544 - คนตาย 

1854 - คนตาย

ฉากกระเพื่อมในที่สุดก็หายไปอย่างสมบูรณ์!

สือฮ่าวตกใจ เขาหักกลับสู่ความเป็นจริงแม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในสวรรค์อย่างราชันดินแดนปิดผนึกที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ยังประสบพบกับความยากลำบากเมื่อข้ามไปที่หลังเขื่อน?

จากนั้นลูกศิษย์ที่เขาสั่งสอนมาหลายคนในที่สุดก็ร่วงหล่นไปในสถานที่แห่งนั้น?

“คนที่ดื่มชานี้ส่วนใหญ่เสียชีวิตอยู่ที่หลังเขื่อน” ชายชุดขาวกล่าว

“ตรงนั้นคืออะไร” สือฮ่าวถาม เขาตกใจมากจริงๆ แม้แต่คนที่มีอำนาจพอๆกับราชันย์ดินแดนปิดผนึกแห่งนี้ก็ยังเกือบตายไม่สามารถกลับมาได้

“เฮ้อตอนนั้นพวกเขาก็อยากรู้เหมือนกัน อย่างไรก็ตามทุกคนต่างร่วงหล่นลงคนแล้วคนเล่าในที่สุดก็ไม่มีใครสามารถกลับมาได้อีก” ชายชุดขาวกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

จากนั้นเขาก็มองไปที่สือฮ่าวและพูดว่า“เจ้ายังอยากไปไหม? เจ้ากล้าไปที่นั่นไหม”

ถ้าเป็นที่อื่นสือฮ่าวอาจมีความลังเลและจำเป็นต้องคิดทบทวน อย่างไรก็ตามสำหรับสถานที่แห่งนี้เขาไม่ลังเลเลย เขาพยักหน้าทันทีบอกตรงๆว่าเขากล้าไปและเขาต้องไปให้ได้

เป็นเพราะเทพหลิวมุ่งหน้าไปยังโลกหลังเขื่อน มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะตั้งปณิธานในการเลือกสิ่งนี้ เขาต้องไปที่นั่นไม่ช้าก็เร็ว

นี่คือหลักฐานว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นสะสมความแข็งแกร่งเพียงพอ จากนั้นเขาจะมุ่งหน้าไปที่โลกหลังเขื่อนโดยไม่มีความลังเล!

“ข้าจะต้องไปที่นั่นในสักวันหนึ่ง อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสท่านควรสอนศิลปะสวรรค์และญาณวิเศษอันล้ำค่าให้กับข้าเหมือนกับศิษย์คนก่อนๆหน้านี้ของท่าน!”

ดวงตาของสือฮ่าวเปล่งประกายเมื่อกล่าวประโยคนี้ออกมา เขาปรารถนาอย่างมากที่จะได้เรียนรู้ญาณวิเศษโบราณเหล่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ชายชุดขาวเล่าออกมาล้วนเป็นสิ่งที่เขาต้องการเรียนรู้ทั้งสิ้น

“เซียนโบราณสิ้นสุดลงแล้ว ข้ารอมาอย่างยาวนานเพื่อให้เจ้ามาถึงที่นี่ อย่างไรก็ตามคราวนี้ข้าจะไม่ถ่ายทอดญาณวิเศษล้ำค่าเหล่านั้นอีก” ชายชุดขาวส่ายหัว

"ทำไม?"

สือฮ่าวเริ่มตื่นตระหนก ตั้งแต่อ๋าวกูรุ่นแรกจนถึงเทพธิดาชิงเยว่คนสุดท้ายไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ไม่ได้สืบทอดศิลปะสวรรค์หรือวิธีการที่ยอดเยี่ยมจากชายชุดขาว ทุกคนต่างได้รับผลประโยชน์มากมาย

พวกเขาทุกคนศึกษาสิ่งที่แตกต่างกันเราสามารถเห็นได้ว่าราชันย์ดินแดนปิดผนึกคนนี้ท้าทายสวรรค์มากแค่ไหน เขาเข้าใจวิธีการลับมากเกินไปถือได้ว่าเป็นห้องสมุดเคลื่อนที่คนหนึ่ง!

“ก่อนหน้านี้ข้าเคยสอนวิธีการที่ยอดเยี่ยมให้พวกเขาทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้น แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครเดินตามเส้นทางของตัวเองเพียงเดินตามเงาในอดีตของข้า”

“เส้นทางประเภทนี้แม้ว่าพวกเขาจะตามทันและเดินไปเคียงข้างข้าแต่ก็เพียงแค่นั้น? มันไม่มีอะไรมากไปกว่าข้าอีกคน สิ่งที่ข้าต้องการคือคนที่สามารถก้าวข้ามข้าไปได้อย่างแท้จริง” ชายชุดขาวกล่าว

“ถ้าอย่างนั้นท่านอยากทำอะไร” สือฮ่าวถามหัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง

“หลังจากรอคอยมานานทั้งยุคในที่สุดข้าก็ได้พบกับคนที่เหมาะสม ข้าจะผลักดันเจ้าไปในเส้นทางของตัวเองให้ได้ไกลมากที่สุดเท่าที่จะมากได้!” ชายชุดขาวกล่าว

“ท่านจะทำอย่างไร” สือฮ่าวพบว่ามันยากที่จะสงบลง เขารู้ว่าโอกาสอันยิ่งใหญ่อาจอยู่ตรงหน้าเขา

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้อาจจะกลายเป็นอะไรก็ได้เช่นกัน

ในความเป็นจริงเขาต้องการเรียนรู้วิธีการที่ยอดเยี่ยมเหล่านั้น จากนั้นหลังจากเข้าใจวิชาต่างๆมากมายแล้ว เขาก็จะสร้างเส้นทางบ่มเพาะของตัวเองและเดินตามเส้นทางนั้น แบบนี้ก็ยังไม่สายเกินไป!

“เอาหยกชิ้นนี้แล้วเจ้าก็ออกไป เมื่อถึงเวลาเหมาะสมเจ้าจะกลับมาหาข้าเอง” เสียงของชายที่สวมชุดขาวอ่อนโยนมาก

แสงหลากสีริบหรี่อยู่ภายใน หยกโบราณชิ้นหนึ่งปรากฏในมือของสือฮ่าว

"ไป." ชายชุดขาวแสดงท่าทางด้วยมือของเขา

สือฮ่าวโค้งคำนับกล่าวคำอำลา

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในสายตาของเขาหายไปหมดแล้ว? ทุกอย่างแห้งแล้งโดยสิ้นเชิงทะเลสาบดวงดาว สวนยาเซียน กระท่อมมุงจาก

ที่ด้านหน้าของเขามีเพียงซากปรักหักพังและความรกร้างว่างเปล่า

ทุกสิ่งทุกอย่างแทบจะสูญสลายไปหมดสิ้นจนกระทั่งสือฮ่าวเงยหน้าขึ้น และดวงตาของเขาจ้องมองอย่างจดจ่อเมื่อเห็นหัวกะโหลกสีขาวราวกับหยกมันสร้างความหวั่นไหวให้เขาเป็นอย่างมาก

ตอนนี้ไม่มีชิ้นส่วนหยกในมือของสือฮ่าว แต่ชิ้นส่วนหยกนั้นมีอยู่จริงตรงหน้าหัวกะโหลกนั้น นอกจากนี้ยังมีกาน้ำชาที่ชำรุดและถ้วยน้ำชาครึ่งใบซึ่งเก่าแก่และล้าสมัยอย่างไม่น่าเชื่อ

สือฮ่าวตะลึง!

นี่เป็นสถานที่แบบไหนกันนะ? เขาคุยกับใครเมื่อสักครู่นี้?

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นกะโหลกอีกสองชิ้นซึ่งหมองคล้ำและได้รับความเสียหาย ด้านหลังของกะโหลกศีรษะเป็นรูใหญ่

“ราชันย์ดินแดนปิดผนึกและทายาททั้งสองของเขา…” สือฮ่าวรู้สึกได้ว่าเสียงของตัวเองสั่น!

ฉากรกร้าง!

การดำรงอยู่ต้องห้ามในอดีตบุคคลที่น่าตกใจของโลกเขาตายได้อย่างไร? เขาถูกฝังแบบนี้จริงหรือ?

ไม่มีชายชุดขาวไม่มีทายาทของเขายิ่งไปกว่านั้นไม่มีกระท่อมมุงจากห้องโถงพระราชวังโลหะขนาดใหญ่ ทะเลสาบแห่งดวงดาว ภูเขาจิตวิญญาณหรือสิ่งอื่นใดทุกสิ่งที่เขาเห็นก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้น

มีเพียงความเงียบที่นี่เช่นเดียวกับกระดูกที่เหี่ยวแห้งไปตามกาลเวลาทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในความสงบเยือกเย็น

สือฮ่าวรู้สึกหนาวสั่นร่างกายของเขากระตุกเบาๆตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาได้สัมผัสกับอะไรกันแน่?

ตอนนี้ทุกอย่างราวกับความฝันตื่นหนึ่ง แต่เขารู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเป็นเรื่องจริง

นี่มันน่ากลัวจริงๆ เราต้องเข้าใจว่าเขาเป็นถึงผู้บ่มเพาะอาณาจักรปลดปล่อยตนเองที่แข็งแกร่งมากที่สุดตั้งแต่โลกถูกสร้างขึ้นมา

อย่างไรก็ตามเขายังคงหลงกลความฝันนั้นเพราะว่ามันเหมือนจริงเกินไป

เมื่อเขาก้มศีรษะลงเพื่อมองไปที่กะโหลกศีรษะสีขาวเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองสามก้าว เขาไม่สามารถสลัดความรู้สึกหวาดกลัวนี้ออกไปได้ ถ้าความสงสัยของเขาถูกต้องมันก็น่ากลัวเกินไปจริงๆ

แม้แต่ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกที่แข็งแกร่งระดับราชาอมตะก็ยังลงเอยเช่นนี้?

สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลกลับลงเอยด้วยความน่าสังเวช ร่วงหล่นไปพร้อมกับยุคเซียนโบราณอันยิ่งใหญ่

นี่เป็นถึงราชันของดินแดนปิดผนึก! ในที่สุดความหวังและความพยายามทั้งหมดของเขาก็ไร้ผลร่างกายของเขากลายเป็นกระดูกสีขาว

มันถูกทิ้งอยู่ในถิ่นทุรกันดารที่รกร้างแห่งนี้พร้อมกับความเงียบเหงาผ่านวันเวลาอันยาวนานรุ่นแล้วรุ่นเล่า

ฉากและสถานการณ์นี้ค่อนข้างคล้ายกับ 'วิญญาณร้ายที่ไม่ยอมเข้าสู่วัฏสังขาร' ที่คนทั่วไปพูดถึง

วิญญาณของคนตายจะแสดงเจตจำนงที่เหลืออยู่ของพวกเขาผ่านวิธีการเช่นนี้

นี่เป็นถึงราชันแห่งดินแดนปิดผนึกผู้ยิ่งใหญ่ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังปรากฏตัวด้วยวิธีการแบบนี้ มันทำให้ผู้คนรู้สึกเศร้าใจอย่างแท้จริง

สือฮ่าวมองไปที่หัวกะโหลกสีขาวนั้นมันยากที่จะยอมรับได้ ตอนนี้เขามีปฏิสัมพันธ์กับคนตาย ราวกับว่าเขาอยู่ในดินแดนแห่งความฝันทั้งหมดนี้เป็นอำนาจของกะโหลกศีรษะนี้หรือไม่?

ลมหนาวพัดผ่านพื้นโลกที่แห้งและแข็งกระด้าง ทำให้สถานที่แห่งนี้ดูเยือกเย็นยิ่งขึ้น

สือฮ่าวก้าวถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่าโดยอยู่ห่างจากกะโหลกศีรษะนั้นเล็กน้อย

เขาเริ่มค้นหารอบๆบริเวณเพื่อตรวจสอบสถานที่แห่งนี้อย่างรอบคอบโดยต้องการค้นหาร่องรอยและเบาะแสทางประวัติศาสตร์เพิ่มเติม

ภูเขาที่อยู่ด้านหน้าของเขากลายเป็นซากปรักหักพังไปหมดสิ้น แม้ว่าในอดีตพวกมันจะเคยปลดปล่อยพลังงานของเต๋าอมตะจนตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ

บนภูเขาก่อนหน้านี้เคยมีพระราชวังโลหะที่มีความยิ่งใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ แม้แต่การมองพวกมันก็ยังทำให้วิญญาณดั้งเดิมของเขาได้รับความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตามตอนนี้นอกเหนือจากภูเขากลายเป็นซากปรักหักพังแล้วยังมีอะไรอีก?

แดง!