บทที่ 233 คนงามใจงาม
บทที่ 233 คนงามใจงาม “อย่าโทษตัวเองเลยท่านพี่ น้องไม่ได้อยากทำให้ท่านพี่ต้องน่ารังเกียจ แค่ข้ายังพูดไม่จบเท่านั้นเอง” หลินเสวี่ยเหยียนก็ได้ยิ้มอย่างขมขื่น ดวงตาของนางที่สีน้ำตาลราวกับสีของฤดูใบไม้ร่วงนั้นได้ให้บรรยากาศงดงามและเอื้อเฟื้อออกมา นางมองไปรอบๆแล้วกล่าว “องค์ชายจงเองก็รู้สึกว่าการจัดการของ...
