บทที่ 320: ค่ายกลลวงตาแค่นี้มิอาจหยุดข้าได้หรอก!
วันที่ 8 พฤศจิกายน เช้าตรู่ยังไม่ถึงแปดโมงเช้า เจียงเหอตื่นนอนขึ้นมา ว่ากันตามตรงแล้วมันทำให้เขาประหลาดใจอยานิดหน่อย เพราะว่านาฬิกาชีวิตของเขามันรวนไปหมดตั้งนานแล้ว กลางวันกับกลางคืนกลับหัวกลับหาง เวลานอนก็มักจะได้นอนตอนตีสามตีสี่แล้วไปตื่นเที่ยง ๆ หรือไม่ก็บ่าย ๆ ซึ่งเมื่อคืนเขาก็นอนตอนย่ำรุ่งเหมือ...
