สำหรับความคิดของหวังเสียนการสร้างเครื่องมือจิตวิญญาณนั้นต้องใช้เวลามากกว่าการปรับแต่งเม็ดยา ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องหลอมกลั่นวัสดุแร่ทั้งหมดในร้านให้เป็นเครื่องมือทางจิตวิญญาณโดยเร็วที่สุด

เมื่อเขามาถึงเมืองหย่งชางดวงอาทิตย์เพิ่งจะเริ่มสาดแสงในยามเช้า

"หือ?" แต่เมื่อเขามาถึงที่ร้านเขาเห็นชายหนุ่มร่างกายกำยำยืนอยู่ตรงที่หน้าประตูร้านของเขา

ชายหนุ่มสูงประมาณสองเมตร มีรูปร่างท้วมผิดปกติ สวมชุดคลุมสีดำและดูค่อนข้างโอ่อ่า

ข้างหลังของเขามีดาบขนาดใหญ่ซึ่งยาวประมาณ 2 เมตร และมีดาบรูปร่างแปลกตาอยู่ในมือของเขาอีก 1 เล่ม

"ต้องการปรับแต่งอาวุธหรือปรับแต่งเม็ดยา?"

หวังเสียนมองชายหนุ่มและถาม ขณะที่เขาหยิบกุญแจออกมาเพื่อเปิดประตูร้าน

"เจ้าเป็นเจ้าของร้านนี้อย่างนั้นรึ?"

น้ำเสียงของชายหนุ่มที่ถามหวังเสียนนั้นค่อนข้าทุ้มต่ำ ขณะที่เขามองดูหวังเสียนเปิดประตูร้าน

"ใช่! ข้าคือเจ้าของร้าน! เจ้าได้เตรียมวัสดุมาพร้อมแล้วหรือไม่?"

หวังเสียนหันไปถามชายหนุ่มอีกครั้ง

"ข้าต้องการปรับแต่งอาวุธประจำกายของข้า!"

ชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปในร้านและพูดกับหวังเสียนด้วยสีหน้าที่สงบ

"ปรับแต่งอาวุธ! เจ้าต้องเตรียมวัสดุและทิ้งอาวุธของเจ้าไว้ที่นี่พร้อมกับเขียนเงื่อนไขในสิ่งที่เจ้าต้องการเอาไว้!"

หวังเสียนยิ้มออกมาเล็กน้อยขณะที่พูดกับชายหนุ่ม

"ไม่! ข้าต้องการอยู่ดูด้วย เงื่อนไขของข้านั้นไม่มากนัก และข้าสามารถจ่ายหินจิตวิญญาณให้กับเจ้าได้!"

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่เขาพูด

"ถ้าเช่นนั้นก็มาที่นี่อีกครั้งหลังจากนี้ครึ่งเดือน เพราะตอนนี้ข้ายังมีงานค้างอยู่อีกมาก!"

หวังเสียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และบอกชายหนุ่มตามตรงเกี่ยวกับงานที่ยังมีอยู่ในร้านของเขา

"ไม่ว่าจะยังไงวันนี้เจ้าก็จะต้องปรับแต่งอาวุธให้กับข้า!"

ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและไม่สนใจเหตุผลที่หวังเสียนพูดกับเขาในก่อนหน้านี้

“หือ?” หวังเสียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและจ้องมองไปยังชายหนุ่มคนนั้น

คิ้วก็หนา ริมฝีปากก็หนา และรูปร่างก็แข็งแรงมาก ด้วยการบีบบังคับตามธรรมชาติของผู้ฝึกตน

"เจ้าต้องต่อคิวตามลำดับ!"

หวังเสียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะเย็นชาก่อนจะหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน

ชิ้งงงง!

ขณะที่หวังเสียนเดินก้าวขึ้นไปบนไดขั้นแรก ลำแสงของดาบอันคมวาววับก็พุ่งมาขวางหน้าเขาไว้

ใบดาบกว้างเกือบครึ่งเมตรและสันขอบมีรอยหยักคล้ายกับฟันเลื่อย

หวังเสียนหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าจ้องมองไปที่ชายหนุ่มอย่างช้าๆ "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

"ปรับแต่งอาวุธให้กับข้าและข้าจะมอบหินจิตวิญญาณให้กับเจ้า!"

ดวงตาสีเข้มของชายหนุ่มจ้องมองไปที่หวังเสียน และพูดออกมาอย่างเย็นชา

"แล้วถ้าหากข้าปฏิเสธล่ะ!"

ในตอนนี้หวังเสียนค่อนข้างจะงุดหงิดเล็กน้อย เขาสบัดนิ้วเบาๆไปยังดาบขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าของเขา

พิ้งงง! แกร๊กกกก!

เสียงแตกหักของโลหะดังขึ้นและดาบที่อยู่ตรงหน้าของหวังเสียนก็ถูกทำลายลงในทันที

“หือ? ไม่เลว!” ชายหนุ่มหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อเห็นหวังเสียนทำลายดาบของเขา "ข้าจะให้หินจิตวิญญาณแก่เจ้าจำนวนมาก หากเจ้าช่วยปรับแต่งดาบให้กับข้า!"

"ข้าไม่เคยทำลายกฎที่ข้าสร้างขึ้น ฉะนั้นหากเจ้าต้องการมาสร้างความวุ่นวายก็ออกไปให้พ้นจากร้านของข้า!" หวังเสียนมองไปยังชายหนุ่มด้วยสายตาที่เย็นชา

การแสดงออกของชายหนุ่มคนนี้นั้นค่อนข้างจะหยิ่งผยอง เขาไม่สนใจว่าบุคคลอื่นจะมีความคิดเช่นไร เขาเพียงแค่ต้องการจะปรับแต่งอาวุธวิญญาณของเขาอย่างเร่งด่วนเพียงเท่านั้น

และที่สำคัญที่สุดในตอนนี้หวังเสียนไม่ได้ขาดแคลนหินจิตวิญญาณ ฉะนั้นเขาจึงเพิกเฉยต่อทัศนคติที่ไม่ดีของชายหนุ่มโดยสิ้นเชิง

ชายหนุ่มยังคงนิ่งเฉยเมื่อได้ยินคำพูดของหวังเสียน เขาค่อยๆ ดึงดาบเล่มใหญ่ที่อยู่ทางด้านหลังของเขาออกมา

ดาบใหญ่เล่มนี้นั้นดูเหมือนไม่มีความคมและดูหนักมาก และดาบเล่มนี้ก็มีสีดำสนิทดูมืดมนราวกับสามารถดูดกลืนแสงที่อยู่รอบๆได้

หวังเสียนจ้องมองไปที่ดาบใหญ่ด้วยความประหลาดใจ และเขารู้ได้ในทันทีเลยว่าดาบใหญ่สีดำเล่มนี้นั้นเป็นอาวุธวิญญาณระดับ 12

"หากไม่มีธุระอะไรแล้ว ก็ออกไปให้พ้นจากร้านของข้า!"

หวังเสียนละสายตาจากดาบเล่มใหญ่สีดำแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง

เฟี้ยวววว!

กระลมอันรุนแรงพุ่งออกมาจากดาบใหญ่ในทันที และฟันไปที่ตำแหน่งบันไดตรงหน้าของหวังเสียน!

"บัดซบ! เจ้ามันพูดดีๆ ด้วยไม่รู้เรื่องใช่หรือไม่!"

ดวงตาของหวังเสียนแสดงให้เห็นความหนาวเย็น และดาบยาวก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

เคร้งงงง!

เสียงของดาบสองเล่มกระทบกันดังสนั่น

ประกายแสงวาววับในดวงตาของชายหนุ่ม และด้วยคลื่นของดาบใหญ่ในมือ เขาฟันตรงไปที่หวังสียนอย่างรวดเร็วราวกับพายุ

“ดาบพายุอย่างนั้นรึ?”

เมื่อหวังเสียนเห็นการโจมตีของชายหนุ่มก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย หลังจากนั้นร่างกายของเขาขยับและพลิกฝ่ามือ ดาบยาวของเขาก็เคลื่อนไหวไปมาอย่างรวดเร็วจนแทบจะมองไม่เห็น

"ดาบพายุ!"

ในขณะนี้ทั้งคู่ต่างใช้ทักษะดาบพายุเช่นเดียวกัน!

แต่อย่างไรก็ตามคุณลักษณะดาบพายุของหวังเสียนนั้นสมบูรณ์กว่ามาก ฉะนั้นคลื่นของวิธีดาบที่เหลือจึงตรงเข้าไปโจมตีร่างกายของชายหนุ่มผู้นั้นโดยตรง

"หืม?!" เมื่อชายหนุ่มเห็นการโจมตีของหวังเสียน ดวงตาเขาก็เป็นประกายราวกับลูกไฟ เขาสะบัดแขนและดึงดาบใหญ่สีดำกลับมาอย่างรวดเร็ว

"ดาบทะเลเมฆ!"

ชายหนุ่มฟันดาบสีดำขนาดใหญ่ของเขาตรงไปข้างหน้าอีกครั้งและตะโกนออกมาเสียงดัง

“ฮึ่ม!” หวังเสียนส่งเสียงคำรามต่ำๆ ออกมาอย่างเย็นชา ในขณะเดียวกันเขาเองก็ใช้ทักษะดาบทะเลเมฆอย่างรวดเร็ว และดาบในมือของเขาก็โจมตีไปยังชายหนุ่มคนนั้นราวกับว่ามันมีชีวิต

"คิดว่าจะทำลายการป้องกันของข้าได้อย่างนั้นรึ"

ชายหนุ่มยังคงตะโกนออกมาเสียงดังและดาบใหญ่ในมือของเขาก็หมุนเร็วขึ้นมากกว่าเดิม

เคร้งงๆ!

ดาบของทั้งคู่ปะทะกันหลายร้อยครั้งจนเกิดเสียงดังไปทั่วบริเวณ หลังจากนั้นพวกเขาก็ถอยห่างออกมาจากกันอย่างรวดเร็ว

"เขตแดนดาบวารี!"

ในทันใดนั้นพลังงานน้ำจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นทั่วบริเวณโดยรอบและดักจับชายหนุ่มคนนั้นเอาไว้โดยตรง

ชายหนุ่มร่างใหญ่เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าที่ตกใจ “สามทักษะการต่อสู้ขั้นกลาง ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจ้าจะมีความเชี่ยวชาญทักษะการต่อสู้ขั้นกลางถึงสามทักษะ!”

"แต่มันก็แค่นั้น!"

หลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นพูดจบ ใบหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความมั่นใจอย่างแรงกล้า "ด้วยเขตแดนดาบวารีระดับนี้ คิดว่าจะสามารถควบคุมข้าเอาไว้ได้อย่างนั้นรึ!"

หลังจากนั้นดาบใหญ่ที่อยู่ในมือของเขาก็ปล่งแสงสีดำออกมาในทันที

หวังเสียนหรี่ตาลงเล็กน้อย และในขณะเดียวกันเขาก็ขยับมือเบาๆ เขตแดนดาบวารีที่แต่เดิมที่มีเพียงขนาดรอบด้านเพียง 1 เมตรก็ขยายกลายเป็น 3 เมตรในทันที

พื้นที่ที่ดูโปร่งใสคล้ายกับน้ำทั้งหมดดูเหมือนจะถูกโจมตีด้วยพลังแห่งการทำลายล้างอันรุนแรงและมันกระแทกเข้าหาชายหนุ่มคนนั้นโดยตรง

บรูมมมม!

ด้วยพลังการโจมตีอันรุนแรงร่างกายของชายหนุ่มคนนั้นกระเด็นออกไปยังด้านนอกอย่างรวดเร็ว

ครืดดดดด!

ดาบใหญ่ในมือของชายหนุ่มลากติดไปกับพื้น มุมปากของเขามีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นซีดขาว

"อึก!! ทำไมมันถึงได้รุนแรงมากขนาดนี้!!"

ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเช็คเลือดที่มุมปากของเขาและจ้องมองเข้าไปในร้านด้วยแววตาที่ว่างเปล่า!!

………..

จบบท

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด