ผมได้รับพลังแห่งลิชมาพิชิตสาวงาม ตอนที่ 19

ผมได้รับพลังแห่งลิชมาพิชิตสาวงาม ตอนที่ 19

"เยี่ยม เธออยู่ที่นี่เอง!" หลี่เสี่ยวเฟยระบายหายใจอย่างโล่งอก "ฉันเองก็ถูกปลุกจากสายของท่านคณบดีเหมือนกัน เขาบอกให้ฉันมาตามหาเธอ!"

"มีอะไรเหรอครับ?" เซี่ยเยี่ยนถามด้วยความประหลาดใจ

คนอื่นๆเองก็มองไปที่หลี่เสี่ยวเฟยอย่างประหลาดใจเช่นกัน นี่ก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงสงสัยว่ามีเรื่องสําคัญอะไรถึงต้องตามหาตัวเซี่ยเยี่ยน

"มีคนโทรหาท่านอธิการบดีซี และท่านอธิการบดีซีก็โทรหาท่านคณบดี แล้วท่านคณบดีก็โทรหาฉัน บอกให้ฉันตามหาเธอ เขาบอกว่ามีคนแซ่หลิวกําลังตามหาตัวเธออยู่!" หลี่เสี่ยวเฟยก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้เหมือนกัน เขาสงสัยว่านักศึกษาใหม่ที่ชื่อว่าเซี่ยเยี่ยนผู้นี้มีภูมิหลังแบบไหนกันแน่ถึงกับสามารถทําให้ประธานาธิบดีซีลุกขึ้นมาจัดการเรื่องราวให้กลางดึกแบบนี้

"บ้าเอ๊ย! เซี่ยเยี่ยน นี่นายเป็นลูกหลานคนใหญ่คนโตหรอกเรอะ? นึกไม่ถึงว่านายจะแบคใหญ่ขนาดนี้!" จ้าวเฉียงอุทาน

"สภาพฉันดูคล้ายนักรึไง?" เซี่ยเยี่ยนยิ้มอย่างเต็มฝืน คิดไม่ถึงว่าตระกูลหลิวจะหาตัวเขาเจอเร็วขนาดนี้ นี่ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงอำนาจของเงินตรา เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า "ผู้ดูแลหอครับ ผมคงต้องรบกวนให้คุณบอกคนๆนั้นว่าตอนนี้มันดึกแล้วถ้ามีอะไรก็ไว้คุยพรุ่งนี้เช้า"

"ตะ..แต่มันเป็นคําสั่งจากท่านอธิการบดีเชียวนะ!" หลี่เสี่ยวเฟยตกตะลึงจนแข็งค้าง อีกฝ่ายเป็นคนที่สามารถทําให้ท่านอธิการบดีซีออกโรงได้ กระนั้นเซี่ยเยี่ยนกลับไม่ไว้หน้าท่านอธิการบดีแต่อย่างใด เขากลับตอบปฏิเสธ หลี่เสี่ยวเฟยสงสัยว่าเซี่ยเยี่ยนยังเห็นท่านอธิการบดีซีอยู่ในสายตาบ้างหรือไม่

"งั้นเอาแบบนี้มั้ยครับ คุณมีเบอร์ของคนๆนั้นมั้ยครับ? เดี๋ยวผมคุยกับเขาเอง" เซี่ยเยี่ยนไม่ต้องการจะล่วงเกินอธิการบดีเกินไป เพราะนั่นรังแต่จะทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของเขาที่เหลือเต็มไปด้วยความยุ่งยาก

"แป๊ปนึงนะ เดี๋ยวฉันลองขอดู...." หลังจากตระหนักว่าเซี่ยเยีย่นไม่ได้ล้อเล่นหลี่เสี่ยวเฟยก็โทรหาคณบดี จากสีหน้าท่าทางที่แสดงออกมาแล้ว ดูเหมือนว่าคณบดีกําลังกล่าวตำหนิเขาผ่านทางโทรศัพท์ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็บันทึกหมายเลขและส่งต่อให้กับเซี่ยเยี่ยน "เฮ้อ! ฉันโดนตําหนิเข้าแล้ว!"

เซี่ยเยี่ยนเองก็พลอยรู้สึกไม่ดีไปด้วย ตระกูลหลิวคิดว่าโลกนี้หมุนรอบตัวพวกเขารึยังไง?

เมื่อได้เบอร์มา เขาก็กดโทร เมื่ออีกฝ่ายรับสาย เขาก็ถามด้วยเสียงหงุดหงิด "สวัสดีครับ นั่นใครตามหาผมอยู่?"

"เซี่ยเยี่ยน นี่ฉันเอง หลิวเสวี่ยเอ๋อร์!" มีเสียงที่ฟังดูกังวลดังมาจากปลายสาย

"มีอะไรงั้นเหรอ?"

"ปู่ของฉันเพิ่งเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล นายมาดูท่านหน่อยได้มั้ย?"

"ยังไม่ว่าง ฉันกําลังจะนอนแล้ว"

"เซี่ยเยี่ยน ปู่ของฉันเขา..."

"นั่นปู่เธอ ไม่ใช่ปู่ฉัน!" เซี่ยเยี่ยนกล่าวขัดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "ฉันก็คืนเงินไปแล้วไม่ใช่หรือไง? ทำไมยังตามมากวนฉันอีก?"

เซี่ยเยี่ยนนึกเสียใจ เมื่อตอนบ่ายเขาไม่ควรเข้าไปยุ่งกับหลิวเสวี่ยเอ๋อร์เลยจริงๆ ในเมื่อได้เงินมาแล้ว ยังจะมีบริการหลังการขายอะไรอีกล่ะ? เฮ้อ เขาถูกอีกฝ่ายต้มเอาแล้ว!

"เซี่ยเยี่ยน ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนั้น..." หลิวซูเอ๋อร์รู้สึกกังวล เธอเองก็รู้ว่าเซี่ยเยี่ยนจะต้องกำลังโมโหอยู่แน่ๆ แต่หากว่าเขายังโมโหใส่และไม่ยอมมอบสร้อยเรเควี่ยมทั้งสองเส้นมาให้ อาการของปู่เธอคงไม่มีหวังแล้ว

'ใจแข็งไว้!' เซี่ยเยี่ยนเกือบจะใจอ่อนหลังจากได้ยินเสียงหญิงสาวน่ารักมาเอ่ยปากขอโทษ แค่เขาก็รีบตั้งสติกลับมา 'มีผู้ชายตั้งมากเท่าไรที่ถูกมารยาหญิงทำร้ายเอา? ไม่ได้! เรื่องอะไรฉันต้องถูกหลอกใช้ด้วย!'

"ฉันเหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยโทรมา!" หลังจากใคร่ครวญอยู่หลายรอบ เซี่ยเยี่ยนก็ตัดสินใจว่าจะไม่ตัดสายอีกฝ่ายอย่างไร้เยื่อใย เพราะเขายังขายสร้อยเรเควี่ยมไม่ได้เลย

"ดะ...ได้ พรุ่งนี้เช้าฉันจะโทรหานาย!" หลิวซูเอ๋อไม่กล้าบังคับเขา ดังนั้นจึงตอบตกลงอย่างช่วยไม่ได้

"แค่นี้นะ คนจะหลับจะนอน" เซี่ยเยี่ยนบ่น หลิวเสวี่ยเอ๋อร์ที่อยู่ปลายสายถึงกับกัดฟันกรอด หากว่าเซี่ยเยี่ยนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอจัดกัดเขาให้จมเขี้ยวไปเลย!

ขณะที่เขากำลังจะวางสาย เซี่ยเยี่ยนก็นึกอะไรขึ้นมาได้ "อ้อใช่ อย่าใช้อธิการบดีหรือคณบดีมาขู่ฉันอีก! ฉันยังอยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบๆ!"

"ตู๊ดๆ!" หลิวเสวี่ยเอ๋อร์กดตัดสายทันที

"หยาบคายจริงๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะสูบเลือดสูบเนื้อเธอให้หนักๆ

เลย!"เซี่ยเยี่ยนไม่พอใจและปิดโทรศัพท์ของเขา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา เขาก็พบว่าคนอื่นๆกําลังมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ

"เซี่ยเยี่ยน คนที่ตามหานายเป็นสาวสวยงั้นเหรอ?" จ้าวเฉียงตาลุกวาวขณะถาม

"จะว่างั้นก็ได้" เซี่ยเยี่ยนพยักยอมรับ ถึงยัไงหลิวเสวี่ยเอ๋อร์ก็เป็นสาวสวยจริงๆนั่นแหละ

"แล้วนายยังไปหยาบคายกับสาวสวยแบบนั้นอีก? ระวังเถอะ นายอาจจะต้องเป็นโสดไปชั่วชีวิต!!" ฉินเจี้ยนถอนหายใจ

"เพื่อนเอ๋ย ก็จริงที่ว่าบางครั้งเราก็ควรเอาใจผู้หญิง แต่เธอไม่ได้กำลังจะแต่งงานกับฉันสักหน่อย เพราะงั้นทำไมฉันจะต้องไปคอยเอาใจเมียคนอื่นด้วยล่ะ?" เซี่ยเยี่ยนตบบ่าฉินเจี้ยนพลางพูดอย่างตรงไปตรงมา

"ก็ฟังดูสมเหตุสมผล..." ฉินเจี้ยนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

"อย่าไปฟังคำพูดเหลวไหลของเขา เอาใจเมียคนอื่นก็น่าสนใจอยู่!" แววตาของจ้าวเฉียงฉายประกายแปลกประหลาด ขณะที่กล่าวด้วยรอยยิ้มลี้ลับ

ทั้งเซี่ยเยี่ยนและฉินเจี้ยนต่างก็หันมายกนิ้วกลางให้

"พี่ผู้ดูแล ขอโทษด้วยครับที่ทําให้ต้องวุ่นวายกลางดึก" หลังจากที่เดินออกมาส่งหลี่เสี่ยวเฟยที่หน้าห้อง เซี่ยเยี่ยนก็กล่าวขอโทษขอโพย

"ไม่เป็นไร ฉันไม่โทษเธอหรอก" หลี่เสี่ยวเฟยทำท่าอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็จากไปโดยไม่พูดอะไร

"เซี่ยเยี่ยน อธิบายความสัมพันธ์ของนายกับสาวสวยคนนั้นหน่อยซิ! สาวสวยที่สามารถทําให้อธิการบดีซีลุกขึ้นมาทำงานให้ตอนดึกได้คงไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาๆแน่!" หลังจากปิดประตูแล้ว จ้าวเฉียงและฉินเจี้ยนก็เดินล้อมวงเข้ามา แม้ว่าโหวเสี่ยวเทียนจะไม่พูดอะไร แต่สายตาเป็นเชิงถามไถ่ที่มองมาก็บ่งบอกชัดเจนแล้ว

"ระหว่างเราไม่มีอะไรทั้งนั้น! ไปๆ นอนได้แล้ว!" เซี่ยเยี่ยนไล่พวกเขาก่อนจะปิดไฟ