ตอนที่ 677+678 รอและดูจากตรงนี้
ตอนที่ 677 รอและดูจากตรงนี้
เมื่อเห็นว่าลู่ชิงสีปลดเข็มขัดนิรภัยแล้ว เจียงเหยาก็เดินตามเขาไปและเตรียมจะออกจากรถ
แต่ลู่ชิงสีกลับเร็วกว่าเธอ เขาเอื้อมมือออกไปและผลักเธอกลับเข้าไปในที่นั่ง “รออยู่ในรถนี่แหละ ผมลงไปจัดการพวกเขาเอง ถ้าจูเฉียนหลานมาถึง ก็โทรแจ้งตำรวจเลย”
“ฉันช่วยคุณได้นะ!” เจียงเหยาพูดอย่างเร่งรีบ “ฉันก็มีฝีมือเหมือนกัน ลืมไปแล้วเหรอ?”
ที่สำคัญเธอต้องการใช้ยาในระบบ ครั้งที่แล้ว ไม่มีโอกาสได้ใช้ แต่คราวนี้เป็นโอกาสที่หายาก
ลู่ชิงสีถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และยกมือขึ้นเพื่อเคาะหน้าผากของเจียงเหยา
“ผู้ชายของคุณอยู่ที่นี่นะ แล้วคุณต้องทนทุกข์อะไรด้วยเหรอ? นี่คุณยังเห็นว่าผมเป็นผู้ชายอยู่ไหม? แค่รอและดูอยู่ตรงนี้ก็พอ”
ในโลกของลู่ชิงสี ไม่มีเหตุผลใดที่ภรรยาของเขาจะติดตามเขาไปสู่การต่อสู้ ภรรยาของเขาควรอยู่ในที่ปลอดภัยและรอให้เขาจัดการอุปสรรคทั้งหมดและเปิดทางให้เธอได้เดินอย่างมั่นคง
นี่เป็นสิ่งที่ อย่างน้อย ๆ เขาสามารถทำได้ในฐานะผู้ชาย
หลังจากพูดอย่างนั้น ลู่ชิงสีก็เกลี้ยกล่อมเธออีกครั้ง “เป็นเด็กดี เชื่อฟัง ผมไม่อยากเห็นมือสกปรกเหล่านั้นแตะต้องตัวคุณ แม้จะเป็นเพียงมุมเสื้อก็ตาม!”
จนกระทั่งเจียงเหยาพยักหน้า เขาจึงลงจากรถ กระแทกประตูปิดอย่างแรง
แม้ว่าคนอีกสี่คนที่อยู่อีกฟากจะเห็นว่าพวกเขาถูกล้อเล่นและติดอยู่ในทางตัน พวกเขาก็ไม่ได้กังวลเลยเพราะมีคนมากกว่า หลังจากที่ลู่ชิงสีลงจากรถ พวกเขาก็ลงจากรถกันทีละคน พวกเขาถือไม้เบสบอลไว้ในมือแล้วตีเข้ากับฝ่ามือตนเอง
“น้องชาย นายนี่กล้าดีนี่ รู้ตัวว่าถูกพวกเราตามแล้วยังกล้าปิดล้อมพวกเราที่นี่อีก วันนี้ฉันต้องเคารพนาย ในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่งล่ะนะ” หัวหน้าทีมมองชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นและอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา
จนถึงขณะนี้ มีผู้ชายไม่กี่คนในโลกที่ยังคงมีสีหน้าเหมือนเดิม
อย่างไรก็ตาม ลู่ชิงสีขดเพียงมุมริมฝีปากของเขาเท่านั้น ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดอะไร เขาก็โจมตีอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที เขาก็คว้าไม้เบสบอลจากมือของคนที่อยู่ใกล้เขาที่สุดแล้วยกขึ้น ตีไหล่ของชายคนนั้นโดยตรง
เจียงเหยาไม่รู้ว่าลู่ชิงสีใช้พละกำลังมากแค่ไหน ชายคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและหมอบลงทันที ในขณะที่มือกุมไหล่ของตนเองไว้
เจียงเหยาสามารถเห็นด้วยตาเปล่าว่าไหล่ของชายคนนั้นยุบลงจากการตี
เธอใช้ระบบการแพทย์สแกนมันและตกใจทันที การจู่โจมของลู่ชิงสีทำให้กระดูกไหล่ของชายคนนั้นหัก!
หัก!!
เขาหักกระดูกอีกฝ่ายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
ต้องรู้ว่ากระตุกมนุษย์นั้นแข็งมาก เป็นเรื่องยากสำหรับคนที่สามารถทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วยการตีด้วยไม้เบสบอลเพียงครั้งเดียว
แต่ ลู่ชิงสีทำได้!!
ในวินาทีที่เขาโจมตีอย่างรวดเร็ว
เขาไม่ได้เลือกตีที่หัวของชายคนนั้นเพราะเขารู้ว่าด้วยกำลังของเขา หากฟาดไปที่หัว ชายคนนั้นจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เขาไม่ได้ตีขาของชายคนนั้นเพราะความเจ็บปวดที่ขา เพราะนั้นไม่เจ็บปวดเท่าความเจ็บที่ไหล่!
เสียงร้องของชายคนนั้นปลุกชาวบ้านที่อาศัยในตรอกนั้นให้ตื่นขึ้น มีคนผลักเปิดหน้าต่างดูเหมือนเขาเห็นสถานการณ์ด้านล่าง เขารีบปิดหน้าต่าง เห็นได้ชัดว่าเขาคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้และกลัวว่าตัวเองจะมีปัญหาไปด้วย
“ไร้ประโยชน์! ร้องเสียราวกับกลัวจะตายหลังจากถูกฟาด!” เมื่อหัวหน้าทีมเห็นว่าลูกน้องของเขาร้องลั่นแบบนั้น หลังจากถูกตีแล้วนั่งยอง ๆ โดยไม่ขยับตัว เขาก็โกรธจนสาปแช่งออกมา
ทุกคน ยกเว้นเจียงเหยาและลู่ชิงสีที่รู้เรื่องนี้ ต่างไม่รู้ว่าชายคนนั้นเจ็บปวดเพียงไหน
__
ตอนที่ 678 ยมทูตลู่
ลู่ชิงสีเหลือบมองไปที่หัวหน้ากลุ่มแล้วหยิบไม้เบสบอลที่อยู่บนพื้นขึ้นมา หลังจากนั้นก็พบว่ามีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเขา เขาตีอย่างแรง และไม้เบสบอลทั้งสองก็ปะทะกันเสียงดัง จนไม้หักกลาง อันธพาลคนนั้นล้มลงกับพื้นอย่างดัง และชายคนนั้นถูกตีอย่างแรงจนแขนของเขาชาไปทั้งตัว
ในเวลาเดียวกัน ลู่ชิงสีไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำ เขายกขาขึ้นแล้วเตะไปด้านข้างชายอีกคนที่กำลังโจมตีเข้ามาพร้อมกัน แล้วเขาก็รีบวิ่งตามอีกฝ่ายไป เขารีบคว้าไม้เบสบอลจากชายกำลังเจ็บและเอามือกุมท้อง เขาเหวี่ยงมันไปรอบ ๆ คนที่กอดท้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างน่าเวทนายิ่งกว่าชายคนแรกเสียอีก
การเคลื่อนไหวของลู่ชิงสีนั้นรวดเร็วและแม่นยำ เขาหันศีรษะไปตีชายที่แขนยังชาอยู่ ชายคนนั้นตอบสนองได้อย่างรวดเร็วและหลบเลี่ยงได้สำเร็จ การจู่โจมที่ควรจะตกลงบนไหล่ของเขา กลับโดนกระแทกที่หลังของเขาแทน
ถึงแม้ว่าการโจมตีครั้งนั้นจะไม่เจ็บปวดเท่ากับอีกสองคนที่ไหล่หลุด แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเจ็บปวด
“ลูกพี่! เขาสู้เป็น” ชายคนนั้นเขย่าแขนขณะยืดเอวให้ตรง เขาไม่กล้าเคลื่อนไหว เมื่อเขาขยับตัว บาดแผลที่หลังของเขาจะเจ็บปวดมากจนแทบจะเป็นลม
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายคนนั้นบอกได้ว่าพวกเขาประเมินศัตรูต่ำเกินไป
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นอันธพาลที่บริษัทว่าจ้างมา และบางครั้งบริษัทจะให้เขาเข้าฝึกอบรมอยู่เป็นประจำ แต่พวกเขาก็ไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้กับชายคนตรงหน้า
ชายผู้นี้โจมตีเหมือนยมทูตที่ซ่อนตัวอยู่ในรถ ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาทำลายการโจมตีของทุกคน
เจียงเหยานั่งอยู่ในรถด้วยความงุนงงและตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
เมื่อเจียงเหยาเห็นท่าเมื่อกี้ เธอประทับใจกับกระบวนท่าที่สี่ของเขามาก การเคลื่อนไหวใด ๆ ของลู่ชิงสีในตอนนี้ หากแรงของเขาตกลงไปที่จุดร้ายแรงใด ๆ ก็ถือเป็นการฆ่าได้ในพริบตา!
ศีรษะ หน้าอก ไม่ว่าส่วนใดหนึ่งหนึ่ง หากถูกโจมตีโดยเขา คนทั้งสามคนนี้น่าจะกลายเป็นศพนอนอยู่บนพื้นไปแล้ว อาจไม่มีเวลาแม้แต่จะช่วยชีวิตไว้ได้ทัน
ในที่สุดเจียงเหยาก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถูกเรียกว่า ยมทูตลู่ ไม่เพียงเพราะบุคลิกที่เย็นชาและแข็งกระด้างของเขาเท่านั้น แต่ยังเพราะทุกการเคลื่อนไหวของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
หัวหน้าทีมไม่เหลือลูกน้องแล้ว เขามีอาการกลัว แต่พยายามฝืนไว้
น่าเสียดาย หากโบนัสก้อนโตที่เขากำลังจะได้ ต้องหายไปแบบนั้น!
หัวหน้าทีมปลอบใจตัวเอง เขาอาจจะไม่แพ้ถ้าเขาพยายาม เหตุผลที่เขาสามารถเป็นหัวหน้าทีมได้ก็เพราะความสามารถที่โดดเด่นของเขา
ลู่ชิงสีเหลือบมองคนที่ถูกหลบเลี่ยงและแอบประเมินว่าชายคนนั้นยังมีความคล่องตัวเหลืออยู่
อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ หัวหน้าทีมก็ตะโกนใส่ชายคนนั้นว่า “ฉันจะขวางมันไว้ให้! ไปจับผู้หญิงที่อยู่ในรถเป็นตัวประกัน!”
ลู่ชิงสีเหลือบมองชายที่ตกตะลึงและรีบวิ่งไปทางที่หัวหน้าทีมบอก เขาวิ่งไปทางเจียงเหยาและต้องการจะจับตัวเธอ
หัวหน้าทีมไม่ได้รอช้า แต่ลู่ชิงสีกลับเร็วกว่าเขา!
ในชั่วพริบตา ลู่ชิงสีวิ่งราวกับลมกระโชกเหมือนผี เขาไม่ได้จัดการกับชายที่ถูกสั่งให้มาจับผู้หญิงในรถ แต่กลับปรากฏกายเคียงข้างเขา ขณะที่เขาตกตะลึง ...เท่าก็พุ่งเข้ามาหาเขาแล้ว