549 - หมู่บ้านหินที่แสนอบอุ่น

1859 - หมู่บ้านหินที่แสนอบอุ่น

ระหว่างทางพวกเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วสือฮ่าวไม่ต้องการทำให้เกิดความล่าช้าอีกต่อไป เขาตรวจสอบเส้นทางก่อนหน้านี้แล้วจึงรีบตรงไปที่หมู่บ้านหินทันที

ในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็นหมู่บ้านอยู่ในระยะไกล หมู่บ้านแห่งหนึ่งกำลังพักผ่อนอยู่ในถิ่นทุรกันดาร สถานที่แห่งนั้นเงียบสงบอย่างยิ่งทุกสิ่งทุกอย่างยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ดวงตาของสือฮ่าวเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา

หลังจากหลายปีที่ผ่านไปเขารู้สึกมีความสุขจริงๆที่ได้กลับมาอีกครั้ง

ในช่วงก่อนหน้านี้เขามักจะซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงของตัวเองไว้ แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับพ่อแม่ของตัวเอง ก็ไม่เคยเสียน้ำตาออกมาแม้แต่ครั้งเดียว  แต่ในครั้งนี้เขาไม่สามารถอดกลั้นได้จริงๆ

ในการต่อสู้ที่ชายแดนรกร้างผู้อาวุโสใหญ่เสียชีวิตไปแล้ว ฮั่วหลิงเอ๋อถูกจับตัวไปพร้อมกับแคว้นบาปไม่ทราบชะตากรรมเป็นตายร้ายดี

นอกเมืองจักรพรรดิ์ไม่มีการต่อสู้อีกแล้ว มันทำให้ดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับชัยชนะ

แต่ในความเป็นจริงพวกเขาแพ้ ผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตเลือดไหลเป็นสายน้ำ ในท้ายที่สุดการต่อสู้ก็มาถึงบทสรุปที่ไม่คาดคิด

พวกเขาถือได้ว่าพ่ายแพ้ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นความเสียใจอย่างไม่สิ้นสุดในหัวใจของเขา

การตายของผู้อาวุโสใหญ่การถูกจับกุมของฮั่วหลิงเอ๋อ สำหรับสือฮ่าวแล้วเขาจะลืมเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร? เขาเพียงแค่ซ่อนมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจเท่านั้น

เขาต้องการกลับมายังอาณาจักรที่ต่ำกว่ากลับมาที่บ้านก็เพื่อรักษาบาดแผลที่อยู่ภายใน

ในที่สุดเขาก็มาถึงบ้าน!

นี่คือบ้านของเขา ดวงตาของสือฮ่าวแดงก่ำ หลังจากยืนเงียบๆ เป็นเวลานานเขาก็สงบลงเล็กน้อย

“พี่ใหญ่ไปกันเถอะ! ถึงบ้านของเราแล้ว! ใครจะไปคิดว่าที่นี่จะสวยงามขนาดนี้! ว้าวมีฝูงม้าสวรรค์อยู่ที่นั่น! พวกมันมีสีขาวราวกับหิมะและสุกใสไม่มีแม้แต่ขนสีอื่นผสม สถานที่แห่งนี้เปรียบเสมือนดินแดนเซียนที่แท้จริง!” เต่าดำตัวใหญ่ส่งเสียงร้อง

ปา!

สือฮ่าวตบศีรษะเรียกสติของมันพร้อมกับกลอกตา อารมณ์ซาบซึ้งของเขาถูกมันทำลายจนหมดสิ้น

“เป็นตัวของตัวเองอย่าเอะอะเล่นใหญ่”

สือฮ่าวเดินไปข้างหน้า ในที่สุดเขาก็กลับมาได้มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

ไม่ไกลออกไปคือภูเขาที่กว้างใหญ่ เมื่อเขาผ่านสถานที่แห่งนี้เขาก็หยุดยืนอยู่ครู่หนึ่ง ย้อนกลับไปเมื่อชื่อของศิลาน้อยแพร่กระจายไปทั่วโลก อาณาจักรต่างๆล้วนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวมากกว่าหนึ่งปี

“ข้าสงสัยว่านกกระจอกห้าสียังอยู่ที่นี่หรือเปล่า” สือฮ่าวต้องการเข้าใจต้นกำเนิดของมันจริงๆ

เป็นเพราะเหตุผลที่เขาสามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ในครั้งนั้นเกี่ยวข้องอย่างมากกับเมล็ดพืชที่มันนำมาปลูกในหลุมศพของเขา พืชต้นนั้นดูดซับพลังของกฎธรรมชาติมาสู่หลุมศพทำให้เขาฟื้นขึ้นมา

นกกระจอกห้าสีมีความลึกลับอย่างมาก นับตั้งแต่ที่สือฮ่าวจำความได้มันก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้แล้ว

ถ้าจะถามว่าใครสามารถกลั่นแกล้งสือฮ่าวในโลกนี้ก็มีเพียงมันตัวเดียวเท่านั้น เมื่อเขายังเด็กเขาล้มเหลวทุกครั้งที่เขาพยายามไล่ตามนกกระจอกห้าสี แต่เมื่อเติบโตขึ้นเขาก็ยังไม่สามารถจับมันได้

แน่นอนว่าหมู่บ้านตั้งอยู่ที่เดิมผู้คนเข้าออกตลอดเวลา ทีมล่าสัตว์กลับมาจากการเดินทางที่คุ้มค่า พวกเขานำสัตว์จำนวนมากกลับมาที่หมู่บ้านด้วย

เพื่อนสมัยเด็กของเขา ต้าจวงและคนอื่นๆหรือไม่? พวกเขามีรูปร่างสูงใหญ่ตอนนี้กลายเป็นหัวหน้ากลุ่มล่าสัตว์แล้ว!

หน้าหมู่บ้านมีต้นหลิวปลูกอยู่มากมาย ทุกต้นมีใบสีเขียวอ่อนโยนและเป็นประกาย

ชาวบ้านยังคงระลึกถึงเทพหลิวอยู่หรือ? มีแท่นบูชาที่หยั่งรากอยู่ที่เดิม ชาวบ้านยังคงบูชายัญสิ่งที่ล่ามาได้โดยไม่เคยเปลี่ยนแปลง?

ภายในหมู่บ้านมีชีวิตชีวามาก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพราะกลุ่มล่าสัตว์กลับมา

เด็กสองสามคนวิ่งไปรอบๆ พวกเขาทั้งหมดอายุสามถึงสิบขวบเต็มไปด้วยความน่ารักสดใส อย่างไรก็ตามสือฮ่าวไม่รู้จักแม้แต่คนเดียว

นี่เป็นเด็กที่เกิดมาหลังจากเขาจากไปอย่างแน่นอนพวกเขาทั้งหมดมีพลังและร่างกายแข็งแรง แม้แต่เด็กที่ยังเล็กมากก็สามารถกระโดดขึ้นไปในอากาศได้สูงและแข็งแกร่งกว่าพ่อแม่

สือฮ่าวมาถึงด้านหน้าหมู่บ้านมีเต่าสีดำตัวใหญ่ตามหลังเขามา

เต่าดำตัวใหญ่เดินด้วยสองขาข้างหลังมันมีกระดองสีดำขนาดใหญ่แขนขายาวดูน่ากลัว

“อาสัตว์ประหลาดเข้ามาในหมู่บ้าน! รีบกำจัดสัตว์ประหลาด!”

“สัตว์ประหลาดอะไร? เรามีเทพหลิวผู้ยิ่งใหญ่คอยปกป้องอยู่ที่นี่ไม่มีใครกล้ามาทำอันตรายพวกเราได้” พ่อแม่บางคนเริ่มดุด่าเด็กๆ

“จริงเหรอมาดูสิ! มีเต่าดำตัวใหญ่แยกเขี้ยวดวงตาเบิกกว้าง มันกำลังมา!” เด็กสามขวบตะโกน

ที่หน้าหมู่บ้านเต่าสีดำตัวใหญ่มีใบหน้าที่มืดมน

มันกำลังกัดฟันและจ้องมองออกไป ถึงมันจะเป็นเต่าดำแต่จะเรียกมันว่าเต่าตัวใหญ่แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด

การเผชิญหน้ากับสือฮ่าวเป็นสิ่งหนึ่งมันสามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้ แต่เด็กน้อยเหล่านี้ก็ส่งเสียงดังไม่รู้สึกเคารพมันแม้แต่น้อย

ภายในหมู่บ้านมีชายและหญิงทั้งเด็กและผู้ใหญ่ถูกทีมล่าสัตว์ล้อมไว้ตรงกลาง พวกเขามองไปยังด้านหน้าของหมู่บ้าน

ในทันใดนั้นหมู่บ้านก็เงียบสนิททุกคนตกตะลึงราวกับว่าพวกเขาถูกสาปเป็นหิน

ชาวบ้านทุกคนอ้าปากค้างขณะที่พวกเขามองเห็นชายหนุ่มคนนั้นที่ยืนอยู่หน้าหมู่บ้าน

เด็กหนุ่มรูปร่างสูงท่าทางบอบบางและหล่อเหลาดูเหมือนเขาอายุเพียงสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี ใบหน้าของเขาอ่อนโยนดวงตาสดใสตอนนี้เดินเข้ามาทีละก้าว

เวลาผ่านไปตอนนี้ก็สิบกว่าปีแล้ว แต่ในที่สุดพวกเขาก็พบกับชายหนุ่มคนนี้อีกครั้ง

มีแต่เด็กๆที่เต็มไปด้วยความสับสน พวกเขาบางคนรู้สึกประหม่ายกมือขึ้นและดึงเสื้อผ้าของผู้ใหญ่ถามอย่างงุนงง

“แม่เขาเป็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่หรือเปล่า? ลุงและคนอื่นๆ กลัวเขาหรือ? ทำไมพวกเขาไม่พูดอะไรเลย”

“ท่านปู่นั่นคือสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่เป็นมนุษย์หรือเปล่า?!” เด็กบางคนแสดงออกถึงความกลัว

“ไอ้ตัวเล็ก!” ในที่สุดก็มีคนตะโกนและวิ่งไปทางหน้าหมู่บ้าน

มีผู้ใหญ่บางคนดุลูกๆของตนโดยตรง

“สัตว์ประหลาดอะไร? นี่คือท่านอาของพวกเจ้า! ท่านอาที่ต่อสู้เพื่อเข้าสู่อาณาจักรที่สูงกว่าเพียงลำพัง!”

“ไอ้เปี๊ยกใครสอนให้เจ้าพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้!” มีบางคนที่ตบก้นของเด็กน้อยที่ด้านข้างของพวกเขา

ตอนนี้ทุกคนรีบวิ่งออกไปด้านนอกหมู่บ้านพร้อมกับเสียงโห่ร้อง ทุกคนตะโกนเสียงดังโดยเฉพาะกลุ่มชายหนุ่มที่แข็งแกร่งในวัยยี่สิบสามสิบ หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ

“นี่คือเรื่องจริงเหรอ? เจ้า ... กลับมาจริง!”

“ให้ข้าลองกัดเจ้าดู นี่คือเนื้อหนังไม่ใช่ของปลอม!”

“เจ้าสารเลวน้อย เจ้าจากไปกว่าสิบปีแล้วตอนนี้เพิ่งโผล่หัวมา!”

ทุกคนดีใจเป็นอย่างมาก เพื่อนในวัยเด็กของสือฮ่าวล้อมรอบเขาอยู่ด้านในทุกคนต่างหัวเราะสนุกสนานไม่คิดว่านี่จะเป็นเรื่องจริง

มีคนอื่นๆที่ตะโกนชื่อเล่นในวัยเด็กของสือฮ่าว เจ้าตัวเล็กซึ่งทำให้ผู้คนมากมายหัวเราะออกมา

จมูกของสือฮ่าวรู้สึกแสบร้อนน้ำตาร้อนไหลริน ความรู้สึกประเภทนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ เขากลับมาและตอนนี้ได้พบกับคนที่เขารักมากมาย

หลังจากออกไปข้างนอกมาสิบปีความผิดหวังความท้อแท้ไร้เรี่ยวแรงและความเสียใจก็หายไปอย่างสิ้นเชิง เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่กระจายตั้งแต่หัวจรดเท้า

ความเสียใจจากความพ่ายแพ้ในชายแดนรกร้างคืออะไร? สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดถูกผลักออกไปชั่วคราว

ตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเท่านั้น ความรู้สึกเชิงลบความขมขื่นความยากลำบากเหล่านั้นหายไปหมดแล้ว เขามีความสุขอย่างมากที่นี่

“ว้าวว้าวท่านเป็นท่านอาเจ้าตัวเล็กในตำนานเหรอ”

กลุ่มเพื่อนตัวน้อยกำลังดึงกางเกงของสือฮ่าว ใบหน้าเล็กๆของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดวงตาหยีเป็นเส้นเดียวจากการยิ้ม

“สวรรค์เขายังมีชีวิตอยู่! ท่านอาในตำนานปรากฏตัวมันสุดยอดมาก!” เด็กน้อยวัยสี่หรือห้าขวบอีกคนปฏิบัติกับสือฮ่าวเหมือนต้นไม้ใหญ่และเริ่มไต่ขึ้นไปบนร่างกายของเขา

“นี่เป็นเรื่องจริงหรือ? นี่คือท่านอาศิลาน้อย? เขาเอาชนะศัตรูทั้งหมดภายใต้สวรรค์และในท้ายที่สุดเขาก็เข้าไปในอาณาจักรที่สูงขึ้นเพื่อไปสร้างหายนะในสถานที่แห่งใหม่ ข้าไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะได้พบกับตำนานตัวเป็นเป็น!” เด็กอีกคนกระโดดกระโดดโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

สือฮ่าวพูดไม่ออกเด็กๆพวกนี้ถูกสอนอะไรมา? เขากลายเป็นที่รู้จักในฐานะหายนะจากอาณาจักรที่ต่ำกว่า? อย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลานั้นเขาได้ทำให้ผู้คนมากมายรู้สึกปวดหัวอย่างไม่สิ้นสุด