White Online : ตอนที่3 ชื่อ
ตอนที่3 ชื่อ
เริ่มต้นวันใหม่ท้องฟ้าสว่างไสวขึ้น
แสงจ้าส่องผ่านหน้าต่างทำให้เตียงคิงไซส์อันหรูหราของเขาโดดเด่นขึ้นมา
ชายหนุ่มรูปงามหล่อเหลาถูกแสงสาดส่อง เสื้อผ้าอันหรูหราของเขาสะท้อนไปด้วยแสง
ไอแซคตื่นขึ้นด้วยความงัวเงีย
“นี่ผมเผลอหลับไปหรอเนี่ย...” ไอแซคยกมือขึ้นมาบังแสงแดด
ไอแซคลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าที่ใส่ตั้งแต่เมื่อวานออก และก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำเย็นและแปรงฟันเสร็จ เขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อแต่งตัว
เขาหยิบเสื้อยืดสีดำธรรมดา บ็อกเซอร์ และกางเกงวอร์มสีขาว
เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
[10.34น.]
“ยังพอมีเวลา..” ไอแซคบ่นพึมพำก่อนจะออกห้องไป เขากังวลเล็กน้อยว่าเขาจะนอนเกินเวลา
ในเวลานี้ครอบครัวของเขาไม่อยู่บ้านแล้ว เหลือเพียงพ่อบ้านแม่บ้านที่คอยทำอาหาร ทำความสะอาดบ้าน
พ่อแม่นั้นไปทำงาน ส่วนพี่น้องก็ไปโรงเรียน
ไอแซคเข้าไปในห้องครัว หยิบแซนวิชที่เหลือจากอาหารเช้า และกินมันด้วยความตะกละตะกลาม
กล้องสองตัวหันมาหาไอแซค แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เขาคุ้นชินกับมันแล้ว
มีกล้องหลายร้อยตัวถูกติดตั้งทั่วทั้งคฤหาสน์ ไอแซคยอมรับเรื่องนี้ได้ แต่เขาไม่ยอมรับแค่การติดกล้องในห้องของเขา
มีคำอธิบายง่ายๆสำหรับเรื่องนี้ เนื่องจากไอแซคถูกทิ้งให้อยู่บ้านตามลำพังในคฤหาสน์ โดยมีแต่คนแปลกหน้าที่อยู่รอบตัวเขา พ่อแม่เป็นห่วงจึงระวังเป็นพิเศษ โดยพ่อแม่ยังคงดูกล้องทุกๆ 10นาที เพื่อให้แน่ใจว่าไอแซคปลอดภัย
ไม่เพียงแค่นั้น แต่ยังมีบอดี้การ์ดอีก 30คนที่ประจำการอยู่บริเวณใกล้ๆนี้ เพื่อรอช่วยเหลือไอแซคทันทีที่เกิดเหตุ
ในความคิดเห็นของไอแซค เขามองว่าเรื่องนี้มันเกินไป แต่ก็ไม่มีใครรับฟังคำพูดของไอแซคเลย
ไอแซคเดินออกจากห้องครัว และไปล้มตัวลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
เขาเปิดทีวีเพื่อดูข่าวคราวต่างๆ ซึ่งข่าวยอดนิยมที่สุดในตอนนี้ก็มีแต่ White Online
เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ก่อนที่เซิร์ฟเวอร์จะเปิดอย่างเป็นทางการ
ทุกๆวินาที ผู้ประกาศข่าวเริ่มตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ
คนใช้กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในบ้านขณะที่ไอแซคกำลังนั่งดูข่าวอยู่
ดูจากรูปลักษณ์คนใช้กลุ่มนี้แล้วน่าจะพึ่งเสร็จจากงานกวาดหิมะที่ลานบ้าน
“นายน้อย”
พวกเขาทั้งหมดที่เห็นไอแซคนั่งอยู่ก็ทักทายพร้อมกับโค้งคำนับอย่างสุภาพ และพวกเขาก็เดินจากไป
ไอแซคพยักหน้าแล้วเขาก็เอนตัวลงบนโซฟาที่นุ่มสบาย
หลังจากนอนจ้องไปที่เพดานไม่กี่วินาที เขาก็เปิดโทรศัพท์ดูสตรีมสดของสตรีมเมอร์คนโปรดของเขา
ในหน้าจอโทรศัพท์นั้นแสดงให้เห็นชายที่ดูอ่อนโยน กำลังพูดคุยกับผู้ชมของเขาอยู่ และที่มุมซ้ายบนของจอก็มีการตั้งตัวนับเวลาการเปิดตัวของ White Online เอาไว้
“เหลือเวลาอีก 1ชั่วโมงเท่านั้นทุกคน!” ชายคนนั้นตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น มีแบบอักษรขนาดใหญ่อยู่ตรงด้านล่างจอซึ่งเป็นตัวอักษรที่บอกชื่อของสตรีมเมอร์คนนี้ [Underlord] และจำนวนผู้ชมของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง [123,940]
ขณะที่เขากำลังพูดคุยกับผู้ชมของเขา ไอแซคก็หลับตาลงและฟังสตรีมเมอร์คนนี้พูดไปเรื่อยๆ
ในช่องแชทของสตรีมเมอร์นั้นวุ่นวายอย่างมาก มีการพิมข้อความกันอย่างล้นหลาม บางคนก็โม้ว่าไม่ยอมไปโรงเรียนเลยเพื่อที่จะได้เล่น White Online
Underlord ก็ตอบกลับช่องแชทเหล่านั้นว่าอย่าโดดเรียน แต่สายตาของเขาก็ดูเหมือนคนที่หยอกล้อกับประโยคที่พึ่งพูดไป
30นาทีต่อมา
“เหลือเวลาอีก 30 นาทีเท่านั้น!” เสียงของ Underlord ก้องอยู่ในห้องของไอแซค
20 นาทีต่อมา
“เหลือเวลาอีก 20 นาทีเท่านั้น”
10 นาทีต่อมา
“เหลือเวลาอีก 10 นาทีเท่านั้น”
5 นาทีต่อมา
“ใกล้ได้เวลาเข้าเกมแล้ว! เหลือเวลาอีกแค่ 5 นาทีเท่านั้น!”
หลังจากสตรีมเมอร์พูดจบ ไอแซคก็ลืมตาขึ้นและปิดโทรศัพท์ เขาเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองและคว้าหมวก VR ออกมาจากตู้เสื้อผ้าทันที
ไม่จำเป็นต้องต่อไฟให้กับหมวก VR ตราบใดที่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตก็สามารถใช้งานได้แล้ว
ไอแซคนอนลงบนเตียง แล้วสวมหมวก VR
[กำลังเชื่อมต่อ ....]
ไอแซคจ้องมองตัวหน้าสือที่ลอยอยู่ด้วยความตื่นเต้น
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เห็นแสงสีขาวบริสุทธิ์สว่างจ้าออกมา
[สวัสดีผู้ใช้งาน!]
มีเสียงดังขึ้นรอบๆตัวไอแซค แต่เขาเมินเฉยและเข้าไปเลือกที่คำว่า [เกม]
ไอแซคไม่จำเป็นต้องเลื่อนหารายชื่อเกมเลย เพราะแน่นอนว่า White Online อยู่ในตัวเลือกอันดับแรก
เขาแตะปุ่มด้วยนิ้วของเขา
[White Online – 99$]
“อ่า.. แย่จัง” ไอแซครู้สึกขมขื่น เขาต้องใช้เงินค่าขนมที่แม่พึ่งให้มาอีก 100 ดอลลาร์สุดท้ายที่แม่ย้ำว่าห้ามใช้กับเกม
แต่เขาก็กดคำว่า [ซื้อ] อยู่ดี
หลังจากซื้อเสร็จเรียบร้อย เกมก็ถูกดาวน์โหลดเสร็จในทันที นี่ถือว่าเป็นข้อดีอีกหนึ่งอย่างสำหรับการใช้ชีวิตในย่านหรูหราแห่งนี้ เพราะเน็ตเร็วมาก
[เล่น]
ไอแซคกดปุ่มเล่น และการมองเห็นของเขาก็มืดลงทันที
เขาลอยอยู่ในพื้นที่เล็กๆ ที่มีนาฬิกาแขวนอยู่ข้างหน้าเขา ไอแซคดีใจมากที่เขามารอเริ่มเกมได้ทันเวลา
[0.00.59]
[0.0.21]
[0.0.01]
[ยินดีต้อนรับเข้าสู่ White Online!]
จู่ๆไอแซคก็มาปรากฏตัวขึ้นในสวนเล็กๆ ดอกไม้และพุ่มไม้สูงงอกอยู่รายล้อมตัวเขา เหมือนกับเขาถูกขังไว้ในสวมหย่อมอะไรบางอย่างที่มีโต๊ะไม้อยู่ตรงกลาง
มีสองที่นั่ง คนหนึ่งที่ยืนอยู่คือไอแซค ส่วนอีกที่นั่งหนึ่งมีคนนั่งอยู่แล้ว
หญิงงามนุ่งผ้าขาวสวยสง่า ทำให้ร่างของเธอดูเย้ายวนและน่าดึงดูดใจ
เสื้อคลุมสีขาวมีลักษณะลึกลับ ดูมีถุงอะไรบางอยู่ซ่อนอยู่
ผู้หญิงคนนี้ดูเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
เธอไม่ได้เหลือบมองไอแซคเลย เธอเอาแต่ดื่มชาของเธอ
ไอแซคค่อยๆเดินเข้าไปที่โต๊ะอย่างระมัดระวัง
“ผมขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?” ไอแซคถาม
ผู้หญิงที่ดูเย็นชาไม่ได้ตอบอะไร
“ผมคิดว่าผมจะนั่งตรงนี้นะครับ” ไอแซคพูดด้วยความไม่แน่ใจ พร้อมกับค่อยๆเอนตัวนั่งลงอย่างกล้าๆกลัวๆ
ไอแซคนั่งลงแล้วเขาก็นั่งอยู่เงียบๆ รอให้ผู้หญิงคนนี้ดื่มชาเสร็จ
ใช้เวลาทั้งหมด 5นาที จนในที่สุดเธอก็วางถ้วยลงบนโต๊ะและหันหน้ามาทางไอแซค
“ชื่อ” ผู้หญิงคนนี้พูดอย่างนิ่งๆ
“ไอแซค”
“ไอแซค? อืม.... ดูเหมือนว่าชื่อนี้จะถูกใช้งานไปแล้ว” ผู้หญิงคนนี้พูดออกมาตรงๆ “เลือกชื่ออื่นเถอะ”
“โอ้ นี่คงหมายถึงชื่อตัวละครในเกมงั้นสินะ? ได้เลย...” ไอแซคครุ่นคิดอย่างตั้งใจ
ผู้หญิงคนนี้ยังคงจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
ไอแซคใช้เวลาคิดไปกว่า 1นาที...
2 นาที...
ผ่านไป 3 นาทีเขาก็ยังไม่หยุดคิด
หญิงสาวเริ่มขมวดคิ้ว “เลือกสิ!”
“ให้ตายสิ!” ไอแซคอุทานเอามือแตะหน้าผาก
“อะไร?”
ไอแซคถอนหายใจและมองที่เธอ “ผมกำลังจะคิดออกแล้วเชียว ชื่อมันติดอยู่ที่ปลายลิ้น แต่เธอทำให้ผมสติหลุด ผมต้องคิดใหม่!”
หลังจากพูดเสร็จ ไอแซคก็เริ่มคิดชื่อใหม่อีกครั้ง
1 นาที...
2 นาที...
3 นาที ...
ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้เริ่มแดงขึ้นด้วยความโกรธ เธอกัดริมฝีปากอย่างโกรธเคือง พร้อมกับจ้องมองหน้าไอแซค
หลังจากผ่านไป 5นาที ในที่สุดไอแซคก็อุทานออกมาว่า “ได้แล้ว!”
“บอกมา!” ผู้หญิงคนนี้พูดด้วยโทนเสียงที่ดูโมโห
“ไอแซค2” ไอแซคตอบกลับ
ผู้หญิงคนนี้กัดฟันโกรธหนักมาก “ชื่อนี้ถูกใช้งานไปแล้ว”
“ไอแซค3?”
“ใช้แล้ว!”
“ไอแซค4”
“ใช้แล้ว!”
ไอแซคเกาหัวของเขา “ถ้างั้นผมขอคิดใหม่”
ผู้หญิงคนนั้นโกรธมาก ณ เวลานี้
1นาที...
2นาที...
3นาที...
10นาที...
หลังจากการรอคอยอันยาวนาน ผู้หญิงคนนี้ก็หายโกรธและนั่งเงียบๆ นั่งนับดอกไม้ในสวนไปเรื่อยๆ
“ได้แล้ว!” ไอแซคอุทานออกมา
“ฉันชักอยากรู้แล้วหล่ะว่าจะเป็นชื่อแบบนี้กัน” หญิงสาวถอนหายใจและพูด
“Wraith!” ไอแซคพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ
“มันยังใช้ได้ ยังไม่มีใครตั้งชื่อได้ เย้!” หญิงสาวดีใจมากและดีดนิ้ว
คำว่า [Wraith] ปรากฏขึ้นเหนือหัวของไอแซค
“เร็วเข้า ต่อมาเลือกอาชีพของคุณ!” ผู้หญิงคนนี้พูดด้วยความหวังว่าไอแซคคงจะคิดมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แต่ไอแซตแสดงทีท่าครุ่นคิด “อันไหนดี...”
ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวจืดชืด หมดหวังในทันที “ไม่ได้คิดมาก่อนหรอ”
ไอแซคส่ายหัว
ผู้หญิงคนนั้นจึงนำอาชีพทั้งหมดมาให้ไอแซคดู
แต่ไอแซคก็ทำท่าครุ่นคิดเหมือนเดิม
“ได้โปรด เลือกไปสักอัน!”
“อืม...” ไอแซคยังคงคิดอยู่
“ได้ งั้นฉันจะช่วยเลือกให้!” ผู้หญิงคนนั้นดีดนิ้ว
คำว่า [Marksman] ปรากฏขึ้นต่อหน้าไอแซค
“นักแม่นปืน?” ไอแซคยักไหล่ “ก็ไม่เลวนะ”
ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจและดีดนิ้วอีกครั้ง “เลือกต่อว่าจะอัพเกรดแต้มสถานะไปทางไหน จากนั้นคุณก็ออกไปได้แล้ว!”
ไอแซคพยักหน้า และทันใดนั้นอินเทอร์เฟซสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
[ชื่อ : Wraith]
[เลเวล : 1]
[ค่าพลังชีวิต : 10/10]
[ค่าประสบการณ์ : 0/50]
[ค่าพลังพิเศษ : 100]
[เงิน White Coins : 0]
[ฉายา : None]
[อาชีพ : Marksman]
[Legacy : ไม่มี]
[อันดับ Legacy : ไม่มี]
[STR : 0] – Strength ค่าความแข็งแกร่ง
[AGI : 0] – Agility ค่าความคล่องแคล่ว
[VIT : 0] – Vitality ค่าความถึก
[STA : 0] – Stamina ค่าความอึด
[PRE : 0] – Precision ค่าความแม่นยำ
[CHA : 0] – Charm ค่าเสน่ห์
“ทั้งหมดนี้คือข้อมูลสถานะของคุณ แต่ละอาชีพต้องการสถานะพิเศษที่แตกต่างกัน และในสายอาชีพของคุณค่าสถานะที่เศษคือ Precision ความแม่นยำ!” ผู้หญิงคนนั้นพูด
ไอแซคพยักหน้าและเริ่มอัพค่าสถานะอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวทำหน้างง “ทำอะไรหน่ะ? ไม่คิดสักหน่อยหรอ? การอัพเกรดค่าสถานะนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมากนะ!”
“เสร็จแล้ว” ไอแซคพูดโดยไม่สนใจคำเตือนของผู้หญิงคนนี้
“ทำไมฉันถึงต้องมาเจอกับคนแบบนี้...” หญิงสาวถอนหายใจ
อินเทอร์เฟซได้เปลี่ยนไปแล้ว
[ชื่อ : Wraith]
[เลเวล : 1]
[ค่าพลังชีวิต : 25/25]
[ค่าประสบการณ์ : 0/50]
[ค่าพลังพิเศษ : 0]
[เงิน White Coins : 0]
[ฉายา : None]
[อาชีพ : Marksman]
[Legacy : ไม่มี]
[อันดับ Legacy : ไม่มี]
[STR : 9] – Strength ค่าความแข็งแกร่ง
[AGI : 20] – Agility ค่าความคล่องแคล่ว
[VIT : 15] – Vitality ค่าความถึก
[STA : 16] – Stamina ค่าความอึด
[PRE : 30] – Precision ค่าความแม่นยำ
[CHA : 10] – Charm ค่าเสน่ห์
ไอแซคพยักหน้าพอใจกับการอัพเกรดค่าสถานะของเขา
“พวกเราทำเสร็จแล้วใช่ไหม?” ไอแซคถาม
ผู้หญิงคนนั้นยังคงยืนนวดขมับของตัวเองโดยที่เธอก็ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าไอแซคทำอะไรลงไป “ใช่...”
*แป๊ะ*
เธอดีดนิ้ว และร่างของไอแซคก็ค่อยๆจางลง ในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นแสงระยิบระยับและหายตัวไปจากสวนเล็กๆ
ผู้หญิงคนนั้นเอนกายลงบนเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน สูดหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง และเพลิดเพลินผ่อนคลายกับความสงบสุขของธรรมชาติโดยรอบ
แต่การมีความสุขของเธอก็ถูกขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว
มีประตูวาร์ปพอร์ทัลสีดำปรากฏขึ้นในสวน
ผู้หญิงคนนั้นมองดูชายชราที่ปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับจ้องมองเธอด้วยสายตาที่โกรธเคือง
“Khione” ชายชราตะโกน
Khione ลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับทันที “พี่เฒ่าต้องการอะไร!”
ชายชราเอามือสับหัวของเธออย่างเบาๆ “เรียกฉันด้วยชื่อของฉันสิ้!”
Khione แลบลิ้นของเธอออกมา “ก็ได้ ... Boreas”
Boreas พยักหน้า “ชายหนุ่มเป็นอย่างไรบ้าง?”
Khione ทำคิ้วขมวดทันที “ทำไมฉันถึงได้คนแบบนั้นมาหล่ะ!”
“คนแบบนั้นงั้นหรอ?” Boreas มองหน้าเธออย่างประหลาดใจ “เขาควรจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมนะ”
Khione มอง Boreas แบบหรี่ตาลง “... แน่ใจงั้นหรอ?”
Boreas พยักหน้า “เขาเป็นคนที่เฉียบแหลมมาก”
เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้น Khione ก็ทำหน้าแบบว่างเปล่า “นี่มันเป็นบ้ากันไปหมดแล้ว!”
เธอเริ่มกระทืบดอกไม้ใกล้ๆ ระบายความโกรธออกมา
Boreas กลอกตาไปมาและเข้าไปขัดจังหวะ Khione “ใจเย็นๆสิ เธอคือเทพธิดานะ!”
Khione กัดฟันอย่างแน่น พร้อมกับเดินไปที่ประตูวาร์ปพอร์ทัลสีดำ
Boreas ปาดเหงื่อของเขาออกจากหน้าผาก และเดินตามเทพธิดาผู้โกรธเกรี้ยวไป
