ตอนที่ 14 เจ้ามีใจอคติต่อคุณชายกู่หรือเปล่า?

“นายท่าน แม้การแสดงของท่านในวันนี้จะสมบูรณ์แบบ ตาเฒ่าผู้นี้ก็ยังไม่เข้าใจบางอย่าง!”

หลังกู่ฉางเกอออกคุก เฒ่าหมิงก็ปรากฏตัวและแสดงความสงสัย เขาอดรู้สึกว่ากู่ฉางเกอน่ากลัวกว่าก่อนไม่ได้

ถึงแม้จะเป็นเรื่องดีก็เถอะ

เหนือสิ่งอื่นใด ยิ่งนายน้อยของเขาเติบโต โอกาสที่เขาจะปกครองตระกูลและนำตระกูลไปสู่ความรุ่งโรจน์ก็ยิ่งสูง

สิ่งที่เขาไม่อาจเข้าใจคือทำไมนายน้อยของเขาถึงไม่ฆ่าเย่เฉินแม้จะใจอยาก ด้วยพลังของนายน้อยเขาที่เป็นราชาเซียนในวัยเท่านี้ มีแค่ทายาทของนิกายสูงสุดอื่น และตระกูลใหญ่เท่านั้นถึงแข่งขันได้

สำหรับเขา การฆ่าคนอย่างเย่เฉินที่ไร้ภูมิหลังอะไรง่ายเหมือนการตีแมลง ทำไมเขาถึงลดตัวไปเล่นเกมเหล่านี้ที่ค่อยๆพรากทุกอย่างไปจากเย่เฉิน?

“โอ้ อะไรที่เจ้าไม่เข้าใจ?”

กู่ฉางเกออารมณ์ดีและตัดสินใจตอบคำถามของเฒ่าหมิง วันนี้ ไม่เพียงเขาจะสร้างรอยร้าวระหว่างเย่เฉินกับอาจารย์เขา แต่เขายังได้ค่าโชคมาด้วย

นี่มันสุดยอดไปเลย!

ไม่นานก็จะถึงวันที่เขาจะเหยียบย่ำเย่เฉินจนตายได้

“ข้าน้อยไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมนายน้อยถึงไม่ฆ่าเย่เฉินคนนั้นไปซะ?”

เฒ่าหมิงพูดความสงสัยออกมา เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่สามารถเห็นอะไรอย่างค่าโชคได้ สำหรับเขา ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเย่เฉินที่ทำให้เขาดูเหมือนบุตรฟ้าประทานเลย

…

ถ้ากู่ฉางเกอต้องพูดง่ายๆ งั้นมันก็คงเป็นแบบนี้’เว้นแต่เขาจะผลาญค่าโชคสุดโกงรอบตัวเย่เฉินได้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเขาทิ้ง ถ้าเขาหลบหนีไปด้วยค่าโชคลาภสักนิด เย่เฉินจะสามารถเด้งกลับไปจุดสูงสุดไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง และแข่งขันกับเขาในอนาคต’

นั่นคือความโกงของบุตรฟ้าประทานเหล่านี้ แต่เห็นได้ชัดว่ากู่ฉางเกอไม่สามารถอธิบายอะไรพวกนี้ให้เฒ่าหมิงฟังได้ ต่อให้เขาอธิบาย เฒ่าหมิงก็คงไม่เข้าใจ

…

“เย่เฉินจะต้องตาย แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ข้ายังต้องการเขาเพื่อนำสมบัติมาให้ข้า!”

พอรู้ว่าไม่สามารถอธิบายความซับซ้อนได้ กู่ฉางเกอก็ตัดสินใจเปลี่ยนความคิดของเฒ่าหมิงเป็นเรื่องที่เขาสามารถเข้าใจได้ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เขาไม่ต้องทำอะไรมากเพื่อปิดบังจากทาสชราผู้ซื่อสัตย์

จากความทรงจำของเจ้าของร่าง เขาสามารถบอกได้ว่าเจ้าของร่างลงมาอาณาจักรเบื้องล่างเพราะสมบัติล้ำค่าที่กำลังจะปรากฏในโลก

[ง้าวมารแปดทิศ]

ว่ากันว่ามันคืออาวุธของเทพมารในยุคโบราณ มันมีทั้งไอสังหารไร้ขอบเขตและพลังเทพสุดยิ่งใหญ่ มีพลังพอจะสังหารสวรรค์

ต่อมา ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันก็หายไปตามแม่น้ำแห่งเวลา

เจ้าของร่างนี้มีใจมาร และเขาก็สืบทอดมาจากคนที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวในอาณาจักรเบื้องบน

ข่าวเกี่ยวกับง้าวมารแปดทิศถูกบันทึกไว้ในมรดกที่เขาได้รับมา และมันก็บอกว่าน่าจะอยู่ที่ไหนสักแห่งในอาณาจักรเบื้องล่าง

มันเพราะเหตุผลนี้เจ้าของร่างเขาจึงใช้ข้ออ้างว่าจะลงมาอาณาจักรเบื้องล่างเพื่อหาประสบการณ์

บนผิวเผิน การเดินทางของเขามายังอาณาจักรเบื้องล่างก็แค่เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิต แต่ในความเป็นจริง เขาลงมาเพื่อหา[ง้าวมารแปดทิศ]!

แน่นอน ตัดสินจากตัวละครของเขาในเนื้อเรื่องในฐานะตัวร้าย ไม่มีทางที่เขาจะได้รับของดีอย่างง้าวนี่

ถ้าการคาดเดาของกู่ฉางเกอไม่ไกลเกินจากความเป็นจริง งั้นเนื้อเรื่องก็จะดำเนินไปแบบว่า’เย่เฉินจะพบว่าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวังและหลบหนีไปซากปรักหักพังบางแห่ง ลงไปในนั้น เขาจะได้รับการยอมรับของผู้เฝ้าสมบัติ และมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก หลังจากนั้น เขาก็จะได้รับการยอมรับของง้าวด้วย และพลิกสถานการณ์!’

ถ้ากู่ฉางเกอไม่วางไพ่ให้เหมาะสม งั้นเขาอาจเสียชีวิตที่นี่ในอาณาจักรเบื้องล่าง หรือมันก็เป็นไปได้ที่เขาจะหลบหนีกลับไปอาณาจักรเบื้องบนในสภาพใกล้ตาย แน่นอน เย่เฉินก็จะตามมาเอาชีวิตเขาอยู่ดี

....

ไม่มีใครจะคุ้นเคยเรื่องพล็อตนิยายมากไปกว่าเขาแล้ว เขาเหมือนพระเจ้าที่รอบรู้ทุกอย่าง รู้ยันสิ่งที่จะเกิดในอนาคต และเมื่อเขาวิเคราะห์ความเป็นไปได้ทั้งหมด มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะกลายเป็นผู้แพ้

การอ่านนิยายในอดีตไม่ได้เปล่าประโยชนย์เลย คนเขียนกระจอกนี่ไม่สามารถหลอกเขาได้หรอก

เฒ่าหมิงอดชื่นชมกู่ฉางเกอไม่ได้หลังได้ยินคำอธิบายและการพิจารณาของเขา นายน้อยของเขาสมกับฉายาบุตรพระเจ้า!

“จับตาดูเย่เฉินไว้ให้ดี ข้าสงสัยว่าอาจมีปัญหามาเยือนดินแดนไท่เสวียนในไม่ช้า”

กู่ฉางเกอสั่งเฒ่าหมิง

พวกเขาขังบุตรฟ้าประทานในสภาพน่าสมเพชมาสามวันแล้ว มันควรจะมีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนไม่ทางใดก็ทางหนึ่งใช่ไหม?

มันจะเป็นอะไรกันนะ?

นั่นคือสิ่งที่กู่ฉางเกออยากรู้

..

[ภายในคุกใต้ดิน]

“นี่คือ[เม็ดยารวมวิญญาณ]ของจริง..”

หยานจีพึมพำกับตัวเอง

รูม่านตาสีแดงของนางไม่อาจปกปิดความตกใจไว้ได้ขณะก้มมองเม็ดยาที่ห่อหุ้มด้วยปราณสีม่วง ไม่มีทางที่นางจะระบุเม็ดยานี้ผิด และมันก็เพราะสิ่งนี้ที่ทำให้นางตกใจ

นางต้องยอมรับว่ากู่ฉางเกอใจกว้างจริงๆ

ตอนนางอยู่ในจุดสูงสุด นางไม่ได้ขาดแคลนเม็ดยานี้ก็จริง

แต่ตอนนี้มันกลับต่างออกไป มันล่อลวงใจนางอย่างมาก มันเหมือนกับการส่งฟืนมาให้นางในหน้าหนาว

เม็ดยารวมวิญญาณถือเป็นยาล้ำค่ามาก กระบวนการหลอมสุดแสนลำบาก และวัตถุดิบก็ยากจะได้มา

ตองรู้ว่าแม้กระทั่งในอาณาจักรเบื้องบน เม็ดยารวมวิญญาณก็ยังยากจะหาได้ในโรงประมูล มันถือเป็นเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์

ในสถานที่ขาดแคลนทรัพยากรอย่างอาณาจักรเบื้องล่าง มันยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะหลอมเม็ดยารวมวิญญาณ

ฤทธิ์ของมันคือการสร้างวิญญาณขึ้นใหม่และทำให้มั่นคง ซึ่งเป็นที่ต้องการของใครหลายคน เพราะในบางสถานการณ์ การมีเม็ดยารวมวิญญาณสามารถกำหนดความเป็นความตายได้

ไม่ว่าบุคคลผู้นั้นจะยิ่งใหญ่แค่ไหน พวกเขาก็มักมีเม็ดยารวมวิญญาณไว้ติดตัวในกรณีเลวร้าย

“อาจารย์ เม็ดยานี้คืออะไรกันแน่....

เย่เฉินหน้าซีด และลางสังหรณ์แย่ก็ผุดในใจเขา

เม็ดยานี้ล้ำค่าขนาดนั้นเลย?

กู่ฉางเกอ ไอสารเลว!

ไม่เพียงจะมายุ่งกับความคิดของอาจารย์เขาด้วยคำพูดสวยหรู แต่มันยังเอาเม็ดยาล้ำค่ามาล่อลวงใจอาจารย์เขาด้วย

เขาต้องฆ่าไอบัดซบนั่นให้ได้!

หยานจีมีสีหน้าซับซ้อนขณะอธิบายความหายากและสรรพคุณมันให้เย่เฉินฟัง

เย่เฉินอดกำหมัดและกัดฟันแน่นไม่ได้ขณะฟังถึงความวิเศษของ[เม็ดยารวมวิญญาณ]

[เม็ดยารวมวิญญาณ]ถือได้ว่ามีมากกว่าแค่สรรพคุณนั้น มันสามารถเรียกได้ว่าเป็นยาครอบจักรวาล และนั่นก็ไม่ใช่การพูดเกินจริงเลย!

ยิ่งไปกว่านั้น มันยังสามารถช่วยให้หยานจีปรับสมดุลวิญญาณนาง มอบพลังให้นางฟื้นฟูดวงวิญญาณของนาง!

“อาจารย์ ท่านคิดจะใช้เม็ดยานี่จริงหรือ?”

ดวงตาของเย่เฉินแดงก่ำ และเขาก็ถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เขาไม่สามารถทนความอัปยศเช่นนี้ได้!มันรู้สึกราวกับเขาเป็นขอทานและกู่ฉางเกอก็มอบเศษเงินให้เขา

แต่มันคือความจริงที่เม็ดยานี้สามารถช่วยอาจารย์เขาได้

เขาตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

มันพูดได้ว่าเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เขาเป็นไอขี้แพ้ไม่ว่าจะเลือกทางไหน

‘กู่ฉางเกอ!ดี ดี ดี!เจ้ามันคือไอชาติชั่วเลวระยำ!”

‘ข้าจะต้องฆ่าเจ้าให้ได้!’

‘ข้าต้องฆ่าล้างโคตรเจ้า!’

เย่เฉินอดกู่ร้องในใจไม่ได้

“ยังไงซะ มันก็คือความเมตตาของคุณชายกู่ งั้น..”

ก่อนนางจะพูดจบ หยานจีก็เห็นใบหน้าน่าเกลียดของเย่เฉินและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เสี่ยวเฉิน พูดกับข้ามาตามตรง เจ้ามีใจอคติต่อคุณชายกู่หรือเปล่า?”

ดวงตาของเย่เฉินเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อพอคำพูดเหล่านี้เข้ารูหู วิสัยทัศน์ของเขาดำมืด และโลกรอบตัวก็พังถล่ม