ตอนที่ 687+688 การตอบกลับ

ตอนที่ 687 การตอบกลับ

ลู่ชิงสีต้องการจัดการแค่กับจูเฉียนหลานตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

นี่คือเหตุผลที่เขาขอให้ผู้กำกับเยว่พาจูเฉียนหลานออกไปก่อน แต่เขาไม่รีบร้อนที่จะเคลื่อนไหว เขาต้องการตรวจสอบตระกูลจูเสียก่อน

เขาเคยได้ยินเจียงเหยาพูดถึงตระกูลจูว่าพวกเขาคนพิเศษของเมืองบ้านเกิดของเขา และมันก็เป็นตระกูลเก่าแก่ที่มีอายุร้อยปี เขาได้เห็นจูเฉียนเหลียง จากคำพูดและการกระทำของจูเฉียนเหลียง เขาก็บอกได้ว่าตระกูลจูนั้นไม่ธรรมดา

หลังจากตรวจสอบผลลัพธ์ก็เป็นแบบนี้จริง ๆ

“ผมจะจัดการกับจูเฉียนหลานคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ตระกูลจูทั้งหมด” ลู่ชิงสีกล่าว “ตระกูลจูมีลูกสาวและหลานสาวมากมาย จูเฉียนหลานเพียงคนเดียว ไม่ได้ทำให้ตระกูลจูต้องทำอะไรเพื่อเธอเป็นพิเศษ หากตระกูลจูฉลาดพอ พวกเขาควรรู้ว่าผู้หญิงโง่อย่าง จูเฉียนหลานไม่สามารถทำประโยชน์ให้กับครอบครัวได้อย่างคุ้มค่าหรอก”

ที่สำคัญที่สุด ครอบครัวใหญ่เช่นนี้ ไม่สามัคคีกันอย่างที่เห็นภายนอกหรอก

“นายมีแผนอะไร” กู้ฮ่าวอวี้ดันแว่นตาขึ้น และส่งยิ้ม “ผมจะไปต่างประเทศ” ลู่ชิงสีไม่ได้วางแผนที่จะบอกกู้ฮ่าวอวี้อย่างละเอียด “วันหยุดผมเหลืออีกสามวัน ยังพอมีเวลา”

“ด้วยตัวเอง...” กู้ฮ่าวอวี้เดิมทีอยากจะบอกว่าด้วยเอกลักษณ์ของลู่ชิงสี เขาจะออกจากประเทศได้อย่างไร

แต่พูดไปได้เพียงครึ่งทาง เขาก็หยุดและยิ้ม “อันตรายไหม? ให้ฉันไปด้วยหรือเปล่า?”

คนอื่น ๆ อาจไม่สามารถออกนอกประเทศได้ แต่ลู่ชิงสีมีวิธีที่จะไป

“ไม่เป็นไรพี่ ไม่ใช่ว่าเรากำลังทำสงครามเสียหน่อย” ลู่ชิงสีส่ายหน้า “เราต้องหาบอดี้การ์ดให้เหยาเหยาสักสองคน”

“บอดี้การ์ด” กู้ฮ่าวอวี้ตะลึงไปชั่วขณะ แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องที่เมืองหลวงและเหตุการณ์เมื่อเช้า เขาก็เข้าใจ “ก็ควรจะเป็นแบบนั้น”

เนื่องจากตัวลู่ชิงสีเองก็บอกว่าไม่มีความจำเป็น เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป

หลังจากที่เจียงเหยากลับไปเรียน เธอกำลังคิดถึงสิ่งที่เธอได้พูดกับอธิการบดีเหวินครั้งล่าสุด มีทีมวิจัยอยู่แล้ว และอธิการบดีเหวินจะแนะนำทีมเพิ่มให้อีกสองสามคน เพียงแค่นี้สมาชิกหลักก็เกือบจะสมบูรณ์แล้ว หลังจากนั้นก็ต้องมีพนักงานอื่น ๆ เช่นผู้ช่วย

เจียงเหยาคิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกว่าในฐานะนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียง เธอควรทำอะไรบางอย่างที่จะช่วยให้นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยนี้ได้มีงานทำ เธอสามารถจ้างพนักงานเหล่านี้จากนักศึกษาที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยและสัมภาษณ์งาน พร้อมกับเซ็นสัญญาจ้าง หลังจากที่ฉางกังถูกสร้างขึ้น

หลังจากเลิกเรียนช่วงบ่าย เจียงเหยาไปที่ห้องทำงานของอธิการบดีเหวินเพียงลำพัง

ในเวลานี้ อธิการบดีเหวินเพิ่งจะรับประทานอาหารเสร็จ กลิ่นอาหารยังไม่จางหายไปจากห้องทำงาน เมื่อเห็นเจียงเหยาเดินเข้ามา อธิการบดีเหวินก็ยิ้มอย่างมีความสุข

“บังเอิญจริง ฉันกำลังคิดจะตามตัวเธออยู่พอดี” อธิการบดีเหวินดึงเก้าอี้ออกมาวางไว้ตรงมุมแล้วผลักมันให้เจียงเหยา “ฉันไปถามเกี่ยวกับเรื่องที่เธอมาถามครั้งล่าสุดแล้วนะ พวกเขาตอบรับฉันเมื่อวันก่อน พวกเขาบอกว่าสนใจฉางกังกรุ๊ปมาก”

ก่อนหน้านี้ฉางกังกรุ๊ปไม่ได้มีชื่อเสียงใด ๆ พูดตามตรง หลายคนลังเลมากและถึงกับปฏิเสธโดยสิ้นเชิง

หลังจากนั้น ได้เกิดภัยพิบัติน้ำท่วมในเมืองรง ทำให้ชื่อเสียงของฉางกังกรุ๊ปในเมืองหนานเจียงมีมากขึ้น บริษัทที่เพิ่งจดทะเบียนได้กลายเป็นบริษัทแรกในเมืองหนานเจียงที่ต่อสู้กับน้ำท่วมและช่วยเหลือภัยพิบัติ โดยส่งเสบียงไปยังแนวหน้าอย่างต่อเนื่อง

หนังสือพิมพ์มอร์นิ่งหนานเจียง ในเมืองหนานเจียงได้ติดตามรายงานนี้มาหลายวัน นอกจากนี้ รัฐบาลยังได้ประกาศผลการประมูลต่อสาธารณชน ทำให้ทุกคนตระหนักดีว่าทรัพยากรทางการเงินของบริษัทที่เพิ่งจดทะเบียนใหม่นั้นลึกซึ้งเพียงใด

__

ตอนที่ 688 ค้นหาบอดี้การ์ด

คนที่ปฏิเสธอธิการบดีเหวินก่อนหน้านี้เริ่มติดต่อกลับมา โดยบอกว่าเขาต้องการพบประธานของฉางกังกรุ๊ป เพื่อพิจารณาว่าเขาควรจะร่วมทีมวิจัยฉางกังหรือไม่

คนเก่ง คนที่มีความสามารถย่อมหยิ่งผยองไม่มากก็น้อย เจียงเหยาเข้าใจประเด็นนี้ดี

“ได้ค่ะ ก่อนที่สามีของฉันจะจากไป นัดทุกคนได้เลยค่ะ” เจียงเหยาพยักหน้าและตกลงก่อนจะพูดต่อ “ที่ฉันมาคราวนี้ เพื่อคุยกับท่าน เรื่องฉางกังกรุ๊ป ต้องการจัดตั้งบริษัทผลิตยาและสถาบันวิจัยของฉางกังกรุ๊ป เราต้องการผู้มีความสามารถหลากหลายตำแหน่ง เลยอยากจะจัดบูธรับสมัครในมหาวิทยาลัยค่ะ สำหรับนักศึกษาที่จบจากมหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียง เราจะรับพิจารณาเป็นพิเศษด้วยค่ะ”

“เยี่ยม!” อธิการบดีเหวินไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเลย “เป็นเรื่องที่ดี ฉันจะร่างเอกสารและส่งไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อขออนุมัติ หลังจากได้รับอนุมัติ เราจะเริ่มจัดงานในมหาวิทยาลัยได้เลย”

นี่เป็นเรื่องที่ดีสำหรับมหาวิทยาลัย อธิการบดีเหวินแทบรอไม่ไหวที่จะประกาศข่าวนี้ออกไป

ตราบใดที่เขาสร้างความร่วมมือระยะยาวกับทางบริษัทฉางกังกรุ๊ปได้ มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการรับสมัครนักศึกษาในเมืองหนานเจียง

“อ้อ ลูกสาวของเพื่อนเก่าฉันเพิ่งจะกลับมาที่เมืองหนานเจียง ถ้าพอมีเวลา ช่วยนัดเจอกับพวกเขาหน่อยสิ” อธิการบดีเหวินไม่ลืมลูกสาวของเพื่อนเก่าของเขา เพียงเพราะเขารู้ว่าช่วงนี้เจียงเหยายุ่งมาก ทำให้เขาไม่ถามเจียงเหยา

“ได้ค่ะ” เจียงเหยาได้ศึกษาทักษะทางการแพทย์เกี่ยวกับการรักษาแผลไฟไหม้ในระบบในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา นอกจากการผ่าตัดและการปลูกถ่ายผิวหนังแล้ว ยังมีการศึกษาเกี่ยวกับยาเฉพาะที่อีกด้วย แต่เธอยังไม่เห็นอีกฝ่าย เธอจึงไม่แน่ใจว่าแผลไฟไหม้นั้นร้ายแรงขนาดไหน

ไม่นานหลังจากออกจากห้องทำงานของอธิการบดีเหวิน เจียงเหยาได้รับโทรศัพท์จากลู่ชิงสี มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เขาเพิ่งบอกเธอว่าคืนนี้ไม่ต้องมานอนที่โรงแรมกับเขา ตอนนี้เขาอยู่ที่สนามบินและกำลังเตรียมตัวไปต่างประเทศ

“จู่ ๆ ก็ไปต่างประเทศ? ภารกิจเหรอคะ?” ความคิดแรกของเจียงเหยาคือเขากำลังปฏิบัติภารกิจบางอย่าง ไม่อย่างนั้น ทหารอย่างลู่ชิงสีจะไปต่างประเทศเช่นนั้นได้อย่างไร

“เปล่า เรื่องส่วนตัวน่ะ” ลู่ชิงสีอธิบายและกล่าวว่า “ที่รัก คุณช่วยโอนเงินเข้าบัญชีผมสัก 10ล้านหยวนสิ”

“คุณจะซื้อภูเขาทองคำให้ฉันเหรอคะ?” เจียงเหยาโพล่งออกมา

“ตรงกันข้าม ผมจะระเบิดเหมือง” ลู่ชิงสีตอบอย่างจริงจัง

ไม่ว่าลู่ชิงสีจะจริงจังแค่ไหน เจียงเหยาก็ไม่เชื่อเขา ไม่ใช่ว่าเธอไม่สามารถให้เงิน 10 ล้านหยวนแก่เขาในตอนนี้ แต่เธอไม่ได้สนใจว่าทำไมลู่ชิงสีถึงต้องการเงินจำนวนมากเช่นนี้

เธอแค่อยากรู้ “ด้วยตัวตนปัจจุบันของคุณ คุณจะออกจากประเทศได้หรือไม่ล่ะ”

“ปลอมตัวน่ะ ผมไปได้ทุกที่แหละ ทำไมจะไปไม่ได้” ลู่ชิงสีมองดูบัตรประจำตัวในมือของเขา ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นความจริง แต่รูปถ่ายเป็นของปลอม มันถูกแทนที่ด้วยรูปเขา “คราวนี้ผมต้องหาบอดี้การ์ดที่มีความสามารถให้กับคุณสักสองคน ผมไม่สบายใจ ผมต้องมาเลือกเอง”

“บอดี้การ์ด? ทำไมคุณต้องหาบอดี้การ์ดให้ฉันล่ะคะ” เจียงเหยากระทืบเท้า “คุณก็รู้ว่าฉันปกป้องตัวเองได้ คุณก็เคยสอนฉันที่กองทัพแล้วนี่ค่ะ ฉันรู้วิธีเอาตัวรอดน่า อีกอย่าง ฉันยังมียาแปลก ๆ ติดตัวอยู่ และยังไม่มีโอกาสได้ลองใช้เลย!”