การกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 51 การทำงานที่รวดเร็ว

'ค่าเทเลพอร์ตของเราทั้งคู่ราคาเท่าไหร่' หนิงถามระบบ

<ถ้าไม่คำนึงถึงระยะทาง จะต้องใช้พลังงาน 1,560,000 ค่าพลังงาน> ​​

'โอเค เราต้องมีน้ำหนักรวมกันน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้' เขาคิด เขาจับไหล่ของฮเยซี และสั่งระบบ

'เทเลพอร์ต ไปยังฟาร์มของฉันบนเกาะอื่น'

<ยืนยัน>

ทันใดนั้น ทั้งสองคนก็อยู่ที่ฟาร์มอย่างปลอดภัยจากการเทเลพอร์ต ฮเยซีมองไปรอบๆทันที ตอนนี้จิตใจของเขาว้าวุ่นงุนงงไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"เราอยู่ที่ไหน อินิคากะ? เขาถาม.

“มันเป็นเกาะถัดไปที่คุณบอกฉันตอนนั้น” หนิงตอบ

"บน... เกาะถัดไปงั้นหรอ?" ฮเยซีตกใจมาก เขาเริ่มมองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเกาะนั้น

“ต้นไม้เหล่านี้ดูคล้ายกับที่ฉันจำได้ แต่มันนานมากจนฉันไม่รู้ว่าเราอยู่บนเกาะนี้จริงๆ หรือเปล่า” ฮเยซี กล่าว หนิงไม่สนใจเด็กน้อยและเริ่มมองหาผลไม้บนต้นไม้ เขาใช้พลังจิตดึงมันลงมาจากที่สูงบนต้นไม้ แล้วล้างมันด้วยน้ำกรองก่อนจะกินมันเขาไปเขาเก็บผลไม้อีกสองสามผล กินบ้างและเก็บบ้างหลังจากนั้นก็ถึงเวลาทำฟาร์มต่อ

“ฮเยซี มานี่สิ” เขาพูดเรียกฮเยซีไปยังที่ที่เขาทิ้งจอบและพลั่วไว้ เขาหยิบจอบและมอบพลั่วให้ฮเยซี ฮเยซีมองไปที่พลั่วราวกับว่ามันเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นมัน

“คุณรู้ไหมว่านี่คืออะไร” เขาถาม. ฮเยซีมองดูต่อไปอีกหน่อยแล้วพูดว่า

“พลั่วเหรอ?”

“อ้อ รู้แล้วเหรอว่ามันคืออะไร แล้วทำไมนายถึงได้จ้องมองเหมือนไม่เคยเห็นมันมาก่อนล่ะ” หนิงถาม

“ท่านอินิคากะ ฉันเคยเห็นพลั่วมาก่อน แต่ฉันไม่เคยเห็นหินแบบนี้มาก่อนเลย” ฮเยซีกล่าว

“หินเหรอ ไม่ใช่ มันไม่ใช่หินมันคือโลหะต่างหาก” หนิงตอบ

'โอ้พระเจ้า ฉันลืมไปว่าคนดึกดำบรรพ์เหล่านี้ไม่รู้ว่าโลหะคืออะไร การที่จะอธิบายคงยากขึ้นไปอีกหวังว่าฉันจะไม่ต้องมานั่งอธิบายหรอกนะ'  ฮเยซี ถามคำถามไปเรื่อย ๆ ดังนั้นเขาจึงอธิบายต่อไปว่าโลหะคืออะไรเขาตอบคำถามจากสิ่งที่เขาจำได้จากการศึกษาของเขาบนโลก เขาไม่ได้สนใจซื้อความรู้เกี่ยวกับโลหะเพราะเขารู้สึกว่ามันเสียเวลา

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าพลั่วคืออะไร ฉันหวังว่าคุณจะรู้วิธีใช้ด้วย ไปขุดหลุมแบบนี้นะ” เขาชี้ไปที่รูที่เขาขุดเพื่อกรองน้ำในทุ่ง .

"ได้เลยท่านอินิคากะ" ฮเยซีกล่าวและไปที่จุดที่หนิงกำหนดให้เขาขุดหลุม ในระหว่างนี้หนิงตัดสินใจที่จะทำให้ทุ่งเหมือนฟาร์มมากขึ้นโดยการกำจัดวัชพืชและขุดเส้นทางที่เหมาะสมจากการขุดด้วยพลังจิตประมาณสิบห้านาทีหลังจากเคลียร์ทางเดินเขาถูกฮเยซีขัดจังหวะ เขาหันกลับมาถามว่า

“มีอะไรเหรอ?”

“ฉันขุดหลุมเสร็จแล้ว” ฮเยซีกล่าว

“เร็วมาก ถ้าอย่างนั้นไปต่ออีกสองหลุมที่เหลือ” หนิงพูดแล้วหันกลับไปทำงานต่อเมื่อฮเยซีพูดอีกครั้ง

“ฉันทำครบ 3 หลุมแล้ว อินิคากะ” สิ่งนี้ทำให้งานของหนิงหยุดชั่วคราว

"คุณพูดว่าอะไรนะ?" เขาหันกลับมามองดูกองดิน 3 กองที่ขุดขึ้นมาจากพื้นดิน แต่ละกองสูงกว่ากองที่เขาขุดขึ้นมา

'ศักดิ์สิทธิ์ ชิท!! เด็กคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหนกัน เขาใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีในการทำหลุมด้วยซ้ำ" เขาคิด

'ฉันต้องตรวจสอบสักหน่อย' หนิงมองหาพื้นที่ที่ค่อนข้างโล่งและพูดว่า

“ขุดที่นั่นด้วย” ฮเยซีกลับไปจับพลั่วและเดินไปที่ที่หนิงชี้ไป เขาใช้พลั่วกระแทกพื้นโดยไม่ลังเล เกือบจะเหมือนกับมีดตัดเค้ก เขาเริ่มทิ้งดินแล้วขุด ขุด ทิ้ง ทิ้ง ทิ้ง ขุด เขาทำสิ่งนี้กว่า 4 นาทีและหลุมก็เสร็จสิ้นหลุมที่ฮเยซีขุดนั้นมีขนาดใหญ่กว่าที่เขาใช้เวลายาวนานเสียอีก

'สิ่งที่ร่างกายนี้ทำได้นั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลย ไม่น่าเชื่อว่าเขาทำมันได้ด้วยร่างกายเพียงอย่างเดียวที่ปราศจากการใช้ฉีควบคู่ อย่างไรก็ตามหากคุณสามารถทำเช่นนี้ได้ด้วยร่างกายเพียงอย่างเดียวก็ไม่จำเป็นต้องมีเทคนิคฉูดฉาดอะไร' เขาคิดว่า.

'แม้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดจะเป็นการผสมผสานระหว่างทั้งสองอย่างทั้งบินไปรอบๆด้วยความเร็วสูงและต่อยอย่างแรง เหมือนกับเทพพระอา... ฉันควรจะเรียนรู้มันด้วย' เขาคิด เขากำลังจะขอเทคนิคนี้ แต่ไม่นานก็รู้ว่ามันน่าอึดอัดแค่ไหนถ้าเขาต้องถามเทคนิคที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นจากชาวบ้านที่มากราบไหว้เขา

'ฉันต้องเปลี่ยนวิธีการของฉัน' เขาคิด

“มานี่สิ” เขาเรียกฮเยซี

"บอกฉันเกี่ยวกับเทคนิคการชำระล้างเทพพระอาทิตย์ที ใครสอนนาย" เขาถาม ฮเยซีสับสนอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า

“เทคนิค... เอ่อ.. ของเทพพระอาทิตย์ คืออะไร?” เขาถาม.หนิงรู้สึกประหลาดใจ

“คุณไม่รู้จักชื่อเทคนิคที่คุณฝึกทุกเช้าเหรอ?” เขาถาม.

“โอ้ การฝึกตอนเช้าของเรามีชื่อหรือเปล่า ฉันไม่รู้หรอกอินิคากะ ฉันแค่ทำตามสิ่งที่ผู้สูงอายุทำมาตลอด” เขากล่าว

“แสดงว่าคุณไม่ได้รับการสอนที่ดีงั้นหรอ?” เขาถาม.

“ไม่ใช่ อินิคากะ”

'นั่นแหละคือปัญหา ฉันต้องไปหาหัวหน้านายตอนนี้' เขาสงสัย.

“เดี๋ยวนะ ใครรู้เรื่องนี้มากที่สุด” เขาถาม. ฮเยซีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า

“อาจจะเป็นผู้อาวุโส พวกเขาฝึกเต้นนี้มานานที่สุดแล้ว แม้ว่าฉันค่อนข้างแน่ใจว่าพวกเขาต่างก็ได้เรียนรู้มันจากบรรพบุรุษของพวกเขามาอีกทีแต่ก็น่าจะเป็นผู้รู้มากที่สุด”

'นี่มันชักจะซับซ้อนเกินไปแล้ว ดูเหมือนไม่มีใครในหมู่บ้านสามารถสอนด้วยวิธีที่สมบูรณ์แบบได้ เฮ้อ ฉันอาจจะต้องซื้อเทคนิครุ่นที่สมบูรณ์แบบจากร้านค้าแทน..'