เหมือนดวงอาทิตย์หลังฝนตกหนัก

ลูกพี่ลูกน้องเขาคือผู้หนุนหลังที่ยิ่งใหญ่สุด!

แต่อาจารย์กลับไม่อยากให้เขาไปยุ่งกับนาง-ทำไม?

เย่หลิวลี่มีภูมิหลังน่ากลัว แล้วทำไมเขาถึงต้องไม่ไปหานาง?อาจารย์กลัวว่าเขาจะได้รับผู้หนุนหลังที่ยิ่งใหญ่กว่ากู่ฉางเกอ?

หัวใจของเย่เฉินเปลี่ยนเป็นเย็นชาพอความคิดเหล่านี้แวบผ่านหัว

สำหรับเรื่องที่ตระกูลเย่หลิวลี่จะส่งคนมาฆ่าเขา?เขามองว่าไร้สาระ เขาไม่คิดว่าจะมีใครกล้าส่งคนมาทำแบบนั้นกับเขาถ้าเย่หลิวลี่ยังอยู่

เย่เฉินรู้สึกสบายใจหลังพิจารณาความรู้สึกกับทัศนคติที่เย่หลิวลี่มีต่อเขา สำหรับอาจารย์เขา?เย่เฉินผิดหวังในตัวนางมากจนไม่อยากคุยด้วย

…

ข่าวการเปิดอาณาจักรลับกระจายไปทั่วแคว้นกลางอย่างรวดเร็ว

แสงสวรรค์นั้นส่องไปทั่วพื้นที่ที่เป็นจุดตัดของทั้งแปดอาณาเขตของแคว้นกลาง ดึงดูดความสนใจทุกคน

ข่าวเกี่ยวกับการเกิดของสมบัติวิเศษหรือการเปิดอาณาจักรลับสามารถทำให้ทั่วโลกวุ่นวายได้ เหตุการณ์เช่นนี้มักดึงความสนใจของขุมอำนาจใหญ่ และทุกคนจะมาเหมือนฉลามได้กลิ่นเลือด

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ราชวงศ์โบราณ นิกาย พรรคน้อยใหญ่ของแคว้นกลางต่างส่งคนมา กลัวว่าจะพลาดโอกาสครั้งใหญ่

อาณาจักรลับไม่ได้เกิดขึ้นสุ่มๆ และกระบวนการสร้างพวกมันก็หายากมาก บ้างจะเกิดก็ต่อเมื่อใช้เวลาหลายพันปี บ้างถูกทิ้งไว้โดยตัวตนในตำนาน

ไม่ว่าอาณาจักรลับจะเล็กแค่ไหน เมื่อมันเปิด มันจะให้กำเนิดสมบัติสวรรค์ ปราณหนาแน่น สมุนไพรโบราณ แร่วิญญาณและอื่นๆ

เมืองชนบทแห่งนี้เปลี่ยนเป็นส่วนที่เจริญสุดทันที ทุกวัน ผู้บ่มเพาะกับสิ่งมีชีวิตมากมายจะเดินทางมา

น่าเสียดาย ผู้คนพบว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโชคเข้าอาณาจักรลับ ทางเข้าอาณาจักรลับมีม่านพลังน่ากลัวที่จะห้ามใครก็ตามที่เกินกว่าอาณาจักรเซียนเข้าไป

ผู้บุกรุกคนใดที่บุกฝ่าเข้าไปจะโดนกำจัดด้วยพลังสวรรค์ในอาณาจักรลับ

จักรพรรดิกับผู้นำดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทำอะไรไม่ได้ ถ้าพวกเขาอยากเข้า พวกเขาต้องสะกดฐานบ่มเพาะตัวเองและทำให้มั่นใจว่าจะไม่ปลดปล่อยกลิ่นอายจริง ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงตัดสินใจส่งศิษย์กับผู้อาวุโสอาณาจักรเซียนเข้าไปแทนเพื่อหาประสบการณ์

..

‘ดูเหมือนจะเป็นไปตามการคาดเดาของข้า อาณาจักรลับนี้คือสนามพิเศษที่เตรียมไว้เพื่อเพิ่มพลังให้เย่เฉิน’

‘มรดกของกึ่งเทพสูงสุดต้องมีไว้เพื่อบุตรฟ้าประทาน!’

‘จิ๊ เนื่องจากผู้บ่มเพาะที่สูงกว่าเซียนเข้าไปไม่ได้ งั้นอาณาจักรลับนี้ก็ควรผลักดันฐานบ่มเพาะของเย่เฉินให้เป็นเซียนได้ในอึดใจเดียว’

“ช่างบังเอิญเสียจริง!ข้าไม่คิดเลยว่าอาณาจักรลับจะเปิดในช่วงเวลาเหมาะเจาะแบบนี้”

กู่ฉางเกอยืนบนยอดเขา เอามือไพล่หลัง ก้มมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบอาณาจักรลับ ความสนใจปกคลุมทั่วหน้าเขาขณะพูดคำที่ยอดฝีมือตระกูลหลินซึ่งยืนด้านหลังเขาไม่เข้าใจ

พวกเขาไม่สามารถเข้าใจคำพูดเขาได้ และก็ไม่มีความกล้าจะไปถามคุณชายกู่ ด้วยริมฝีปากที่เม้มแน่น พวกเขายืนด้านหลังเขาด้วยความเคารพ

มันดีกว่าที่จะเงียบ

กู่ฉางเกอตัดสินใจพาคนบางคนของตระกูลหลินมาด้วยเนื่องจากเขาไม่สามารถทำทุกอย่างเองได้ ถ้าเกิดมีเรื่องเล็กน้อยขึ้นมา เขาจะได้สั่งให้คนเหล่านี้จัดการ

สำหรับขีดจำกัดที่อาณาจักรลับตั้งไว้?เหตุผลนั้นเดาไม่ยาก-เขาไม่ต้องเปลืองสมองไปคิดเลย

เหนือสิ่งอื่นใด อาณาจักรลับคือสนามทดสอบที่เตรียมไว้ให้บุตรฟ้าประทานโดยเฉพาะ มันจะยอมให้คนอื่นเข้าไปขโมยได้ไง?

อะไรอีก?อาณาจักรลับทิ้งไว้โดยกึ่งเทพสูงสุด แม้กระทั่งเฒ่าหมิง ราชาเทพก็ยังต้องสะกดฐานบ่มเพาะตัวเองถึงเข้าไปได้

กู่ฉางเกอบ่นในใจ การปฏิบัตินี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ต้องมีท่านพ่อบนสวรรค์ชักใยนี้อยู่แน่

มันไม่ต่างจากการนำเสนอเนื้อสุกบนจานทองคำ จากนั้นก็ป้อนด้วย!

แต่ แล้วไง?

ในเมื่อเขาอยากปล้นโอกาสของบุตรฟ้าประทาน แม้กระทั่งพ่อสวรรค์ก็ไม่ควรจะลืมที่จะหยุดเขา

“ไปกัน”

กู่ฉางเกอสั่งด้วยเสียงเบาและนำไปทางเข้าอาณาจักรลับ ทิ้งสายรุ้งไว้ข้างหลังเขา

ต่อให้เขาจะใช้ได้แค่พลังของเซียนในอาณาจักรลับ มันก็ไม่ยากที่เขาจะฆ่าเย่เฉิน

กระเทียมหอมนี้ขุนมาพอสมควรแล้ว มันถึงเวลาต้องเก็บเกี่ยว

[บูม!]

ทางเข้าอาณาจักรลับสวรรค์โบราณเป็นช่องว่างกว้าง30ฟุตที่แผ่แสงสลัว อากาศรอบรอยแยกผันผวนและมันก็เชื่อมต่อกับโลกมิติของอาณาจักรลับ

ผู้บ่มเพาะหลายคนยืนรอบทางเข้าและจ้องมันด้วยดวงตาละโมบ

ผู้บ่มเพาะไร้ฝ่ายจากทั่วโลกมารวมกัน คนเหล่านี้คืออาณาจักรเซียน และแม้กระทั่งเซียนศักดิ์สิทธิ์

ความคิดพวกเขาเรียบง่าย’ถ้าพวกเขาเข้าไปเอง พวกเขาจะไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะรอด และยังต้องแข่งขันแย่งโอกาสกับหลายคน พวกเขาควรรอข้างนอก และขโมยของจากพวกที่ออกมา’

“นั่นใคร?”

“นั่นดูเหมือนจะเป็นคนจากตระกูลหลินโบราณ”

ไม่ช้าพวกเขาก็เห็นชายชุดดำพุ่งไปทางเข้าอาณาจักรลับพร้อมด้วยผู้บ่มเพาะของตระกูลหลินที่ตามหลัง

“เขาคือคุณชายคนนั้น!”

“อย่าไปยั่วยุพวกเขา!”

ผู้บ่มเพาะที่รวมตัวกันตกตะลึงและสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขารีบถอยอย่างหวาดกลัว

ในบรรดาขุมอำนาจทั้งหมดของโลก พวกเดียวที่พวกเขากลัวคือตระกูลหลิน แน่นอน คนที่พวกเขากลัวจริงๆก็คือคุณชายที่อาศัยในตระกูลหลิน

ตราบเท่าที่เป็นคนที่มาจากแคว้นกลาง ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่รู้เรื่องคุณชายจากอาณาจักรเบื้องบน พวกเขาสามารถระบุตัวเขาได้ง่ายๆด้วยชุดคลุมสีดำ รูปร่างสูงโปร่งและบารมี!

เขาคือคนที่พวกเขาไม่อาจยุ่งด้วยได้!

ครั้งนี้ คนทั้งหมดต่างถอยจากทางเข้าอาณาจักรลับอย่างเร่งรีบ

[ฮึ่ม!]

ระลอกพลังกระจายตัวและอักขระสว่างก็ปรากฏ

กู่ฉางเกอย่อมไม่สนใจผู้บ่มเพาะเหล่านี้ ด้วยกลุ่มผู้ติดตาม เขาเข้าอาณาจักรลับไปโดยตรง!

โลกรอบตัวกู่ฉางเกอหมุนติ้ว และพวกเขาก็รู้สึกเหมือนลอยในอุโมงค์มิติ!

ไม่ช้า กลิ่นอายของอาณาจักรลับก็กดทับพวกเขา และกู่ฉางเกอก็ฟื้นคืนสมดุลกลางอากาศ ด้วยฐานบ่มเพาะเขาที่ถูกสะกดเป็นจุดสูงสุดของอาณาจักรเซียน เขาลงพื้นอย่างปลอดภัย!