ตอนที่ 679+680 ทำไมยังไม่มาอีก

ตอนที่ 679 ทำไมยังไม่มาอีก

ชายคนนั้นรีบถอยกลับ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่เขามองไปยังชายที่ค่อย ๆ เข้ามาใกล้เขาทีละก้าว

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมชายคนนี้ถึงไม่หยุดคนของเขา เมื่อได้ยินว่าเขาสั่งให้คนของเขาจับผู้หญิงคนนั้นในรถ

ประธานจูบอกอย่างชัดเจนว่าชายคนนี้ห่วงใยภรรยาของเขาเป็นอย่างมาก หากจำเป็น เขาสามารถใช้ภรรยาของเขาขู่บังคับให้พวกเขายอมจำนนได้

หากชายคนนี้ห่วงใยภรรยาของเขาจริง ๆ ในตอนนี้ เขาควรจะหยุดไม่ให้คนอื่นจับผู้หญิงที่อยู่ในรถ ไม่ใช่มาหยุดเขา

ท้ายที่สุดแล้ว หัวหน้าทีมคนนั้นก็คิดได้ เขาต้องการใช้กลอุบายเพื่อล่อชายที่ดุร้ายคนนั้นออกไปและควบคุมผู้หญิงในรถ แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าอุบายนี้จะล้มเหลว!

เขาสูญเสียโอกาสเดียวของเขา ซึ่งหมายความว่านั่นคือไพ่ตายของเขา

เขารู้ในแง่ของฝีมือ เขาสู่ชายที่เย็นชาและมืดมนที่อยู่ตรงหน้านี้ได้อย่างแน่นอน

“ยืนทำอะไรเล่า รีบไปจับผู้หญิงที่อยู่ในรถสิ” หัวหน้าทีมเห็นว่าลูกน้องของเขายังยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงงและคำรามด้วยความโกรธ เขายังกัดฟันเพื่อจัดการกับคู่ต่อสู้ที่ทำให้เขาไม่สามารถต้านทานการเคลื่อนไหวนี้ได้มากขึ้น

หัวหน้าทีมโกรธจัด เขายังคงโกรธจากความอับอาย เขาสามารถเห็นได้ว่าชายผู้นี้ไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดของเขาจนหมด เขาคงใจล้อเล่นกับเขา ทุกการเคลื่อนไหวดูเหมือนจะเป็นการเคลื่อนไหวจริง ๆ แต่เมื่อเขาพยายามหลบมัน เขาก็ตระหนักว่ามันเป็นแค่การหลอกลวง ในวินาทีถัดมา.. เขารีบเปลี่ยนท่าทีของเขา

เช่นเดียวกับแมวที่กำลังไล่จับหนู มันจะไม่กลืนกินหนูที่ตกเป็นเป้าหมายของมัจจุราช แต่มันจะค่อย ๆ ทรมานพลังงานของหนูไปทีละน้อย

เมื่อลูกน้องได้ยินคำพูดของหัวหน้าทีม เขาก็อดทนต่อความเจ็บปวดในร่างกายของเขาและเดินไปที่รถอย่างอ่อนแรง

ลู่ชิงสีเพียงชำเลืองมองไปทางนั้น เขายกเท้าขึ้นและเหยียบไม้ให้หัก เขาหยิบเศษไม้ที่กระดอนออกมาแล้วโยนใส่ชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็ว ถ้าเจียงเหยาไม่ได้จ้องมาที่เขาโดยไม่กะพริบตา เธอคงจะพลาดโอกาสที่จะได้เห็นฉากในตอนนี้

ผู้ชายที่จดจ่ออยู่กับการจะเข้ามาจับเจียงเหยา ถูกกระแทกที่หลังศีรษะอย่างแรง จนร่างกายของเขาสั่นสะท้านและหมดสติไป

ลู่ชิงสีแกล้งหัวหน้าทีมเพิ่งอีกนาทีกว่าก่อนที่เขาจะหมดความอดทนไปในที่สุด เขาเปลี่ยนการเคลื่อนไหวของเขาและจัดการกับคนเหล่านั้น

“แกไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าจูเฉียนหลานจะมาน่ะ นี่ก็นานแล้วนะ? เธอคลานออกจากบ้านหรือไง”

ลู่ชิงสีขมวดคิ้วและคิดกับตัวเอง ภรรยาของเขายังต้องรีบไปที่สนามบินอีก

ผู้หญิงอะไรน่าลำบากใจเสียจริง จะใช้เวลาแต่งตัวเลือกเสื้อผ้าออกมาจับใครสักคนนี่มันต้องนานด้วยเหรอ

แม้แต่หอยทากยังไล่ตามเธอทันเลย

เจียงเหยานั่งอยู่ในรถ เมื่อเธอได้ยินลู่ชิงสีถามหัวหน้าทีมอย่างไม่อดทนว่าทำไมจูเฉียนหลานจึงใช้เวลานานกว่าจะมาถึงที่นี่ เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

เขาคิดว่ามันนานเหรอ?

ตั้งแต่ตอนที่เขาต้อนคนกลุ่มนี้จนถึงมุมนี้ เวลาผ่านไปเพียงห้านาทีเองนะ

รวมถึงตอนที่เขาเกลี้ยกล่อมเธอให้อยู่ในรถและไม่ยอมปล่อยให้เธอออกไปด้วย

เจียงเหยาอยากรู้อยากเห็นในตอนแรก ลู่ชิงสีจะอดทนอย่างไร เพื่อจัดการกับหัวหน้าทีมอย่างช้า ๆ? ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้ว เขากำลังรอให้จูเฉียนหลานมาถึง เขาต้องการให้จูเฉียนหลานเห็นว่าคนโง่ที่เธอส่งมานั้นไร้ประโยชน์เพียงใด

__

ตอนที่ 680 หล่อมาก

อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ความอดทนของลู่ชิงสีที่มีต่อผู้อื่นนั้นขาดไปเสมอ ก่อนที่จูเฉียนหลานจะมาถึง เขาได้หมดความอดทนและหยุดเล่น เขาใช้การเคลื่อนไหวที่โหดเหี้ยมเพื่อปราบอีกฝ่าย

เขาจัดการกับชายฉกรรจ์สี่คน ด้วยตัวคนเดียว รวมแล้วใช้เวลาไม่ถึงสี่นาที ถ้าเขาไม่ได้ตั้งใจจะรอจูเฉียนหลาน เขาอาจใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีก็ได้

ผู้ชายของเธอ!

นี่คือผู้ชายของเธอ!!

หัวใจของเจียงเหยาพองโตด้วยความตื่นเต้น นี่คือลู่ชิงสีของเธอ! เขาเป็นผู้ชายที่หล่อ เป็นเหมือนทางช้างเผือกจริง ๆ!

เมื่อเทียบกับลู่ชิงสี ศิลปะการต่อสู้ที่เธอได้รับจากระบบนั้นไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!

เจียงเหยาไม่ได้ดูถูกศิลปะการต่อสู้ที่ระบบมอบให้กับเธอ แต่ระบบมีกฎที่ไม่อนุญาตให้เธอทำให้ผู้อื่นถึงตาย ดังนั้นศิลปะการต่อสู้ที่ระบบมอบให้เธอจึงแตกต่างไปจากท่าสังหารของลู่ชิงสีอย่างสิ้นเชิง

ท่าทีที่เธอเรียนรู้จากระบบนี้เหมาะสำหรับเธอที่จะใช้เมื่อตกอยู่ในวิกฤต เธอจะได้มีความสามารถในการป้องกันตัวเองและมีเวลามาพอที่จะรอการช่วยเหลือหรือหลบหนี

อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ท่าสังหารที่แท้จริงเหมือนของลู่ชิงสี

ความอดทนของลู่ชิงสีไม่เพียงพอ ที่จะรอให้จูเฉียนหลานมาถึง เขาได้ให้สัญญาณกับเจียงเหยาโทรหาตำรวจ จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ตรงนั้นโบกไม้เบสบอลในมือ ดวงตาของเขากวาดมองไปที่ชายสี่คนที่ขยับไม่ได้อีกต่อไป

เจียงเหยาเข้าใจและต้องการโทรหาตำรวจทันที สุดท้ายก็กลัวว่าตำรวจที่มาจะเป็นตำรวจธรรมดาและเสียเวลาเปล่า ๆ เธอจึงโทรหาผู้กำกับเยว่โดยตรง และอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟัง

เมื่อผู้กำกับเหยว่ได้ยินก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างมาก

เขากลัวว่าตอนที่นายท่านลู่อยู่ที่นี่ จะมีคนตาบอดไปสร้างปัญหาให้กับเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนทำเช่นนั้นจริง ๆ !

ผู้กำกับเยว่มาพร้อมกับตำรวจที่ปฏิบัติหน้าที่ ระหว่างทางเขาเจอกับรถของจูเฉียนหลาน และบังคบให้เธอหยุดรถ จากนั้นก็ใส่กุญแจมือและพาเธอกลับไปที่สถานีตำรวจ

หลังจากที่เขามาถึง ลู่ชิงสีก็ยื่นไม้เบสบอลให้ผู้กำกับเยว่และกล่าวอย่างสุภาพว่า “ผู้กำกับเยว่ ความปลอดภัยของเมืองหนานเจียงยังคงต้องได้รับการเสริมกำลังอยู่มากนะครับ!”

“นายท่านลู่พูดถูกแล้วครับ!” ผู้กำกับเยว่ทำได้เพียงเช็ดเหงื่อของเขา

“ตั้งแต่ที่จูเฉียนหลานถูกคุณจับกุม ก็ขอให้ขังเธอไว้ก่อน แล้วช่วยผมตรวจสอบข้อมูลของตระกูลจูส่งมาให้ผมที่โรงแรมคืนนี้ แล้วผมจะคิดหาวิธีจัดการกับจูเฉียนหลานเอง” ลู่ชิงสีกล่าวและขอบคุณเขา จากนั้นเขาก็กลับไปที่รถ สตาร์ทเครื่องยนต์แล้วจากไป

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้อารมณ์เป็นพิเศษ

“เราช้าไปสองสามนาทีแล้ว พี่รองอาจไปถึงก่อนเรา” ลู่ชิงสีไม่พอใจกับเรื่องนี้ หากเป็นอย่างนั้นเขาคงไม่มีโอกาสเยาะเย้ยกู้ฮ่าวอวี้อีกต่อไป

“ถ้าพี่รองเก่งเรื่องทิศทาง อาจไม่เป็นอย่างนั้น” เจียงเหยายิ้มและส่งน้ำให้ลู่ชิงสี น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เธอพูดว่า “สามีของฉันทำงานหนัก ดื่มน้ำเร็วเข้า”

มือของลู่ชิงสีที่ถือขวดน้ำสั่นเมื่อได้ยินเธอเรียกเขาว่าสามี เขาเกือบทำขวดน้ำหลุดมือ

เขาเหลือบมองไปที่เจียงเหยาที่กำลังมองเขาด้วยรอยยิ้มและท่าทางชื่นชมบนใบหน้าของเธอ เขาพูดด้วยเสียงต่ำ “พูดดี ๆ อยู่บนถนนนะ อย่ายั่วผมสิ!”

เจียงเหยาอยู่ในอารมณ์ดี เธออดไม่ได้ที่จะโต้เถียงกับคนอย่างเขาที่สมองมีแต่ความหมกมุ่น เธอมองดูเขาดื่มน้ำพร้อมกับยกศีรษะขึ้น ลูกกระเดือกเคลื่อนไหวอย่างเซ็กซี่เมื่อเขากลืนน้ำ มันช่างหลงใหลจริง ๆ!

“ฉันคิดว่าคุณหล่อ แม้แต่การดื่มน้ำของคุณยังหล่อเลย” เจียงเหยาถอนหายใจ