ตอนที่ 701+702 ภรรยา

ตอนที่ 701 ภรรยา

“นี่เป็นครั้งแรกที่ประธานเจียงเดินทางไปต่างประเทศ คุณกังวลหรือเปล่าครับ” หวงเฉิงจิ้งส่งบัตรประชาชนคืนให้กับเจียงเหยา พร้อมกับแนะนำเธอว่า “เมื่อไปถึงที่นั่น บอกคนอื่นว่าพี่ลูกพี่ลูกน้องของผม มีบางแห่งที่การรักษาความปลอดภัยไม่ค่อยดี โดยเฉพาะบริเวณรอบ ๆ เหมือง พวกเขาแทบจะไม่สนใจอะไรเลย เมื่อไปถึงแล้วอย่าอยู่ห่างจากผม อย่าไปรอบ ๆ เอง ถ้าเจอกับปัญหาไม่ว่าจะอะไรก็อดทนไว้ให้ได้นานที่สุด”

ในขณะนี้ เจียงเหยารู้สึกว่าหวงเฉิงจิ้งและลู่อี้ชิงมีความคล้ายคลึงกันจริง ๆ นั่นคงเป็นเพราะพวกเขาขี้ระแวงเหมือนกัน

“เมื่อเราไปถึงที่นั่น สามีฉันเขาจะรอฉันอยู่ที่สนามบินค่ะ เขาอาจจะต้องการแยกทางกับคุณ” เจียงเหยายิ้มเบา ๆ “ถ้าอยู่กับเขา คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน เขาบอกว่าเขามีคนรู้จักอยู่ที่นั่นค่ะ”

หวงเฉิงจิ้งพูดไม่ไปพักใหญ่ สองสามีภรรยาคู่นี้ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ไม่คิดจะแยกกันบ้างเลย?

คุณชายลู่กังวลมากเกี่ยวกับภรรยาของเขา ราวกับว่าเขากำลังปกป้องเต้าหู้เนื้อนุ่มชิ้นหนึ่ง

“ยังไงก็เถอะ ผมได้ข่าวว่าจูเฉียนหลานพยายามลักพาตัวคุณกับสามี? มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” หวงเฉิงจิ้งได้ข่าวนี้หลังกลับจากเมืองรง เขาอาจรู้ว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจียงเหยา ดังนั้นจูเฉียนเหลียงจึงมาหาเขาและต้องการให้เขาช่วยคุยกับเธอ

ทว่าหวงเฉิงจิ้งไม่ใช่คนโง่ คุณชายลู่ได้เข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงต้องซ่อนตัวให้ห่างจากเรื่องนี้

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เขาไม่มีทางเลือกเพราะตระกูลฉี

อย่างไรเสียตระกูลหวงและตระกูลฉีเป็นญาติที่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด ถ้าเขาไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย หูเขาคงได้ระเบิดเป็นแน่

ตราบใดที่เขาไม่ได้บ้า เขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลจู

คุณชายลู่ต้องการจัดการกับจูเฉียนหลาน ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเสียหน่อย

เมื่อเจียงเหยาได้ยินว่าหวงเฉิงจิ้งกังวลเกี่ยวกับเรื่องของจูเฉียนหลาน เธออดไม่ได้ที่จะหันไปมองหวงเฉิงจิ้งอีกครั้ง “ทำไมคะ? คุณกังวลที่ได้ยินว่าจูเฉียนหลานถูกจับกุมเหรอ? นั่นเป็นเรื่องจริงค่ะ แม้ว่าจูเฉียนหลานจะนิสัยน่ารำคาญ แต่จริง ๆ แล้ว เธอก็ค่อนข้างสวยใช่ไหมล่ะคะ!”

“ประธานเจียง ไม่น่าเอาเรื่องนี้มาล้อกันเล่นเลยนะครับ คุณก็รู้ ว่าผมกำลังตามจีบพี่สาวของคุณอยู่” หวงเฉิงจิ้งพูดก่อนจะหันไปถามพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเพื่อจะซื้อน้ำมะนาวให้กับเจียงเหยา จากนั้นเขาก็ยิ้มให้เธอ ปรับท่าทาง และเตรียมตัวที่จะนอนบนเครื่องบินสักพัก

ใช้เวลามากกว่าสี่ชั่วโมงในการบินจากเมืองหนานเจียงมายังประเทศ YN กว่าเครื่องจะลงจอดก็เช้าแล้ว

ทันทีที่เธอลงจากเครื่องบินและออกจากสนามบิน เจียงเหยาก็มองเห็นลู่ชิงสี

เขายังคงสวมเสื้อฮูดสีดำ โดยสวมฮูดที่หัวไว้ด้วย เขายืนสูบบุหรี่และพูดคุยกับชายที่มีผิวคล้ำที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สายตาของเขากำลังจ้องมองมาที่เจียงเหยาที่กำลังเดินออกจากสนามบิน

“ชิงสี!” เจียงเหยาเร่งความเร็วและวิ่งไปทางลู่ชิงสีทันทีที่เห็นเขา เมื่อเธอเห็นเขาอ้าแขนออกพร้อมกับงับบุหรี่ไว้ที่ปาก เธอรีบพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาทันที

ในขณะนี้อารมณ์ของลู่ชิงสีดูมีความสุขเหมือนเด็กซุกซน ทั้งที่ใบหน้าเย็นชา เขามีความรู้สึกถึงเสน่ห์ที่อธิบายออกมาไม่ได้

หลังจากกอดภรรยาที่ไม่ได้เจอกันเพียงหนึ่งวัน สิ่งแรกที่ลู่ชิงสีทำคือการทิ้งบุหรี่ที่อยู่ในปาก เขาก้มศีรษะลงและจุ๊บริมฝีปากของเธอเบา ๆ จากนั้นเขาก็แนะนำเธอให้รู้จักกับคนที่อยู่ข้าง ๆ เขา “นี่ภรรยาฉัน เจียงเหยา”

ลู่ชิงสีกำลังพูดภาษาของประเทศ YN ซึ่งเจียงเหยาไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดอะไร เมื่อเธอได้ยินลู่ชิงสีพูดชื่อเธอ เธอจึงเดาว่าเขากำลังแนะนำให้เธอรู้จักกับเขา ดังนั้นเธอจึงยิ้มจาง ๆ ให้กับชายที่อยู่ข้าง ๆ ลู่ชิงสีพร้อมกับกล่าวสวัสดีทักทายเขา

ชายคนนั้นมองไปที่เจียงเหยาด้วยรอยยิ้มในดวงตาของเขา เขาตอบเจียงเหยาด้วยภาษาจีนกลางที่น่าอึดอัดใจ “สวัสดีครับ สบายดีไหมครับ?”

__

ตอนที่ 702 คู่ที่สวรรค์สร้าง

“นี่เพื่อนผมเอง หร่วนหยงจุน เขาเป็นทหารผ่านศึกของ YN” ลู่ชิงสีกล่าวขณะที่ตบศีรษะเจียงเหยา จากนั้นเขาหันไปมองหวงเฉิงจิ้งและคนอื่น ๆ เขารับกระเป๋าเดินทางของเจียงเหยาจากผู้ช่วยของหวงเฉิงจิ้ง พร้อมกับกล่าวขอบคุณ จากนั้นเขาก็ถามต่อว่า “คุณหาร้านอาหารและที่พักที่เมืองนี้ได้แล้วหรือยัง? ถ้ายังไม่มีก็ตามผมมา”

ตามจริงแล้ว หวงเฉิงจิ้งคุ้นเคยกับใบหน้าเย็นชาของลู่ชิงสี เพราะเจอกันสีหน้านี้หลายครั้งแล้ว ทว่าเขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ “ถ้าอย่างนั้น ก็ขอรบกวนคุณชายลู่แล้วล่ะครับ”

หวงเฉิงจิ้งรู้สึกประหลาดใจมากที่ลู่ชิงสีพูดกับเขาอย่างง่าย ๆ หรืออาจเป็นเพราะเขามาส่งเจียงเหยาอย่างปลอดภัย?

หวงเฉิงจิ้งรู้สึกประหลาดใจมากขึ้นที่ลู่ชิงสีมีเพื่อนที่ดีในต่างประเทศ

“ด้วยความยินดี” ริมฝีปากของลู่ชิงสีกระตุก “หร่วนหยงจุนเพื่อนของผม ครอบครัวเขาเปิดกิจการโรงแรม แม้ว่าคุณจะรู้จักผม ก็ไม่มีส่วนลดหรอกนะ”

อ้อเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่ใช่เพราะจู่ ๆ เขาก็มีความกระตือรือร้น แต่เพราะเพื่อนของเขาบังเอิญทำกิจการโรงแรม หวงเฉิงจิ้งไม่ได้สงสัยว่า หากไม่ใช่เรื่องบังเอิญเช่นนี้ คงจะจากไปพร้อมกับเจียงเหยา โดยทิ้งเขาไว้ที่สนามบินไปแล้ว

หลังจากพูดคุยกับหวงเฉิงจิ้งแล้ว ลู่ชิงสีจับมือเจียงเหยาข้างหนึ่ง หิ้วกระเป๋าเดินทางของเจียงเหยาข้างหนึ่ง เดินไปที่รถที่พวกเขาขับมาพร้อมกับหร่วนหยงจุน

รถคันนี้เป็นของหร่วนหยงจุน มันเป็นรถจิ๊บและมินิแวนรวมกัน

ลู่ชิงสีปล่อยให้เจียงเหยาขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังและช่วยเธอเก็บสัมภาระไว้ด้านหลัง เขาหันกลับมาและพูดกับหวงเฉิงจิ้งว่า “เก็บของไว้ข้างหลังนะครับ ประธานหวงนั่งข้างหน้า คนที่เหลือนั่งข้างหลัง”

ที่นั่งด้านหน้า รวมคนขับ สามารถนั่งได้เพียงห้าคนเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะหวงเฉิงจิ้งดูแลภรรยาของเขามาตลอด ลู่ชิงสีคงจะโยนหวงเฉิงจิ้งผู้ที่ไม่ยอมแพ้ในการตามจีบพี่สาวของเขาให้เข้าไปนั่งในห้องเก็บสัมภาระที่ด้านหลัง

สำหรับหวงเฉิงจิ้งแล้ว เขาเพิ่งมาประเทศ YN เป็นครั้งแรก เพราะมันเป็นข่าวเร่งด่วน เขาจึงรีบมา ก่อนที่เขาจะสามารถติดต่ออะไรได้ เขาก็ยังสามารถตามลู่ชิงสีไปก่อนได้ ซึ่งถือว่าเป็นโชคดีของเขา ดังนั้นแม้ลู่ชิงสีจะให้เขานั่งด้านหลัง เขาก็ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ และไม่คิดจะตำหนิอีกฝ่าย ยังไงซะเขาก็เป็นผู้ชาย เขาไม่ได้สนใจกับเรื่องนี้เลย

และตอนนี้ เป็นครั้งแรกที่ลู่ชิงสีทำดีกับเขา ทำให้หวงเฉิงจิ้งตกใจ เขากลัวว่าลู่ชิงสีจะเปลี่ยนใจ ดังนั้นเขาจึงรีบขึ้นไปบนรถ

เศรษฐกิจของประเทศ YN ล้าหลังประเทศส่วนใหญ่อยู่บ้าง ฝั่งนี้ถนนคอนกรีตเรียบมีไม่มากนัก กล่าวอีกนัย ถนนสายนี้มีพื้นที่กว้างไม่มาก

หวงเฉิงจิ้งนั่งอยู่ข้างคนขับ ส่วนลู่ชิงสีนั่งด้านหลังกับเจียงเหยา ทว่าเขาหันไปพูดคุยกับหร่วนหยงจุนที่กำลังขับรถอยู่ ทั้งสองคนกำลังพูดคุยด้วยภาษาของ YN เจียงเหยาไม่เข้าใจแม้แต่คำเดียว แต่เธอได้ยินหร่วนหยงจุนหัวเราะ

เธอสงสัยว่าลู่ชิงสีเป็นคนประเภทที่เล่าเรื่องตลกให้คนอื่นมีความสุขได้ด้วยเหรอ?

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนประเภทนั้น

แต่น่าแปลกที่ลู่ชิงสีมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขาในเวลานี้ด้วย

“คุณสองคนกำลังคุยอะไรกันคะ? แปลกด้วยสิ” เจียงเหยาดึงแขนเสื้อของลู่ชิงสีและกระตุ้นเขาด้วยเสียงต่ำ “หร่วนหยงจุนดูเหมือนจะหัวเราะ มีความสุขเชียว”

“เขาบอกว่าภรรยาของผมสวยและเหมาะกับผมมาก” มุมริมฝีปากของลู่ชิงสีขดขึ้นเล็กน้อย “ผมก็ตอบเขาไปว่าภรรยาของผม ผมเลือกแล้วเลือกอีก ก็ต้องเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างให้สิ แล้วเขาก็ถามผมต่อว่า ‘คู่ที่สวรรค์สร้าง’ หมายความว่ายังไง?”

“แล้วคุณตอบเขาไปว่ายังไงคะ” ความอยากรู้ของเจียงเหยาถูกกระตุ้น

“ผมบอกเขาไปว่า ‘คู่ที่สวรรค์สร้าง’ หมายความว่าสวรรค์ได้ผูกด้ายแดงไว้ พอเราเกิดมาก็จะเป็นสามีภรรยากัน และไม่มีใครสามารถแยกเราออกจากกันได้”

แม้ว่าคำตอบของลู่ชิงสีจะจริงจัง แต่เจียงเหยาก็ไม่เชื่อ และไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมถึงไม่เชื่อ เธอเพียงรู้สึกว่าลู่ชิงสีไม่ได้พูดความจริงกับเธอ ไม่งั้นประโยคนี้จะทำให้หร่วนหยงจุนยิ้มแบบนั้นได้อย่างไร?