STBI : ตอนที่ 52 สวรรค์ ปฐพี และ มนุษย์

7 วันต่อมา

ไป๋ตงหลิน ที่ฝึกฝนอยู่ในลานที่พักของเขาก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น สำหรับ 7 วันมานี้ ยกเว้นเวลาเพียงเล็กน้อยทุกวันเพื่อป้อนโลหิตให้กับเมล็ดพันธุ์ลึกลับ เขาก็ใช้เวลาที่เหลือในการแบกองค์ประกอบโลหิตและทำความเข้าใจเกี่ยวกับ ปากทางเดินจิตวิญญาณ

การบ่มเพาะพลังเป็นสิ่งเสพติด ไป๋ตงหลิน รู้สึกว่าเวลาได้ไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว และ ฐานการบ่มเพาะพลังของเขาก็มีความเสถียรมากยิ่งขึ้น ความเข้าใจเกี่ยวกับปากทางเดินจิตวิญญาณของเขาอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว

“วันนี้เป็นวันที่ผู้อาวุโสของนิกายศักดิ์สิทธิ์รุ่นก่อนมาเทศนาเต๋า ฉันหวังว่าฉันจะได้รับอะไรบางสิ่งบางอย่างและทะลวงเข้าสู่ดินแดนปากทางเดินจิตวิญญาณในคราวเดียว”

เขาได้ยืนขึ้นและสวมชุดนิกายศักดิ์สิทธิ์ ด้วยการดูดซับพลังปราณฟ้าดินเข้าไปในทะเลโลหิตในแต่ละวันทำให้ร่างกายของเขาสามารถใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่ โดยพื้นฐานแล้ว ร่างกายของเขาค่อนข้างบริสุทธิ์และปราศจากสิ่งสกปรก กระทั่งรูขุมขนทั้งหมดยังหดตัวจนหายไป

เขาไม่จำเป็นจะต้องอาบน้ำถึงกระนั้นทั่วทั้งตัวก็รู้สึกสะอาดและสดชื่น

เขาได้ยกมือซ้ายพลันครุ่นคิด สร้อยข้อมือจี้เต๋าได้ส่องสว่างเป็นสีแดงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็กวาดผ่านเพื่อเปิดประตูแสง

จากนั้นเขาก็เข้าไปในประตูแสงและมาถึงพื้นที่เทศนาเต๋าในทันที

ไป๋ตงหลิน ได้มองไปยังพื้นที่โดยรอบและพบว่าเขาปรากฏตัวบนเสาหิน โดยเสานี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 3 เมตร และ มีฟูกที่ทอจากหญ้าสีม่วงวางอยู่ตรงกลาง

เมื่อมองลอดใต้เสาหิน เขาจะพบเมฆและหมอกหนาที่เอ้อระเหย แต่เขาไม่รู้ว่าเสาหินนี้ตั้งอยู่ที่ไหน

เสาหินชนิดเดียวกันนั้นได้ปรากฏอย่างหนาแน่นไร้สิ้นสุด เขาไม่สามารถมองและนับมันได้จนถึงสุดสายตาของตัวเอง

ณ ศูนย์กลางของเสาหินนับไม่ถ้วน สิ่งนี้ได้รายล้อมเสาหยกสีขาวขนาดใหญ่ที่สลักลวดลายจารึกที่หรูหราและเป็นที่ลึกลับ

ในเวลานี้เอง ประตูแสงเริ่มปรากฏขึ้นบนเสาหิน เหล่าศิษย์ของนิกายศักดิ์สิทธิ์หลายคนได้ก้าวออกมา และ นั่งไขว่ห้างบนฟูก ไป๋ตงหลิน รู้สึกได้ถึงรัศมีอันทรงพลังจากผู้คนมากมาย และ ดูเหมือนว่า เขาจะไม่ได้อยู่ร่วมกับแค่เหล่าศิษย์ใหม่ของพวกเขาเพียงเท่านั้น

เพราะท้ายที่สุด คนรุ่นก่อน ๆ ก็ไม่ได้มาเทศนาเต๋าตลอดเวลา อีกอย่างสิ่งนี้ก็เป็นของฟรี

ไป๋ตงหลิน ได้รวบรวมความคิดและนั่งลงบนฟูก มีความรู้สึกหนาวสั่นในใจของเขา และ ความคิดของเขาก็กลายเป็นชัดเจนและยืดหยุ่นมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งฟูกนี้ยังเป็นฟูกที่ดีอย่างมาก

เขาได้หลอมรวมจิตใจและปรับสภาพร่างกายของเขาอย่างเงียบ ๆ

1-2 ชั่วยามต่อมา

ประตูแสงได้ปรากฏขึ้นเหนือเสาหยกสีขาวในอากาศ จากนั้น ชายชราในชุดขาวก็ก้าวออกมา

เหล่าศิษย์หลายคนบนเสาหินรีบลุกขึ้นพร้อมกับทำความเคารพในทันที :

“คาราวะผู้อาวุโส!”

ชายชราที่สวมชุดขาวได้ลูบเคราของเขา พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวออกมา :

“ผู้เฒ่าคนนี้มีนามว่า ฉีกู่หยาง เป็นผู้อาวุโสของยอดเขาเทียนไป๋ วันนี้ข้าจะมาเทศนาเต๋า พวกเจ้าจงนั่งลงและตั้งใจฟังอย่างละวัง และ อย่าได้รบกวนสมาธิของผู้อื่น”

ฉีกู่หยาง ได้นั่งไขว่ห้าง ทันใดนั้นศิษย์ทุกคนก็โค้งคำนับอีกครั้ง แล้วนั่งลงอย่างเงียบ ๆ

“จุดเริ่มต้นของร่างกาย มีแหล่งกำเนิดมาจากแสง…”

“บ่อทะเลโลหิต และ ทะเลจิตวิญญาณ ท้ายที่สุดได้มาบรรจบกัน…”

ขณะที่ ชายชรากล่าวพูด เสาหยกขาวก็ส่องสว่างขึ้นเล็กน้อย ไป๋ตงหลิน รู้สึกว่าทุกคำพูดของชายชราได้ตรงเข้าไปยังส่วนลึกของจิตวิญญาณ ทำให้เขาเสพติดมันโดยไม่รู้ตัว

ผู้เฒ่าฉีกู่หยาง ได้อธิบายด้วยคำง่าย ๆ โดยเริ่มจากการฝึกฝนร่างกาย และ ค่อย ๆ เจาะลึกลงไปทีละชั้น

ไป๋ตงหลิน รู้สึกว่าเขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในแต่ละดินแดนพลัง เซลล์เม็ดโลหิตในร่างกายของเขาได้ทำงานโดยอัตโนมัติ ข้อบกพร่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ล้วนได้รับการแก้ไข และ รากฐานของทะเลโลหิตก็มีความเสถียรมากยิ่งขึ้น

จากนั้นอีกฝ่ายก็ค่อย ๆ พูดถึง ดินแดนปากทางเดินจิตวิญญาณ ทำให้ บางสิ่งที่เขาไม่เข้าใจก็พลันเริ่มเข้าใจในทันที รอยยิ้มของความปิติ ได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาได้ยินรายละเอียดปลีกย่อย

ไม่ว่าจะที่ใดหากไม่ได้มีความสงสัยเกี่ยวกับดินแดนปากทางเดินจิตวิญญาณ เขาก็จะสามารถเริ่มเจาะทะลวงดินแดนพลังนี้ได้ทุกเมื่อ

ฉีกู่หยาง ไม่ได้พูดถึงดินแดนพลังที่อยู่เหนือปากทางเดินจิตวิญญาณ แต่มักจะอธิบายอย่างละเอียดเกี่ยวกับดินแดนสามอันแรกของการฝึกฝนร่างกายในแง่ของมุมต่าง ๆ รายละเอียดปลีกย่อย ซึ่งสิ่งนี้เป็นประโยชน์อย่างมากต่อ ไป๋ตงหลิน

3 วันต่อมา

“ตื่นเถิด การเทศนาในครั้งนี้จบลงแล้ว”

วลีคำว่า ‘ตื่น’ ได้ปลุกทุกคนให้ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความสับสน

ทุกคนที่ตื่นขึ้น ต่างพยายามระงับความปิติยินดีไว้ในใจ และ ลุกขึ้นทำความเคารพอย่างรวดเร็ว :

“ขอบคุณผู้อาวุโสสำหรับควาเมตตาในการเทศนาเต๋าครั้งนี้!”

กู่ฉีหยาง ได้พยักหน้าเล็กน้อย หลังจากการเทศนาเต๋าครั้งนี้ เขาสมควรได้รับคำขอบคุณ หลังจากนั้น เขาก็ลุกขึ้นและเปิดประตูแสงพร้อมกับก้าวเข้าไปแล้วหายตัวไปในทันที

เหล่าศิษย์หลายคนได้เปิดประตูแสงด้วยความยินดีและจากไป เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับผลประโยชน์อย่างมาก เพราะ ศิษย์ของนิกายศักดิ์สิทธิ์ ต่างเป็นคนที่มีความสามารถ ประกอบกับการได้ฟังการเทศนาที่ดีในครั้งนี้ หากพวกเขาไม่เข้าใจก็ย่อมเป็นเรื่องประหลาด

ไป๋ตงหลิน ได้เปิดประตูแสงกลับไปที่ลานบ้านของเขา เขาพร้อมที่จะตีเหล็กในขณะที่มันกำลังร้อน เขาต้องการทะลวงผ่านดินแดนพลังปากทางเดินจิตวิญญาณในคราวเดียว

หลังจากกลับไปที่เรือนที่พักของเขา เขาก็ถอดเสื้อคลุมและนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง

ขอบเขตพลังแรกของการฝึกฝนร่างกายนั้นเทียบเท่ากับขอบเขต 3 พลังแรกของการฝึกฝนปราณ โดย ขอบเขตพลังขั้นที่ 3 ของการฝึกฝนร่างกายนี้มีไว้เพื่อเปิดช่องทางเดินจิตวิญญาณของผู้ใช้

ดินแดนช่องทางเดินจิตวิญญาณ-ระดับมนุษย์ สิ่งนี้มีทะเลโลหิต ตันเถียน เป็นแกนกลาง และ มีปากทางเดินจิตวิญญาณทั้งหมด 257 ช่อง

ดินแดนช่องทางเดินจิตวิญญาณ-ระดับปฐพี สิ่งนี้มี ตันเถียนฉีไห่ เป็นแกนกลาง และ มีปากทางเดินจิตวิญญาณทั้งหมด 72 ช่อง

ดินแดนช่องทางเดินจิตวิญญาณ-ระดับสวรรค์ สิ่งนี้มี จิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เป็นแกนกลาง และ มีปากทางเดินจิตวิญญาณทั้งหมด 36 ช่อง

ข้างบนคือสวรรค์ ข้างล่างคือปฐพี และ มีผู้คนอาศัยอยู่ท่ามกลางสวรรค์และปฐพี

สำหรับการฝึกฝนร่างกายธรรมดาทั่วไป มีการเปิดปากทางเดินจิตวิญญาณทั้งหมด 365 จุดเพียงเท่านั้น เนื่องจากเป็นจุดฝังเข็มที่สำคัญและชัดเจนที่สุดในร่างกายมนุษย์ หลังจากเปิดปากทางเดินทั้ง 365 จุดได้แล้ว ก็จะสามารถเข้าสู่ดินแดนพลังถัดไปได้

ส่วนที่เหลือของช่องทางจิตวิญญาณมากมายนั้นอยู่ไกลเกินเอื้อมของเหล่านักพรตเต๋าธรรมดา

เฉพาะนักพรตเต๋าที่มีทักษะพิเศษหรือร่างกายพิเศษที่มีความสามารถเท่านั้น ถึงจะสามารถเปิดช่องทางเดินจิตวิญญาณที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในร่างกายได้ โดยร่างกายมนุษย์มีปากทางเดินจิตวิญญาณทั้งหมด 129,600ช จุด สิ่งนี้ขึ้นอยู่กับจำนวนคุณสมบัติของตนเอง ว่าจะสามารถเปิดได้มากเท่าไหร่

ยิ่งเปิดปากทางเดินจิตวิญญาณได้มากเท่าไหร่ แน่นอนว่ารากฐานก็จะยิ่งแข็งแกร่ง และ แม้แต่การต่อสู้ข้ามดินแดนพลังก็ถือเป็นเรื่องง่าย

ไป๋ตงหลิน ได้สงบลง และ พยายามทำความเข้าใจเรื่องในหัวของเขา และ เตรียมพร้อมที่จะทะลวงฝ่าดินแดนพลัง

ทว่า เขากำลังมองหาวิธีการที่แตกต่างออกไป เขาไม่ได้วางแผนที่จะทำตามขั้นตอนปกติ คนส่วนใหญ่ ได้พัฒนาไปทีละขั้นตอน

แต่เขาไม่ได้วางแผนที่จะทำเช่นนี้ เขาตั้งใจจะเปิดทะเลแห่งวิญญาณ ก่อน

ข้อดีของสิ่งนี้คือการปลดปล่อยจิตวิญญาณล่วงหน้า เพลิดเพลินไปกับผลประโยชน์ต่าง ๆ ที่จิตวิญญาณนำมาล่วงหน้า สิ่งนี้จะช่วยเพิ่มความสามารถในการทำความเข้าใจ การรับรู้ และ ความสามารถในการควบคุมโลหิต เปิดจุดฝังเข็ม ความเข้าใจในการฝึกฝนพลังเหนือธรรมชาติ ด้วย เนตรจิตวิญญาณของเขา มันย่อมทำประโยชน์มากมายมหาศาลให้แก่เขา

พลังอย่างหนึ่งของ ‘คัมภีร์เทพอสูร’ สามารถช่วยให้ผู้ฝึกฝน สามารถเปิดทางเดินจิตวิญญาณใด ๆ ก็ได้ ตามประสงค์ โดยไม่ต้องผ่านทีละขั้นตอน ตราบใดที่คุณสามารถเข้าถึงปากทางแห่งจิตวิญญาณนั้น ก็จะสามารถเปิดมันได้

แต่ในกรณีนี้ อัตราความสำเร็จจะลดลงอย่างมาก และ คนส่วนใหญ่ก็ไม่เลือกที่จะทำเช่นนี้ แต่สำหรับ ไป๋ตงหลิน นี่ไม่ใช่ปัญหา

เพราะเขาไม่เกรงกลัวความล้มเหลว

ทะเลโลหิตในร่างกายของเขาเริ่มม้วนตัวและกลายเป็นพลุ่งพล่าน องค์ประกอบโลหิตที่แข็งแกร่ง ได้มาบรรจบกันในพื้นที่ของจิตวิญญาณ จากนั้น องค์ประกอบโลหิตของเขาก็เริ่มบีบอัดกันจนเป็นจุดเดียว

ดูเหมือนว่า โลหิตของเขาจะไม่มีที่สิ้นสุด มันได้ถูกบีบอัดอย่างต่อเนื่อง และ กลายเป็นภาวะเอกฐาน เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เปล่งประกายเจิดจ้า

ไป๋ตงหลิน รู้สึกเพียงแค่ว่าโลหิตส่วนใหญ่ภายในร่างกายของเขาได้ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว และ ในที่สุด มันก็มาถึงขีดจำกัดของภาวะเอกฐานและไม่สามารถดูดซับโลหิตภายในร่างกายได้อีกต่อไป

ภาวะเอกฐานของโลหิตนี้ได้ถูกบีบอัดเข้าไปในรูรับแสงของทะเลจิตวิญญาณโดยตรง

กึก—

เสียงฟ้าร้องได้ดังสนั่นภายในส่วนลึกจิตวิญญาณของ ไป๋ตงหลิน เขารู้สึกว่าสมองของเขาได้กลายเป็นสีขาวโพลนและไม่รับรู้อะไรเลย

เขาล้มเหลว!

ไป๋ตงหลิน ได้ถูกซัดสู่ความว่างเปล่าในทันที จิตวิญญาณของเขาได้โบยบินหนีไป และ ร่างกายของเขาก็เริ่มกลายเป็นอนุภาคแห่งความว่างเปล่า พลังงานที่ถูกอัดอย่างหนาแน่นได้ระเบิดขึ้นจนกลายเป็นหลุมดำขนาดเล็ก ในช่วงเวลาที่หลุมดำพลันปรากฏพลังงานฟ้าดินทั้งหมดล้วนถูกกำจัดออกไป

เขาได้ตกตายอย่างสมบูรณ์โดยไม่หลงเหลืออะไรเลย

ระหว่างการถอนหายใจ ไป๋ตงหลิน ที่เปลือยเปล่า ก็ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ได้หยิบสร้อยข้อมือจี้เต๋าที่ตกอยู่เป็นเตียง เพราะเขาคิดว่าตนเองจะตายอีกในภายหลัง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สวมใส่มัน

แม้ว่าเขาจะฟื้นคืนชีพ แต่ธาตุโลหิตในร่างกายของเขาก็ยังคงอยู่ในช่วงเวลาก่อนที่เขาจะเสียชีวิต แต่มันเหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น และ เขาจำเป็นจะต้องฟื้นฟูธาตุโลหิตในร่างกายก่อนที่จะ ลองทดสอบดูอีกครั้ง

ความล้มเหลวหลายครั้งล้วนอยู่ในความคาดหมายของเขา แต่การลับมีดเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ จะเป็นการช่วยเปิดประสบการณ์การรับรู้ทะเลจิตวิญญาณ ของเขาได้มากยิ่งขึ้น

ในระหว่างรอ เขาได้ กินโอสถฟื้นฟู ใช้หินวิญญาณระดับสูง และ เริ่มอ่านพระคัมภีร์ จากนั้น เซลล์โลหิตในร่างกายของเขาก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่โลหิตของเขาเต็มแล้ว ไป๋ตงหลิน ก็เริ่มทำการทดลองใหม่อีกครั้ง

ครั้งที่สองก็ยังล้มเหลว

ครั้งที่สามก็ล้มเหลว

จนถึงครั้งที่สี่ ไป๋ตงหลิน ไม่ได้รีบหรือใจร้อน เขาได้ปฏิบัติตามขั้นตอน โดย ภาวะเอกฐานของโลหิต ยังคงพุ่งเข้าสู่แสงแห่งการรับรู้ทะเลจิตวิญญาณ จนเกิดเสียงประกายฟ้าร้องฟ้าลั่น

ไป๋ตงหลิน รู้สึกว่า จิตสำนึกของเขาได้เข้าสู่พื้นที่ที่ไม่รู้จัก ที่นี่คือทะเลวิญญาณไร้ขอบเขต และ จิตวิญญาณของ ไป๋ตงหลิน ก็ได้เข้าไปพัวพันกับมัน ภายในพื้นที่ไร้สิ้นสุดนี้เต็มไปด้วยหมอกสีเทาจำนวนมาก

จิตวิญญาณของเขา ได้นั่งไขว่ห้างลง และ เริ่มทำความเข้าใจพื้นที่ เมื่อ ไป๋ตงหลิน เริ่มทำความเข้าใจเกี่ยวกับมัน สติสัมปชัญญะของเขาก็ฟื้นคืนกลับมา

ดวงตาที่ปิดลงได้เปิดขึ้นในทันที ในเวลานี้ ดวงตาสีทองที่เปล่งประกายเจิดจ้าราวกับสวรรค์และปฐพี ได้ตัดผ่านหมอกสีเทาอันไร้ขอบเขตเหล่านี้ให้หายไป

ทะเลจิตวิญญาณ เขาได้ทะลวงมันสำเร็จแล้ว