ตอนที่ 32 ตัวตนของคุณชาย

“พี่..”

หลินเทียนกำหมัด ใบหน้าบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด ความรู้สึกโกรธผุดจากส่วนลึกของหัวใจเขา และเขาก็เผลอเรียกหลินชิวหานไปโดยไม่ตั้งใจ

หลินเทียนรู้ว่านี่เป็นเพราะเจ้าของร่างนี้ และมันก็คือปฏิกิริยาของร่างกายเขาพอเห็นฉากตรงหน้า เหนือสิ่งอื่นใด หลินชิวหานคือคนเดียวที่ดูแลเขาอย่างดีมาตลอดตามความทรงจำ

แม้นางจะสวมท่าทีดุ นางก็จริงใจต่อเขา นางไม่เคยมองเขาเป็นขยะเหมือนคนอื่นในตระกูล

หลินเทียนก่อนหน้านี้มักมีความรักที่พูดไม่ได้ต่อหลินชิวหาน!

มันแค่ว่าพี่สาวเขาโดดเด่นเกินไป ส่วนเขา คือเศษขยะไร้พรสวรรค์...เขาจึงได้แต่เก็บความคิดนี้ไว้ส่วนลึกของหัวใจ ตอนนี้ที่เขาเห็นฉากเช่นนี้ต่อหน้า เจตจำนงของเจ้าของร่างจึงแสดงความไม่เต็มใจออกมา

แต่เจ้าของร่างนี้ก็ได้จากไปแล้ว และมันก็คือเขาราชาเทพสังหารสวรรค์

ไม่กี่วันก่อน เขาทำให้ทุกคนตกใจโดยชี้ให้เห็นจุดผิดพลาดในการสาธิตของอาจารย์สำนักสุดยอดเต๋า และแม้กระทั่งช่วยแก้ไขข้อผิดพลาดด้วย สิ่งนี้ช่วยให้เขาพัฒนาภาพลักษณ์ต่อหลินชิวหาน และนางก็เชื่อว่าสุดท้ายหลินเทียนก็เปลี่ยนใจและตัดสินใจมุ่งมั่นต่อการบ่มเพาะ

หลินชิวหานพอใจมาก นางเชื่อว่าสุดท้ายการโน้มน้าวแบบไม่พักของนางก็ได้ผล และน้องชายนางก็เข้าใจความเป็นห่วงเป็นใยของนาง

หลินเทียนพอใจกับผลลัพธ์นี้มากกว่า มันเป็นแค่ก้าวแรกของเขาที่จะทำให้หลินชิวหานมองเขาเป็นดาวเจิดจรัส การที่ราชาเทพอย่างเขาจะมัดใจสาวสักคนไปจะยากแค่ไหนกัน?

แต่ตอนนี้ มันสามารถเห็นได้ถึงความหนาวเย็นในดวงตาของหลินเทียน

ไอสารเลวนั่นเป็นใคร มันโผล่มาจากไหน?

กล้าดียังไงถึงมาใกล้ชิดกับของของเขา?

มันกำลังรนหาที่ตาย!

แต่ไม่ช้า สายตาของหลินเทียนก็สะดุดที่สาวงามไร้เทียบเคียงด้านหลังชายหนุ่ม แม้จะมีผ้าบางปิดหน้านาง เขาก็ยังบอกได้ว่านางมีความงามประดุจเทพธิดาจากเค้าโครงหน้า

แน่นอน ส่วนที่สำคัญสุดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นคือกายาพิเศษของนาง

‘หรือนั่นจะเป็น[กายสตรีเก้าหยินลี้ลับ]ที่พูดถึงในบันทึกโบราณ..’

‘กายในตำนานที่ว่ากันว่าคือหม้อหลอมมนุษย์ขั้นสูงสุด?!’

‘ไม่คิดเลยว่าข้าจะได้มาเจอกับกายเช่นนี้ในสถานที่แบบนี้!’

หลินเทียนก้มหัวลงทันทีเพื่อป้องกันคนอื่นจากการพบความผิดปกติทางสีหน้าเขา เขาไม่แน่ใจถึงความคิดเขาและต้องการเวลาเพื่อสังเกตเพิ่ม เหนือสิ่งอื่นใด กายหม้อหลอมมนุษย์เช่นนี้สามารถทำให้ราชาเทพตีกันเพื่อแย่งนางได้!

‘หรือเขาจะเป็นนายน้อยที่ทุกคนพูดถึง?ไม่คิดเลยว่าเขาจะโชคดีขนาดนี้..’

‘แต่น่าเสียดาย เขาดันมาเจอกับข้า!’

หลินเทียนคิดกับตัวเอง และไม่ช้า สีหน้าของเขาก็กลับเป็นปกติ ไม่มีใครรอบตัวเขาพบอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเขา สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือ ชายหนุ่มผู้นั้นกลับมองเขาด้วยแสงแปลกๆในดวงตา?

ความรู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ แต่ก็หายไปทันทีที่มันปรากฏ..เหมือนอาการคิดไปเอง

“หลินชิวหาน?เป็นชื่อที่ดี”

กู่ฉางเกอชมเชย ความอ่อนโยนของงเขาเผยออกมาตอนเขาหัวเราะ และก็ลากสายตาชื่นชมจากสาวหลายคนที่ยืนนอกโถง

มันคือสิ่งที่เรียกว่าภาพลักษณ์ของเซียน

“ขะ—ขอบคุณเจ้าค่ะ คุณชาย!”

ใบหน้าของหลินชิวหานแดงเล็กน้อยและพูดติดอ่าง

แม้นางจะเป็นอาจารย์ในวันปกติ และมีกลิ่นอายสูงส่งเหมือนสตรีเหล็กตอนสั่งสอนศิษย์ในสำนัก...แต่ตอนนี้นางกลับไม่อาจผ่อนคลายได้เลย

หนุ่มหล่อตรงหน้านางคือลูกรักพระเจ้าที่สามารถทำให้บรรพชนของนางทำตัวเหมือนทาสได้ ไม่ว่ามันจะเป็นใคร พวกเขาก็บอกได้ว่าเขามีภูมิหลังน่ากลัว มันคงแปลกถ้านางไม่รู้สึกประหม่า

‘บัดซบ...’

หลินเทียนกรีดร้องในใจตอนเห็นฉากแสนน่าชิงชังตรงหน้าเขา ความรู้สึกอิจฉาริษยาเกาะกุมหัวใจเขาและความไม่เต็มใจก็เอ่อล้น

แต่ทว่าคนอื่นในโถงกลับแค่หัวเราะเล็กน้อยและเก็บอาการไว้ ไม่ใช่แค่เฒ่าหมิง แต่คนหลายคนในตระกูลหลินโบราณต่างอยากให้หลินชิวหานถูกกู่ฉางเกอชมชอบ

ตัวเฒ่าหมิงคือเทพพระเจ้าในสายตาพวกเขา ดังนั้นกู่ฉางเกอจะต้องเป็นอะไรที่น่ากลัวกว่านั้น

“ข้าไม่ใช่ปีศาจที่จะกินเจ้าทั้งตัวซะหน่อย ทำไมเจ้าถึงประหม่าขนาดนี้เล่า แม่นางหลิน?”

สีหน้าของกู่ฉางเกอไม่เปลี่ยน และรอยยิ้มก็ยังไม่หายไปตอนเขาพูดขึ้นอีกครั้ง แต่จากนั้นเขาก็ละสายตาจากหลินชิวหานและมองไปข้างหน้า“ข้าคงต้องรบกวนให้แม่นางหลินพาข้ากับชิงเกอเดินเล่นซะแล้ว”

แต่ทว่า ในหัวใจของเขา เขากำลังคิดถึงบางสิ่งที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ชีวิตเป็นอะไรที่คาดเดาไม่ได้ เขากำลังวางแผนจะมองหาบุตรฟ้าประทานคนใหม่ แต่บุตรฟ้าประทานคนใหม่กลับปรากฏต่อหน้าเขาเอง มันราวกับมีคนส่งหมอนให้เขาพอเขากำลังคิดที่จะนอน

มันดันว่าเขาค่อนข้างสนใจที่จะรู้ว่าโชคมหาศาลของหลินชิวหานมาจากไหน ค่าโชคสองร้อยไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมี แถ ม เจ้าหนูบุตรฟ้าประทานคนใหม่ที่แอบมองเขายังมีค่าโชคถึงห้าร้อย

กู่ฉางเกอสงสัยว่านี่เป็นโครงเรื่องแบบไหน?

...

สุดท้ายบรรยากาศตึงเครียดในโถงก็สงบลงหลังกู่ฉางเกอออกไป ไม่ใช่แค่ผู้นำกับผู้อาวุโสของตระกูล แต่ผู้อาวุโสใหญ่ก็ยังประหม่า เหนือสิ่งอื่นใด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ติดต่อกับคนจากอาณาจักรเบื้องบน เขาจะไม่ประหม่าได้ไง?

“ท่านบรรพชน คุณชายผู้นั้นเป็นใครกัน?”

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสใหญ่ก็ถามด้วยอารมณ์ปั่นป่วน เขามีทั้งความอยากรู้ และอารมณ์มากมายที่ไม่อาจอธิบายได้

ทันทีที่เขาตั้งคำถาม ผู้เยาว์ที่ยืนนอกโถงก็เงี่ยฟูหังกันทันทีเพื่อขจัดความอยากรู้ แม้กระทั่งหลินเทียน ผู้แอบมองเฒ่าหมิงอย่างลับๆก็ยังตั้งใจฟัง

เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คล้ายกับเขาตอนเขาอยู่ในจุดสูงสุดจากบรรพชนตระกูลหลิน ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกว่ากลิ่นอายนั้นดูผิดปกติ จะว่าคล้ายก็ไม่เชิง(ที่ไม่คล้ายเพราะพลังของเฒ่าหมิงโดนเจตจำนงโลกสะกดไว้ ส่วนหลินเทียนนั้นยังไม่เคยทะยานขึ้นไปอาณาจักรเบื้องบน)

เรื่องนี้ทำให้เขาสับสนมาก

และก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับกู่ฉางเกอที่เฒ่าหมิงต้องปิดบังจากลูกหลานเขา เขายิ้มอ่อน“นายท่านของข้า...เขาจะเป็นคนที่นำนิกายอมตะและตระกูลกู่อันยิ่งใหญ่ในอนาคต!ถ้าเจ้าโชคดีพอได้รับความโปรดปรานจากนายน้อย งั้นเจ้าก็จะเหมือนปลาที่ว่ายผ่านประตูมังกร เจ้าจะกระโดดจากโลกมนุษย์และก้าวสู่สวรรค์ชั้นเก้า...”