559 - บุกรังมังกร

1869 - บุกรังมังกร

ถ้ำโบราณที่อยู่ข้างใต้มีลักษณะคล้ายใยแมงมุมเข้มข้นมากรอยแตกกระจายไปทุกที่

เมื่อพวกเขาเดินตามทางลงไปจนถึงจุดสิ้นสุดพวกเขาก็เห็นกำแพงปฐมแห่งความโกลาหล

นี่คือโลกใบเล็กๆ!

ยิ่งไปกว่านั้นสถานที่แห่งนี้เคยถูกปิดผนึกมาก่อนและเพิ่งถูกเปิดขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ มีรอยแตกที่สามารถเข้าและออกได้อย่างสะดวก

ชิงเฟิงตื่นเต้นมากราวกับว่าเขากลับคืนสู่วัยเยาว์เมื่อเขาและ สือฮ่าววิ่งไปทั่วภูเขาปล้นรังนกที่ดุร้ายขุดถ้ำสัตว์อสูรด้วยความคึกคะนอง

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้พวกเขากำลังปล้นรังมังกรที่แท้จริง!

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาในฐานะจักรพรรดิของอาณาจักรหินเขาต้องปฏิบัติต่อทุกสิ่งอย่างจริงจัง ไม่สามารถทำสิ่งต่างๆด้วยความคึกคะนองเหมือนเด็กๆ

ตอนนี้ในขณะที่ติดตามสือฮ่าว เขารู้สึกเหมือนเด็กซนที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักอีกครั้ง

“มีรังมังกรจริงๆ!” แม้แต่สิงโตทองก็ยังรู้สึกมึนงงและสั่นสะเทือนอย่างมาก

ก่อนหน้านี้มันไม่ได้ให้ความสำคัญกับมังกรตัวนั้นมากนัก เพียงแค่รู้สึกว่าเลือดของมันยังค่อนข้างบริสุทธิ์คุ้มค่าที่จะจับกิน

ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่แตกต่างออกไปเป็นปัญหาที่ยิ่งใหญ่กว่า

สือฮ่าวมองเห็นฉากภายในเล็กน้อยผ่านรอยแยกของกำแพงปฐมแห่งความโกลาหล หมอกลอยขึ้นพลังแห่งความโกลาหลกระจายออกมาอย่างแน่นหนา

สิ่งที่เขาเห็นเป็นอย่างแรกคือหน้าผาซึ่งมีรังอยู่บนนั้น

ไม่ใช่เมืองจักรพรรดิหรือไม่ใช่วังมังกรแต่เป็นรัง?” สือฮ่าวมีสีหน้าตกใจ

เขาใช้ดวงตาของสวรรค์เพื่อมองให้เห็นได้ชัดจึงรู้ว่ามันมีลักษณะคล้ายกับรังนก มันไม่ได้ใหญ่ขนาดมากนักแต่สร้างจากต้นไม้ขั้นเซียนอย่างแน่นอน

หลังจากนั้นดวงตาของสือฮ่าวก็หดตัวอย่างรวดเร็ว เขาเห็นไข่สามฟองขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าครึ่งวา ลวดลายมังกรปกคลุมหนาแน่นซับซ้อนมากถูกสลักบนเปลือกไข่

“สวรรค์ไข่มังกรที่แท้จริงจำนวนมากปรากฏขึ้นพร้อมกัน! นี่มันรังจริงๆ!” สิงโตสีทองส่งเสียงร้องแปลกๆแม้แต่มันก็ไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริง

นี่คือดินแดนชั้นล่างสุดซึ่งถูกเรียกว่าอาณาจักรคุก แต่ยังมีไข่มังกรที่แท้จริง!

แม้แต่สือฮ่าวก็ยังตกใจ เขารีบพุ่งเข้าหารังนั้นเป็นเพราะว่ามันไม่ได้มีแค่ไข่มังกรเพียงใบเดียว

ไข่มังกรสามฟองลวดลายที่สอดประสานกันบนพื้นผิวมีตราประทับมังกรนั้นชัดเจนเกินไป สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรัศมีพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมานั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก

ในหมู่พวกมันมีไข่มังกรที่ส่องแสงสือฮ่าวสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังที่คุ้นเคยอย่างไม่ชัดเจนเขาทราบดีว่ามังกรแดงเก๋อกู่ต้องอยู่ที่นี่แน่

“มีบางอย่างผิดปกติ” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

มันถือกำเนิดมาในโลกได้แล้วทำไมมันถึงกลับเข้าไข่อีกล่ะ?

“เราจะเข้าไปทันทีหรือไม่” ชิงเฟิงถูกปลุกเร้าและถูมือของตัวเองตอนนี้เขาดูไม่เหมือนจักรพรรดิหินเลย

“ไม่ต้องรีบร้อน เจ้าไม่เคยได้ยินเรื่องอันตรายของรังมังกรหรือ? ที่นี่มีอันตรายมากแน่นอนเมื่อเราเข้าไปผลที่ตามมาจะยากที่จะคาดเดา” สือฮ่าวคิด พวกเขาไม่สามารถกระทำโดยประมาทได้

เขารู้สึกมานานแล้วว่าสถานที่แห่งนี้แตกต่างออกไปจากจินตนาการของเขา มิฉะนั้นจะป้องกันไข่มังกรที่แท้จริงจำนวนมากได้อย่างไร?

ไม่ว่าจะเป็นชิงเฟิงหรือสิงโตสีทองพวกเขาก็ไม่สามารถอยู่ในความสงบได้ แม้ว่าจะมีอันตรายแต่พวกเขาก็ต้องการเข้าไปข้างในทันที

“กลับกันก่อนเราจะมาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น หากเราต้องการเข้าไปข้าคิดว่าเราจะต้องใช้ความพยายามไม่น้อย” สือฮ่าวกล่าว

เมื่อเขากลับมาหมู่บ้านหินผามีกลุ่มเด็กและผู้ใหญ่มารวมตัวกันอีกครั้งและจัดงานเฉลิมฉลอง หากพวกเขากลับไปล่าช้าคนเหล่านั้นก็จะเป็นห่วง

พวกเขาเดินตามทางเดิมโดยสือฮ่าวได้ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ในการปิดผนึกดินแดนแห่งนี้ไว้ไม่ให้ใครสามารถล่วงล้ำเข้าไปได้

เขานั่งอยู่บนสิงโตทอง สิงโตทองแบกทั้งสองคนบินไปในท้องฟ้า สายฟ้าพันรอบตัวของมันการกระโดดเพียงครั้งเดียวทำให้พวกเขาเคลื่อนที่ได้นับล้านลี้

เมื่อพวกเขากลับมาที่พระราชวังศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรหินชิงเฟิงได้เตรียมการง่ายๆจากนั้นก็ติดตามสือฮ่าวกลับไปที่หมู่บ้านหินผาทันที

“อัยหยาท่านลุงชิงเฟิงและท่านอาศิลาน้อยกลับมาแล้ว!” เด็กกลุ่มหนึ่งตะโกน

เห็นได้ชัดว่านี่จะเป็นค่ำคืนที่สนุกสุดเหวี่ยงของหมู่บ้านหินผา ทุกที่เต็มไปด้วยเสียงร้องแห่งความสุขและการพูดคุยที่ร่าเริงมีอาหารและเครื่องดื่มอยู่เต็มไปหมด

สำหรับสิ่งดีๆต่างๆที่สือฮ่าวนำกลับมาจากอาณาจักรที่สูงกว่าเขาแจกจ่ายทุกอย่างออกไปอย่างต่อเนื่อง

“ท่านอาศิลาน้อยท่านให้เมล็ดทานตะวันแก่พวกเราแค่นี้หรือ?” เด็กๆพูดแทบไม่ออก พวกเขาคิดว่าสือฮ่าวจะมอบสิ่งที่ล้ำค่ามากกว่านี้

พวกเขาได้รับอาวุธล้ำค่ารวมถึงตำรากระดูกมากมายมีเพียงเนื้อสัตว์ร้ายเท่านั้นที่พวกเขาต้องระวังเป็นพิเศษ นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถสัมผัสพวกมันได้เพราะพวกมันมาจากสัตว์อสูรระดับสูง

อย่างไรก็ตามแม้แต่เมล็ดทานตะวันเล็กๆแต่เขาก็ยังขี้เหนียว มอบให้ทุกคนเพียงแค่เมล็ดเดียว เด็กบางคนหน้ามุ่ย

“พวกเจ้าเข้าใจอะไร? สิ่งเหล่านี้เป็นเมล็ดพันธุ์แห่งพลังศักดิ์สิทธิ์เพียงแค่ลิ้มรสเข้าไปเมล็ดเดียวเท่านั้นพวกเจ้าก็จะดิ้นทุรนทุรายอยู่ที่พื้นไม่สามารถหลับนอนได้หลายวันหลายคืน” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เป็นเพราะในอดีตสือฮ่าวได้นำสิ่งประเภทนี้มาแล้ว

“เมล็ดพันธุ์ของสวนทานตะวันปีศาจสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังชนิดหนึ่ง เมล็ดพันธุ์เหล่านี้ที่ข้านำกลับมาแม้แต่เมล็ดพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุดก็ยังแข็งแกร่งมากกว่าทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านหินผานี้” สือฮ่าวกล่าว

จากนั้นเขาก็ขบคิดเล็กน้อยและพูดว่า

“จะได้ผลดีต้องคั่วเมล็ดเหล่านี้ให้ดีก่อนจึงจะกินได้ มิฉะนั้นหากพวกมันถูกทิ้งไว้ที่พื้นโดยไม่ได้ตั้งใจพวกมันอาจจะเกิดดอกทานตะวันปีศาจได้!”

สือฮ่าวรู้สึกกลัวอย่างมากที่ทานตะวันปีศาจบางตัวจะฟื้นขึ้นมาและสร้างเมล็ดพันธุ์ปีศาจที่มากขึ้นกว่าเดิม

ป้าลา!

เขาลงมือปรับแต่งพวกมันด้วยมือของตัวเอง เขาคั่วพวกมันด้วยวิธีการที่ถูกต้องก่อนจะแจกจ่ายออกไปอีกครั้ง

มีเด็กบางคนที่ไม่เชื่อเว้นแต่จะได้ลองกินด้วยตัวเอง ในที่สุด…พวกเขาก็วิ่งไปทั่วหมู่บ้านร่างกายของพวกเขาปะทุด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์พุ่งพล่านด้วยพลังเวทย์มนตร์ พวกเขาเต็มไปด้วยพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดในคืนนั้นพวกเขาวิ่งเล่นโดยไม่มีหยุดพัก

“ฮ่าฮ่า…” ผู้ใหญ่กลุ่มหนึ่งคำรามพร้อมกับเสียงหัวเราะ

หลังจากชิงเฟิงกลับมาเขาก็พบกับเรื่องประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อเขาเห็นยาศักดิ์สิทธิ์และได้สัมผัสกับต้นไม้เทพสวรรค์เขาก็เริ่มสงสัยว่าเขากำลังฝันอยู่

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในคืนนั้นหมู่บ้านหินผาจัดงานรื่นเริงครั้งยิ่งใหญ่ทุกคนต่างเมามายด้วยความสุข

สือฮ่าวมีแผนในเช้าวันรุ่งขึ้นโดยนำชิงเฟิงและสิงโตทองไปด้วยเพื่อเตรียมขุดรังมังกรที่แท้จริง

เมื่อเขารีบกลับมาในครั้งนี้สือฮ่าวถือกระบี่เซียนไว้ในมือเช่นเดียวกับหม้อสีดำซึ่งถูกสร้างจากทองคำเซียนแห่งความมืดเพื่อป้องกันตัวเอง เขาเดินไปด้านหน้าสุดและสำรวจเส้นทางด้วยความระมัดระวัง

พวกเขาเดินผ่านรอยแยกแห่งความโกลาหลเข้าสู่โลกใบเล็กนี้

จิ!

ในกลางอากาศมีใบมีดแสงที่แหลมคมฟาดฟันเข้ามาอย่างรุนแรง ทันใดนั้นหม้อสีดำก็บินไปมาพร้อมกับเสียงดังสนั่น

พวกเขาเงยหน้าขึ้น มีเขาของสัตว์ร้ายที่ยังมีเลือดไหลซึมออกมาอยู่ตลอดเวลา มันปลดปล่อยพลังงานอันยิ่งใหญ่น่าหวาดหวั่นถึงขีดสุด

“เขามังกรที่แท้จริง!”

สิงโตสีทองสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ นี่คือเขาของมังกรที่แท้จริงซึ่งมีลักษณะคล้ายกับว่าถูกตัดออกมาสดๆร้อนๆ

เลือดของมันยังคงไหลออกมาไม่หยุดทำให้บรรยากาศรอบๆสถานที่แห่งนี้หนักหน่วงเป็นอย่างมาก

แต่เห็นได้ชัดว่าพลังแก่นแท้สำคัญของมันได้หายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว มิฉะนั้นโลหิตมังกรที่แท้จริงเพียงหยดเดียวอาจทำลายดินแดนด้านล่างจนพังพินาศไปตั้งนานแล้ว

สถานที่แห่งนี้น่ากลัวมากมันเกินกว่าความคาดหมายของสือฮ่าว

“ชิงเฟิงเจ้ารออยู่ที่ด้านนอก!” สือฮ่าวสั่ง สถานที่แห่งนี้อันตรายเกินไปเกิดความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวเขาอาจตายได้

เขาไม่ต้องการให้ชิงเฟิงตกอยู่ในอันตราย

หลังจากลังเลเล็กน้อยชิงเฟิงก็รีบหันกลับไปเพราะเขารู้ว่าเขาจะถ่วงรั้งสือฮ่าวไว้ถ้าเขายืนกรานที่จะเดินหน้าต่อ