บทที่ 641: ทำลายด้วยหมัด!
บทที่ 641: ทำลายด้วยหมัด!
บู้มม!
บัลเฟลดตกกระแทกลงกับพื้นอย่างจัง
หวังเต็งลอยขึ้นไปในอากาศและก้าวเท้าไปหาอัศวินศักดิ์สิทธิ์แห่งพระราชวังราศีธนู
ในขณะเดียวกัน สีหน้าของอัศวินศักดิ์สิทธิ์แห่งพระราชวังราศีธนูเฟลต้าก็ดูหวาดกลัว
ทุกคนประเมินชายหนุ่มคนนี้ต่ำไป แล้วผลลัพธ์คืออะไร? จากอัศวินศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ด หนึ่งคนตาย ขณะที่อีกห้าคนถูกทุบหัวนอนสลบ และเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่และจะต้องมาเผชิญกับความจริงอันโหดร้ายนี้
เดี๋ยวก่อน มันยังมีฟรอสและอาลิฟอยู่นี่!
พวกเขาเองก็ต้องเผชิญหน้ากับนักสู้หนุ่มคนนี้ด้วยเช่นกัน
เฟลต้าพบความสุขเล็กๆ ท่ามกลางห้วงแห่งความสิ้นหวัง เขามองไปทางพวกเขาทั้งสองและทันใดนั้นเอง เขาก็ตัวแข็งค้างด้วยความตกใจ
พวกมัน… หนีไปแล้ว!
หนีไปแล้ว…
ไอ้บัดสบ! พวกเขากำลังเสี่ยงชีวิตเพื่อจัดการกับชายหนุ่มคนนี้ แต่ไอ้สารเลวสองคนนี้ก็กลับกำลังวิ่งหนีไป!
คนอะไรจะไร้ยางอายได้ขนาดนี้!
อาลิฟและฟรอสต้องการจะแอบหนีไปอย่างเงียบๆ ในขณะที่หวังเต็งและเฟลต้ากำลังต่อสู้กัน แต่พวกเขาก็ถูกพบตัวโดยสหายของพวกเขาเอง ฉากนั้นดูน่าอึดอัดใจเล็กน้อย
“เฟลต้า อดทนเอาไว้ก่อนนะ เราจะไปเรียกกำลังเสริมมาเดี๋ยวนี้แหละ!” เมื่อรู้ว่าถูกจับได้แล้ว อาลิฟก็ตะโกนขึ้น ทันทีหลังจากนั้น ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณในขณะที่เขาวิ่งไปทางวิหารศักดิ์สิทธิ์บนยอดเขา
ฟรอสยังคงเงียบ เขารู้สึกอับอายอย่างยิ่ง ดังนั้นเขาจึงวิ่งหนีไปในขณะที่ก้มหน้าหลบสายตา
อิฐก้อนนั้นมันน่ากลัวเกินไป!
ใบหน้าของเฟลต้าเปลี่ยนเป็นสีดำ เขาสาปแช่งนักบวชทั้งสองด้วยความโกรธ
หวังเต็งดูแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นดวงตาของเขาก็เปล่งแสงออกมา พลังฟอร์สธาตุพิษเองก็ระเบิดออกมาพร้อมกับพลังวิญญาณของเขา พวกมันพุ่งตรงไปยังพื้นที่ด้านหน้า
ในชั่วพริบตา ใยแมงมุมล่องหนก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าอาลิฟและฟรอส
ในขณะเดียวกัน ชายคนสองคนนี้ก็กำลังถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อพวกเขาเห็นว่าหวังเต็งไม่ได้ไล่ตามพวกเขามา อย่างไรก็ตาม ในครู่ต่อมา พวกเขาก็กระแทกเข้ากับตาข่ายยักษ์
“นี่คืออะไร?”
พวกเขาประหลาดใจ พวกเขาพยายามเหวี่ยงอาวุธและต้องการจะทำลายสิ่งกีดขวางที่อยู่ข้างหน้า
“อย่าเพิ่งหนีสิ!” หวังเต็งยิ้ม เขาควบคุมใยพิษด้วยพลังวิญญาณของเขาและขังทั้งสองไว้ข้างในนั้น
จากนั้นมันก็เป็นกลอุบายเดิมๆ เปลวเพลิงเงามรกตเริ่มลุกไหม้บนใยพิษ ความร้อนที่แผดเผาทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เปลวเพลิงกำลังเผาผลาญพลังฟอร์สธาตุพิษและสร้างก๊าซพิษร้ายแรง มันลอยเข้าหาคนทั้งสองคน
พลังฟอร์สในตัวอาลิฟและฟรอสเริ่มร้อนฉ่าเมื่อพวกเขาสัมผัสกับแก๊ส อาวุธของพวกเขาเองก็เริ่มสึกกร่อนเช่นกัน
ทั้งคู่ตกใจมาก พวกเขาถูกบังคับให้ต้องล่าถอยเพราะเปลวเพลิงเงามรกตและก๊าซพิษ
“พลังฟอร์สธาตุพิษ! เขาเป็นนักสู้ธาตุพิษ!”
อาลิฟอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
พลังฟอร์สห้าธาตุพื้นฐาน จากนั้นก็พลังฟอร์สธาตุสายฟ้า… และมาตอนนี้ พลังฟอร์สธาตุพิษก็มาอีก สัตว์ประหลาดตัวนี้มีพลังฟอร์สกี่ธาตุกัน
ฟรอสพบว่ามันน่าเหลือเชื่อเช่นกัน
มนุษย์สามารถมีธาตุมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร!?
มันไม่สมเหตุสมผลเลย!
“อยู่ในนั้นไปก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมาดูแลพวกนายในภายหลัง” หวังเต็งเยาะเย้ย จากนั้นเขาก็เพิกเฉยต่อพวกเขาและหันไปเผชิญหน้ากับเฟลต้า
การแสดงออกของเฟลต้านั้นดูจริงจังที่สุดเท่าที่เคยมีมา หลังจากที่ได้เห็นความสามารถที่หวังเต็งได้แสดงออกมา เขาก็รู้สึกว่าหัวของเขากำลังปั่นป่วน ถึงเขาจะมีพรสวรรค์ระดับนี้ แต่ใครมันจะไปสู้สัตว์ประหลาดได้กัน!
อย่างไรก็ตาม เขาก็แข็งแกร่งกว่าเอ็ดเวิร์ดและคนอื่นๆ มาก ในบรรดาอัศวินศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 12 คน เขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กลัวที่จะต้องสู้กับหวังเต็ง!
“พรสวรรค์ของนายน่าทึ่งมาก วิหารศักดิ์สิทธิ์ตัดสินใจผิดจริงๆ ที่เลือกจะเป็นศัตรูของนาย” เฟลต้าสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูด
“นายจะยอมแพ้หรอ” หวังเต็งถามด้วยท่าทางแปลกๆ
“แน่นอนว่าไม่!” เฟลต้าส่ายหัว “ในเมื่อเรามาถึงขั้นนี้แล้ว เราก็ควรทำให้ทุกอย่างมันได้ข้อสรุป”
“พวกเรามาสู้กันเถอะ!”
“งั้นก็มาเริ่มกันเลย!” หวังเต็งยังคงนิ่งเงียบและตอบอย่างใจเย็น
“ต่อสู้!”
“ต่อสู้!”
ทั้งสองตะโกนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
บู้มมมม!
ออร่าอันทรงพลังระเบิดออกมาจากร่างกายของพวกเขาและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อออร่าของพวกเขาทั้งสองปะทะกัน เสียงระเบิดที่ดังราวเสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้น
ภายในชั่วพริบตา หวังเต็งและเฟลต้าก็ได้หายตัวไปจากจุดเดิมที่พวกเขาอยู่ พวกเขากลายเป็นลำแสงสองดวง หนึ่งสีเขียวและหนึ่งสีทอง พวกเขาทั้งคู่พุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง
เฟลต้าถือคันธนูสีทองไว้ในมือ แม้ว่ามันจะมีไว้สำหรับการโจมตีระยะไกล แต่มันก็สามารถใช้ในการต่อสู้ระยะประชิดได้เช่นกัน ปลายคันธนูนั้นคมมาก และสร้างออร่าดาบสีทองในขณะที่พุ่งไปที่หวังเต็ง
ในขณะเดียวกัน โม่ฉัวก็ปรากฏขึ้นในมือของหวังเต็ง เขาฟันมันลงมาขวางคันธนู
เคล้ง!
คันธนูดูเหมือนจะทำมาจากวัสดุพิเศษ มันไม่มีร่องรอยของความเสียหายเลยแม้หลังจากที่โดยโม่ฉัวสับลงไป มันยังคงเปล่งแสงสีทองที่เด่นชัดออกมา
โม่ฉัวสูงเพียงครึ่งเดียวของหวังเต็ง เขาจับมันไว้แน่นแล้วสับมันลงอีกครั้ง สิ่งนี้ทำให้เกิดแรงกระแทกอันทรงพลัง จากนั้นเขาก็กำหมัดซ้ายแล้วเหวี่ยงมันออกไป
บู้มมมม!
พลังฟอร์สที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากหมัดของเขา
การแสดงออกของเฟลต้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาถอยกลับออกไปเพื่อหลบเลี่ยงพลังหมัดของหวังเต็ง
เขาปรากฏตัวอีกครั้งและห่างออกไป เขาง้างคันธนูจนกลายเป็นวงกลม หลังจากที่ลูกศรสีทองก่อตัวขึ้นบนคันธนู เขาก็ปล่อยมันออกไป
ฟิ้ว!
แม้ว่าเสียงจะไม่ดัง แต่มันก็ยังส่งเสียงแผ่วเบาและโหยหวนออกมาในขณะที่มันตัดผ่านอากาศโดยตรง
ลูกศรถูกกลืนด้วยแสงสีทอง มันดูน่ากลัวเป็นพิเศษ ออร่าอันแหลมคมที่ซ่อนอยู่ในลูกศรนี้ดูเหมือนจะสามารถตัดผ่านห้วงมิติได้
ดวงตาของหวังเต็งเป็นประกายในขณะที่เขาสร้างออร่าใบมีดสีทองขึ้นมารอบโม่ฉัว แสงสว่างบนใบมีดเจิดจ้า เขาฟันมันในแนวนอน
การโจมตีของเขาถูกส่งออกไปและมันก็ปะทะกัน!
บู้มมม!
ใบมีดแสงพุ่งทะลุมิติและชนเข้ากับลูกศรสีทอง เจตจำนงทั้งสองพยายามเอาชนะซึ่งกันและกัน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมถอย
บู้มม บู้มม บู้มม!
ทันใดนั้นเอง จุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้น พายุลมแรงเริ่มพัดผ่านบริเวณโดยรอบ
ประกายสายฟ้าเริ่มก่อตัวรอบๆ หวังเต็ง เขาพุ่งตรงเข้าไปในพายุและพุ่งเข้าหาเฟลต้า
ว้าว! ว้าว! ว้าว!
เฟลต้าเองก็ไม่รอช้าเช่นกัน เขาง้างคันธนูและส่งลูกศรสีทองสามดอกออกไปที่หวังเต็ง
ลูกศรสีทองสามดอกกลายเป็นนกสีทอง มันดูราวกับมีชีวิตจริงๆ และในขณะเดียวกัน ดวงตาของมันก็ฉายแววเฉียบคม มันสยายปีกออกในขณะที่มันทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า
เสียงกรี๊ดดังมาจากปากนก
เจตจำนงลูกศร!
การแสดงออกของหวังเต็งเปลี่ยนไปเล็กน้อย อัศวินศักดิ์สิทธิ์จากพระราชวังราศีธนูคนนี้มีความโดดเด่นอย่างแท้จริง เขาสามารถสร้างเจตจำนงลูกธนูของเขาได้ทุกที่ทุกเวลา นี่มันเก่งเกินกว่าคนปกติไปมาก
หลังจากยิงธนูทั้งสามออกไป ใบหน้าของเฟลต้าก็ซีดเผือด แต่เขาก็ยังคงจ้องไปที่หวังเต็งและนกสีทองอย่างตั้งใจ…
บู้มมมม!
หวังเต็งจ้องไปที่นกในขณะที่มันเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ ในท้ายที่สุด เขาก็เริ่มเคลื่อนไหว
กายาเทพโบราณ!
หมัดห้าธาตุ!
ความแข็งแกร่งของอัลติม่า!
ทักษะทั้งหมดของเขาถูกเปิดใช้งานพร้อมกัน…
มันเป็นหมัดที่ดูธรรมดาเหมือนหมัดก่อนๆ แต่ทักษะที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นก็เกินความคาดหมายของทุกคน
ไม่ว่าจะโจมตีฉันยังไง แต่ฉันก็จะทำลายพวกมันทั้งหมดด้วยหมัด!
เฟลต้ารู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัวเหมือนกลอง เขาเริ่มรู้สึกไม่ดี
เขาเคยเห็นหมัดนั้นมาก่อน เอ็ดเวิร์ดพ่ายแพ้ให้กับหมัดที่ดูเหมือนปกตินี้ และนี่ก็เป็นครั้งที่สองที่เขาเห็นมัน อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงประเมินพลังของมันต่ำเกินไป
บู้มมมม!
พลังหมัดระเบิดออก ไม่มีฉากที่สั่นสะเทือนปฐพีหรือภาพที่น่าอัศจรรย์ใจ หมัดนี้พุ่งออกไปและกระทบกับหัวของนกสีทองอย่างเรียบง่าย
ในตอนนั้น ทุกอย่างบนโลกก็ดูราวกับจะหยุดนิ่งลง
ราวกับว่าเวลาได้หยุดลง…
จากนั้นเมื่อเวลาเดินต่อ นกสีทองก็เริ่มปรากฎรอยแตกให้เห็น ทั้งตัวของมันแตกกระจายออกเป็นละอองแสงสีทอง ราวกับว่ามันถูกกระแทกด้วยพลังอันมหาศาล มันกระเด็นกลับไปและพุ่งผ่านหัวของเฟลต้าไป สิ่งนี้สร้างลมกระโชกแรงและทำให้ผมของเขาโบกสะบัด
เฟลต้าจ้องไปที่หวังเต็งด้วยความงุนงง..
