ตอนที่ 749+750 ความผิดพลาดครั้งใหญ่

ตอนที่ 749 ความผิดพลาดครั้งใหญ่

ลู่ชิงสีและกู้ฮ่าวอวี้ต่างก็เห็นตรงกันว่าจะเจียงเหยาติดตามไปด้วย แม้ว่าลู่อี้ชิงจะงงงวย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เธอยัดขนมปังกรอบรสผลไม้ที่วางบนโต๊ะลงในมือของพวกเขาแล้วพูดว่า "ใช้เวลาให้คุ้มค่า กินอะไรให้อิ่มท้องเสียก่อน ฉันกลัวว่าไปถึงที่นั่นแล้วทุกคนจะไม่มีเวลากินอะไร"

"ขอบคุณค่ะพี่" เจียงเหยาหยิบขนมปังกรอบลงในกระเป๋าของเธอ จากนั้นเธอก็นำแอปเปิลไปล้างและเช็ดให้แห้งก่อนจะส่งให้กับลู่ชิงสี และของให้เขากิน

แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความกังวลและไม่อยากอาหารมากนักในตอนนี้ แต่มันเป็นความตั้งใจของพี่สาวแท้และภรรยาของเขา ลู่ชิงสีจึงรับและกิน

ทั้งสองคนขึ้นไปบนหลัง รอสักครู่ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์ทหารจะหยุดอยู่บนหลังคาของโรงแรม เมื่อพวกเขาขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เจียงเหยาก็ตระหนักว่าไม่ใช่นายพลเฉินที่นั่งอยู่ข้างใน แต่เป็นพ่อแม่ของเฉินเฟยไป่

หลังจากที่ลู่ชิงสีขึ้นไป เขาช่วยเจียงเหยาให้นั่งลงก่อน จากนั้นเขาก็ทักทายพ่อแม่ของเฉินเฟยไป่ และถามว่า "ผู้อาวุโสมาด้วยหรือครับ?"

เฉินฉานเหอ พ่อของเฉินเฟยไป่พยักหน้า "ปู่กับพี่ชายและพี่สะใภ้ของฉัน บังเอิญอยู่ใกล้ ๆ จังหวัด A พวกเขารีบไปกันก่อนแล้ว เซียวหยิงและฉันรีบตามมาจากเมืองหลวง"

เซียวหยิงที่เฉินฉานเหอกล่าวถึง คือภรรยาของเขา ซึ่งเป็นแม่ของเฉินเฟยไป่ เธอเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวอย่างพิถีพิถัน และไม่มีแม้แต่ผมยุ่ง อย่างไรก็ตาม การแสดงออกในปัจจุบันของเธอดูกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด

เมืองหนานเจียงยังคงอยู่ห่างจากจังหวัด A ไปบ้าง แม้ว่าทั้งสองจังหวัดจะอยู่ทางใต้ แต่ก็ยังมีจังหวัดอื่นขั้นอยู่

เฮลิคอปเตอร์ลงจอดในพื้นที่ว่างของโรงพยาบาลประจำจังหวัด A

ลู่ชิงสีกระโดดออกจากเฮลิคอปเตอร์ก่อนและดึงแม่ของเฉินเฟยไป่ลง จากนั้นเขาก็อุ้มเจียงเหยาไว้ในอ้อมแขนและรอให้เฉินฉานเหอลงมา ทั้งสี่คนรีบลงไปข้างล่างพร้อมกับคนที่ผู้อาวุโสเฉินได้จัดเตรียมไว้ให้รอที่นั่น

ในเวลานี้ เฉินเฟยไป่ยังอยู่ในการผ่าตัด ทุกคนรออยู่นอกห้องผ่าตัด ผู้อาวุโสเฉิน ครอบครัวทั้งสามคนของเฉินเฟยถัง หัวหน้า และทหารสองสามนายที่เจียงเหยาเคยพบมาก่อน... หนึ่งในนั้นคือคนที่มาเรียกเธอให้ไปหยุดการทะเลาะกันก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเขาจะชื่อจินหมิงตง

"พ่อครับ ผ่าตัดนานแค่ไหนแล้วครับ? หมอว่ายังไงบ้าง?" เฉินฉานเหอถามเสียงของเขาแข็ง ถ้าเขาไม่อดกลั้นเอาไว้ บางทีเสียงของอาจจะสั่งเมื่อเขาพูด

เมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่เฉินเฟยไป่ถูกน้ำท่วมพัดไปและไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

ทุกคนต่างคิดว่าเขาคงถึงวาระแล้ว ต่อมาเขาโชคดี เขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยและรอดชีวิตมาได้

เฉินฉานเหอและภรรยาของเขา หรงหยิงคิดว่าน่าจะเป็นความหายนะของเฉินเฟยไป่แล้ว ถ้าเขารอดจากภัยพิบัตินั้นได้ เขาคงจะโชคดีมากอย่างแน่นอน พวกเขาไม่คาดหวังว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นอีกภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน

แต่ละคนกลัวมากกว่าเมื่อครั้งก่อน แต่ละคนจริงจังมากกว่าครั้งก่อน

"ผ่านไปสามชั่วโมงแล้ว เขายังไม่พ้นขีดอันตราย" ผู้อาวุโสเฉินพูดหนักมาก เขามีหลานชายเพียงคนเดียว และตอนนี้ เกิดปัญหาใหญ่ขึ้นเช่นนี้

"ความผิดพลาดครั้งใหญ่นี้คืออะไรครับ?" ลู่ชิงสีเดินไปถาม ใบหน้าของเขามืดมนอย่างน่ากลัวและน้ำเสียงของเขาหนักมาก "ใครก็ได้บอกผมหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

"ไฟป่าครั้งใหญ่เกิดขึ้นจากการใช้ไฟอย่างไม่เหมาะสม" หัวหน้าเห็นว่าไม่มีใครตอบ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนพูด "ในเวลานั้น gps แสดงให้เห็นว่ามีเพียงเฉินเฟยไป่และเฉินเฟยถัง เท่านั้นที่อยู่ในพื้นที่นั้น หลังจากเกิดอุบัติเหตุ พวกเขาส่งคนไปดับไฟ แต่กลับพบว่าเฉินเฟยไป่นอนอยู่ที่นั่นใกล้จะเสียชีวิตจากไฟไหม้แล้ว"

__

ตอนที่ 750 เป็นความผิดของใคร?

หัวหน้าหน่วยถอนหายใจ "หลังจากเหตุการณ์นั้น พบว่ามีร่องรอยของเพลิงไหม้อยู่ที่นั่น สันนิษฐานว่าไฟเกิดจากลมที่พัดประกายไฟและเผาหญ้าแห้งที่ด้านข้าง ฤดูใบไม้ร่วงในจังหวัดนี้นั้นแห้งแล้ง และไม่มีฝนตกเลยกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ทุกส่วนของภูเขาเต็มไปด้วยเศษใบไม้แห้ง เมื่อมีประกายไฟ มันเลยไหม้และกระจายไปอย่างรวดเร็ว"

"ในเมื่อเฉินเฟยถังและเฉินเฟยไป่ต่างก็อยู่ในพื้นที่นั่น ทำไมพวกคุณถึงแน่ใจว่าเฉินเฟยไป่ทำอย่างนั้นล่ะครับ? เป็นเพราะเฉินเฟยไป่ถูกไฟไหม้และยังไม่ได้สติ ส่วนเฉินเฟยถังปลอดภัยดีอย่างนั้นเหรอ?" ลู่ชิงสีตีจุดสำคัญโดยตรง

"ภายใต้สถานการณ์ปกติ เฉพาะผู้ที่ทำผิดพลาดเท่านั้นที่จะตอบสนองทันทีและมีเวลาที่จะหนีจากไฟ ตรงกันข้าม คนที่ไม่รู้เรื่องมักจะไม่มีเวลาหลบหนีไม่ใช่เหรอครับ"

การโต้กลับของลู่ชิงสีทำให้ทุกคนตกใจ หัวหน้าหน่วยเองก็สงสัยเช่นนี้อยู่ในใจเช่นกัน ตอนที่เขากำลังจะสอบสวนเรื่องนี้ ผู้อาวุโสเฉินกล่าวว่าเรื่องนี้เป็นความผิดพลาดของเฉินไป่ ไม่จำเป็นต้องสอบสวนต่ออีก ในเมื่อผู้อาวุโสเฉินพูดเอง เขาทำได้เพียงแต่ยอมจำนน เขาเพียงคิดว่าเฉินเฟยไป่อาจจะฟื้นขึ้นมา และบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

"ผู้บังคับบัญชาการลู่พูดถูก" เฉินฉานเหอลุกขึ้นทันที "ตามหลักเหตุผลแล้ว มีเพียงผู้ที่ใช้ไฟเท่านั้นที่จะเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นไฟและมีเวลาหลบหนี"

"พอแล้ว! ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าเฟยไป่เป็นคนทำ มีอะไรให้สงสัยอีก? ภูเขาปกคลุมไปด้วยหญ้าแห้ง ประกายไฟกระจายไปทั่วขนาดนั้น เขาจะมีเวลาหนีได้ยังไง!" ผู้อาวุโสเฉินต่อว่าเฉินฉานเหอด้วยเสียงต่ำ จากนั้นเขาก็หันไปหาลู่ชิงสีและคนอื่น ๆ แล้วพูดว่า "ทุกคนกลับไปได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่"

นี่หมายความว่าเขาต้องการขับไล่ทุกคนออกไป

"งั้นพวกเรากลับก่อนนะครับ หากมีอะไรคืบหน้าโทรไปที่ศูนย์บัญชาการได้เลยครับ" หัวหน้าหน่วยเหลือบมองชายชรา จากนั้นก็หันไปมองลู่ชิงสีและคนอื่น ๆ ก่อนจะเดินออกจากโรงพยาบาลไป

เนื่องจากหัวหน้าหน่วยยังมีเรื่องด่วนให้ต้องจัดการ เขาจึงรีบออกไป สหายของลู่ชิงสีเดินไปพร้อมกับลู่ชิงสีและเจียงเหยา

"พวกนายกลับไปก่อนเถอะ ฉันมีเรื่องจะปรึกษากับผู้บัญชาการลู่" จินหมิงตงลากเจียงเหยาไปหยุดการทะเลาะกันเมื่อครั้งนั้นบอกกับสหายคนอื่น ๆ ของเขา จากนั้นเขาก็ทำท่าทางให้ลู่ชิงสีและเจียงเหยาไปที่ด้านข้างเพื่อพูดคุย

ทั้งสามคนไปที่มุมที่ว่างเปล่า จินหมิงตงหยิบของบางอย่างออกจากกระเป๋าของเขา เจียงเหยามองดูและเห็นว่ามันคือไฟแช็ก ไฟแช็กมีตัวเลข 46 เขียนไว้

"46 คือรหัสของเฉินเฟยไป่" จินหมิงตงกล่าว

"ผมเห็นเฉินเฟยไป่นำไฟแช็กนี้ออกจากกระเป๋าของเขาก่อนที่เราจะออกเดินทาง ก่อนที่เฉินเฟยไป่จะออกเดินทาง เขายังเตือนผมเลยว่าสภาพอากาศที่นี่แห้งแล้ง เราต้องไม่ใช้ไฟบนภูเขา"

"หลังจากอุบัติเหตุของเฉยเฟยไป่ ผมกลับไปที่หอพักเป็นพิเศษและพบไฟแช็กของเขา เรื่องนี้ผมคิดว่าต้องบอกให้ผู้บังคับการลู่ได้รู้ไว้ครับ"

ก่อนปฏิบัติภารกิจ จินหมิงตงอาศัยอยู่ในหอพักเดียวกับเฉินเฟยไป่ ดังนั้นเขาจึงรู้ดีกว่าใคร ๆ ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดพลาดของเฉินเฟยไป่หรือไม่

"คนที่เตือนผมว่าไม่ควรใช้ไฟบนภูเขาและแม้แต่ยอมทิ้งไฟแช็กไว้ที่หอพัก เขาจะใช้ไฟเหรอครับ? มีกี่คนที่รู้เท่าทันอาชญากรรมเช่นนี้?"

จินหมิงตงมอบไฟแช็กหมายเลข 46 ให้กับลู่ชิงสี

"เฉินเฟยไป่มาจากกองทัพเมืองจิน และเขาเป็นทหารภายใต้การดูแลของผู้บัญชาการลู่ เป็นการดีสำหรับกองทัพของคุณและให้คุณเป็นผู้จัดการเรื่องของเขา"