630 - ความแค้นที่ไม่อาจลบเลือน
630 - ความแค้นที่ไม่อาจลบเลือน
เมื่อได้ยินคำอธิบายนี้เย่ฟ่านก็ใช้แขนเสื้อของเขากวาดเอาเม็ดทรายทั้งหมดด้วยความโล�
“บูม!”
แม่น้ำเจ็ดสีพุ่งขึ้นอย่างรุนแรง เย่ฟ่านประมาทน้ำหนักของเมล็ดทรายเหล่านี้มากเกินไปและทำให้แขนเสื้อของเขาขาดกระจุย
“มันมีพลังมากแค่ไหนกันนะ?”
เย่ฟ่านตกตะลึง ทรายหลากสีเหล่านี้น่ากลัวอย่างยิ่งแม้แต่บัวสีครามที่เป็นอวตารของเขายังถูกทำลายในครั้งเดียว แต่ภายใต้การช่วยเหลือของจักรพรรดิตำในที่สุดเขาก็รวบรวมมาแล้วทรายทั้งหมดไว้ในขวดหยกที่งดงาม
หลังจากนั้นเย่ฟ่านก็หันกลับมามองสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม แส้ศักดิ์สิทธิ์ในมือของเขาฟาดออกไปอย่างรุนแรงทำให้วิญญาณของหญิงสาวคล้ายจะแตกสลายออกจากคลัง
“บูม!”
แส้ศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ปลดปล่อยแสงหรือความเป็นมงคลใดๆ เพียงแต่อานุภาพของมันนั้นน่ากลัวอย่างถึงที่สุด หากถูกโจมตีเข้าไปตรงๆอย่าว่าแต่หญิงสาวคนหนึ่งเลย ต่อให้เป็นผู้สูงสุดที่มีอายุหลายพันปีก็ยากที่จะเอาตัวรอดได้
ในทันใดนั้นหน้าผากของสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินก็แยกออกจากกัน วิญญาณที่ซีดเซียวขนาดเล็กของนางบินออกมาด้วยความกลัวและถูกเย่ฟ่านบีบไว้ในมืออย่างแน่นหนา
“เอาทรายของข้าคืนมา!”
เมื่อครู่นี้นางได้ยินคำพูดของจักรพรรดิคำ และในที่สุดก็รู้ว่าของวิเศษที่นางโยนออกไปเมื่อสักครู่นี้คืออะไร หากนางรู้ว่ามันจะเป็นของที่มีคุณค่าถึงระดับนี้ต่อให้นางถูกทรมานจนตายก็ไม่มีทางที่นางจะใช้มันอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านจะให้โอกาสนางได้อย่างไร ทะเลสีทองแห่งความทุกข์ของเขาปลดปล่อยแสงเจิดจ้าครอบคลุมวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของหญิงสาวอย่างรุนแรง
“แปรง!”
ทันใดนั้นกระจกสีขาวสดใสก็ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า พลังศักดิ์สิทธิ์ของมันรุนแรงอย่างยิ่งและโอบล้อมไปด้วยกลิ่นอายของของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์อย่างรุนแรง
“กระจกหยินหยาง!”
ทุกคนที่อยู่ห่างไกลอุทาน นี่เป็นอาวุธประจำตัวของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์นิกายหยินหยางแห่งจงโจว ไม่คิดว่าเขาจะมอบมันให้กับสตรีศักดิ์สิทธิ์หยิน!
“ฮึ่ม!”
เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา ร่างกายของเขาถูกปิดผนึกอย่างแน่นหนาไม่สามารถบดขยี้วิญญาณของสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินได้
"นี่คือกระจกหยินหยาง มันผนึกส่วนเสี้ยวของวิญญาณปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางไว้ หรือว่ามันจะเป็นกระจกหยินหยางที่แท้จริง!"
"นี่เป็นเพียงการเลียนแบบ กระจกหยินหยางของจริงถูกสร้างขึ้นโดยปราชญ์โบราณที่เป็นบรรพบุรุษนิกายหยินหยาง แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับอาวุธเต๋าสุดขั้ว แต่มันก็เป็นครึ่งก้าวอาวุธเอาสุดขั้วอย่างไม่ต้องสงสัย”
ในระยะไกล หลายคนพูดคุยกันด้วยความตกใจ
เย่ฟ่านไม่มีทางเลือกอื่น หน้าผากของเขาเปิดออกอย่างช้าๆก่อนที่ทะเลศักดิ์สิทธิ์สีทองจะไหลทะลักออกมาอย่างรุนแรง
“นี่เป็นเพียงของเลียนแบบเท่านั้น มันไม่สามารถสังหารข้าได้!”
ทันใดนั้นคัมภีร์เต๋าเพียงหน้าเดียวของเขาก็บินออกมาอย่างรวดเร็ว มันเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าสีทองก่อนจะตัดผ่านกระจกหยินหยางราวกับเต้าหู้
"แดง!"
แต่ในขณะที่ทุกคนต่างเข้าใจว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินต้องตายอย่างแน่นอนแล้ว ที่ด้านหลังของนางกลับปรากฏเงาสีดำขนาดใหญ่ขึ้น!
“นั่นอะไรน่ะ?” ทุกคนแปลกใจ
เบื้องหลังสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินเงาสีดำค่อยๆก่อตัวอย่างช้าๆก่อนที่มันจะกลายเป็นชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวนั่งอยู่บนแท่นศิลาขนาดใหญ่
“ถ้าเจ้ากล้าฆ่าศิษย์ของข้า ข้าสาบานว่าจะตามล่าเจ้าไม่ว่าเจ้าจะหนีไปที่ไหนก็ตาม!” เสียงพึมพำดังขึ้นในใจของเย่ฟ่าน
สตรีศักดิ์สิทธิ์หยินมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ความเป็นความตายของนางอยู่ในมือถือเย่ฟ่าน แม้ว่าเขาจะได้รับคำเตือนจากอาจารย์ของนางแล้ว แต่นางก็ไม่มั่นใจว่าเย่ฟ่านจะเกิดความเกรงกลัวหรือไม่
“เฉียง!”
กระบี่มังกรดำของเย่ฟ่านแทงเข้าหาภาพธรรมของประมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางอย่างรุนแรง ในขณะเดียวกันมือซ้ายของเขาที่กุมวิญญาณของสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินก็บดขยี้เข้าหากันทันที
“เดี๋ยวก่อนสหายน้อย!”
แสงสีเลือดส่องประกายและชายชราที่เป็นเจ้าของภาพธรรมก็ยื่นมือออกมาฝากเย่ฟ่านด้วยสีหน้าร้อนรน
“อย่ากังวลไปเลยสตรีศักดิ์สิทธิ์ พวกเรามาแล้ว!” ในตอนนั้นเองที่ชายชราหลายคนรีบบินเข้ามาในทิศทางนี้
ในตอนแรกหัวใจของเย่ฟ่านเต้นผิดจังหวะ แต่หลังจากที่ได้เห็นว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดในพวกเขาอยู่ในระดับการเปลี่ยนแปลงครั้งที่สองของอาณาจักรแปลงมังกร รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
ชู!
กระบี่มังกรดำเย่ฟ่านกวาดออกไปด้านนอก ชายชราหลายสิบคนที่บินเข้ามาด้วยสีหน้าร้อนรนต่างก็หยุดชะงักและหันหลังกลับ แต่น่าเสียดายที่ทุกอย่างสายไปแล้ว
ปัง ปัง ปัง!
หมอกสีเลือดสาดกระจายไปทั่วท้องฟ้าราวกับพุไฟที่ถูกยิงขึ้นสู่ท้องฟ้า ภาพนั้นงดงามบาดตา แต่ก็เต็มไปด้วยความโหดร้ายที่ทำให้ทุกคนจิตใจสั่นสะท้าน
“วันนี้ไม่ว่าใครก็ช่วยเจ้าไม่ได้ ข้าบอกแล้วไงว่าข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือของตัวเอง!” เย่ฟ่านหันมากล่าวด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนจะบีบมือเข้าหากันอีกครั้ง
"ถ้าเจ้าฆ่าข้าอาจารย์ของข้าจะตามล่าเจ้า ต่อให้เจ้าได้รับความคุ้มครองจากราชาสวรรค์!”
"ถ้าอย่างนั้นเขาจะเป็นผู้สูงสุดอีกคนที่ตายด้วยมือของข้า!"
แสงสีทองสาดส่องไปทั่วท้องฟ้าและวิญญาณของสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินกำลังถูกเผาไหม้อย่างรุนแรง
“อา...”
หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด วิญญาณของนางหมองคล้ำลงเรื่อยๆราวกับจะแตกกระจายได้ตลอดเวลา
“เด็กน้อยเจ้ากล้าฆ่าลูกศิษย์ของข้า!” ภาพธรรมของชายชราที่นั่งอยู่บนแท่นหินคำรามด้วยความโกรธ
“อาจารย์!” สตรีศักดิ์สิทธิ์หยินตะโกน
“ฆ่านางแล้วจะทำไม?” เย่ฟ่านไม่สนใจ
ชายชราผมขาวมองเย่ฟ่านด้วยสายตาเย็นชาโดยไม่พูดอะไรอีก คำเตือนของเขาถูกส่งออกไปแล้วและตัวเขาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ หากเย่ฟ่านฝ่าฝืนคำเตือนโดยไม่มีความเกรงกลัวเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ปัง!
วิญญาณของสตรีศักดิ์สิทธิ์หยินถูกเย่ฟ่านบดขยี้จนแหลกละเอียดคามือ!
“ข้าเกลียดคำคมขู่มากที่สุด!” นี่คือคำพูดสุดท้ายที่สตรีศักดิ์สิทธิ์หยินได้ยิน
“ไม่ว่าเจ้าจะหลบหนีไปที่ใดข้าก็ต้องฆ่าเจ้าให้ได้!”
ภาพธรรมของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางส่งเสียงคำรามก่อนจะสลายไปในความว่างเปล่า
“สตรีศักดิ์สิทธิ์หยินถูกฆ่า ร่างเซียนโบราณมีความกล้าถึงระดับนี้!”
ทุกคนที่ชมการต่อสู้ต่างก็หวาดกลัวอยากที่จะทำใจยอมรับได้ พวกเขามองดูเย่ฟ่านสังหารหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่รุ่นเยาว์แห่งจงโจว และกลายเป็นพยานแห่งช่วงเวลาประวัติศาสตร์นี้!
ข่าวเรื่องนี้แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็วราวกับไฟไหม้ป่า มันเขย่าภาคใต้สั่นสะเทือนทั้งดินแดนรกร้างตะวันออก ในรอบหลายพันปีที่ผ่านมานี่เป็นบุคคลระดับบุตรศักดิ์สิทธิ์คนแรกที่ถูกศัตรูระดับเดียวกันฆ่าตาย!
สิ่งที่ทำให้ประมุขของนิกายหยินหยางคุ้มคลั่งถึงขีดสุด คือหลังจากที่สังหารสตรีศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาแล้วเย่ฟ่านยังตัดหัวของนางออกไปอีกด้วย!
ประมุขของนิกายหยินหยางสั่งระดมพลครั้งใหญ่ พวกเขาเตรียมจะยกกำลังจากภาคกลางมาตามล่าเย่ฟ่านถึงภาคใต้
อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เย่ฟ่านปลดปล่อยเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสามสิบคนออกมาจากขวดหยกก็ทำให้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์มากมายโกรธแค้นเป็นอย่างมาก
เด็กหญิงบางคนในนั้นเป็นถึงลูกหลานของผู้นำดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ของตงหวง
การกระทำของนิกายหยินหยางครั้งนี้นับเป็นการสร้างศัตรูมากมายอย่างคาดไม่ถึง ซึ่งทำให้พวกเขาได้รับความกดดันเป็นอย่างมาก
และสุดท้ายแผนการที่พวกเขาจะออกล่าเย่ฟ่านก็จำเป็นต้องพับลงไปโดยปริยาย!
“ลาก่อนหนานหยู(ภาคใต้)”
หลังจากนั้นเย่ฟ่านก็ข้ามความว่างเปล่าเข้าสู่จงโจวโดยเป้าหมายของเขาอยู่ที่ภูเขาอมตะและหน้าผาศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยความลึกลับ!
• ลืมอธิบายเรื่องนี้ครับ ในโลกอำพรางสวรรค์ประกอบไปด้วย ดินแดนรกร้างภาคเหนือ ภาคใต้และภาค ซึ่งสามดินแดนนี้ถูกเรียกว่าดินแดนรกร้างตะวันออก
จากนั้นก็จะมีแคว้นภาคกลางซึ่งมีขนาดใหญ่ทัดเทียมกับดินแดนรกร้างตะวันออก
ในดินแดนทั้งหมดทะเลทรายตะวันตกจะมีขนาดใหญ่มากที่สุดถึงมากกว่าดินแดนรถกลางตะวันออกและภาคกลางรวมกันหลายเท่า
ตามข้อมูลปัจจุบันยังไม่ทราบว่ามีดินแดนอื่นอีกหรือไม่เพราะเรื่องนี้ยังไม่ถูกเปิดเผย
