ตอนที่แล้ว614 - บังคับให้เผยตัว 
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป616 - เฟิ่งหวงอมตะ

615 - ลำนำทัณฑ์สวรรค์เฟิ่งหวง(หงส์เพลิง) 


กำลังโหลดไฟล์

615 - ลำนำทัณฑ์สวรรค์เฟิ่งหวง(หงส์เพลิง)

“บูม บูม!”

  

เย่ฟ่านตบมือสีทองอันใหญ่ของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า พลังนั้นช่างน่าสะพรึงกลัวจนผู้ชมจำนวนมากแตกตื่นตกใจ การโจมตีอย่างต่อเนื่องนี้ต่อให้เป็นผู้สูงสุดมารับด้วยตัวเองก็ยากที่จะเอาตัวรอดได้

  

“แดง” “แดง…”

  

เสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง เย่ฟ่านตบศีรษะของอวิ๋นเฟยด้วยฝ่ามือเก้าครั้งและกระอักเลือดไปเก้าคำ ในตอนนี้ใบหน้าของเขาซีดขาวไร้สีเลือด การโจมตีครั้งนี้เผาผลาญพลังชีวิตของเขาไปไม่น้อย

  

แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับทำให้เขารู้สึกตกใจมาก ฝ่ายตรงข้ามนี้น่ากลัวเกินไป ต่อให้เป็นผู้อาวุโสอาณาจักรลึกลับแปลงมังกรขั้นสูงสุดโดนไปขนาดนี้ มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะรอดชีวิตได้อย่างแน่นอน

  

อย่างไรก็ตามฮั่วอวิ๋นเฟยรับมันด้วยเลือดเนื้อของตัวเองแต่กลับไม่ได้รับอันตรายใดๆเลย เรื่องนี้ดูไม่สมเหตุสมผลอย่างยิ่ง!

  

“บูม!”

  

ดวงดาวขนาดเล็กพุ่งออกมาจากหน้าผากฮั่วอวิ๋นเฟย พลังอันน่ากลัวของมันทำให้เย่ฟ่านต้องหยุดการโจมตีไปโดยปริยาย

  

"โอ้! สมบัติลับของนิกายไท่ซวนได้รับการปลดปล่อยแล้ว!" ใครบางคนอุทานด้วยความตื่นเต้น

  

“สมบัตินี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก มันถูกกลั่นขึ้นมาจากดวงดาวจริงๆ และเป็นถึงครึ่งก้าวอาวุธเต๋าสุดขั้ว!”

หลายคนหน้าเปลี่ยนสี การปรากฏขึ้นของอาวุธระดับนี้เพียงพอที่จะทำลายสิ่งมีชีวิตทุกคนที่อยู่ในเมืองหลวงเอี๋ยน

  

ฮั่วอวิ๋นเฟยถอยกลับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาขาวราวกับหิมะ และเขายังกระอักเลือดออกมาหลายสิบคำก่อนที่เขาจะยืนได้มั่นคงอีกครั้ง

  

"ร่างเซียนโบราณน่ากลัวเกินไป คู่ต่อสู้เช่นนี้มันทำให้ผู้คนสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด แต่ความแข็งแกร่งของฮั่วอวิ๋นเฟยก็น่าทึ่งมาก แม้จะต่อสู้กันมายาวนานขนาดนี้เขาก็ยังไม่มีวี่แววพ่ายแพ้เลย"

  

"แม้ว่าฮั่วอวิ๋นเฟยจะพอมีชื่อเสียงบางอย่าง แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งถึงระดับนี้!”

  

หลายคนอุทาน บางคนก็เริ่มนำเอาความแข็งแกร่งของฮั่วอวิ๋นเฟยไปเปรียบเทียบกับเหยากวงและจี้ฮ่าวเยว่ที่อยู่ในจุดสูงสุดในบรรดาคนรุ่นเยาว์ของตงหวง

  

แม้ว่าฮั่วอวิ๋นเฟยจะกระอักเลือดมากกว่าสิบครั้งติดต่อกันและได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่ผู้คนก็ไม่ได้มองว่าเขาจะพ่ายแพ้

ต้องเข้าใจว่าร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณนั้นใกล้ตายแล้ว การที่ต้องต่อสู้อย่างต่อเนื่องเช่นนี้มีแต่จะทำให้อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

  

เย่ฟ่านถอนหายใจเบาๆ ความแข็งแกร่งของฮั่วอวิ๋นเฟยเกินความคาดหมาย แม้ในกรณีของการต่อสู้ระยะประชิด เขาก็ยังไม่ตาย สุดท้ายแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บแต่เขาก็ยังหนีไปได้

  

“พี่เย่ เจ้าหมายความว่าอย่างไร เจ้ากับข้าไม่เคยมีความแค้นกันเหตุไฉนเจ้าจึงต้องฆ่าข้า?”

เสื้อสีน้ำเงินของฮั่วอวิ๋นเฟยเปื้อนเลือด แต่เขาก็ยังรักษาความสงบไว้ได้

  

“เย่ฟ่านเจ้ากลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่ฮั่วได้ยินว่าเจ้ากำลังจะเข้าไปในดินแดนต้องห้ามโบราณพวกเราจึงมาที่นี่เพื่อส่งเจ้าเดินทาง แต่เจ้ากลับต้องการจะฆ่าเขา...”

หลี่เสี่ยวม่านตะโกนด้วยความโกรธ นางไม่เข้าใจว่าเย่ฟ่านเหตุไฉนจึงเปลี่ยนแปลงเป็นคนเช่นนี้

  

“ออกไปให้พ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะนับรวมเจ้าไปด้วย”

เย่ฟ่านชำเลืองมองที่หลี่เสี่ยวม่านอย่างเย็นชาแล้วเดินไปข้างหน้าทีละก้าว โลกสั่นสะเทือนเป็นจังหวะเพราะฝีเท้าของเขา พลังที่ปลดปล่อยออกมานี้ดูไม่เหมือนคนที่ได้รับบาดเจ็บจากเต๋าผู้ยิ่งใหญ่เลย

  

“เจ้า…” หลี่เสี่ยวม่านไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้

  

ในเมืองหลวงเอี๋ยนมีราชันย์ศักดิ์สิทธิ์มากมายหลายคนซุ่มซ่อนอยู่ และการต่อสู้ระหว่างร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณกับทายาทของนิกายไท่ซวนก็สะดุดตาเป็นพิเศษ พวกเขาต่างจับตามองการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยความสนใจ

  

ไม่มีใครรู้ว่าทำไมทั้งสองจะต่อสู้กัน แต่พวกเขาต่างก็ตั้งตารอที่จะได้เห็นการต่อสู้ระหว่างมังกรพยัคฆ์มานานแล้ว

  

“พี่เย่ เจ้าอยากสู้กับข้าจริงๆเหรอ?”

ฮั่วอวิ๋นเฟยถอนหายใจ เขาถอดเสื้อสีน้ำเงินของตัวเองออกก่อนจะขว้างมันลงพื้น

  

“เจ้ามาที่นี่ก็เพื่อฆ่าข้าอยู่แล้ว เหตุไฉนเจ้าจึงยังพยายามเสแสร้งอยู่อีก”

  

“พี่เย่ ทำไมเจ้าพูดอย่างนั้น ทำไมข้าต้องฆ่าเจ้าด้วย” ฮั่วอวิ๋นเฟยมีสีหน้าสับสนงงงวยมาก

  

“เจ้าเข้าใจว่าไม่มีใครรู้ความลับของเจ้าอย่างนั้นหรือ ข้ารู้ทุกอย่างแล้ว” เย่ฟ่านเย้ยหยันกดดันหัวใจอีกฝ่าย

  

“ข้าไม่เข้าใจที่เจ้ากำลังพูด แต่ข้ารู้ว่าพี่เย่ตัดสินใจต่อสู้กับข้า แม้ว่าคนแซ่ฮั่วจะเทียบเจ้าไม่ได้ แต่ข้าก็ไม่เคยกลัวใคร” ฮั่วอวิ๋นเฟยปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ให้ระเบิดออกมาอีกครั้ง

“อย่าพูดราวกับว่าเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์ เจ้าอยู่ไม่ไกลจากการเป็นศัตรูของทุกคนในโลกแล้ว” เย่ฟ่านยิ้มจางๆ

“ฆ่า!”   

หมัดสีทองของเขาเหวี่ยงออกไป แทงทะลุท้องฟ้าและกระแทก ฮั่วอวิ๋นเฟย นี่คือการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด และทุกคนสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่ไม่สิ้นสุด

  

"ติ๊ง!"

  

ฮั่วอวิ๋นเฟยก็เปิดฉากโจมตีโจมตีโดยไม่หลบเลี่ยงเช่นกัน เขาคือวีรบุรุษหนุ่มผู้กล้าหาญ การที่เย่เฟ่านมาใส่ร้ายเขาเช่นนี้เขาย่อมไม่สามารถยอมรับได้

  

"ถ้าพี่เย่ยืนกรานเช่นนั้น พวกเราก็มาฆ่ากันให้ตายเถอะ!

"ติง ติง ติง... "

  

เสียงพิณสะท้านทั้งท้องฟ้ามันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างบ้าคลั่ง

  

"แดง! "

  

คลื่นดนตรีของเขาถูกเปลี่ยนให้เป็นแสงกระบี่ มันถมเข้าหาเย่ฟ่านระลอกแล้วระลอกเล่า

  

"ความสำเร็จด้านดนตรีของฮั่วอวิ๋นเฟยมาถึงระดับนี้แล้ว เพลงพิณของเขาสามารถใช้ฆ่าคนได้จริงๆ!"

  

“หากมิใช่เพราะความแข็งแกร่งของร่างเซียนที่ไม่เป็นรองอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเป็นคนธรรมดาโดนเข้าไปคงตายไปตั้งแต่แรกแล้ว!”

"บูม! "

  

ร่างกายของเย่ฟ่านเดือดพล่านด้วยแก่นแท้ และทั้งร่างของเขาถูกหล่อหลอมเหมือนทองคำ มีแสงจากสวรรค์เบ่งบานขึ้น ตอนนี้แม้แต่เส้นผมของเขาก็ยังเปลี่ยนเป็นสีทองเหลืองอร่าม

 

ในขณะเดียวกันเสียงพิณของฮั่วอวิ๋นเฟยก็หนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ พลังระดับนี้แทบจะก้าวออกไปจากอาณาจักรสี่สุดขั้วไปแล้ว

  

“พี่เย่ทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ ตามปกติแล้วเสียงเพลงของข้าสามารถจัดการผู้คนที่อยู่ในระดับเดียวกันได้ทุกคน แต่ความแข็งแกร่งของพี่เย่ทำให้ข้าเลื่อมใสยิ่งนัก”

เสียงของฮั่วอวิ๋นเฟยนุ่มนวล นิ้วของกดลงที่สายพิณอย่างแผ่วเบาแต่เสียงเพลงที่ถูกปลดปล่อยออกมานั้นกลับเต็มไปด้วยไอสังหารและความบ้าคลั่งถึงขีดสุด

  

"แดง"

"แดง..."  

 

เย่ฟ่านทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างกายของเขาถูกปราณกระบี่ที่เกิดจากคลื่นดนตรีฟาดฟันเข้าหาอย่างต่อเนื่องทำให้เกิดประกายไฟกระเด็นออกไปทั่วบริเวณ

“บูม!”  

 

เมื่อเย่ฟ่านฝ่าฟันอุปสรรคมาจนถึงบริเวณที่ฮั่วอวิ๋นเฟยกำลังนั่งอยู่ ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ของเขาก็พุ่งผ่านความว่างเปล่าด้วยวิชาลับของตระกูลจี้ทันที

  

ฮั่วอวิ๋นเฟยถอนใจเบาๆ จากนั้นก็ดึงสายเก้าครั้งติดต่อกัน พลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้งราวกับจะฉีกโลกออกจากกันเป็นเก้าส่วน

  

ทันใดนั้นประตูเล็กๆก็เปิดขึ้นบนท้องฟ้า เมฆมืดครึ้มเคลื่อนผ่านประตูเล็กๆเหล่านั้นก่อนที่พวกมันจะก่อตัวเป็นเมฆสายฟ้าขนาดใหญ่

  

“ลำนำทัณฑ์สวรรค์เฟิ่งหวงในตำนาน” ยอดฝีมือรุ่นอาวุโสบางคนอุทานด้วยความตกใจ

สายฟ้าที่อยู่ในก้อนเมฆนั้นเปลี่ยนเป็นหงส์เพลิงเก้าตัว ปีกของพวกมันครอบคลุมไปทั้งสวรรค์และปฐพีก่อนจะบินลงมาจากท้องฟ้าโดยที่เป้าหมายของพวกมันคือเย่ฟ่าน

  

นี่คือท่าสังหารที่ไม่มีใครเทียบได้ จะมีกี่คนในโลกที่สามารถต่อต้านกับทัณฑ์สายฟ้าแห่งสวรรค์ได้ นี่คือสายฟ้าในตำนานซึ่งมุ่งหมายตัดเส้นทางของผู้บ่มเพาะที่มีพรสวรรค์อย่างชัดเจน

  

แต่หากมีใครบางคนในโลกที่ไม่กลัวสายฟ้า คนคนนั้นต้องเป็นเย่ฟ่านอย่างไม่ต้องสงสัย เขาเผชิญหน้ากับสายฟ้ามานับครั้งไม่ถ้วน

แน่นอนว่าสายฟ้าครั้งนี้ซึ่งเป็นทัณฑ์สวรรค์ปลอมย่อมไม่สร้างผลกระทบอะไรต่อเขา

  

“หากของเล่นชิ้นนี้ถูกนำไปใช้กับคนอื่นมันอาจยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง แต่เมื่อมาอยู่ต่อหน้าบิดาสิ่งที่เจ้าทำนั้นผิดมหันต์!”

    

“บูม!”

สายฟ้าเก้าเส้นฟาดเข้าหาเย่ฟ่านอย่างรุนแรงในขณะที่เขาเดินเข้าหาฮั่วอวิ๋นเฟยด้วยท่าทางสงบ

  

“พี่เย่เจ้าต้องการให้พวกเราต่อสู้กันจนถึงที่สุดจริงๆ?”

ฮั่วอวิ๋นเฟยถอนหายใจ จากนั้นมือของเขาก็ค่อยๆปัดไปในความว่างเปล่าด้วยวิถีที่ลึกลับและคาดเดาไม่ได้

  

ประตูแห่งโลกใบเล็กทั้งเก้ากำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่าเทพเจ้าทั้งเก้ากำลังจะพุ่งออกมา และความผันผวนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งก็ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า

  

“บูม!”

  

แต่ก่อนที่ฮั่วอวิ๋นเฟยจะมีโอกาสได้แสดงความสามารถ ดอกบัวสีครามของเย่ฟ่านก็บินเข้าไปกระแทกเขาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อจนทำให้เขาร่วงตกลงมาจากท้องฟ้า

  

จากนั้นทะเลวิญญาณสีทองของเย่ฟ่านก็ครอบคลุมเข้าหาฮั่วอวิ๋นเฟยทำให้ชายหนุ่มผู้หล่อเหลางดงามคนนี้ไม่สามารถขยับตัวได้ชั่วคราว

  

“บูม!”

  

เย่ฟ่านบดขยี้ศีรษะของอวิ๋นเฟยจนแหลกละเอียดด้วยหมักที่อัดแน่นไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์อันท่วมท้น!

  

“เย่ฟ่าน เจ้าไม่สามารถฆ่าผู้บริสุทธิ์ได้” หลี่เสี่ยวม่านตะโกนอย่างตกใจ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด