บทที่ 19

บทที่ 19

อย่างไรก็ตามเสี่ยวฮ่าว ได้ให้คำตอบอย่างรวดเร็ว เขาชี้ไปที่ข้อมือของจี้จือเหยา และกล่าวว่า “สายรัดข้อมือนี้เป็นสินค้าสนับสนุนที่แฟนเมดเปิดตัวเมื่อปีที่แล้วเมื่อ Chinese Summer เข้าสู่ลีก Heroes International ดูครั้งเดียวแล้วฉันเดาได้เลยว่าคุณเป็นผู้ที่ชื่นชอบ eSports”

จี้จือเหยาเหลือบมองที่สายรัดข้อมือสีน้ำเงินและสีขาวที่มีสีซีดจางบนข้อมือของเขาและเข้าใจทันที เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตราย “ตอนนั้นผมตกหลุม eSports”

ดวงตาของเขากวาดไปรอบๆ และทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าข้อมือของเซียวฮ่าวถูกพันด้วยผ้าพันแผลสีขาว ยับยั้งการแสดงออกของเขาเล็กน้อย เขาถามว่า “พี่ชายคุณได้รับบาดเจ็บหรือ”

“การเล่นอาชีพมักจะมีอาการบาดเจ็บที่มือ”

เสี่ยวฮ่าวโบกมืออย่างเฉยเมยราวกับว่าต้องการเปลี่ยนหัวข้อ “คุณต้องการลายเซ็นไหม”

แม้ว่าจี้จือเหยา จะไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นแฟนทีม Mix battleteam ที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่สำหรับลายเซ็นแล้ว ทำไมจะไม่ต้องการล่ะ

ดังนั้นเขาจึงยิ้มและตอบว่า 'ใช่' เขายืนขึ้นเพื่อขอกระดาษและปากกาจากแคชเชียร์ เขาวางมันไว้ข้างหน้าเสี่ยวฮ่าว

ในขณะที่เสี่ยวฮ่าวไม่คิดว่าจีจื้อเหยาจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ เขาต้องคิดสองสามวินาทีหลังจากรับปากกาจากเขาและเซ็นชื่อ 'เสี่ยว' หลังจากลงนามในคำ เขาได้เพิ่ม 'Mix.Xiao' อีกอันด้านล่าง

ทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษอยู่ที่นั่นแม้ว่าจะคดเคี้ยวเล็กน้อยและก็ไม่ยากที่จะเห็นว่าเจ้าของลายมือนั้นจริงจังแค่ไหน

“ขอบคุณครับพี่”

จี้จือเหยาขอบคุณเขาอย่างเป็นทางการ ถอดเคสโทรศัพท์ออก และภายใต้การจ้องมองที่ตะลึงงันของเสี่ยวฮ่าว เขาได้ยัดการ์ดเล็กๆ ที่มีลายเซ็นเข้าไป

เมื่อเขาคืนปากกาและกระดาษ น้ำแข็งใสผลไม้ชามใหญ่ก็พร้อมเช่นกัน

จี้จือเหยายกถุงพลาสติกแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ เขายิ้ม. “พี่เสี่ยว อาหารของผมพร้อมแล้ว ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ผมขอเพิ่มคุณใน WeChat เพื่อคุยกับคุณทีหลังได้ไหม ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เปิดเผยมันแน่นอน”

เสี่ยวฮ่าวก็ชอบเขามากเช่นกัน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ขณะค้นหารหัส QR เขาพูดว่า “แม้ว่าคุณจะเปิดเผยก็ไม่มีใครต้องการ”

ทั้งคู่ได้เพิ่มกันและกันใน WeChat จี้จือเหยากังวลว่าน้ำแข็งใสจะละลาย ดังนั้นหลังจากแลกเปลี่ยนคำพูดอีกสองสามคำ เขาก็กล่าวคำอำลาและจากไป เสี่ยวฮ่าวถูกทิ้งให้จ้องมองและเบื่อที่เคาน์เตอร์ หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยข้างหูของเขา

“ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?”

เสี่ยวฮ่าวหันกลับมาแล้วส่งเสียงผิวปากไปที่คนตรงหน้าทันที ถ้าจีจือเหยายังอยู่ที่นี่ เขาอาจสงสัยว่าเด็กขี้อายที่เขาเห็นจริง ๆ แล้วเป็นผี

“กัปตัน มาที่นี่ทำไม”

“ลงจากรถไปสูดควัน”โม่ฮ่วยเฟิง กระชับกับคำพูดของเข

า “ระหว่างนั้นมาดูว่ามือของนายจะหักจากการถือน้ำแข็งใสและเค้กเจ็ดถึงแปดส่วนหรือไม่”

“… มือผมแค่บาดเจ็บ ไม่ได้พิการ”

เสี่ยวฮ่าวพึมพำเบา ๆ เห็นได้ชัดว่าไม่กล้าแสดงออกต่อหน้าเผด็จการของทีม ดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้อย่างรวดเร็วมาก จู่ๆ ก็รู้สึกตื่นเต้น “กัปตัน ผมเจอแฟนแกงค์ก่อนหน้านี้! เขายังเริ่มเพิ่มผมใน WeChat ด้วย”

เสี่ยวฮ่าวเต้นด้วยความปิติในขณะที่ยืดหน้าจอโทรศัพท์ออก โม่ฮวยเฟิงก้มศีรษะลงเล็กน้อยและเยาะเย้ยเล็กน้อย “นายยังมีแฟนอยู่นะ…”

เขาพูดจนถึงที่นี่และหยุดกะทันหัน

โม่ฮ่วยเฟิงมองไปที่ภาพที่แสดง MelonRind ของแฟนคลับของเสี่ยวฮ่าวและชื่อผู้ใช้ 'MelonRind' และเขาก็หรี่ตาลงทันที

“นี่แฟนคลับนายเหรอ”

เสี่ยวฮ่าวที่ไม่เคยพบแฟนแก๊งค์มานับหมื่นปี รู้สึกยินดีเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะรู้อยู่ในใจว่าจีจื้อเหยาไม่ได้วางแผนพิเศษที่จะแก๊งค์เขาเลย มันเป็นเพียงการเผชิญหน้าโดยบังเอิญ แต่สิ่งนี้ไม่ได้ขัดขวางเขาสักนิดจากการได้รับความมั่นใจ “ใช่ เขายังขอลายเซ็นผมและจากไปอย่างมีความสุข”

ดีมาก.

โม่ฮ่วยเฟิงใช้ฟันกัดบุหรี่ในปากของเขา สิ่งที่ปรากฏในความคิดของเขาคือฉากของคนบางคนที่ต้องการเปลี่ยนการรับรู้ของเขาที่มีต่อการเล่นเกม

ความคิดบางอย่างที่เขามีก่อนหน้านี้กลับกลายเป็นเรื่องที่น่าสนใจ