ตอนที่ 55 ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม
“คุณชายกู่ อภัยให้ข้าด้วย...”
เย่หลิวลี่รู้สึกอับอายมากพอพูดคำเหล่านั้น เสียงของนางสั่นเครือ แสดงให้เห็นว่านางต้องใช้ความกล้าและความมุ่งมั่นแค่ไหนเพื่อพูดคำเหล่านี้ นางรู้สึกเหนื่อยล้ามากทันทีที่พูดจบ
ในฐานะเจ้าหญิงน้อยของตระกูลเซียนโบราณเย่ นางเหมือนดวงจันทร์สว่างที่เปล่งแสงเหนือดวงดาวตั้งแต่เกิด นางไม่เคยเจอกับความอัปยศเยี่ยงนี้มาก่อน!
แต่นางไม่สามารถทำอะไรชายตรงหน้านางได้ และแม้กระทั่งภูมิหลังนางก็ยังสู้เขาไม่ได้!
“เจ้าไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไร!ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผล ไม่มีทางที่ข้าจะทำให้เจ้าลำบากใจเพราะเรื่องเล็กน้อยพรรค์นี้”
กู่ฉางเกอตอบ และสั่งให้เฒ่าหมิงหยุดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น
แม้เขาจะพูดอย่างชอบธรรมด้วยใบหน้าตรงไปตรงมา แต่เย่หลิวลี่รู้ว่านอกจากนางแล้ว คนอื่นคงตายหมดถ้านางไม่ขอโทษเขา!
ชายคนนี้อันตรายมาก!
ไม่ว่าจะเป็นวิธีการหรือความคิดที่คาดเดาไม่ได้ ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาทำให้นางกลัว นางเสียใจที่เอาตัวเองมาหาเขา ทำไมนางถึงประมาทขนาดนี้?ทำไมนางไม่สืบสวนเรื่องราวให้ดีก่อนมาทวงความยุติธรรม?
นางหยิบหินขึ้นมา และเผลอทำตกใส่เท้าตัวเองชัดๆ!
“เห็นไหม คุณหนู ข้าบอกท่านแล้วว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดและคุณชายกู่จะไม่ถือสาท่านถ้าท่านยอมรับความผิด”
ป้าเสวี่ยถอนหายใจอย่างโล่งอก ในทางกลับกัน เย่หลิวลี่กลับจ้องนางเขม็ง
ผู้ติดตามคือคำพูดที่ให้เกียรติ แต่จริงๆแล้ว ป้าเสวี่ยไม่ต่างอะไรกับข้ารับใช้!แต่วันนี้ ข้ารับใช้ผู้นี้กลับทำเกินเลยและตัดสินใจแทนนาง!
เย่หลิวลี่สาบานว่าจะรายงานการกระทำของป้าเสวี่ยให้ท่านพ่อรู้ทันทีที่นางกลับไปอาณาจักรเบื้องบน!
ป้าเสวี่ยอดยิ้มแห้งไม่ได้พอเห็นสายตาโกรธเคืองของคุณหนู นางไม่กังวลเลย ถ้าผู้นำได้ยินเรนื่องวันนี้ เขาจะต้องเข้าใจและเห็นด้วยกับนางแน่
เหนือสิ่งอื่นใด คุณชายกู่คือคนที่คู่ควรจะเป็นมิตรกับตระกูลเซียนเย่ แค่คำขอโทษนั้นไม่นับเป็นอะไร มันแค่ว่าคุณหนูยังเด็ก และไม่เต็มใจยอมรับความพ่ายแพ้
ทุกอย่างที่ป้าเสวี่ยทำก็เพื่อตระกูลและคุณหนู!
พอเฒ่าหมิงถอนพลัง แรงกดดันน่ากลัวที่กดทับทุกคนก็หายไป
“ขอบคุณ!ขอบคุณคุณชายที่เมตตา!”
“ขอบคุณคุณชายที่เมตตา!”
สิ่งมีชีวิตของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ยังคงคุกเข่า และขอบคุณกู่ฉางเกอไม่หยุดปาก
“ไม่ต้องขอบคุณข้า มันเป็นคุณหนูเย่หลิวลี่ที่ช่วยชีวิตพวกเจ้า พวกเจ้าควรขอบคุณนาง”
กู่ฉางเกอตอบ
ระหว่างเขากับเย่หลิวลี่ พวกสิ่งมีชีวิตภูเขาศักดิ์สิทธิ์ย่อมขุ่นเคืองเย่หลิวลี่กว่า..กู่ฉางเกอรู้เรื่องนี้ดี เขาจึงยุยงให้เกิดความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายต่อ
เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่ได้เสียหายอะไร
“ข้าขอบังอาจถามชื่อของคุณชายกู่ได้หรือไม่?”
ตอนนี้เอง เย่หลิวลี่ที่ตั้งสติได้แล้วจ้องกู่ฉางเกอด้วยแววตาขยะแขยง
คนชั่วผู้นี้ผิวหนาซะจริง!
“กู่ฉางเกอ!’
ตอนนี้ สีหน้าไม่แยแสของกู่ฉางเกอหายไปแล้ว ด้วยรอยยิ้มอ่อนที่ประดับหน้า เขาส่งถ้วยชาในมือให้ซูชิงเกอ
ใบหน้าสงบและอ่อนโยนของเขาทำให้คนรู้สึกถึงความสูงส่ง
แน่นอน นั่นสำหรับคนอื่น แต่ไม่ใช่กับพวกเขาที่เห็นโฉมหน้าแท้จริงของเขามาแล้ว
เย่หลิวลี่ไม่คิดว่ากู่ฉางเกอจะเปลี่ยนหน้าได้เร็วขนาดนี้ และนี่ก็ยิ่งเพิ่มความไม่สบายใจของนาง เหนือสิ่งอื่นใด คนที่น่ากลัวสุดคือพวกที่อ่านอารมณ์ไม่ออก
มันจะไม่มีทางบอกได้ว่าคนแบบนั้นคิดอะไรอยู่!
“คุณชายกู่ เหตุผลที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อสอบถามถึงเรื่องบางเรื่อง ไม่สิ พูดให้ถูก ข้ามาเพื่อทวงความยุติธรรม!’
เย่หลิวลี่สูดลมหายใจลึกเพื่อสงบอารมณ์ ไม่ว่ายังไง นางก็ต้องทวงความยุติธรรมจากกู่ฉางเกอให้ได้!
“โอ้?”กู่ฉางเกอเลิกคิ้ว และพูดด้วยรอยยิ้มลึกลับ“เจ้ามาทวงความยุติธรรมอะไรละ?ผู้แซ่กู่จำไม่ได้ว่าเคยไปยุ่งกับคุณหนูเย่...”
“มันไม่เกี่ยวกับข้า แต่เป็นพี่ชายข้า เย่เฉิน!”
เย่หลิวลี่ตรงเข้าประเด็นนางไม่สามารถทนท่าทางเสแสร้งของกู่ฉางเกอได้
ในทางกลับกัน กู่ฉางเกอกลับชอบความรู้สึกของการทำให้คนอื่นยอมจำนนได้ พอเห็นว่าอีกฝ่ายเกลียดเขามาก และอดใจรอไม่ไหวที่จะกัดคอเขา เขาก็ยิ่งรู้สึกอยากปราบพยศอีกฝ่าย
ต่อให้เย่หลิวลี่จะเป็นเจ้าหญิงน้อยของตระกูลเซียนเย่ กู่ฉางเกอก็ไม่คิดไว้หน้านาง แน่นอน เขาอยากทำให้นางคุกเข่าอ้อนวอน แต่เขารู้ว่านั่นจะให้ผลตรงข้าม และหญิงวัยกลางคนข้างนางก็ย่อมไม่ปล่อยให้เกิด
การผลักดันเย่หลิวลี่ เจ้าหญิงตระกูลเย่ให้คุกเข่าจะถือเป็นการตบหน้าทั้งตระกูลเย่
กู่ฉางเกอไม่โง่พอจะทำแบบนั้น ถ้าเขาทำ เขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่ตอนกลับอาณาจักรเบื้องบน
ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป
สำหรับการฆ่าพวกเย่หลิวลี่?ไม่ว่ามันจะเป็นไปได้หรือไม่ กู่ฉางเกอก็ไม่คิดทำอะไรที่ทำให้เขาขาดทุนมากกว่าได้รับ
ไม่มีทางที่ลูกสาวของผู้นำตระกูลเย่จะไร้สมบัติช่วยชีวิตหรืออะไรทำนองนั้น เขาต้องใช้วิธีการอื่นเพื่อจัดการกับเย่หลิวลี่
“ทวงความยุติธรรมให้เย่เฉิน?ข้าจำไม่ได้ว่าไปทำอะไรเขา...คุณหนูเย่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?”
“ทำไมข้าต้องปล่อยเขาไปถ้าเขาอยากทำอะไรเขาจริง?การบีบมดอย่างเขาให้ตายไม่ใช่เรื่องยากสำหรับข้า”
กู่ฉางเกอพูดด้วยรอยยิ้ม
เย่หลิวลี่รู้สึกว่าลมหายใจนางขาดช่วงพอได้ยิน นางรู้สึกราวกับเขากำลังดูถูกนางและทุกอย่างรอบตัวนาง!
น่าเสียดาย มันเป็นความจริงที่พี่ชายเย่เฉินของนางไม่ต่างอะไรจากมดต่อหน้าคนของกู่ฉางเกอ และนางก็อดรู้สึกสับสนไม่ได้
ทั้งสองเป็นศัตรูกันได้ไง?
พูดตามตรรกะ พี่ชายเย่เฉินไม่รู้ตัวตนจริงของนาง แล้วเขาจะรอดได้ไงหลังตอแยกู่ฉางเกอ?หรือกู่ฉางเกอไม่เคยคิดพยายามฆ่าพี่ชายเย่เฉินของนาง?
แล้วพี่ชายเย่เฉินเป็นอะไร?อะไรที่ทำให้เขาต้องหนีไป?
กู่ฉางเกอเดาถึงความคิดของนางได้ผ่านสีหน้าสับสนของนาง เขาอดหัวเราะในใจไม่ได้
ทำไมเขาถึงไม่ฆ่าเย่เฉินนะเหรอ?
เห็นได้ชัดว่าเพราะเขาอยากบีบเค้นอีกฝ่ายก่อนนะสิ เขาจะเค้นให้ได้มากที่สุดก่อนส่งไปโรงเชือดไงละ!
เย่หลิวลี่จะมาเข้าใจเหตุผลเขาได้ไง?
“เป็นไปไม่ได้!พี่ชายเย่เฉินเป็นคนสัตย์ตรงที่จะไม่มีวันทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด!”
เย่หลิวลี่ส่ายหัวอย่างไม่อยากเชื่อ ในเวลาเดียวกัน สายตานางก็หยุดที่ซูชิงเกอ ผู้ยืนข้างกู่ฉางเกอ
ตามข่าวลือ พี่ชายเย่เฉินคือคางคกที่อยากกินเนื้อห่าน และหมายจะครองสาวงามอันดับหนึ่งแห่งแดนบูรพา!และพอซูชิงเกอสวมชุดขาวราวกับหิมะ นางก็ดูเหมือนเทพธิดาจริงๆ!
เย่หลิวลี่มั่นใจในรูปร่างหน้าตาของนาง แต่เมื่อนางเทียบตัวเองกับผู้หญิงตรงหน้า นางก็ตระหนักว่านางสู้ไม่ได้!
นางมีเสน่ห์อย่างน่าเหลือเชื่อที่นางไม่อาจสู้ได้ในตอนนี้
ผู้หญิงเช่นนี้มีความสามารถจะกุมหัวใจของพี่ชายเย่เฉินได้จริง ข่าวลืออาจไม่ผิด...
“ในเมื่อคุณชายกู่ไม่ตั้งใจฆ่าพี่ชายเย่เฉิน แล้วทำไมท่านถึงทำลายดินแดนเจียโหลวที่เกี่ยวข้องกับพี่ชายเย่เฉินเล่า?”
เย่หลิวลี่พลันเงยหน้าจ้องกู่ฉางเกอด้วยดวงตาแดงก่ำ นางไม่เต็มใจยอมรับความจริง และอดหยุดตั้งคำถามไม่ได้
เหนือสิ่งอื่นใด ข่าวลือบอกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนเจียโหลวปฏิเสธที่จะเปิดเผยที่อยู่ของพี่ชายเย่เฉิน และนั่นทำให้กู่ฉางเกอสั่งคนของเขาให้กำจัด
นางไม่สามารถหาเหตุผลในเรื่องนี้ได้
“ไร้สาระ!”
ตอนนี้เอง ใบหน้าของกู่ฉางเกอเปลี่ยนไปและพูด“หรือคุณหนูเย่จะมาที่นี่เพื่อสอบปากคำข้า?ข้าเหยียบมดให้ตายแล้วจะทำไม?ตั้งแต่เมื่อไรที่ข้าต้องอธิบายทุกการกระทำของข้าให้เจ้าฟัง?”
คำพูดของกู่ฉางเกอทำให้เย่หลิวลี่สำลักและใบหน้าก็ขาวซีด นางอดกำกระบี่ยาวแน่นไม่ได้ หัวของนางอื้ออึง ไม่รู้ว่จะตอบสนองเขายังไง
เขาพูดถูก!
การทำลายดินแดนเจียโหลวไม่ต่างอะไรจากการเหยียบมด ทำไมเขาต้องมีเหตุผล?
“คุณหนูเย่ มีอะไรที่เจ้าอยากถามอีกไหม?ถ้าไม่ งั้นก็เชิญกลับ”
กู่ฉางเกอพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ แสดงความปรารถนาที่จะส่ง’แขก’ เขาควรฝังหนามไว้ในใจของเย่หลิวลี่ได้แล้ว สำหรับว่ามันจะเกิดผลไหม งั้นก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของเขาในอนาคต
แน่นอน เขามีวิธีอื่นที่จะจัดการกับนางต่อให้วางหนามไม่สำเร็จ
ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา!
