621 - จักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม 

621 - จักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม

“อาการบาดเจ็บของเจ้าได้รับการแก้ไขแล้ว!” หลังจากที่สนทนากันอยู่นานผังป๋อก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“ถ้าอย่างนั้นรออะไรอยู่ พวกเรารีบไปจับตัวสตรีศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายมาเป็นภรรยาดีกว่า!” ตู้เฟยหัวเราะ

“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไร พวกเราควรเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ไม่อย่างนั้นเย่น้อยจะพบเจอกับการไล่ล่าอย่างไม่สิ้นสุด” หลี่เหอซุยกล่าว

“ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์...” สุนัขสีดำตัวใหญ่น้ำลายไหล และลิ้นของมันแทบจะหลุดออกมา

“มอบให้เจ้าก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเจ้าเล่าเรื่องจักรพรรดิ์ที่เป็นเจ้าของมรดกชั่วร้ายมาให้หมด” เย่ฟ่านหลอกล่อ

จักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมมีความแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ ในยุคที่เขาปกครองโลกใบนี้ไม่ทราบว่ามียอดฝีมือเท่าไหร่ที่ตายไปด้วยมือของเขา

ทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่เขาสร้างขึ้นนั้นไม่มีผู้ใดสามารถเทียบได้ โดยเฉพาะวิชาอสูรกลืนสวรรค์ที่ทำให้เขารวบรวมโลหิตศักดิ์สิทธิ์จนสามารถบุกเข้าสู่อาณาจักรจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่

หลังจากนั้นเขาใช้เวลาทั้งชีวิตในการพยายามสร้างวิชาอสูรกลืนสวรรค์ให้กลายเป็นทักษะที่แข็งแกร่งที่สุด

ในที่สุดเขาก็ค้นพบวิธีการเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นทารกอีกครั้ง และเขาใช้วงจรนี้อย่างไม่สิ้นสุดเพื่อทำให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ตลอดไป!

มีตำนานเล่าขานว่าเขาอาจเป็นบุคคลที่มีอายุยืนที่สุดในบรรดาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ และทุกสิ่งเกี่ยวกับเขาก็เต็มไปด้วยความลึกลับ แม้แต่สมญานามจักรพรรดิ์ของเขาก็ไม่มีผู้ใดทราบ

“ทันทีที่ดอกไม้ผลิบานราชาสวรรค์จะกลับมาครองโลก เรียกได้ว่าเป็นศิลปะศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ เมื่อมันถูกใช้ร่วมกันกับหม้ออสูรกลืนสวรรค์ที่แท้จริงจะไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานได้”

นี่คือข้อสรุปของจักรพรรดิดำ

　　

หลังจากนั้นเย่ฟ่านก็อธิบายการต่อสู้อย่างละเอียด สุนัขสีดำตัวใหญ่กัดฟันพร้อมกับส่งเสียงคำราม

"เด็กคนนี้มีมรดกของความชั่วร้ายอย่างแน่นอน และฝาหม้ออสูรกลืนสวรรค์โบราณก็อยู่ในมือของเขา"

"มันยากที่จะพูด !” เย่ฟ่านส่ายหัว เพราะเขาคิดเรื่องนี้มาแล้ว

จักรพรรดิดำกล่าวว่า “ชายผู้โหดเหี้ยมคนนั้นทำให้ทั้งอดีตและปัจจุบันตกตะลึง และเขาได้สร้างทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้เพียงสองประเภทเท่านั้น

ตามที่เจ้าพูดเด็กน้อยคนนั้นต่างแสดงทักษะศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองอย่างออกมาแล้ว หากเขาไม่ใช่ทายาทของจักรพรรดิผู้ชั่วร้ายมันจะเป็นคนอื่นไปได้อย่างไร"

“เจ้าบอกว่าเจ้าสงสัยว่าเหยากวงอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ในเมื่อพวกเรามาที่นี่แล้วทำไมเราไม่ไปฆ่าเขาก่อน!” หลี่เหอซุยกล่าว

“ใช่ เราควรช่วงชิงความได้เปรียบด้วยการโจมตีก่อน!” ตู้เฟยส่งเสียงสนับสนุน

“อย่าเพิ่งด่วนสรุป เนื่องจากสถานการณ์ในเมืองเอี๋ยนนั้นซับซ้อน ข้าเกรงว่าทุกคนจะให้ความสนใจกับทุกย่างก้าวของข้า ดังนั้นพวกเราไม่ควรดำเนินการใดๆ” เย่ฟ่านกล่าว

　　

สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือเรื่องของทายาทมรดกจักรพรรดิชั่วร้าย มรดกแบบนั้นทรงพลังและน่ากลัวเกินไป หากผู้สืบทอดดังกล่าวเติบโตขึ้น เขาจะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจในอนาคตอย่างแน่นอน

“เขาสามารถใช้ร่างกายของตัวเองเป็นครรภ์ศักดิ์สิทธิ์และให้กำเนิดตัวเองที่เป็นทารกเกิดขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆหรือว่าคนคนนี้จะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอดีตโดยไม่ใช่ทายาทอย่างที่พวกเราเข้าใจ!” หลี่เหอซุยพูดไม่ออก

　　

“ว่ากันว่าเขามีอายุยืนยาวที่สุด เขาอาจจะยังไม่ตายก็ได้?” ตู้เฟยยังสงสัย ปู่ของเขามีหม้ออสูรกลืนสวรรค์อยู่กับตัว เขาเกิดความกลัวว่ามันอาจจะเป็นเผือกที่ร้อนลวกมือ

　　

“เป็นไปไม่ได้ ถ้าเขายังคงอยู่ในโลกจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อู๋ไป๋ (ปราศจากจุดเริ่มต้น) คงต่อสู้กับเขาไปนานแล้ว” จักรพรรดิดำพึมพำ

　　

“เรื่องนี้ข้าเห็นด้วย ในโลกนี้ไม่เคยมีจักรพรรดิ์ปรากฏขึ้นสองคนพร้อมกัน หากเขายังคงมีชีวิตอยู่ในโลกไม่มีทางที่จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่จะถือกำเนิดขึ้นมาได้” ผังป๋อกล่าว

　　

“หม้ออสูรกลืนสวรรค์ไม่ใช่สิ่งของระดับธรรมดา จักรพรรดิ์ผู้ยิ่งใหญ่บางคนยังไม่สามารถสร้างอาวุธเต๋าสุดขั้วขึ้นมาได้ด้วยซ้ำ หากเขายังมีชีวิตอยู่เขาคงไม่ปล่อยมันให้หลุดมืออย่างแน่นอน” จักรพรรดิดำให้ข้อสรุป

　　

เย่ฟ่านรู้สึกถึงแรงกดดันเป็นอย่างมาก ทักษะอสูรกลืนสวรรค์นี้จำเป็นต้องใช้โลหิตของรางศักดิ์สิทธิ์ให้ครบทุกคน

โดยเฉพาะร่างเซียนโบราณของเขาที่ได้ชื่อว่ายิ่งใหญ่มากที่สุดในบรรดาร่างศักดิ์สิทธิ์ ฝ่ายตรงข้ามจะไม่ยอมรามืออย่างแน่นอน

　　

"ข้าต้องไปที่หน้าผาศักดิ์สิทธิ์”

แม้ว่าเขาจะได้เรียนรู้ "คัมภีร์เต๋า" และ "คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตก" มาแล้ว แต่สิ่งเหล่านี้เป็นศิลปะที่ใช้ในการฝึกฝนเต๋าเท่านั้น เขายังต้องการทักษะที่ใช้ในการต่อสู้โดยตรงซึ่งเขามีอยู่น้อยเกินไป

　　

ในเวลานี้เย่ฟ่านรู้สึกอย่างจริงจังว่าเขาไม่มีทักษะที่เหมาะสมให้ใช้ เก้าญาณวิเศษลึกลับแม้จะยอดเยี่ยมแต่มันก็เผาผลาญพลังศักดิ์สิทธิ์มากเกินไปไม่เหมาะสมที่จะใช้ต่อสู้ในระยะยาว

　　

โชคดีที่ทักษะการโจมตีนั้นไม่มีใครเทียบได้ มันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาและสามารถพัฒนาเป็นทักษะการฆ่าที่ไม่รู้จบ ไม่เช่นนั้น เขาคงถูกศัตรูฆ่าตายไปตั้งแต่แรกแล้ว

　　

“เจ้ารู้ที่อยู่ของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าหรือไม่?” เย่ฟ่านถาม

　　

ก่อนที่เย่ฟ่านจะเดินทางมายังภาคใต้ เขาได้กำชับเรื่องนี้กับทุกคน และตอนนี้เขาถามถึงร่องรอยของเจียงไท่ซูด้วยความหวัง

　　

“ไม่ แม้แต่ท่านปู่เจียงยี่ซึ่งกลับไปอยู่กับตระกูลเจียงยังไม่สามารถค้นหาเบาะแสได้ได้” ตู้เฟยกล่าว

　　

หลี่เหอซุยถอนหายใจและกล่าวว่า "ดินแดนรกร้างตะวันออกนั้นใหญ่เกินไป มันไม่ง่ายเลยที่จะหาราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าพบ"

　　

เย่ฟ่านขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะค้นหายาอายุวัฒนะจนเจอแต่สุดท้ายเขากลับไม่มีปัญญาที่จะช่วยเหลือเจียงไท่ซูได้

　　

“อย่ากังวลไปเลย หากมีข่าวจากตระกูลเจียงเราจะรู้โดยเร็วที่สุด” หลี่เหอซุยกล่าว

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ไม่มีใครเทียบได้มีความเมตตาต่อเย่ฟ่านอย่างยิ่งใหญ่ เย่ฟ่านไม่อยากเห็นชายชราที่น่าสงสารคนนี้ต้องตายอย่างเปล่าเปลี่ยวเพียงลำพัง

　　

“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องห่วง ท่านผู้เฒ่าพาถิงถิงไปด้วย ในตอนที่ท่านผู้เฒ่าคิดว่าตัวเองไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไป สุดท้ายเขาก็ต้องพานางมาส่ง” ผังป๋อสรุป

　　

เย่ฟ่านส่ายหัวและถอนหายใจ "นี่คือสิ่งที่ทำให้ข้ากังวลมากที่สุด”

　　

เขากังวลมากเพราะกลัวว่าเจียงไท่ซูจะใช้ความแข็งแกร่งครั้งสุดท้ายของตัวเองเพื่อเปลี่ยนชะตากรรมของถิงถิง ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาหายตัวไปเย่ฟ่านก็หวาดกลัวต่อเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา

　　

ในเวลานี้โลกภายนอกกำลังสั่นคลอน ผู้คนจำนวนมากต่างก็หลั่งไหลไปที่นิกายไท่ซวนเพื่อค้นหามรดกของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม

　　

มรดกของจักรพรรดิผู้เหี้ยมโหดถือกำเนิดขึ้นแล้ว ไม่มีใครสนใจความเป็นความตายของเย่ฟ่าน หากทายาทของจักรพรรดิคนนั้นเติบโตขึ้นมันจะเป็นภัยพิบัติของทุกชีวิตในโลก

　　

ในขณะเดียวกันดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายต่างก็จับตามองร่างศักดิ์สิทธิ์ทุกคนที่อยู่ในตงหวง โดยเฉพาะเย่ฟ่านที่ทายาทมรดกจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมยังไม่ได้โลหิตแก่นแท้

เย่ฟ่านประสบความสำเร็จในการหันเหความโกรธแค้นไปที่คนอื่น แม้ว่าร่างเซียนโบราณจะเป็นศัตรูกับนิกายใหญ่มากมาย แต่ยังไงเขาก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง

มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เขาจะทำลายมนุษย์ทุกคนในโลก ซึ่งแตกต่างจากทายาทมรดกของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมอย่างแน่นอน

　　

ฮั่วอวิ๋นเฟยหายตัวไป ทุกคนกำลังตามหาเขา ต่อให้เขายังไม่ปรากฏตัวออกมาแต่เขาก็กลายเป็นศัตรูของคนทั้งโลกไปแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเรื่องนี้ก็เป็นผลดีต่อเย่ฟ่าน

“นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยม ชีวิตของฮั่วอวิ๋นเฟยมีความสำคัญมากกว่าซากศพของเขา ถ้าเขาถูกฆ่าตายจริงๆสุดท้ายศัตรูร่วมของทุกคนก็ยังจะกลับมาเป็นเย่น้อย!” ตู้เฟยหัวเราะ

　　

“ใช่ ในเมื่อเขารับความโกรธแค้นแทนเจ้า เจ้าก็สามารถฝึกฝนอย่างสบายใจและค่อยๆสะสมความแข็งแกร่ง กว่าคนเหล่านั้นจะรู้ตัว สุดท้ายพวกเขาก็ไม่สามารถปราบปรามเจ้าได้อีกต่อไป” หลี่เหอซุยก็หัวเราะเช่นกัน

　　

“อย่ามองโลกในแง่ดีขนาดนั้น ยิ่งข้าฟังมากเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งรู้สึกว่าฮั่วอวิ๋นเฟยผู้นี้ยากจะรับมือด้วย เขามีอุบายที่ลึกซึ้งและวิธีการที่โหดเหี้ยม คนแบบนี้ถ้าไม่ถูกฆ่าตายก่อน สุดท้ายเขาจะกลายเป็นจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมคนที่สอง” จักรพรรดิดำเตือน

　　

ผังป๋อยิ้มและกล่าวว่า "ในอนาคตเราสามารถจัดการได้อย่างใจเย็น ครั้งนี้เราแค่เปิดเผยตัวตนของเขาเท่านั้น ครั้งต่อไปเราจะเอาศีรษะของเขามาด้วย”

ในช่วงหลายวันต่อมาเย่ฟ่านยังคงมองหาเด็กหญิงตัวเล็กๆ แต่ไม่ว่าจะค้นหาอย่างไรเขาก็ไม่พบเบาะแสของนางเลย

　　

"เย่ฮุ่ยหลิงหนีรอดจากการไล่ล่าได้สำเร็จแล้ว ไหนไม่ช้านางคงมาเอาผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นข้าควรจะรอนางอยู่ที่นี่ดีกว่า"

　　

เย่ฟ่านหยิบผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ออกมาแจกจ่ายให้สหายของเขาคนละเล็กละน้อย

　　

ในตอนแรกหลายคนยืนกรานไม่ยอมรับ พวกเขาต้องการเก็บยาพวกนี้ไว้ให้ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าและถิงถิง แต่เย่ฟ่านยืนกรานบังคับอย่างหนักแน่น สุดท้ายพวกเขาจึงได้แต่รับไว้